Onderweg naar Voorschoten voor een interview en een weerzien met oud Holland Sport- en oud Randstad Sport doelman Hans Pothof senior, dwaalden mijn gedachten terug in de tijd waarin wij deel uitmaakten van een succesvolle periode bij het toenmalige Randstad Sport (één van de verenigingen van het huidige Voorschoten ’97).
Enkele teksten uit het door de Haagse zanger Harrie Jekkers gezongen lied, “O, o Den Haag, mooie stad achter de duinen” en “die lange van Vianen, want bij elke lage bal dan dook die eikel er steevast overheen”, hebben zekere raakvlakken met de sportieve carrière van de 73-jarige geboren Hagenees, opgegroeid in het Haagse Laakkwartier.
Als 12-jarig ventje (het zou ook veertien jaar geweest kunnen zijn)ging hij voetballen bij de Haagse amateurvereniging H.D.V., daar ‘groot’ wordend en uitgroeiend tot een talentvolle doelman. Zijn talent bleef niet onopgemerkt door de technische staf van Holland Sport, dat resulteerde in 1962 tot een contract bij de Houtrustbewoners (spelend in de eerste divisie).
Een contract bij de eerste divisieclub Holland Sport in de beginjaren ’60, wat moet ik me daarbij voorstellen?
,,Gewoon overdag werken en ’s avonds gemiddeld 4 keer per week trainen, inclusief de zaterdagmiddag.”
Zodra in huize Pothof de naam ‘Holland Sport’ was gevallen, schoof Greet (de vrouw des huizes) bij aan tafel en mengde zich moeiteloos enthousiast in het gesprek.
De manier waarop, en de trots waarmee de periode Holland Sport ter sprake kwam, was voor mij reden genoeg om de van tevoren geplande vraag, aan welke club hij de mooiste herinneringen had bewaard, niét te stellen.
Pothof roemde vooral de sfeer binnen de selectie: ,,het was vaak net de kleine komedie”. De van ADO getransfereerde spelers hadden vaak wat aanpassingsproblemen (het ging er bij de Zuiderparkbewoners toch net wat serieuzer toe). Het geintje dat met de nieuwe ADO-spelers werd uitgehaald (tijdens de bespreking werd een glas bier onder de stoel van de nieuweling gezet en door het vingertje op te steken naar de trainer, en vervolgens met hetzelfde vingertje te wijzen op het glas bier onder de stoel van een ex-ADO-speler, doet Pothof nog steeds in lachen uitbarsten. De onderlinge verstandhouding tussen de ADO- en Holland Sport-spelers was gewoon goed. Daarentegen was de onderlinge rivaliteit tussen de supporters van beide verenigingen nogal groot, zelfs vijandig.
Van 1962 tot en met 1967 trainde hij onder en speelde met voor die tijd bekende namen zoals, Dennis Neville en Cor van der Hart (trainers), Hans Dorjee, Sjaak Roggeveen, Martin van Vianen en Theo Valkenhof (deze speler kwam hij later weer tegen bij Randstad Sport), en miste net de van Feijenoord overgekomen, Jan Boskamp.
Ja, juist die, die bij het praatprogramma van Johan Derksen uitbundig lachend regelmatig zijn buurman een vriendschappelijk schouderklopje geeft, wat meestal resulteerde in een spontane hoestbui met vaak nog toevoegend : ,,klootzak”.
Pothof raakte door de komst van ‘die lange’ , Martin van Vianen, (ADO), zijn basisplaats kwijt en belandde bij de reserves. Door toedoen van de voorzitter van Holland Sport verhuisde het gezin Pothof midden jaren zestig van het ‘O, o, mooie stad achter de duinen’ , naar het forenzendorp, Voorschoten.
Als inwoner van Voorschoten trainde en speelde hij nog een viertal seizoenen in Den Haag, 2 seizoenen bij Holland Sport en 2 seizoenen bij H.D.V., om daarna op 38-jarige leeftijd zijn passie voort te zetten bij de veteranen van Randstad Sport. Toen eenmaal bekend werd bij de trainer (Ton Kantebeen) en elftalcommissie wie ze in huis hadden, was het keepersprobleem opgelost.
Het Voorschotense Randstad Sport, ingeklemd tussen de steden Leiden en Den Haag, had in die tijd een opmerkelijke aantrekkingskracht op spelers uit de Leidse regio alsmede Haagse regiospelers. In de actieve periode van Pothof bij Randstad Sport waren nòg een handvol Haagse spelers actief bij de Voorschotenaren. In een latere periode kregen de Leidse regiovoetballers de overhand. Gekscherend werd binnen en buiten de dorpsgrenzen Randstad Sport ook wel het ‘vreemdelingenlegioen’ genoemd.
Gevraagd aan de ex-prof van Holland Sport naar de motieven van die ‘vreemdelingen’ om voor de Voorschotenaren te gaan spelen, kaatste hij de bal terug: “dat kan ik beter aan jou vragen”.
Het was geen publiek geheim dat wijlen de heer P. de Weduwer ( oprichter Felicitatiedienst), de grote animator was achter de succesperiode van de zondagtak van Randstad Sport. Zijn visie was: ,,het eerste elftal bepaald het gezicht van je vereniging.” Alles werd dan ook ingezet op het eerste elftal wat uiteindelijk resulteerde in de top van de tweede klasse eind jaren ’60.
Bij het huidige Voorschoten ’97 bezoekt Pothof zowel zaterdags als zondags zo nu en dan de wedstrijden, maar hij mist de sfeer en de gezelligheid die hij kende bij Randstad Sport, om maar te zwijgen bij ‘zijn’ Holland Sport.
