Patrick Kamperveen heeft altijd een plek in zijn hart bewaard voor Roodenburg en als trainer mag hij de relatie weer laten opbloeien. Het in Leiderdorp woonachtige, flamboyante, voetbaldier praat honderd uit over het naderende seizoen.
Daags na een trainingsweekend in Oost-Groningen klinkt hij nog wat schor, maar is hij bovenal voldaan na een prima verlopen trip met zijn selectie. Het nuttige en het aangename met elkaar verenigt?
,,Precies zoals je het zegt. Gedrevenheid met een lolletje, zoals ik dat graag zie. De groep was na een aantal weken al hecht te noemen en dat is enkel maar verstevigd. We hebben hard gewerkt, maar er was ook ruimte voor vertier.”
Je bent vast in staat om een korte samenvatting te geven?
,,Vrijdag zijn we begonnen met een bosloop en in de avond hebben we een training afgewerkt. Daarna is er een kaartje gelegd. De volgende dag is er getraind op het veld van Onstwedder Boys. Zo hebben we onder meer getraind op dode spelmomenten. ’s Middags hebben we met twee teams gespeeld tegen Eems Boys uit Delfzijl. Het eerste van hun degradeerde vorig seizoen uit de tweede klasse. Het team dat bij ons op dat moment doorging voor het eerste won met 7-0. Het andere team verloor, maar die eindigden met negen man omdat er wat fysieke ongemakken waren.
Na die wedstrijden verdwenen de sportspullen en zijn we met een touringcar richting Groningen gereden. Daar hebben we zitten schransen bij een Chinees restaurant. Een ware plundering van het buffet (haha). In de avond zijn we in een discotheek beland. Was uiterst leuk, maar toen ze eenmaal ‘meneer’ tegen me zeiden, was het mooi geweest.
Op de terugreis zijn we als verrassing ook nog gaan waterskiën in Harkstede. Er maakten er een paar wat klappers op het water, zodat ze meteen weer nuchter waren. Hoe dan ook, het was een zeer geslaagd weekend voor ons.”
Hoe zijn de weken daarvoor jou bevallen?
,,Het is leuk om weer terug te zijn. Twee keer eerder speelde ik twee jaar voor Roodenburg en nu krijg ik dus de kans als trainer om wat neer te zetten. Roodenburg zit in mijn hart en ik ben volledig in mijn nopjes dat de staf is samengesteld uit mensen waar ik graag mee werk. De totale verzorging is geprofessionaliseerd, er zijn prima leiders en met Nouri (Essaoui, red.) als assistent voelt het goed. We zijn in een boot gestapt, waarin iedereen mee moet. Met het bestuur voorop. De club wil verder professionaliseren en we zijn op deze manier hard op weg om stappen te maken. We zijn blij met de versterkingen. Stuk voor stuk jongens die enthousiast zijn gemaakt door de spelers die er al waren. Dat werd een lopend vuurtje en de jongens die zijn gekomen willen graag voor Roodenburg spelen. Diverse spelers zijn weer terug van weggeweest en dat is natuurlijk prima voor de club. Vanzelfsprekend was het even wennen, maar de groep is al naar elkaar toe getrokken en dat leeft door de club heen. In de kantine worden de tafels weer aan elkaar geschoven.”
Is het allemaal pais en vree?
,,Nee hoor, er zijn ook pessimisten. Zij geloven niet dat we twee selectieteams zullen behouden. Op zich vind ik dat helemaal niet erg. Iedereen heeft recht op zijn/haar mening. Wij zijn op de goede weg en ik hoop dat ze ook opstaan om te stellen dat we de klus wel hebben geklaard als Roodenburg straks nog steviger in de schoenen staat.
Waar liggen de kwaliteiten van de groep?
,,Vier á vijf jongens hebben hoofdklasse gespeeld, dus dan moet je wel een potje kunnen voetballen. Hun ervaring komt goed van pas. Ook hebben we twee goeie keepers lopen en krijgen we het nog zwaar om keuzes te maken, omdat veel jongens aan elkaar gewaagd zijn. Tweederde van de selectie is nieuw, dus als trainer ben je er dan niet binnen een paar weken uit. Normaliter is een trainer wel overtuigd van 8 of 9 basisspelers, maar zover zijn we hier nog niet. Voetbal zit er in elk geval genoeg in, maar ook zullen de mouwen omhoog moeten als we uitkomen tegen ploegen uit Den Haag of het Westland. Zorgen maak ik mij wat dat betreft niet, want vorig seizoen heeft Roodenburg, dus een deel van de huidige spelersgroep, al bewezen dat er geknokt kan worden als dat nodig is.”
Roodenburg is vorig jaar de dans ontsprongen, maar lange tijd dreigde degradatie. Het zou een terugval hebben betekend na een jarenlange opgaande lijn. Nu wordt het groeien naar stabiliteit.
,,Het is zaak om het tweede elftal te behouden. Als 1 en 2 dicht bij elkaar komen, neemt de concurrentie toe en daar worden spelers beter van. Het impliceert ook dat er spelers teleurgesteld zullen worden, maar ik verwacht dat iedereen daar mee kan dealen. Vooralsnog werk ik met een leuke, amicale groep.”
Maar ik weet zo zoetjes aan ook wel hoe het werkt. De eerste elf vinden me een prima vent, de groep daarachter vindt me een lul en anderen daarachter vinden het op zich jammer maar ook wel weer best. Zo simpel is het. Hoe dan ook; het ontbreekt ze aan niks. We hebben een verzorger annex hersteltrainer, samenwerking met fysiotherapie met affiniteit in de voetbalwereld en de materialen zijn ook goed verzorgd. Plus het genoemde trainingskamp. Dat alles moeten we koesteren, behouden en dán kunnen we een stap maken.”
Wanneer heb je het goed gedaan in jouw eigen optiek?
,,Als de club nog gezonder wordt en ik daar mijn steentje aan heb bijgedragen. De selectie moet uit twee elftallen blijven bestaan, zodat we volgend seizoen hooguit drie of vier spelers nodig hebben. Dat is van essentieel belang voor de club. We hebben het aardig op de rit en nu moeten we dat verder gaan uitbouwen. En natuurlijk moeten we ons handhaven en als we onverhoopt de nacompetitie halen door te verrassen dan stappen we daar niet voor opzij.”
Dank voor je openheid en succes bij de club van je hart.
