Van de nood een deugd maken. De bakken met hemelwater van de laatse dagen noopten er toe om de wedstrijd tegen Nootdorp af te gelasten. Jammer, want aan alles was te merken de de mannen van Hein, Marchel en Huig graag het ritme van de afgelopen succesvolle weken hadden willen continueren. Pluvius stak er een flinke stok voor en het alternatief was om á lá minuut een sparringpartner te zoeken en die werd gevonden in het Ter Aarse TAVV. Was de tweedeklasser een mindere bron van inspiratie om alles uit de kast te halen?
Op veld 3 kan je op de kunstgrasmat vrijwel altijd spelen dus werd deze mogelijkheid ook aangegrepen. Was het de vrij simpel en vroeg (binnen twintig minuten) verkregen 3-0 voorsprong waardoor wellicht de drive om naar de dubbele cijfers op te stomen langzamerhand verslapte en waardoor de wit-blauwe mannen uit het Groene Hart van Holland zowaar nog voor de theepauze tot 3-2 terug konden komen? Een concreet antwoord is hier niet op te geven, maar het had er alle schijn van.
De Vogeldefensie die in vijf wedstrijden slechts vier tegentreffers incasseerde liet de bezoekers terug in de wedstrijd komen. Schoonheidsfoutjes zullen we maar denken. Foutjes die in de competitie zwaarder zullen wegen dan vandaag het geval was. Daarmee werd de snel opgebouwde voorspong tot een krappe marge gereduceerd en zagen Emiel Buntsma -fraaie actie 1-0, Thomas Dijk, knappe kopbal, 2-0 en Carl Krayenoord na aangeven van Mitchel Beijersbergen, 3-0 – hun rendement slinken. Paulus Egberts en Lindon de Bruin profiteerden van de mogelijkheden die hen werden geboden en Peter Messemaker moest nog een fraaie save verrichten om de onnodige gelijkmaker te verijdelen. Carl Krayenoord kopte een aardige kans in de handen van doelman Bart Vis, die derhalve een vierde keer vissen bespaard bleef.
Net zoals in de eerste helft manifeesrden de bezoekers zich even maar daarna namen de Vogels de teugels weer strak in handen. Er werd niet groots gevoetbald en een aantal slordige passjes duidden erop dat de concentratie niet helemaal toppio was. Toch dienden er zich conform het spelbeeld een aantal rijpe tot zelfs overrijpe doelkansen aan maar Carl Krayenoord had het vizier nogal hoog afgesteld om tot enkele keren toe doeltreffend te kunnen afronden. Tussendoor moest ook Peter Messemaker bij de les blijven om een derde TAVV inslag te voorkomen. Het wachten was gewoon op het moment waarop de vierde treffer eindelijk het levenslicht zou zien.
Emiel Buntsma stond aan de basis hiervan toen hij met een subtiel passje Carl Krayenoord vond en deze de doelman omspeelde. De hoek werd moeilijk genoeg, maar uiteindelijk door de spits toch gevonden, 4-2. Kort daarop werd hij door de opgestoomde Wesley van Wijk knap vrij voor Vis gezet maar van dichtbij faalde de schutter en de poortwachter daarentegen niet. Deze had vervolgens ook een antwoord op een inzet van Yuri van Es, maar de linkerslof van Yuri ontbeert het venijn wat er de laatse weken in zijn rechterpantoffel zat en de in de lucht hangende 5-2 bleef vooralsnog uit. Nadat eerst Peter Messemaker nog even moest tonen dat ie niet voor niets tussen de palen stond was het Emiel Buntsma die wederom aan de basis van een treffer stond. Hij dolde en dreigde wat op de achterlijn, misleidde doelman Vis en een verdediger en schoof het leer panklaar voor de voeten van Wesley van Wijk. De 5-2 noteren was vervolgens een koud kunstje voor de verdediger. Hiermee was de Rijnvogelkoek wel zo’n beetje op na een wedstrijd die meer weg had van een veredeld trainingspartijtje dan met gebalde vuisten en opgestroopte mouwen de opponent te lijf gaan.
Maar die kansen komen er nog voldoende als het ‘echte werk’ weer op de agenda staat. Aanstaande zaterdag zal dit helaas nog niet het geval zijn omdat Deltasport een feestje van de KNVB mag vieren ter gelegenheid van de oplevering van het gerenoveerde hoofdveld. Waarbij vraagtekens kunnen worden gezet om het competitieritme zo nodig te moeten verstoren.
Piet van Kampen, FC Rijnvogels
