In een bekertoernooi worden rangen en standen dikwijls genivelleerd. Underdogs kunnen soms verrassend uit de hoek komen. Aan de rand van de Residentiestad regeerden de Rijnvogels in de eerste helft zeker niet over gastheer GSC ESDO. De thuisclub manifesteerde zich vooral in de eerste helft als een gelijkwaardige opponent.
,,Het zijn vaak de moeilijkste wedstrijden”, was uit de mond van enkele trouwe Vogelfans te beluisteren. Zij hadden vooralsnog het gelijk aan hun zijde, want het ging aan de Erasmusweg zeker niet van een leien dakje op een sfeerloze dinsdagavond. Het merendeel van de schaarse toeschouwers bestond uit trouwe Rijnvogelaanhangers die hun club door dik en dun volgen. Zij zagen hoe de in Barcelona outfit getooide Hagenaars (of zijn het ‘nezen’?) voorlopig gelijke tred hielden met de rood-witten.
Kapitein Hein van Heek had zijn bemanning van het vlaggenschip aangepast. Robbert van der Post mocht tussen de palen, Dirk Varkevisser, Andreas Stam, Yuri van Es en Bas Mourits mochten vanaf acquit opdraven. Pieter van den Breggen had zijn griepje achter zich gelaten. Later zouden nog Emiel Buntsma en Mitchel Beijersbergen worden ingebracht terwijl Eef Schoneveld en Wesley van Wijk een en ander vanaf de zijlijn in een casualdress mochten gadeslaan. Ook zij constateerden dat met name in het eerste bedrijf de Vogels op een doordeweekse avond niet in hun weekendpak staken. Maar goed, missie volbracht. Op naar de volgende bekerronde. Wie zal het worden en wat zal het zijn? Weer – zoals zo vaak – een uitwedstrijd? Bij de KNVB schijnt er telkenmale een verkeerde goochelaar het verkeerde lot te trekken.
De eerste helft kenmerkte zich door een fel op de bal zittende thuisclub die in de persoonlijke duels soms net iets meer in huis leken te hebben. De Vogels konden de regie niet in handen nemen. Zij moesten vooral in de laatste linie waakzaam blijven dat één van de snelle tegenstoten, niet voor een onaangename verrassing zou zorgen. Bijna zouden de nijveren van de Haagse fusieclub deze toch op het scorebord hebben gebracht, maar tot opluchting van doelman Robbert van der Post zag hij het leer rakelings voorlangs gaan na een snelle en gevaarlijke counter. Pas kort voor de thee werd het eerste serieuze schot van Pieter van den Breggen genoteerd, maar de Haagse sluitpost Djumid Atallar had een parade voorhanden en met de handen. Yuri van Es zocht vervolgens met zijn linker naar de openingstreffer maar die verdween naast de voor hem rechterpaal.
Een warm bakkie troost, daar moest de (beperkte) Katwijkse aanhang het voorlopig mee doen. ‘Het zal toch geen verlenging worden als ze zo doorgaan?’, werd er zo hier en daar gefluisterd. Nee, dat werd het gelukkig niet. De tweede helft werd beter opgepakt. Een eerste aardige aanval kon met het hoofd door Yuri van Es (iets te ver van het Haagse hok) niet met het hoofd worden afgerond. Zoals een snelle tegenstoot door een falende Haagse spits in kansrijke positie ook niet werd verzilverd. Maar binnen een kwartier was daar het moment waarop eindelijk orde op zaken werd gesteld. Mitchel Beijersbergen stelde Carl Krayenoord in staat om fors uit te halen hetgeen de spits dan ook deed, 0-1. Viel er een denkbeeldig juk van de Katwijkse schouders? Blijkbaar wel want er werd vanaf dat moment veel offensiever gespeeld, al mislukten er een aantal combinaties door onnauwkeurige eindpasses.
De gastheren bleven er derhalve in geloven. Een aardige schietkans werd door Robbert van der Post knap over getikt en een volgende mogelijkheid van de thuisclub werd weer slordig om zeep geholpen. Tijd voor de Vogels om eindelijk eens definitief orde op zaken te gaan stellen. De zaken werden nog niet gedaan want een fraaie voorzet van Dirk Varkevisser werd in een ultieme poging door Bas Mourits tegen het aluminium gegleden en Mitchel Beijersbergen zag zijn schot in de duisternis verdwijnen. Toch had hij de voorbereidende actie in huis waaruit Carl Krayenoord Attalar voor de tweede maal tot een kansloze doelman maakte. Carl leek vervolgens een derde op z’n rechterslof te hebben maar Djumid Attalar dacht daar anders over. Hij pareerde de pegel en de rebound werd door Mitchel Beijersbergen over het lonkende hok gekopt. Inmiddels werd wel duidelijk dat de winst in de tas was. Het had leuk voor Sander van der Horst kunnen zijn als zijn subtiel geplaatste inzet in plaats van van de doellijn te zijn gekopt, er over heen was gegaan. Hetgeen niet geschiedde en de Rijnvogels een ronde verder vliegen in het toernooi om de Districtsbeker.
Een leuke opsteker, die min of meer was ingecalculeerd. Was dat wellicht de reden dat er vandaag bij tijd en wijlen ietwat in sommige duels er iets te lichtvaardig over werd gedacht? Het zou zo maar kunnen zijn. Dat zal aanstaande zaterdag tegen Spijkenisse ongetwijfeld niet het geval zijn, want dan moeten de mannen weer vol aan de bak om de periodetitel officieel te bewerkstelligen. Een opponent met eveneens één van de minst gepasseerde defensies. De Katwijkse schutterij kan aan de bak om de ongeslagen status te consolideren en de afweerlinie zal ongetwijfeld het eerste tegendoelpunt op De Kooltuin nog even uit willen stellen.
Piet van Kampen, FC Rijnvogels
