In vrijwel alle voetbalverenigingen lopen ze wel rond: de vrouwen en mannen die als vrijwilligers voor een drankje en een bedankje menig uurtje in hun club steken. Ze draaien bardiensten, maken de kleedkamers schoon, draaien de was, fluiten wedstrijdjes, krijten de lijnen, trainen de jeugd en ga zo maar door.
Bij de kikkerpolderclub, de groenwitte in dit geval, is de 42-jarige Leon Buitendijk zo’n duizendpoot. De robuuste no-nonsense alleskunner en vooral allesdóener. Buitendijk is niet weg te denken bij de groenwitten. Mocht ooit nog eens de clubman/clubvrouw verkiezingen worden gehouden, dan zal de zeker genomineerde ras-Lugdunummer de grootste kanshebber zijn voor het eremetaal.
Als pupil zette hij op 6-jarige leeftijd zijn eerste schreden bij de kikkers. Een uitstapje van ruim 1 jaar na een conflict met het bestuur was de enige onderbreking van zijn 35-jarige lidmaatschap.
Wat was de oorzaak van het conflict?
,,Juh, luister”, begint Buitendijk met zijn aandoenlijk stopwoordjes. ,,Als er door bezuinigingen op nieuwjaarsdag geen consumptiebon meer af kan voor de vele vrijwilligers, oké. Maar als er dan tegelijkertijd de schalen met salades de bestuurskamer worden binnengedragen, dan druist dat in tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel.” Voor Leon, die van zijn hart geen moordkuil maakt en zegt wat hij denkt en doet wat hij zegt, was een afkoelingsperiode van ruim 1 jaar een feit.
Buitendijk, geïnfecteerd met het groenwitte bloed, keerde na wat gesprekken terug op het oude nest. Wel wilde hij kwijt, dat ondanks dat akkefietje met het bestuur (lees: Phil Verstraaten) hij enorm veel respect heeft voor diezelfde Verstraaten.
De kans dat je Buitendijk doordeweeks aantreft op het sportpark is bijzonder groot, de zaterdagen van ’s morgens vroeg tot vroeg in de avond is zijn aanwezigheid een zekerheidje. Als het tot een taakomschrijving zou komen dan is een A4-tje te klein. Dit is des te opmerkelijker, omdat hij ook nog eens zijn eigen bouwbedrijf runt.
Zijn professie is bij de groenwitten alom bekend. De verbouwingen binnen het clubgebouw, de businessruimte en de kleedkamerverbouwingen zijn hier een zichtbaar bewijs van en heeft de club géén cent gekost. Zelfs de materialen zijn gesponsord. Het zou Buitendijk niet zijn om meerderen te betrekken in de werkzaamheden. Richard Oltgaar, die hij graag om zich heen heeft (wat hebben die twee toch?) en Robin Boom hebben karrenvrachten werk verzet.
Enige tijd geleden werd het Lugdunum kamp opgeschrikt door het bericht dat Buitendijk in het ziekenhuis was opgenomen (er moest gedotterd worden). Twee dagen later was hij alweer aanwezig bij de club met de laconieke opmerking, dat het een ‘jaarlijks terugkerende APK’ betrof.
Buitendijk is wars van titels en ambieert geen bestuursfunctie: ,,ik zou toch maar ruzie krijgen, laat mij maar lekker in de luwte werken.”
De zaterdag is een drukke dag: hij is als terreinbeheerder (toch een titel) verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op die dag. Hij is onder meer verantwoordelijk voor mensen die een aantal uren verschuldigd zijn aan de Nederlandse staat. Leon Buitendijk kan moeilijk néé zeggen.
Ook de zustervereniging LSVV’70, met wie hij lichtelijk sympathiseert, deed vorig vorig seizoen een aantal malen als een beroep op hem als grensrechter en niet tevergeefs. Met als hoogtepunt de thuiswedstrijd tegen Koudekerk. Een strafschopgevende scheidsrechter werd door de strak vlaggende Buitendijk (welke scheids durft dat vlagsignaal te negeren?) gewezen op zijn fout: ,,Scheids , je hebt het verkeerd gezien.” ,,Als jij het zegt zal het wel zo zijn”, kwam de scheidsrechter terug op zijn beslissing en gaf LSVV een doeltrap en zo bezorgde Buitendijk LSVV de 3 punten, dit tot grote woede van de Koudekerkers.
Bij zijn actieve voetballoopbaan (als keeper) was een plaats bij de reserves zijn grootste rol. Geen schande als je het tegen Wim Eradus moet opnemen. Een zware blessure in een lager elftal maakte een eind aan zijn actieve voetbalcarrière, al hobbelt hij op de zondag nog wel mee in een attractie elftal.
Buitendijk, een van de sponsors van de club, ziet maar al te graag dat er nog eens betaald voetbal wordt gespeeld in de Kikkerpolder. Ook als dat zou moeten gaan in samenwerking met de buren. Een fusie is voor hem ook niet uitgesloten met een andere club in Leiden, maar dat ziet hij dan weer niet zitten met het aangrenzende blauw en wit. Op de korte termijn is er voor Buitendijk hoop op promotie van ‘zijn’ Lugdunum naar de tweede klasse. En als dat eenmaal gelukt is, hoopt hij dat de kikkers in die klasse stabiliteit te weeg kunnen brengen.
