Goede voornemens worden door de meeste mensen gemaakt met oud en nieuw. Zo niet bij mij, mijn gewoonte is om dat altijd te doen na de zomervakantie. Achterliggende theorie is om eerst nog even volledig onnadenkend los te gaan tijdens mijn culinaire rooftochten door Italië. Over het algemeen lukt mij dat goed met als gevolg dat mijn “strakheid” na de vakantie een andere dimensie heeft aangesneden.
Ikzelf, als enige in mijn omgeving, ben er overigens altijd van overtuigd dat het wel meevalt en compenseer alles met het overdreven inhouden van mijn, door Italiaanse lekkernijen, goed geproportioneerde voorkant. Dit jaar was het niet anders, of eigenlijk toch wel.
Door de tweets van Radio/TV West sportverslaggever Willem van Zuilen, die door sportschoolbezoek en een ijzeren zelfdiscipline 40 kilo was afgevallen, had ik al voor mijn vakantie de beslissing genomen om mijzelf ook te gaan martelen in een sportschool om in mijn geval geen 40 maar toch een kilootje of 6 kwijt te raken. Door oude blessures aan knie en polsen is het buiten lopen en fietsen niet meer zo eenvoudig maar binnen op zo’n band en op zo’n niet vooruitgaande fiets, met nooit tegenwind, gaat het nog wel. Nou ben ik van nature een voetballer en die zijn per definitie geen liefhebbers van veel, lang of hard lopen zonder dat daar een bal bij in de buurt is.
Ondanks dat en met de priemende dwingende blik van Willem voelbaar in mijn rug, heb ik karakter getoond. Na de 1e keer waarin ik 15 minuten had gelopen en 20 minuten gefietst, zat ik liters vocht armer en compleet naar de kloten, met een handdoek over mijn hoofd en het hoofd diep tussen de knieën gebogen in de kleedkamer. Op dat moment werd ik op mijn schouders getikt. Met mijn laatste restje energie kwam ik omhoog, deed de handdoek weg en keek recht in de ogen van een kast van een gozer die qua sportschoolbezoek duidelijk verder was dan ik. Niet cynisch maar oprecht bezorgd vroeg hij mij : ” meneer, gaat het of moet ik effe iemand roepen”.
Mijn hele mannelijke zelfbeeld zag ik zo door het putje wegspoelen. Dit had een Bourgondische levensstijl dus met mij gedaan. Gelukkig kwam mijn sportinstelling weer snel boven , ik vermande mezelf en besloot terplekke definitief de door Willem van Zuilen aangegeven route te gaan volgen. Ik ben Willem en de mij onbekende kleerkast achteraf onwijs dankbaar. Nu 6 weken later, met iedere week 4 bezoeken aan de sportschool, voel ik mij gezonder, frisser, scherper en energieker dan voorheen. Aan de 6 kilo zit ik nog niet want het genieten van heerlijk eten en een lekker biertje blijft onlosmakelijk aan mij verbonden, maar Ik ga wel proberen het vol te houden. Dat zal nog een hele opgave worden want zoals eerder vermeld, van nature ben ik een voetballer . Gemakzucht is ons niet vreemd.
Wat in de voetballerij ook niet vreemd is, is het onrealistische beleid dat gevoerd en getolereerd wordt bij transfers van spelers. Het meest schandalige voorbeeld is de overgang van Gareth Bale naar Real Madrid. Een goede voetballer van Tottenham Hotspur gaat voor 100 miljoen over naar Real Madrid. 100 MILJOEN !!! Madrid is dat niet de hoofdstad van Spanje, dat land dat de economische crisis wel zeer direct meemaakt. Dat land waar de banken het zo moeilijk hebben, dat land waar de werkloosheid tot het plafond is gestegen. Jawel daar gaat Bale heen voor 100 miljoen.
De wereldarmoede, het vluchtelingenprobleem en tal van andere relevante zaken zijn bijzaken geworden. De waanzin van de zichzelf niet meer onder controle hebbende (betaalde) voetbalwereld voert de boventoon. En wat doen wij voetballiefhebbers, wij accepteren alles. Wij vinden het zelfs allemaal prachtig. Een gezonde vereniging als Achiles ’29 is bijkans failliet door de overgang naar de Jupiler league (de wijsheid van Katwijk wordt gelukkig bevestigd). Het zondagvoetbal wordt geterroriseerd door uitzendingen van betaald voetbalwedstrijden tijdens hun wedstrijden. Betaalde buitenlandse tv-stations nemen alles over en voor alles moet straks betaald worden. De commercie is de baas en de opportunisten pikken een graantje mee zonder verder naar de toekomst te kijken. Een overkill aan voetbal op tv. Het zijn in mijn ogen allemaal bedreigingen voor de mooiste sport die er is.
Mijn oproep voor een goed voornemen aan Leiden en omgeving: verplaats je aandacht weer naar het amateurvoetbal, ga niet naar het stadion maar naar het veld. Laat dat betaald voetbal eerst maar weer eens op aarde landen. 100 miljoen, ze zijn gek !!!!
