Lang leve Google! Je tikt op de bonnefooi de zoekterm ‘kannibaal’ in en stuit op de meest fascinerende nieuwtjes. Naakte vent eet gezicht van man. Dief spuugt stuk arm in gezicht. Man kookt zijn eigen piemel. Agent wil vriendin koken en opeten. En ook: Kannibaal Suarez tien duels aan de kant.
‘Bijtertje’ Luis moet flink brommen nadat hij zijn tanden in de onderarm van Chelsea-verdediger Branislav Ivanovic plantte. De complete voetbalwereld viel over hem heen, al keken we er hier nauwelijks van op. Eind 2010 liet de Uruguayaan namelijk al zijn tandafdruk achter in de nek van PSV’er Otman Bakkal. The Sun wist het eerste (?) slachtoffer van de recidivist op te sporen tot in Moskou, waar de eenmalig international zijn dagen hoofdzakelijk slijt op het pluche van de breed uitgevallen reservebank van Dinamo. Dat wil zeggen: als hij niet op de tribune zit. ,,Ik heb de beelden gezien en het was ongelooflijk. Ik kan niet geloven dat zulke dingen gebeuren op een voetbalveld. Het is al eerder gebeurd. In eerste instantie dacht ik dat het misschien een ongeluk was. Maar kennelijk verliest hij zichzelf op sommige momenten. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik dacht dat Suárez het meende toen hij zijn excuses aanbood. Ik denk dat hij zó graag wil winnen, dat hij zijn hoofd soms verliest. Achteraf komt hij pas weer bij zinnen’’, zo tekende het Britse boulevardblad op uit de mond van de middenvelder.
Luis Suarez. Je kunt over hem zeggen wat je wilt, maar zijn zwakte is meteen ook zijn kracht. Natuurlijk, van onbesproken gedrag is Luisje niet. De incidenten zijn talrijk, zijn strafblad indrukwekkend. Wie herinnert zich niet de handsbal in de laatste minuut van de verlenging in de kwartfinale van het WK 2010 in Zuid-Afrika tegen Ghana? Als een volleerd keeper keerde hij een kopbal op zijn eigen doellijn. De aanvaller moest er met rood van af, maar keek vervolgens op een tv-scherm in de catacombe toe hoe Asamoah Gyan de penalty miste en zijn landgenoten de strafschoppenreeks wonnen. Het leverde hem in zijn vaderland de status van volksheld op, al was menig voetballiefhebber een andere mening toegedaan. Overigens kreeg Suarez, toen nog als speler van FC Groningen, bij zijn debuut voor het Uruguayaans elftal – begin 2007 tegen Colombia – al meteen een rode kaart, maar dat terzijde.
En dan was er natuurlijk nog de racismeaantijging. In oktober 2011 noemde Suarez in de wedstrijd tegen Manchester United zijn tegenstander Patrice Evra meerdere malen negrito, vrij vertaald ‘zwartje’. Hoewel hij zelf stellig ontkende dat dat een racistische ondertoon had en beweerde dat die term in de Zuid-Amerikaanse straattaal – de zogeheten slang – heel normaal is, was de FA er niet van gediend en schorste hem voor acht duels. Bij het weerzien met de Fransman haalde Suarez opnieuw de woede van de Engelse voetbalwereld op zijn hals door te weigeren Evra de hand te schudden.
Inmiddels lijkt het laatste beetje krediet van de Liverpudlian in Engeland op. Zeker nu ook vooraanstaande iconen van The Reds hem publiekelijk uitkotsen en de club adviseren hun sterspeler van de hand te doen. Of de (gevallen) grootmacht zo ver wil gaan, lijkt onwaarschijnlijk. Niet alleen zou dat een fraai staaltje kapitaalvernietiging inhouden, het toch al geplaagde Liverpool is ook op sportief gebied voor een groot deel afhankelijk van de grillen van Suarez a.k.a. Jaws a.k.a. Hannibal Lecter a.k.a. The Vampire. De aanvaller was dit seizoen al goed voor 22 competitietreffers en hoeft daarmee alleen Robin van Persie voor zich te dulden op de topscorerslijst van de Premier League. Om toch afstand te nemen van het gedrag van hun goaltjesdief legde de clubleiding Suarez een boete van naar verluidt twee keer een weeksalaris op. Aangezien hij wekelijks een slordige 130.000 euro bijgeschreven krijgt, zal hij dat echter wel kunnen lijen (071-taal, moet kunnen).
Daarnaast bood Liverpool hem een cursus woedebeheersing aan. Jammer dat daar geen cameraploeg bij aanwezig mag zijn, want het zou ongetwijfeld prachtige televisie opleveren. Ik zie het al helemaal voor me. De best bekeken aflevering van Anger Management. Luisje die weigert plaats te nemen tegenover ‘beroepsalcoholist’ Charlie Sheen: Hè? Suarez nooit zitten op de bank! Misschien dat de gedragsdeskundigen die op de Hertgang rondlopen om de PSV-spelers te observeren de opvliegerige latino eens onder de loep kunnen nemen. Het zou me niets verbazen als Suarez een stoornis blijkt te hebben. PDD-NOS, Asperger, ADHD, Rett of een andere aan autistische verwante aandoening. Wellicht komt Luisje zelfs wel in aanmerking voor een ‘rugzakje’. Of zouden ze die in Engeland ook al afgeschaft hebben?
Suarez. Je houdt van hem of je haat hem. Een middenweg is er niet. Zelf heb ik wel een zwak voor die bijtgrage duikelaar. Empathie die mede is ingegeven door het gegeven, jawel, dat Ajax mijn club is. Maar ook door het feit dat een wedstrijd waarin Suarez aan de aftrap verschijnt per definitie nooit saai is. Bovendien: de scheidslijn tussen gek en geniaal is doorgaans flinterdun. Zie Maradonna. Zie Zlatan. Zie ook de enfant terribles John McEnroe, Dennis Rodman en Mike Tyson. Die laatste, in 1997 al trendsettend door tijdens een gevecht een hap te nemen uit het oor van Evander Holyfield, volgt Suarez tegenwoordig trouwens op Twitter. ‘Weet je, hij beet iemand, shit happens. Snap je wat ik bedoel? Ik weet zeker dat hij het goedmaakt met die gozer. Ik heb het ook bijgelegd met Evander. En we gingen door met ons leven.’
En zo is het wat mij betreft maar net. Suarez is, net als Tyson, een geboren straatvechter. Opgegroeid in armoede, onwennig in weelde. You can take a brother out of the hood, but u can’t take the hood out of a brother. Voor iemand als Suarez is winnen geen kwestie van heel graag willen. Het is een kwestie van moeten. Om te overleven. Een zaak van leven of dood. Jij en ik kunnen daar, zelfs in alle redelijkheid, niet over oordelen. Ik voetbal al heel wat jaartjes en ben zo in aanraking gekomen met spelers – zowel teamgenoten als tegenstanders – uit allerlei culturen, met een diversiteit aan achtergronden en persoonlijke verhalen. Getraumatiseerde jongens die komen uit een land dat is verscheurd door oorlog en als kind verschrikkelijke dingen voor hun ogen hebben zien gebeuren. Buiten het veld zijn ze de vriendelijkheid zelve, doen ze geen vlieg kwaad. Maar binnen de lijnen hoeft er soms maar dit te gebeuren of ze schieten in de gevechtsmodus. Laten hun tanden zien. En ja, zetten die soms in een ledemaat van een onschuldige tegenstander.
Wij, Westerlingen, zijn doorgaans goed in mensen afschrijven. Loop je niet in de pas, dan moet je maar weg. Daarin schuilt een groot gevaar. Na de ‘liefdesbeet’ in de arm van Ivanovic werd de suggestie gedaan dat Suarez misschien maar gemuilkorfd moet worden. Of nog beter: verbannen uit Engeland. Terug naar die bananenrepubliek. Het is de weg van de minste weerstand. De Geert Wilders-methode.
Tot het uiterste gaan om te winnen. Het is een kwaliteit waar Nederlandse sporters doorgaans niet om bekend staan. Uitzonderingen daargelaten. Veel clubs zitten verlegen om een type Edgar Davids. ,,Op dit moment mist Ajax denk ik een speler die irritant is voor de tegenstander: een bijtertje’’, liet Ajax-captain Siem de Jong zich onlangs in gesprek met fanmagazine De Meersche Helden ontvallen. Voor alle duidelijkheid: die uitspraak deed Siem nog voordat Ivanovic kennismaakte met de groot uitgevallen snijtanden van Luisje. Siem, die na het aanstaande derde kampioenschap op rij graag naar een grote competitie wil, is een beetje hetzelfde type voetballer als Otman Bakkal. Ik voorzie in de sympathieke Achterhoeker dan ook een potentiële bankzitter bij een Europese subtopper. Otman kende op huurbasis een prima seizoen bij Feyenoord, dat hem graag definitief wilde inlijven. Misschien waren ze met Bakkal dit jaar wel kampioen geworden in Rotterdam-Zuid. Je weet het niet.
Otmannetje, die door Het Legioen als een held onthaald wordt op het bordes van het stadhuis aan de Coolsingel. Had zomaar gekund. Hij zwichtte echter voor de Russische oliedollars. Een dikke bankrekening vergoedt blijkbaar veel. Voor Luis is geld geen drijfveer. Geloof ik niet. Daarvoor is zijn liefde voor de bal te groot. In zijn Ajax-tijd kon Suarez naar Zenit St. Petersburg, waar hij vele miljoenen zou gaan verdienen. Wilde ‘ie niet. Hij wachtte op één van zijn droomclubs. Het werd Liverpool, in mijn ogen de puurste voetbalclub ter wereld.
Kwade genius of krankzinnige kannibaal? Oordeelt u vooral zelf. Maar waar Suarez de komende tien wedstrijden gedwongen vanaf de zijlijn zal moeten toekijken, kiest geldwolf Bakkal er vrijwillig voor steeds verder weg te kwijnen op het luxueuze Moskouse leder. In de vergetelheid. Zo niet liefhebber Luisje. Want gek of geniaal, één ding is zeker: Suarez nooit zitten op de bank!
Robert Toret, rechtsback van Voorschoten ’97 (zo) en sportverslaggever voor het Leidsch Dagblad
