Deze week ruimt onze redactie plaats in voor een groot interview met een man die niet tussen de lijnen staat of aanwijzingen geeft vanaf de bank. Toch is Jack Wolters nauw betrokken bij het voetbal en hij praat er ook nog eens zinnig over. Wolters is freelance (sport) fotograaf en volgde in eerste instantie zijn zoon Randy al jaren met een camera in de aanslag. Zijn werkgebied is ondertussen fors uitgebreid en dat niet enkel in Leiden, maar ook elders in den lande is hij al een vast gezicht als fotograaf. Zoonlief speelt tegenwoordig voor FC Den Bosch, maar met zijn pa sprak onze redactie over zijn vak, de menige uurtjes arbeid en hoe het zover is gekomen.
Wolters zorgt in het dagelijks leven voor veiligheid rond het spoor, maar zodra de veertig uur erop zitten wordt veelal de camera ter hand genomen. Toen zoon Randy aan de weg timmerde werd vrijwel elke wedstrijd gevolgd en vastgelegd. Het begon allemaal in de kikkerpolder bij Lugdunum. Daar viel ukkie Wolters al snel op en bij de D1 van ADO Den Haag kreeg hij de kans zich verder in de kijker te spelen. Tot een doorbraak kwam het niet, maar door zijn opvallende optredens in inmiddels het shirt van UVS kwam er toch weer belangstelling vanuit BVO’s. Volendam en ADO werden het niet, maar wel kon Wolters een contract tekenen bij FC Utrecht. Een debuut in de hoofdmacht volgde jaren later, thuis tegen VVV Venlo. In de voorlaatste minuut scoorde hij de eretreffer voor de ploeg uit de Domstad. Bijna twee jaar terug kwam FC Emmen op zijn pad en dit seizoen draagt hij het shirt van eerstedivisionist FC Den Bosch. Al die tijd werd Randy ondersteund door zijn belangstellende en ‘klikkende’ vader.
,,In de jeugd maakte ik foto’s voor het plakboek en het archief. Dat was meer voor de aardigheid eigenlijk. Toen bleek dat er voor hem meer in zat, heb ik gaandeweg beter materiaal aangeschaft. Ook al omdat ook andere spelers en de clubs belangstelling hadden voor de foto’s. Er ging steeds meer tijd zitten in mijn hobby, maar ik vond het erg leuk om te doen. In de loop der jaren bleef het ook niet bij fotografie van voetbalwedstrijden, maar werd ik ook wel eens benaderd voor fotografie van een bruiloft of om wat te noemen van een ijshockeywedstrijd of een balletvoorstelling.”
Bij UVS bleef Wolters ‘hangen’ en naast zijn werkzaamheden voor de club waar zijn zoon nu speelt, worden ook jeugdwedstrijden bezocht in het blauwwitte gedeelte van de kikkerpolder en zo nu en dan komen ook andere Leidse clubs aan bod. Ook komen zijn foto’s voor in schoolagenda’s en worden ze ingezet bij veilingen van UVS. Al met al is er een uitgebreid portfolio ontstaan.
,,De meeste tijd gaat daarbij wel uit naar toen FC Emmen en nu FC Den Bosch. Ik ben in Brabant de back-up van de vaste fotograaf geworden en dat betekent dat ik vrijdags vanaf 17 uur op pad ga voor een wedstrijd in het land. Na 23 uur val ik dan weer thuis binnen en dan moet er natuurlijk nog geknipt en geplakt worden. Ja, ik was ook van de partij bij de bekerzege bij en op FC Twente. Dat zijn vanzelfsprekend geweldige avonden. Daarnaast vertoef ik veel bij UVS, waar ik huisfotograaf ben geworden. Dat komt voort uit het contact wat ik al had met Lucas Riethoven, nu jeugdvoorzitter van de club. Met hem heb ik nog gebald bij Roodenburg.”
Het mag duidelijk zijn dat Wolters ze niet verdient met stelen, maar naast het feit dat hij makkelijk uitkomt in weken van 50 tot 60 uur arbeid heeft hij het vooral naar zijn zin.
,,Vroeger bleek ik al aanleg te hebben voor fotografie en het is natuurlijk mooi als je daar iets mee kunt doen. Misschien blijft het gaan zoals het nu gaat, maar wellicht komt er ooit nog meer uit voort. In 2010 ben ik een eigen website begonnen en dat levert zo nu en dan bestellingen op en dat zijn leuke extraatjes.”
Er zijn sportfoto’s bij waarbij je de vingers aflikt. Een momentopname die veelzeggend is, die aangeeft waar de vreugde of het verdriet zit of waarbij je je uitermate nieuwsgierig afvraagt hoe het afliep. Als fotograaf moet je oog hebben voor details en op zoek gaan naar het momentum.
,,Tijdens een wedstrijd probeer je zoveel mogelijk foto’s te schieten waarbij je de kern raakt. Het is echt nog niet zo eenvoudig om foto’s te maken waarop de bal én de tegenstanders staan. Ook al heb je vier foto’s binnen een seconde geschoten dan nog komt het op millimeterwerk aan. Als fotograaf let je op houdingen, gezichtsuitdrukkingen en uitstralingen. Mondje open, tong naar buiten, boze blik en meer van dat soort vastleggingen. Dan kun je tot fraaie foto’s komen. Foto’s ook waarbij je de ziel en zaligheid van een actie kunt ‘pakken’. Of een plaat waarbij alle spieren aangespannen zijn. Ja, zo heb ik er ook al wat van Randy geschoten. Een doelpunt in beeld krijgen is natuurlijk ook een uitgangspunt. Maar je doet het allemaal niet zomaar even, want er staan uiteraard ook wel eens spelers of scheidsrechters in jous gezichtsveld. Je moet ook wat fortuin hebben, hoewel enig spelinzicht noodzakelijk is voor het vastleggen van goed fotomateriaal.”
Het amateurvoetbal wordt geteisterd door algehele afgelastingen, maar in het betaald voetbal wordt er wel gespeeld. Wolters heeft niet zoveel moeite met kou, wanneer hij langs het veld bezig is.
,,Kou vind ik niet zo erg, nee. Regen is beduidend vervelender. Ook dan zijn er mooie foto’s te maken met opspattend water bijvoorbeeld, maar het is hoe dan ook bewerkelijker. De apparatuur is weliswaar beschermd, maar het is gewoonweg meer gedoe. Tegen kou kan je je wapenen met aangepaste kleding en vaak kan je het dan best wel goed uithouden.”
Sommige velden worden omzoomd door camera’s en lenzen. Het is bij tijd en wijle dringen geblazen voor een mooie stek, maar er is volgens Wolters ook veel collegialiteit langs de velden en daarbuiten.
,,Je leert elkaar kennen in de loop der tijd en dat levert een band op. Wel moet ik zeggen dat de concurrentie moordend is. De echte professionals hebben wel eens lenzen van 12.000 euro en daar komt dan nog een camera bovenop van nog eens 6000 euro. Mijn camera is dikwijls hun reservecamera. Maar goed, ik klaag daar niet over. Mijn materiaal zit wel weer aan de bovenkant van de categorie waarin ik zit.”
Bij trainers in de eerste-divisie is hij ook al geen onbekende meer. Na afloop kruisen de wegen van Wolters jr en Wolters sr elkaar al snel, maar ook komt de fotograaf regelmatig verder dan enkel momenten vastleggen.
,,Door het feit dat trainers jou regelmatig zien, komt het ook wel eens tot een praatje. Dan wordt er ook serieus geluisterd en kan je best een boompje opzetten. Kijk, als je ‘shit’ praat dan laten ze je de volgende keer links liggen. Met Jan Poortvliet van Den Bosch heb ik zo regelmatig contact, natuurlijk ook omdat hij weet dat ik de pa ben van. In de eredivisie ligt dat allemaal lastiger en zijn trainers veel lastiger te benaderen. Ik vind dat je elkaar nodig hebt en dus is het leuk om wel contact te maken. Het is wel lastig trouwens om Jan vast te leggen, want hij trekt veel rare bekken en je wilt zo’n trainer toch een beetje flatteus laten overkomen. Jon-Dahl Tomasson is iemand die liever wegkijkt. Tja, je doet gewoon je werk dus ik snap dat niet zo.”
In de media verschijnen foto’s, waarbij je je vraagtekens kunt hebben. Te confronterend, te weinig menselijk of zelfs verwerpelijk. Wolters heeft ook zo zijn grenzen.
,,Theo Bos werd zo wel eens gespot op de tribune in Den Bosch. Had hij net een chemo achter de rug en dat tekende hem vanzelfsprekend. Dan ben ik er de man niet naar om hem op de plaat te zetten. En als ik dat al zou doen, dan hoef je een dergelijke foto nog niet te plaatsen. Er is ook nog zoiets als respect, maar beroepsfotografen hebben daar vaak schijt aan. Er is ook nog eens een foto genomen van Randy en van mij na afloop van een wedstrijd. Had ik hem net triest nieuws uit de privésfeer moeten vertellen, waarop hij vol schoot. Dat zijn geen leuke dingen, maar het verkoopt he. Het is ook altijd de vraag of men weet wat er aan de hand is. Hoe dan ook; ik ben niet het type dat misbruik wil maken van vastleggingen, maar in sommige situaties kan je een trainer nog wel eens iets terug laten zien en zo het bewijs leveren van iemands (on)schuld.”
Hoewel Wolters dus al wel de nodige bekendheid geniet, is zijn werk gebundeld via zijn eigen website. Interesse? Schroom niet een kijkje te nemen op: https://www.jwsportfotografie.blogspot.nl/
