donderdag, maart 28, 2024
HomeVoetbalnieuws-leidenMarco van Alphen begon pas op z’n twaalfde, maar schopte het ver

Marco van Alphen begon pas op z’n twaalfde, maar schopte het ver

-

header ADO Den HaagVandaag de dag mogen ze op hun vierde al ‘aan de voetbal’. In de jaren dat Marco van Alphen voor het eerst de kistjes aan trok was dat nog niet zo. De leeftijdsgrens lag in de jaren zestig/zeventig op acht jaar. Toen stond hij echter nog niet te trappelen van ongeduld zoals zovele jochies die de straat en het plein graag wilden verruilen voor de echte grasmat. Heeft hij vier leuke jaren gemist voordat hij het blauw en zwart van Roodenburg om zijn toen nog smalle schouders hees? Wie zal het zeggen. Maar feit is echter dat hij de schade ruimschoots heeft in gehaald.

 

Schoolvoetbal

Op z’n twaalfde deed Marco mee aan een schoolvoetbaltoernooi. Zijn talenten werden daar ontdekt door aanwezige familieleden die hun telgen al op sportpark Noord hadden geparkeerd. ,,Waarom ga jij ook niet bij Roodenburg voetballen?”, was de vraag die er uiteindelijk toe leidde dat de jeugdige Van Alphen ook ‘voor het echie’ ging. Spijt heeft de inmiddels 49-jarige ex-profvoetballer er nooit van gehad. Hij begon als spits en doorliep alle selectieteams bij de jeugd en mocht op zijn 19e in de hoofdmacht debuteren. Lang heeft de club, die in die jaren een  behoorlijk aanzien genoot in het Leidse amateurvoetbal, niet van zijn diensten mogen profiteren. Want scouts van ADO Den Haag hadden een scherpe blik op hem gericht. Met voor Marco alle positieve gevolgen van dien. Binnen een jaar werd hij bij de club in de Residentiestad ingelijfd en hij was nog amper twintig lentes toen zijn carrière echt ging bloeien.  Binnen twee maanden veroverde hij een positie in de Haagse hoofdmacht. Trainer Rob Baan zag wel wat in die jongeman uit Leiden.

 

Hoogte- en dieptepunten

M v A resultaatZoals elk mens en elke sportman hoogtepunten in het leven beleeft, was het debuut in ADO Den Haag er een voor de ‘multifunctionele teamplayer’ voor de Leidenaar. ,,Het was een persoonlijk sportief hoogtepunt”, blikt hij tijdens een gezellig onderonsje in zijn  bedrijf in Roelofarendsveen terug. ,,Ik was op voorhand een positie als linkermiddenvelder toebedacht, maar in noodgevallen kon de trainer mij op elke plaats inzetten”, lacht hij fijntjes. ,,Behalve als keeper”, voegt hij er direct aan toe. Sportieve hoogtepunten waren natuurlijk de twee kampioenschappen die hij met de Haagse Ooievaars vanuit de toenmalige eerste divisie naar de eredivisie beleefde. ,,Vooral dat ene jaar dat wij ongeslagen kampioen werden”, glundert de voormalige prof. ,,Welk jaar was het ook al weer”? Even worden de wenkbrauwen gefronst. Was het nou in 1986 of in 1987. Nee toch in 1986.”Enfin, het doet er allemaal niet toe. Feit is dat hij het heeft beleefd. Net zoals de beleving tijdens de trips die het toen succesvolle team tijdens de deelname aan de Europacup maakte. ,,Een bijzondere ervaring. Je weet niet wat je overkomt. Alles tot in de puntjes geregeld. Een andere wereld.”Maar haaks op hoogtepunten staan ook dieptepunten. De degradatie in 1988. Marco heeft het in een gipsbeen langs de lijn ervaren. ,,Als je zelf op zo’n moment in het veld staat doet het waarschijnlijk meer zeer dan dat je geblesseerd langs de lijn zit. Natuurlijk is het een dieptepunt. Maar zijn persoonlijke dieptepunt zou later komen.

 

Sluimerende hernia

Het einde van de carrière van Marco kwam veel te vroeg. De man die bewondering heeft voor spelers als Frank de Boer, Ronald Koeman, Frank Rijkaard (“echte voetballers uit een gouden generatie, geen verwende vedetten, die miljoenen verdienen”), moest op zijn 27e al afhaken. ,,Tijdens een uitwedstrijd bij FC Utrecht liep ik van het veld. Ik kon niet meer. Niemand kon het aan mij zien maar ik verging van de pijn”, betreurt hij het vroegtijdig afscheid van zijn voetballoopbaan die hij eventueel bij Ajax nog voort had kunnen zetten. ,,Zij zochten toen een middenvelder, maar door mijn blessure ging dat helaas niet door. Jammer.” Een sluimerende hernia betekende einde verhaal voor Van Alphen. De man die op het hoogste vaderlandse niveau heeft gespeeld en onder het bewind van Co Adriaanse (“een aparte man met een speciale spelopvatting”), Rob Baan, Piet de Zoete en met jongens zoals Heinie Otto, Cor Lems, Martin Jol en ‘maatje Ron de Roode’ acht jaar op het hoogste niveau heeft gebald, nam noodgedwongen afscheid. Om vervolgens in het zakenleven te gaan.

 

Meerburg

Nu runt hij zijn eigen toko. Een bedrijf in sportkleding van het merk Macron. Alles steeds snel kunnen leveren en een eigen zeefdrukkerij staan garant voor perfect zaken doen. Door zijn vroegtijdige afhaken betekent dit echter niet dat Marco uit de voetbalwereld is verdwenen. Zijn zoon speelt bij Meerburg , de club waarbij hij als lid van de sponsorcommissie nauw bij is betrokken. Maar binnen de zwart-witte club weten anderen hem ook te vinden.,,Soms ben ik een klankbord en komen ze met allerlei vragen naar mij toe. Marco, hoe denk jij hierover? En allerhande zaken meer.” Hij volgt de club nauwlettend, maar de prioriteiten liggen bij zijn bedrijf. Er moet brood op de plank komen. Brood dat een beetje gesettelde profvoetballer tegenwoordig veel makkelijker verdient dan in de tijd dat Van Alphen nog de noeste werker op het middenveld was. Maar ‘das war einmal’. Toch bewaart hij er mooie herinneringen aan.

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read