Zoals in een eerder geplaatst verslag te lezen is, kon FC Boshuizen wederom niet als overwinnaar van het veld afstappen. Dit keer deed DHC de Leidenaren de das om in de slotminuut. Hoe kon het gebeuren dat een voorsprong toch weer werd verspeeld en dat positivisme toch weer omsloeg in een negatief resultaat? Het woord positivisme mag worden gebruikt naar met name de eerste helft. De thuisploeg was getergd, won veel duels, kwam tot kansen en gaf zelf amper wat weg. Het leverde een 1-0 voorsprong op, waarover de formatie van Rob de Lange niet mocht mopperen.
Ook in de tweede helft bleef FC Boshuizen er hard voor werken, hoewel het overwicht verdween en DHC al diverse keren op de deur klopte van doelman Marco Vink. De gelijkmaker was begrijpelijk, maar tevens het startsein voor beide teams om vol voor de overwinning te gaan. In de spannende slotfase kreeg de Leidse formatie de beste kans, maar scoorde enkel DHC (waar ex-prof Ricky van de Berg kort voor tijd inviel)nog en bleef FC Boshuizen weer met lege handen achter.
Bij de gastheer was de meest opvallende naam in de basisopstelling die van Marco Vink. De doelman had de voetballerij eigenlijk twee jaar geleden al vaarwel gezegd na nare ervaringen bij Alphense Boys. Vorig seizoen probeerde hij het nog even bij FC Rijnland, maar dat werd geen succes. Aan de kade wilden ze Vink toch graag erbij hebben. Niet eens zo zeer om eerste doelman te worden. Het lijkt erop dat Vink terug is van weggeweest.
,,Ik was eigenlijk gestopt en had er tabak van. Dat het zo is gelopen, is ook deels mijn eigen schuld maar van mij hoefde het eigenlijk niet meer. In Alphen heb ik op zich drie mooie jaren gehad, maar het liep verkeerd af. Uit zelfbescherming heb ik een stap teruggedaan. Nu kwam plotseling FC Boshuizen om de hoek kijken. Eigenlijk ben ik niet eens gehaald om te spelen en zou ik meer een stand-in worden. Keepen in het uiterste geval dat, zeg maar. Tja, en nu stond ik dus opeens onder de lat.”
Aan Vink was niet af te zien dat hij al een tijd niet of nauwelijks traint. Hij oogde fit, straalde zekerheid uit en vooral zijn uittrappen brachten DHC nog wel eens in verwarring. ,,Ik had niet verwacht dat het zo zou gaan, eerlijk gezegd. Het feit dat ik nu ‘ja’ heb gezegd, heeft te maken met vooral de trainer (Mario Koswal, red.) en Frans Stouten. Hen wil ik wel helpen en ook mijn teamgenoten. Mijn vrouw is er minder blij mee, maar ja dit had ik ook niet kunnen voorzien. Als je dan op het veld staat, gaat het toch weer kriebelen. Maar geloof me, als het niet zover was gekomen zou dat voor mij ook okay zijn geweest. Ik hoef eigenlijk niet meer zo nodig.”
Dat het Vink niet allemaal koud laat werd ook duidelijk. De goalie baalde stevig van de nederlaag. ,,Na de 1-0 kreeg ik er steeds meer vertrouwen in. We voetbalden goed en scherp. Na de rust vond ik dat er niet veel meer van over was. Eigenlijk hadden we ze in de eerste helft in de tang. Na rust is het andersom. Hoe kan zoiets nou? Nou, ik denk het te weten. Er lopen teveel egootjes rond. Dat moet eruit. Daarnaast vind ik dat spelers meer moeten aannemen van elkaar en van de trainer. Een aantal spelers vult teveel de eigen zin in. Dat kan en mag niet. De schuld wordt te makkelijk naar elkaar geschoven. Daarom heb ik na afloop het woord even genomen. Ik heb gezegd dat als we die ballen er gewoon eens inschieten dat we dan meer gaan winnen. Dat is het verhaal hier. Als je dan wint zijn die verwijten niet meer nodig en rommelt het niet meer zoals het nu wel doet.”
Vink vervolgend: ,,Het gaat er bij mij niet in dat je zo sterk voor de dag komt in de eerste helft en dat je in de tweede helft als een tweedeklasser opereert. Na die tegengoal zie je het wegzakken en geef je alles uit handen.” Aan Vink lag het in elk geval niet. ,,Zo heb ik wel meer schouderklopjes gehad, maar dat zegt me niets. We hadden gewoon met drie punten van het veld moeten stappen. Nu is het voor niets geweest.”
Vink heeft al heel wat doelpalen van dichtbij gezien. Zo was hij sluitpost in de jeugd bij ADO en Ajax en kwam hij naast voor Alphense Boys ook nog uit voor Ter Leede, Woerden en eerder al FC Boshuizen. Recent kreeg hij nog een aanbieding van topklasser Excelsior Maassluis. ,,Dat streelt je ego wel, maar ik blijf hier. Ik bekijk het van jaar tot jaar. En het is aan de trainer of hij mij laat staan of dat ik weer gewoon stand-in ben.”
Note redactie: foto met dank aan Aad van der KNaap, Haaglandenvoetbal.
