Een goed kwartier voor tijd nam trainer Hein van Heek een gok. Hij wisselde verdediger Stefan Schaafsma in voor een spits. Achteraf een gouden greep. Want ‘de Kraai’ werd kort voor het scheiden van de markt met zijn kopbal de matchwinner. De trefzekere spits belandde zelf tegen de paal daar waar het leer daarvoor reeds was beland om de zo gewenste en uiteindelijk ook verdiende zege te mogen vieren. De Vogels grepen de kans om volop in de titelrace te blijven met beide handen aan.
Krayenoord werd dizzy afgevoerd maar zijn makkers en de vele, vele trouwe fans beseften het maar al te goed: hier werd een van de tot op heden belangrijkste overwinningen geboekt. Lang werd er naar dit cruciale treffen toegeleefd. Spelers en supporters waren er klaar voor. Zij kregen waar zij op hoopten en voor hadden gewerkt. De spelers inden het verdiende loon na een hele wedstrijd hard werken en de supporters hadden het spandoek en de rookpotten niet voor niets uit de kast gehaald. Komt nog bij dat er op zeer belangrijke momenten door de gastheren werd gescoord, een scenario dat graag van tevoren geschreven zou worden. Kort voor de thee de gelijkmaker en in de dying seconds de winnende maken. Wat blief. Kan het mooier?
De vrees om bij verlies een kloof van vijf punten te moeten overbruggen, bleek vooraf terecht, achteraf niet bewaarheid. Na een wedstrijd waarin twee gedreven teams aan het werk waren, kreeg degene die er het meeste recht op had, uiteindelijk de punten op het reeds rijk gevulde conto bijgeschreven. De twee titelkandidaten zullen het naar alle waarschijnlijkheid onderling gaan uitvechten. De onderlinge confrontatie kenmerkte zich vooral in de eerste helft door dat het een onbeslist duel op het middenveld werd. Weliswaar ging de meeste dreiging van de thuisclub uit, maar veel kansen gaf de Vlaardingse defensie niet weg. Een eerste kopbal van Mitchel Beijersbergen vloog naast het hok van Tobias DUIF(huijsen) maar echt uitgespeelde kansen wist de thuisclub zich tegen een degelijke opponent niet te scheppen al zocht het wel opportunistisch de aanval. Verder dan een aantal hoekschoppen en vrije trappen kwam het echter niet.
Het openingsdoelpunt viel enigszins verrassend aan de andere kant. Jordao Pattinama legde een vrije trap met veel gevoel in het hart van de Rijnvogelafweer. Tegen de rake kopbal van dichtbij van Tiemen Noordam had de Katwijkse doelman geen verweer, 0-1. Vervolgens een paar free-kicks aan de overzijde. Beiden werden door Duifhuijsen onschadelijk gemaakt. De pegel van Mitchel Beijersbergen met de vuisten en de geplaatste inzet van Stefan Schaafsma werd met een sierlijke zweefduik onschadelijk gemaakt. Collega Messemaker had nadien een geweldige redding in huis toen Gert Jan van der Veen een strakke inzet in de schoen had, maar met de vingertoppen bezweerde de sluitpost het gevaar. De strijd bleef open. Geen sprankelend voetbal met de lastige, straffe zijwind, maar aan inzet en spanning ontbrak het geenszins. Dat de thuisclub dat de geur van de thee reeds in de neus had, nog kort voor het nuttigen daarvan op gelijke hoogte kwam, mag gezien de veldverhouding terecht worden genoemd. De gelijkmaker, een prettige opsteker, werd 
ingeleid door Mitchel Beijersbergen die Duifhuijsen niet kon passeren maar de bal alsnog in de doelmond belandde. Een heftige scrimmage volgde: bal tegen de paal, vervolgens tegen een hand (?) van een verdediger maar uiteindelijk belandde de knikker voor de voet van Piet van der Breggen die van dichtbij verwoestend het speeltuig in de touwen joeg, 1-1.
Een ruststand waar verder overigens nies op aan te merken viel. De balans was in evenwicht maar zou in het tweede gedeelte van het tweede bedrijf in het voordeel van de gastheren doorslaan. Deltasport was gebaat bij een remise; de Vogels aasden op een overwinning en gingen daar ook voor. Daar waar in voorgaande wedstrijden nog wel eens sprake was van een mindere tweede helft, leefde nu het besef dat het juist daar in zou moeten gebeuren. De kansen kwamen. Een logisch gevolg van de inzet, het wat meer in het balbezit hebben op het middenveld en van de dadendrang. Bas Mourits kopte na een hoekschop van dichtbij recht in de handen van de keeper, deze redde vervolgens met de punt van de schoen om Raymond Baten het scoren te beletten en kon een (iets te zacht) geplaatste kopbal van Thomas Dijk nog voor een dreigende inslag behoeden. De Vogels drongen aan. Een doelpunt zou in deze fase terecht zijn geweest, maar kwam er vooralsnog niet.
Een stief kwartiertje nog op de klokken. Van Heek greep in. Deltasport had van de degelijke Katwijkse afweer nauwelijks de gelegenheid gekregen om (behalve een schot net naast) gevaarlijk te worden. De trainer gokte alles of niets. Het werd uiteindelijk alles. Zijn greep om Schaafsma op te offeren voor Krayenoord, bleek een gouden te zijn. Drie minuten voor tijd. Bas Mourtis werd een doorbraak op rechts belemmerd. Wesley van Wijk laat uit de vrije trap de bal gevaarlijk indraaien en Carl Krayenoord bleek het goudhaantje. Van dichtbij liet hij doelman Duifhuijsen kansloos. De vreugde bij de spelers en supporters was voelbaar tot in de diepste vezels. De winnende schutter kreeg er even niets van mee en werd na de eerder vermelde aanraking met het niet meegevende aluminium half dizzy afgevoerd. Later besefte hij dat hij zijn team een geweldige dienst had bewezen.
Eigenlijk waren vriend en vijand het er na afloop over eens. Na een vooral in de tweede helft leuke pot voetbal – twee toppers waardig- mochten de Rijnvogels zich na een verdiende overwinning – hetzij virtueel – koploper weten.
FC Rijnvogels: P. Messemaker, D. Varkevisser, J.Zandbergen, S.Schaafsma (75. C.Krayenoord, 88. E.Schoneveld), W.v.Wijk ( 82. A. Stam). P.v.d.Breggen, S.v.d.Horst, R.Baten, M.Beijersbergen, B.Mourits, T.Dijk.
