(Zaterdag, 1B)- Afgelopen zaterdag deed Voorschoten’97 wat het moest doen; afrekenen met een laagvlieger. Sprankelend was het allemaal niet, maar er verdiende maar één elftal te winnen en dat was de gastheer. De drie doelpunten kwamen op naam van een speler die een groot deel van zijn voetballeven uitkwam voor de Voorschotenaren, in een eerder stadium nog spelend onder de naam Randstad Sport. Maurice Fransen heeft nog twaalf wedstrijden om nog meer treffers te scoren voor de fusieclub.
Voorschoten’97 had iets recht te zetten na de eerdere nederlaag bij DSVP, waarin de ploeg van Marcel de Hoogt zich zelf zwaar tekort had gedaan. In de return lukte dat ruimschoots, hoewel het lang duurde voordat de ban werd gebroken. Uiteindelijk greep de thuisploeg de overwinning (3-0) en kon de trainer tevreden zijn over de tweede helft. ,,Voor de rust is er te weinig energie gestoken om hun defensie uit elkaar te spelen. Dat veranderde in de tweede helft en het was enkel Voorschoten dat de klok sloeg. Mijn keeper vroeg zelfs om een wissel omdat hij niets te doen kreeg.”
Maurice Fransen greep de laatste fase aan voor een hattrick. Eerst kreeg Voorschoten een strafschop, nadat Rodney Sno gevloerd was. Fransen schoot raak vanaf elfmeter en DSVP moest op dat moment tevens verder met tien man. Even later trof de spits voor de tweede keer doel en na een handsbal en weer rood voor de Pijnackers tekende Fransen voor zijn derde goal, waarvan twee vanaf elfmeter.
Ondanks zijn belangrijke aandeel is Fransen nog niet geheel fit. ,,Voor de winterstop heb ik veel kunnen spelen, maar op een training in de winterpauze liep ik een kuitblessure op. Om die reden kon ik niet spelen tegen ’s-Gravenzande, even na de winterstop. Afgelopen week heb ik een helftje gespeeld tegen RKAVV in een oefenwedstrijd en dat ging redelijk. Nu kon ik dus starten, maar ik zit nog niet op honderd procent.”
Zijn inzet bleek desalniettemin genoeg om DSVP op de knieën te krijgen, maar Fransen was ook niet bepaald onder de indruk van de tegenstander. ,,Het was een soortgelijke wedstrijd als daar eigenlijk. Toen was de eerste helft ook heel matig. We kregen wel ruimte, maar we wisten er nu lange tijd geen raad mee. We hadden moeite het spel te maken. In de tweede helft ging het baltempo omhoog en zij kwamen er fysiek doorheen te zitten. Het verzet brak en dat hebben we in de slotfase kunnen uitbuiten. Niet meer dan logisch, want dit is nu niet een tegenstander met veel mogelijkheden.”
Voorschoten’97 is zo met vier uit twee uit de winterstop gekomen en Fransen ziet wel mogelijkheden om die lijn door te trekken. ,,We moeten inderdaad nog wel wat plaatsen kunnen stijgen. Delta Sport vond ik persoonlijk heel goed, maar tegen alle andere ploegen die boven ons staan zijn wij niet kansloos. Laat staan de clubs die minder punten hebben verzameld dan ons. Ik hoop dat we een serie kunnen neerzetten.”
Opvallend was dat vier spelers te laat kwamen en op de bank plaats mochten nemen. De spits had er niet zo’n goed gevoel bij. Ze waren met elkaar meegereden en om welke reden dan ook te laat. Dat levert bij mij verbazing op. Ik ben tien jaar op en neer gereden naar Noordwijkerhout (VVSB, red.) en kwam nooit te laat. Ik was er liever een half uur te vroeg. Ik vind dat je altijd speling moet inbouwen. Het was ook niet de eerste keer bij ons en daar stoor ik mij wel aan. Maar goed, de trainer neemt zijn maatregelen bij te laat komen dus ik ga er vanuit dat dit niet meer voorkomt.”
Fransen is nog steeds gedreven, maar toch zal de doelpuntenmaker er aan het einde van het seizoen mee stoppen. ,,Ja, die beslissing staat vast. Marcel heeft me wel diverse keren getracht over te halen nog door te gaan, maar het is klaar voor mij. Ik merk dat ik niet meer kan brengen wat ik in mijn hoofd heb en daar kan ik slecht tegen. Misschien leg ik de lat te hoog voor mezelf, maar zo steek in nu eenmaal in elkaar. Fysiek ben ik minder wendbaar geworden en het kost me allemaal net teveel moeite. Het duurt nog wel een tijdje, maar het zal vast heel vreemd zijn voor me om te stoppen. Maar de trainer en anderen weten ondertussen dat het niet zinvol is om het gesprek nog aan te gaan.”
Fransen, begonnen bij Randstad Sport, week later uit naar Roodenburg. Daarna kwam Quick Boys op zijn pad en speelde hij nog met Dirk Kuijt. Ruim acht jaar terug promoveerde hij met Voorschoten’97 naar de hoofdklasse, waarna een avontuur bij VVSB zich aandiende. Nu is hij anderhalf jaar terug op het nest en zal hij op zeker wel verbonden blijven aan de club.
,,Eerst probeer ik mij nog nuttig te maken en mijn goaltjes te stelen. Na dit seizoen zal ik mij blijvend storten op de portefeuille Commerciële Zaken bij de club. Dat vind ik leuk om te doen en ik zie in alles dat de club jaren terug een juiste weg is ingeslagen na een aantal moeizame jaren. Misschien kan de club op termijn weer richting de hoofdklasse. Hoewel ik wel denk dat er dan een serieuze kwaliteitsinjectie zal moeten komen. Voor zover ik begrepen heb, blijft de groep grotendeels bij elkaar en dat vind ik uitermate positief. Alle nieuwe jongens zijn aan elkaar gewend en willen met elkaar verder. Voor mij is het na dit seizoen mooi geweest.”
