Het jaar van FC Rijnland was er een van diepe dalen en hoge toppen. Binnen de club heerste er een sfeer van optimisme aan het begin van het seizoen. Er was versterking gekomen en niet zo’n beetje ook. Trainer Ronald Mink zag op de eerste trainingen tien a twaalf nieuwe gezichten in vergelijking met het seizoen ervoor en het waren daarnaast niet de minsten.
Qua voetbalkwaliteiten zag het er uitstekend uit was de heersende mening. Mink waarschuwde al: ,,Jongens, je redt het niet alleen met goed voetbal. Mouwen opstropen en bouwen aan een eenheid zijn net zo belangrijk.” Het duurde niet lang of de voorspelling kwam uit.
,,Het begon allemaal nog aardig, maar al snel moesten we de punten aan de tegenstander laten. Steeds verder zakten we op de ranglijst. Op een gegeven moment, zo rond de winterstop, stonden we zelfs voorlaatste. Te triest voor woorden. Het lukte maar niet de juiste samenstelling van de ploeg te creëren. Het is ook een hele klus om zoveel nieuwe mensen in te passen. Wie komt het best tot zijn recht op die plek? Zou ik speler X niet beter een linie kunnen terughalen? Waarom presteert die gozer op de training geweldig, maar komt het er in de wedstrijd niet uit? Ja, met die vragen loop je als trainer dan rond. Langzaam keerde het tij gelukkig. De sfeer werd beter en er volgden steeds meer overwinningen. We werden een heel hecht team en uiteindelijk behaalden we zelfs het periodekampioenschap. Dat was de meevaller van het jaar.”
Gevraagd naar de tegenvallers wijst de Leidse oefenmeester op twee, misschien wel drie zaken: ,,De wedstrijd tegen Nicolaas Boys was een zwarte bladzijde. Wat er toen allemaal gebeurd en gezegd is, is met geen pen te beschrijven. Normaal gesproken alle respect voor de heren in het zwart, maar dit kon echt niet. Deze meneer was veel te oud, kon het allemaal niet meer belopen en het totaal geen feeling voor wat er op het veld gebeurde. Laat ik er verder maar over zwijgen. Ook de wedstrijd tegen ASC in de reguliere competitie was een enorme domper. We verloren, maar ik kan me nauwelijks een wedstrijd herinneren waarin verlies zo onterecht was. Ja, ik toen goed de ziekte in.”
Voor Ronald Mink geldt er een erecode wat betreft trainers onderling. Heb respect voor andere teams en hun trainers. ,,Bemoei je met je eigen cluppie en kom niet met suggesties alsof wij onze spelers zouden betalen of zo. Dat steekt me. Ook als mensen een uitgestoken hand weigeren vind ik dat beneden alle peil.”
Volgens Mink liet Rijnland in de eerste helft tegen Altior zijn beste voetbal zien. Het meest genoten heeft hij van de wedstrijd tegen Kickers uit. Hier liet de ploeg de visie van de trainer zien: het gaat niet alleen om verzorgd voetbal, maar ook om knokken. Zijn jongens deden dat toen.
,,Natuurlijk heb ik leermomenten gehad”, zet Mink zijn verhaal voort. ,,Het is pas mijn tweede jaar als trainer. Het zou wel dom zijn om te zeggen dat ik uitgeleerd ben. De eerste helft van het seizoen was het puzzelen en zoeken naar de juiste opstelling. Ik kan je zeggen: dáár heb ik van geleerd. Ook het opvangen van jongens die stoppen of omgaan met mensen die terugkomen is een ervaring die me rijker maakt.”
Na twaalf jaar in het eerste van Rijnland gespeeld te hebben stopt routinier Ed van Houten er mee. Ook Henk de Water vindt het welletjes en gaat op zondagmiddag andere dingen doen. Drie versterkingen hebben zich aangemeld en stilletjes wordt gehoopt op meer.
,,We hebben in de tweede seizoenshelft laten zien wat we kunnen. Je ziet, dat we voor weinig ploegen hoeven onder te doen. Dat geeft me alle vertrouwen voor het komende seizoen”, besluit Ronald Mink.
Statistieken:
Totaal: 22-32-34-31 (4e)
Thuis: 11-15-13-16 (7e)
Uit: 11-17-21-15 (4e)
Periode 1: 8-8-13-16 (9e)
Periode 2: 7-10-4-5 (4e)
Periode 3: 7-14-17-10 (3e)
De nul gehouden: 4x thuis, 3x uit
Niet gescoord: 3x thuis, 4x uit
Grootste zege: 0-4, Leidsche Boys uit
Grootste nederlaag: 3-0, SEP uit
Seizoen 2011/2012: 24-22-53-65 (10e)
