donderdag, maart 28, 2024
HomeVijfde klasseLSVV'70‘El Mosquito’ blijft eeuwig rondzoemen bij LSVV ‘70

‘El Mosquito’ blijft eeuwig rondzoemen bij LSVV ‘70

-

Een eigen bord bij de ingang van de Kikkerpolder
Een eigen bord bij de ingang van de Kikkerpolder

LSVV ’70 nam zaterdag stijlvol afscheid van een markante persoonlijkheid uit het Leidse voetbal. Na vierentwintig jaar houdt Wim Mugge het voor gezien als trainer van de Leidse studenten. ,,Het is nu écht mooi geweest.’’

Trainers. Ze worden gezien als passanten. Niet alleen bij de profs, ook in het amateurvoetbal hebben ze een houdbaarheidsdatum. Drie jaar, dan is de chemie tussen spelers en coach wel uitgewerkt. Al zijn er altijd uitzonderingen die de regel bevestigen. Sir Alex Ferguson was liefst 27 jaar manager van Manchester United. Guy Roux zong het bij het Franse Auxerre zelfs 44 seizoenen uit.

Op de schouders bij Peter Wierenga en Alphert Christina, twee oude clubhelden
Op de schouders bij Peter Wierenga en Alphert Christina, twee oude clubhelden

Ook Leiden heeft zo’n icoon, zij het op bescheiden niveau. Het was in 1990 dat Mugge neerstreek op het veld van de Leidse studentenvoetbalvereniging, toen nog op de campus. ,,Wennen’’, herinnert Karim Idrissi zich. ,,We speelden in de Leidse onderbond en hadden nog nooit een échte trainer gehad. Het was vrijheid, blijheid. Ineens moest er serieus getraind worden. En als je de kantjes eraf liep, werd je nog een scheldkanonnade getrakteerd ook. We wisten niet wat ons overkwam. Tijdens wedstrijden was hij negentig minuten stik nerveus. Elke foute pass of actie werd verafschuwd met een luid aangezet ‘hoe kan dat nou?’. Iedere zaterdag speelden we een WK-finale, althans, in zijn beleving. Stond er echt iets op het veld, dan kneep hij er gerust middenin een wedstrijd tussenuit. Trok ‘ie niet. Dan keek je ineens een lege dug-out in. En als het leed dan geleden was, kwam hij weer tevoorschijn. Buiten voetbal had Wim trouwens nog drie hobby’s: vrouwen, gokken en ‘ambulante handel’, waarvoor wij een prima afzetmarkt vormden. Maar daarover wijd ik verder niet uit.’’

Idrissi was één van de vele oud-pupillen die naar de Kikkerpolder was gekomen voor een groots afscheid van de verpersoonlijking van LSVV ’70. Een onderlinge wedstrijd tussen de huidige lichting, gecoacht door opvolger Freek Jansen, en de door Mugge ouderwets fanatiek aangestuurde oudere generatie eindigt vanzelfsprekend in een salonremise. Langs de kant windt ‘El Mosquito’ zich nog eenmaal vreselijk op. Bij een tegengoal kan de keeper, tot grote hilariteit van zijn voormalig protegés, op een stevige uitbrander rekenen. ,,Hé Van den Burg, doe je nog wat? Ouwe zeesleper.’’

,,Ben ik die knappe vent"?
,,Ben ik die knappe vent”?

Niet alleen maar theater, zo blijkt tijdens de vertoning van de eerste (en enige) aflevering van ‘Man bijt Mug’ in de kantine. Met camera wordt Mugge gevolgd op de dag van zijn laatste thuisduel, de derby tegen Roodenburg, waarin de derdeklasser zich veilig zou spelen. Met zijn authenticiteit weet hij de lachers op zijn hand. ,,Het mooiste van dat filmpje vond ik toch wel je motivatiespeech voor de wedstrijd in de kleedkamer’’, begint Koen Jansen zijn dankwoord. ,,De één kloot ondertussen op zijn mobiel, de ander gaat pissen.’’ Ook Peter Wierenga doet een duit in het zakje. ,,Wim, je was er altijd. Jij wél. Wij begrepen dat nooit. Kreeg je dan toch fors betaald?’’ Job Weststrate trekt op zijn beurt Mugge’s trainerskwaliteiten in twijfel. ,,Ik weet niet of je een goede trainer bent. Ik heb er in al die jaren maar eentje gehad en heb geen vergelijkingsmateriaal. Jij bent mijn leidraad op voetbalgebied, en eigenlijk ook voor het leven. Een Muggeloos LSVV, ik kan het me niet voorstellen.’’

Een naslagwerk uit handen van Peter van Diggele
Een naslagwerk uit handen van Peter van Diggele

Die combinatie is echter vereeuwigd, blijkt als De Mug zijn afscheidscadeau – hangend boven de entree tot de Kikkerpolder – uitpakt: Wim Mugge Sportpark, prijkt er met witte letters op het rode bord. Freek Jansen: ,,Het officieel verzoek tot naamswijziging is door de KNVB geaccepteerd.’’
Het laat El Mosquito duidelijk niet onberoerd. ,,Van mij had dit niet gehoeven, maar ze doen het toch. Typisch LSVV. Daarom heb ik het ook zo lang volgehouden. Natuurlijk heb ik regelmatig vloekend met zes man op het trainingsveld gestaan. Maar als het echt om gaat, staan ze er. In goede en slechte tijden, en niet alleen binnen de lijnen. Neem het tragisch overlijden van onze keeper, Fokko Versloot, bijna vijf jaar geleden. Dat was zo’n klap. Maar de manier waarop ze daar met z’n allen mee om zijn gegaan, maakte ook heel veel bij me los. De begrafenis, het herdenkingstoernooi dat nog ieder jaar gehouden wordt. Dit is zo’n hechte groep. Dat is de kracht van LSVV. Daarop kun je niet trainen.’’

Tekst: Robert Toret
Foto’s: Gerard Vehof

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read