vrijdag, maart 29, 2024
HomeColumnColumn van de Week van Paul van der Zwaan

Column van de Week van Paul van der Zwaan

-

Standvastig

Veel mensen denken dat het leiden van een voetbalploeg bestaat uit het geven van trainingen en het verzinnen van een speelwijze. Even op het bord schuiven met wat magneetjes, wat lijntjes tekenen en hupsakee klaar is Kees.

Was het maar zo, dan had ik al lang een middelgroot jacht ergens op de Bahama’s gehad. Nee binnen het trainersvak is wat vorige week wit bleek te zijn opeens deze week grijs met de neiging snel zwart te worden. Je werkt in een hectische omgeving waarin alles en iedereen een mening heeft over hetgeen je doet. Trainen is piekeren, puzzelen, praten, met magneetjes schuiven, op je bek gaan, opkrabbelen. Opnieuw piekeren en puzzelen, aanpassen, weer praten en opnieuw met magneetjes schuiven om regelmatig nog een keer op je bek te gaan. Trainer/coach zijn is ook vooral mensen overtuigen. Maar wel op basis van steekhoudende en goeddoordachte argumenten die ook nog eens realistisch zijn voor de situatie waarin je zit. De voetbalwereld is redelijk conservatief en uiterst ad hoc.

Van ons trainers wordt door bestuurders vaak vernieuwing gevraagd zonder veel te vernieuwen als ook het denken op langer termijn. Met name dat laatste is soms verwarrend. Er wordt verwacht dat je structureel dingen doet met het oog op de langer termijn maar men staat vooraan om je af te rekenen op resultaten op het korte termijn. De logica daarvan ontgaat mij soms. Ook spelers zijn vaak zo ingesteld, als het hun uitkomt moet de speelwijze bij wijze van spreken wekelijks veranderen. Dat meestal individueel  belang in plaats van teambelang daarbij het uitgangspunt is moge duidelijk zijn.  Het is vaak lastig voor trainers, zeker voor jong beginnende trainers, om onder die druk standvastig te blijven. Ik heb het er tijdens de cursus TC2 vaak over met  aankomend trainers. Het structureel ontwikkelen van een speelwijze is dan ook een belangrijk onderdeel van de cursus. Met een van de hak op de tak beleid gaat een trainer een groep niet beter maken. Met een goed doordacht plan over hoe aan te vallen en te verdedigen wel. Vaak hebben deze cursisten een te ideaal beeld van de praktijk.

Een gemiddelde 4e of 3e klasser heeft niet het Barcelona niveau dat men eigenlijk wel wil zien en soms zelfs eist. Ambitie wordt nog wel eens verwisseld met realisme. Toch is het bijdrage aan het ontwikkelen van deze jonge trainers een heerlijke job. Twee keer in de week met zo’n groep te stoeien is fantastisch en nog eens zeer leerzaam voor mezelf ook. Mijn grootste uitdaging als docent is om de theoretische achtergronden te vertalen naar de praktijk van alle dag. In een cursus situatie wordt altijd uitgegaan van de ideale situatie. Op een taktiekbord heb ik nog nooit een wedstrijd verloren, sterker nog nooit een tegendoelpunt gehad. Maar de praktijk is veel weerbarstiger. Dan blijken theorie en praktijk niet altijd naadloos op elkaar aan te sluiten. Om bv een goede voetbalconditionele training te geven aan een 4e klasser met een grote “inname”-cultuur maar matige trainingsopkomst is anders dan aan een prestatieve hoofdklasser.

In de theorie wordt meestal echter uitgegaan van de laatste. Die vertaalslag is voor beginnend ambitieuze trainers soms lastig. Gevolg daarvan is dat soms talentvolle trainers het in de praktijk niet redden bij hun club. Dat is doodzonde  Om daarin overeind te blijven moet een trainer sterk in de schoenen staan. Zich niet laten beïnvloeden door vele aanwezige stromingen. Vast blijven houden aan zijn eigen denk- en werkwijze. Maar niet eigenwijs zijn. Dingen kunnen implementeren zonder  die eigen denk- en werkwijze geweld aan te doen. Maar ook nog eens in staat zijn zich, binnen die denk-werkwijze,  aan te passen aan de situatie waar je in de praktijk mee te maken hebt. Het klinkt tegenstrijdig maar is wel een vereiste voor een succesvol  trainer. Flexibel over een rechte lijn kunnen lopen. Het einddoel voor ogen houden maar weten dat de weg ernaar toe lastig te bewandelen is. Nooit bereikt zal worden zonder een paar keer in de berm te vallen. Alleen door na ieder val weer op te kruipen en standvastig door te gaan.

Het is een fantastisch vak  waarin je altijd in beweging moet zijn. Een vak waarin standvastigheid niet bepaald wordt door  1:4:3:3 of 1:4:4:2 maar door de wijze van denken en werken. Zo recht mogelijk op je doel af zonder rechtlijnig te zijn. Flexibel zijn zonder te zwalken. Zowaar een opgave. Alle trainers succes gewenst in deze zoektocht. Mijn advies blijf trouw aan jezelf. Blijf standvastig.

Paul Van der Zwaan
Paul Van der Zwaan
Al jaren trainer van Quick in Den Haag. Ex-trainer van diverse regionale clubs. Voetbalanalist ,columnist. Bevlogen trainer, vaak succesvol (geweest). Docent bij KNVB. Geeft graag lezingen voor trainers.

1 REACTIE

Reacties zijn gesloten.

Must Read