vrijdag, maart 29, 2024
HomeVoetbalnieuws-leidenColumn: Oproep tot steun!!! (plus reactie)

Column: Oproep tot steun!!! (plus reactie)

-

Vorige week plaatste onze redactie onderstaande column. Deze deed links en rechts de nodige stof opwaaien. Onze redactie geeft ruimte om te reageren op een item. Vervolgens maken wij er geen gewoonte van op die reactie ook weer mee te nemen op de website. Die reactie is immers bestemd voor de desbetreffende columnist, of het nu gaat om schrijvers die voor of achter een dergelijke column staan. In de week van de scheidsrechter wilde onze redactie bij hoge uitzondering een reactie plaatsen op de column van afgelopen week. Deze is meegenomen onder de column. Overigens kreeg de columnist ook veel bijval.

Featured_rode_kaart

Stop die gelegaliseerde boevenbende!

Ik heb een wrange nasmaak aan dit voetbalweekend overgehouden. En niet alleen omdat we op bezoek bij Foreholte een late en – in onze optiek – onterechte 2-1 nederlaag moesten slikken. Maar ook omdat ik een Voorhoutse tegenstander in die wedstrijd een rode kaart ‘aannaaide’.

Schorsingen. Ik heb ze nooit begrepen. Tuurlijk, excessief verbaal of fysiek geweld moet genadeloos bestraft worden. Geen discussie mogelijk. Maar in het amateurvoetbal zijn ze – onder het credo respect – volledig doorgeslagen. Moest je vroeger bij je vijfde gele kaart een wedstrijdje brommen en daarna bij je zevende pas weer, tegenwoordig is het vanaf de vierde bij elke prent raak. En dat niet alleen, aangemoedigd door de bondsbobo’s strooit het scheidsrechterskorps, hoofdzakelijk bestaande uit ruggengraatloze koorknaapjes, ieder weekend met kaarten dat het een lieve lust is. Afgelopen zondag hadden we er weer eens zo eentje. Het begon met Pietje, die een natte scheet liet. Geel. Henkie zei daar wat van en mocht zich ook meteen komen melden. Geel. Vervolgens struikelde Wimpie, niet bepaald gezegend met een fluwelen techniek en een soepele motoriek, met geen tegenstander in de buurt over de bal: schwalbe en dus geel. Klaasje lachte hem uit en had dat beter niet kunnen doen. Geel. Ondertussen dacht Sjaakie aan de andere kant van het veld in zijn neus te kunnen peuteren en daar ongestraft mee weg te komen. Niet dus, want gelukkig stak een alerte grensrechter vlug zijn vlag omhoog. Geel.

 

Ieder weekend worden vele duizenden liefhebbers belemmerd hun passie te beoefenen. Voetbal is de enige sport waarin dat gebeurt. Bij hockey en rugby moet je na een gele kaart tijdelijk naar de kant. Even afkoelen. Terug in de zen-modus: ontspan. Bij basketbal mag je na vijf P’tjes het restant van de wedstrijd – meestal de slotfase van het vierde kwart – vanaf de kant bekijken, waarbij er ook nog eens een vervanger mag worden ingebracht. Prima oplossingen. Het gaat namelijk om lichte vergrijpen. Daarvoor zou een lichte straf moeten volstaan. Het uitsluiten van een hele wedstrijd is buitenproportioneel. Buiten kijf staat bovendien dat verdedigers hier altijd in het nadeel zijn. Zijn zij de jagers, hun directe tegenstander de prooi. Ik ben zelf jarenlang spits geweest en geloof me, negen van de tien kaarten die aanvallers pakken, vallen in de categorie ‘dom’. Ze hebben er een handje van te klagen op de leiding, een bal weg te schieten nadat er al gefloten is of onnodige overtredingen te maken nadat ze de bal verspeeld hebben. Maar als verdediger is het logisch dat je vaker een overtreding begaat dan als aanvaller en dus loop je ook substantieel meer risico om gedurende het seizoen tegen één of meer schorsingen op te lopen. Oneerlijk.

 

Twee seizoen geleden was het om de haverklap raak. Ja hoor, daar lag ‘ie alweer. Op dinsdagmiddag thuiskomen van werk kreeg in die tijd een heel andere dimensie. Snelde ik voorheen naar binnen om mijn kinderen een knuffel te geven, destijds draaide ik met een baksteen in mijn maag de sleutel om in het slot. Met frisse tegenzin opende ik de deur naar de woonkamer. De kids? Die konden wel even wachten. Eerst een blik naar de tafel, waarop de post van die dag verzameld lag. Gek genoeg koester ik nog hoop, merkte ik. Wie weet zijn ze me een keertje vergeten. Die bleek uiteraard ijdel. Want tussen de folders van de Jumbo en de Albert Heijn doemde die inmiddels vertrouwde envelop, voorzien van KNVB-logo op. Bedankt voetbalbond. Weer een verziekte zondag in het vooruitzicht! Het begon zo langzamerhand een tweewekelijkse traditie te worden. Na een tijdje verscheurde ik de brief meteen, zonder ‘m eerst te openen. De inhoud kon ik inmiddels dromen. De brief was automatisch vervaardigd en dus niet ondertekend. Geen medewerker van district West II die even de moeite nam om mij een hart onder de riem te steken. Zo van: sorry Robert, we vinden het lullig voor je, maar ja, dit zijn nou eenmaal de regels. Die stellen ze daar in die ivoren toren in Zeist op en krijgen wij ook maar in onze maag gesplitst. P.S. sterkte ermee! Had ze gesierd.

 

Mijn bezwaar gaat verder. Wij speelden destijds eens een uitwedstrijd bij Schipluiden. Mo Bougrine, onze toenmalige trainer, miste een half dozijn (!) geschorste spelers en had alle moeite een representatief elftal op de been te brengen. We verloren dan ook vrij kansloos en zo profiteerde Schipluiden dus optimaal van de gele kaarten die wij opliepen in de wedstrijd tegen Delft van een week eerder. En dat terwijl die twee clubs destijds nog serieuze concurrenten van elkaar waren in de strijd om de bovenste plaatsen. Dubieus. Zou het niet logischer zijn als de ploeg tegen wie de gele kaarten behaald worden daar profijt van heeft?

 

Maar wat echt schandalig is, is het boetesysteem van de KNVB. Vijftien en een halve (!) euro voor een gele kaart en vierentwintig voor een rooie. En bij elke vierde en daarop volgende gele betaal je ook de volle mep. Het is toch van de zotte! Waarop is dit bedrag in godsnaam gebaseerd? En is er ook maar één andere amateursport in Nederland waarin dit normaal is? We hebben het maar te slikken, want de wanbetaler is aan de beurt. De amateurvoetballer is de melkkoe van de KNVB. Niet erg Koninklijk als je het mij vraagt. Het wordt hoogtijd dat er korte metten gemaakt wordt met deze gelegaliseerde boevenbende.

 

Terug naar afgelopen zondag. Het was een lekker fel, maar sportief potje, met wederzijds respect. Toch wist scheidsrechter Erkens (die zich toch al weinig populair had gemaakt door te laat op Elsgeest te arriveren en met een half uur vertraging te beginnen) de één na de ander op de bon te slingeren. Bij elk wissewasje was het raak. Een kwartier voor tijd maakte hij er helemaal een potje van. Een aanslag op de enkels van Niels van den Berg bleef onbestraft en twee tellen later gaf hij Jordy van der Wijngaard direct rood voor een duel dat hij aanging en waarbij hij de tegenstander met de borst opving. Een wraakactie, zo oordeelde de Goudse autoriteit. Een paar minuten later onderschepte ik een inspeelpass richting de spits van Foreholte, Ralph Schiebroek. Hij zette een sliding in, een beetje schuin van achter, maar was te laat. Niettemin raakte hij me amper. Toch ging ik theatraal naar de grond, kermend van de ‘pijn’. Met al mijn ervaring wist ik dat er bij deze man maar iets hoefde te gebeuren en hij zou – onder het mom consequent te zijn – ook een speler van Foreholte van het veld sturen. En zo geschiedde. Misschien niet heel sportief, maar in het heetst van de strijd doe je dat soort dingen. Om te winnen is alles geoorloofd, zullen we maar zeggen. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ook het ‘slachtoffer’ van Jordy’s overtreding als een stervende zwaan naar de grond ging, terwijl zijn medespelers veel misbaar maakten. Om meteen erna weer als een kievit over het veld te lopen. Zo gaan die dingen.

 

Toch voel ik me er rot bij. Ralph is een Voorschotenaar en speelde nog met een paar van mijn teamgenoten in de jeugd. Na afloop sprak ik hem even en hij baalde stevig. Hij zat lekker in zijn fel, had net een basisplaats in een goeddraaiend elftal en nu dreigt een fikse schorsing. Want waar vriend en vijand het erover eens waren dat beide situaties ook met een vrije trap of hooguit geel afgedaan hadden kunnen worden, vond Erkens het niet alleen nodig de daders weg te sturen, maar zette hij ook nog eens in beide gevallen doodleuk Code 3 op het wedstrijdformulier: ernstig gemeen spel. De richtlijn daarvoor is een schorsing van 5 tot 8 wedstrijden, waarbij doorgaans geschikt kan worden voor vier duels. En waag het niet om in beroep te gaan, want dan krijg je er geheid eentje extra. Bijdehand doen, daar houden ze niet zo van bij de tuchtcommissie. Toch hoop ik dat Jordy en Ralph dit aanvechten en als ik met een ontlastende verklaring kan helpen, doe ik dat graag. Waarschijnlijk is het vechten tegen de bierkaai en moeten deze jongens de maand oktober vanaf de zijlijn toekijken. Ik wil dan ook van de gelegenheid gebruikmaken om Ralph publiekelijk mijn oprechte excuses te maken.

 

Nogmaals, een gestrekt been of een aanslag waarmee je iemand ernstig kunt blesseren, een (bewuste) elleboog, spugen, schelden en bedreigen: het hoort allemaal NIET op een voetbalveld thuis en moet keihard worden aangepakt. Maar voetbal is een contactsport. Het is uitdelen en incasseren, dat is inherent aan het spelletje. Met mijn 34 jaar zit ik in de herfst van mijn ‘carrière’ (een groot woord). In ieder geval voor wat betreft het ‘prestatievoetbal’ (klinkt ook al zo hoogdravend!). Nog even en ik ga lekker uitbuiken in een vriendenteam, waar je tegenwoordig wél na een gele kaart vijf minuten mag ‘bijkomen’. Ik kijk er stiekem al naar uit. Toch wil ik het voetbal – en in het bijzonder mijn jongere maatjes, zoals Jordi, die nog een heel voetballeven voor zich hebben – graag iets nalaten. Ik kan niet langer met lede ogen aanzien hoe de KNVB onze geliefde sport kapotmaakt en ben bereid de knuppel in het Zeister hoenderhok te gooien. Maar ik kan dat niet alleen. Samen zijn we sterk. Wat zou het mooi zijn als wij, clubs die zijn aangesloten bij LAV, het voortouw nemen om dit krankzinnige bondsbeleid voor eens en voor altijd een halt toe te roepen! Hoe? Daar ga ik de komende tijd nog eens goed over nadenken. Één ding is zeker: ik heb jullie steun daarbij nodig. Suggesties en steunbetuigingen zijn derhalve van harte welkom: redactie@leidenamateurvoetbal.nl

Robert Toret, sportverslaggever voor het Leidsch Dagblad en Leidenamateurvoetbal.nl en rechtsback van Voorschoten ’97

 

Reactie:

Ha Robert,

Ik begrijp je frustratie, maar vind je betoog niet heel sterk. Je naait zelf een tegenstander een rode kaart aan, terwijl je weet dat een flinke straf het gevolg is. Vervolgens heb je daar wel spijt van en hoop je met een ontlastende verklaring te straf te kunnen verminderen dan wel kwijt te schelden. Dat terwijl je kennelijk ook al wist dat je bij de KNVB niet om strafvermindering hoeft te komen.

Je roep om soepeler optreden jegens verdedigers en hun overtredingen vind ik ook bijzonder, de regels zijn er immers niet voor niets. Het woord zegt het al, overtreding, dat betekent dus dat je een actie maakt die niet mag. Jij doet hier net alsof het doodnormaal is om overtredingen te maken. Ik was zelf een behoorlijk overtreder van de regels, dus weet hoe het gaat. Iemand probeert langs je te glippen, je kunt hem niet bijhouden, en dus grijp je naar je laatste redmiddel. De overtreding.

Wat je dan in feite iedere keer doet is het tempo uit de aanval/wedstrijd halen, daarmee verpest je dus in zekere zin een wedstrijd voor veel mensen en boor je ze veel doelpunten door de neus. Terecht dus dat daar tegen wordt opgetreden, of dat nou een kleine of zware overtreding is doet er niet toe. Met het vasthouden van een shirtje stop je de aanval net zo makkelijk als met een flinke schop, dat daar dan geen letsel bij komt kijken moet niet leidend zijn.

Het meest stuitend vind ik echter deze tekst: “het scheidsrechterskorps, hoofdzakelijk bestaande uit ruggengraatloze koorknaapjes. Dat je deze mensen, die iedere zaterdag en zondag vrijwillig op een veld staan om ervoor te zorgen dat wij als voetballers ons uit kunnen leven, zo benoemd, is respectloos en getuigd van een behoorlijk bekrompen visie.

Dat er scheidsrechters zijn die de regels naleven en daarin te enthousiast zijn ben ik volledig met je eens, maar om ze dan merendeels voor ruggengraatloze koorknaapjes uit te maken, vind ik treurig en zorgt ervoor dat ik de rest van je tekst niet meer serieus neem. Daar doe je jezelf denk ik tekort mee.

Het allerergst is nog dat als er een grensrechter wordt doodgemept iedereen op zijn hoede is en op de bres springt voor de leidsmannen. Een paar jaar later is dit verwaterd en worden zij alweer met de grond gelijk gemaakt door journalisten waaronder jijzelf.

Mijn tip voor je volgende stuk, meteen op de KNVB inhakken (daar ben ik groot voorstander van) en het niet op de (leids-)man spelen.

Met vriendelijke groet, Hidde de Meij

Redactie
Redactie
De voetbalsite van Leiden en omgeving. Actueel en betrouwbaar.

Must Read