Waar de voetbalcompetities bij de profs en de amateurs zijn beëindigd, kunnen er door vele spelers en leden van de technische staf koffers voor vakanties naar exotische oorden worden gepakt. Anderen blijven thuis, bereiden zich misschien al voor op de oefen- en trainingsperiode in de zomervakantie. Waar zijn de jaren gebleven dat je van eind mei tot augustus niet op de ingezaaide voetbalvelden terecht kon? Dat gaf duidelijkheid in deze zomerse periode. Maar er spelen ook nog grote belangen bij de vele promotie- en degradatiewedstijden. En welke koffer kan de trainer pakken als deze uitslagen bekend zijn?
Het grote ‘draaien en keren’ is ook weer begonnen bij de heren technisch directeuren, het blijft, hoe vreemd dan ook, een mannenbedrijf, en leden van technische commissies in de amateur- en proftak. Bij een gedwongen afscheid wordt het woordenboek met zalvende kreten als ‘houdbaarheidsdatum’, ‘als goede vrienden uiteen’, ‘uitgewerkte chemie’ vooraf geraadpleegd om daarmee de media tegemoet te treden. Soms worden deze woorden nog geen twaalf maanden later uitgedeeld nadat dezelfde persoon op een schild de club is binnen gedragen. Foto’s en filmpjes van deze ‘grote vis’, ‘teambuilder’ en ‘sportkanjer’ met de heren technische commissie en / of –directeur vullen de bladen, clubwebsites en privéarchieven. Eigen gewin…
Dit kom je nergens anders tegen dan in de sportwereld met de voetbaltak als de meest hilarische loot aan de stam van Jesse. Als je zo een bedrijf runt, mag je als technische staf binnen no time een bananendoos ophalen bij de lokale groenteboer. ‘Persoonlijke spullen verzamelen en binnen drie uur is je kantoor leeg’, is dan het credo.
Kennen jullie ze ook, die heren technische betweters die blijven zitten en spelers binnenhalen en afscheid nemen waar te vaak de korte termijn regeert?
Daarom pleit ik voor de verplichte benoeming door de K.N.V.B. per club , van de vierde klasse amateurs tot de eredivisie, van twee cultuurbewakers. Dat worden dus één vrouw en één man die de clubliefde door de aderen voelen stromen, zicht hebben op hoe er gevoetbald moet worden bij alle leeftijdsgroepen en die ‘eigen jongens en meiden’ met hoofdletters hebben geschreven. Een voetbalclub in welke afdeling dan ook mag geen handelshuis worden, geen Frans vreemdelingenlegioen waar geen navelstreng van betrokkenheid en passie met de vele trouwe supporters is. En sommige supporters zijn dat trouw van vader op zoon, van moeder op dochter. Het wordt immers met de moedermelk meegegeven.
Ik zie veel van die supporters. Die stil thuis komen als hun club heeft verloren, het toetje dan laten staan en pas zondag- of zaterdagavond laat voor moeder de vrouw weer aanspreekbaar zijn. Dat raakt ze dat verlies, die degradatie en de onmacht dat het grote geld bij de buren / tegenstanders de competitie kan regeren.
Wat hebben Willem van Duijvenvoorden van FC Rijnvogels, Ferguson vroeger bij Manchester United, Vera Pauw van het Nederlandse damesteam, Richard Roelofsen van De Graafschap, Henk Brandt van FC Rijnland en Cor Adriaanse van Feyenoord met elkaar gemeen?
Het zijn allen de cultuurbewakers waar ik op doel, ieder op zijn / haar eigen niveau actief betrokken bij hun club of team. Actief in de trainersfrontlinie of onzichtbaar op veld 32 trainende met de aanstormende jeugd samen met oud-eerste elftalspelers. Investeren in eigen mensen is investeren in een duidelijke lange termijnvisie voor hun cluppie.
Soms komt zo’n anonieme cultuurdrager door een vertrekkende trainer midden in het voetbalseizoen ineens in de spotlight te staan. De voetbaljournalisten stickeren deze man of vrouw direct met de kreet ‘tussenpaus’. Zondagmiddag 17 mei mocht ik zo’n tussenpaus ‘in het wild’ ontmoeten, Henk Brandt van FC Rijnland. In november 2014 nam hij noodgedwongen het trainersstokje over en zie, afgelopen zondag werd de eerste promotiewedstrijd tegen UDO voor een plek in de derde klasse gewonnen. Zondag 31 mei weten we of FC Rijnland, dat dit jaar ook 25 jaar bestaat, gaat promoveren.
Ik wacht dat moment niet af, ik verwijder bij deze al de sticker ‘tussenpaus’ van Henk Brandts rug. Hij krijgt van mij de eretitel ‘Ere cultuurbewaker FC Rijnland’. Met dit gebaar eer ik al die stille werkers achter de schermen, zij vormen immers met elkaar de technische ruggengraat van de club.
Heren technische directeuren en leden van de technische commissies, ga daar eens echt over nadenken als u op uw strandstoel aan de Noordzeestranden of dobberend op uw luchtbed in de Middellandse Zee ligt. Voetbal is toch maar een simpel spelletje? Dan moet het technisch beleid van uw club toch ook niet duurder en moeilijker worden gemaakt dan het in feite is? Doe er uw voordeel mee!
