Hoofdklasse B (zaterdag)- Ze stonden na afloop van een doelpuntrijke wedstrijd gebroederlijk naast elkaar in het sponsorhome. De beide trainers Hein van Heek en Dogan Corneille. Uiterlijk onbewogen maar van binnen met bepaalde en uiteenlopende gevoelens. Het laat zich niet moeilijk raden dat die van Van Heek iets van een zware onweersbui in zich hadden en die van zijn collega als een onverwachte lentezon aanvoelden.
Van Heek: ,,Het is onbegrijpelijk dat je een 4-1 voorsprong in acht minuten tijd weggeeft. Als de wedstrijd nog een paar minuten langer had geduurd dan hadden we waarschijnlijk nog verloren ook”, filosofeerde hij terecht. Vooraf had hij waarschijnlijk voor een puntendeling getekend tegen de ploeg die het de laatste tijd goed doet en koploper Katwijk laatst de eerste nederlaag toebracht.
Corneille: ,,Ik geloofde er helemaal niet meer in. Toch bracht ik Marios Lomis erin en zei tegen hem: ,,Het is niet leuk om nu nog in te vallen maar maak er het beste van.” Dat deed Lomis ook met twee treffers in de bizarre slotfase waarin de thuisclub van Noordwijk had moeten winnen. Mysterieuze krachten in de sport die de bezoekers naar een gelijkspel brachten daar waar zij bij een 4-1 achterstand rijp voor de slacht leken.
Een ontknoping die maar zelden voor komt. De vogels leken eerder op weg naar 5-1. Noordwijk werd in het eerste half uur van de tweede helft nauwelijks een enkele kans gegund. Bij de 4-2 van Lomis geloofde het team er weer in en de tot dan toe lijkende solide Katwijkse defensie was om onbegrijpelijke redenen plotseling het hoofd kwijt. Dat de 4-3 en de 4-4 op zeer gelukkige wijze tot stand kwamen mag niet verbloemen dat dit als het koppie erbij was gehouden nimmer had mogen gebeuren. Waarom niet in alle rust de pot uitgespeeld? De huiskamer vraag die onbeantwoord zal blijven.
Martin Onderwater, terug in oude vorm, werd de man van de wedstrijd. Balend: ,,Ik snap het niet. Liever had ik de drie punten gehad.” Onderwater die zijn team naar de 3-1 en de 4-1 schoot (na een prachtige solo) begreep er net als de trouwe toeschouwers helemaal niets van. De remise voelde dan ook als een nederlaag aan.
Als de vogels na twee eerdere nederlagen (inclusief bekervoetbal, red.) tegen de wit-roden revanche hadden kunnen nemen was het nu wel. Ook al was het begin met een vroege treffer van Maurits Splinter voor Noordwijk, die na slordig verdedigen alle ruimte kreeg om via de paal de 0-1 binnen te werken voor de bezoekers.Vervolgens bleven de gasten de bovenliggende partij al had Onderwater de zaken recht kunnen trekken, maar doelman Mustafa Amezrine schoof bijtijds zijn been uit. Na een half uur moest hij echter capituleren omdat de onderuit gehaalde Mitchel Beijersbergen vanaf de kalkstip mocht aanleggen. Deze stuurde Amezrine beheerst het bos is. Pas toen kwam de thuisclub echt los en dat Niels van Veen een hoekschop kort voor de thee binnenknikte was op dat moment niet wereldvreemd.
Kort na de pauze leken de vogels op weg naar de zege. Andreas Stam vond met een geplaatste pass Martin Onderwater. Koelbloedig rondde de spits af, 3-1. Hij had weer de oude killersmentaliteit en zelfvertrouwen hervonden. Zodanig dat hij na een fraaie solo waarmee hij de Noordwijkdefensie zijn hakken liet zien zijn team op 4-1 zette en daarmee het duel leek te beslissen. In die fase speelde de thuisclub ook frivool en leek op weg naar meer. Dat ‘meer’ zou er echter niet meer komen. Ook al leek er op dat moment niets aan de hand totdat de klok de 82e minuut aanwees. En wat er daarna gebeurde is hierboven omschreven. Onbegrijpelijk en ongelofelijk maar het is Noordwijk te prijzen dat het zich uit vrijwel kansloze positie terugknokte. Met ietwat geluk maar dat dwing je dan ook af.
FC Rijnvogels: Peter Messemaker, Joey Zandbergen, Kevin Wijmer, Orlando Ouwehand (33: Andreas Stam), Rob Zandbergen, Pieter van den breggen, Sander van der Horst, Yuri Guijt, Mitchel Beijersbergen, Niels van Veen (80: Jeffrey Beukenholdt), Martin Onderwater (85: Robbert van Delft).
