Derde klasse A (zondag)- Voor Voorschoten ’97 betekende de 2-1 overwinning op Meerburg niet alleen een belangrijke stap richting de nacompetitie, het voelde voor de ploeg van Mo Bougrine ook als sportieve wraak. Het had alles te maken met de voorgeschiedenis tussen beide clubs dit seizoen als gevolg van een beslissing van de KNVB.
De gedachten op Adegeest gingen zondag nog weleens terug naar 14 december. Die bewuste dag stond de streekderby voor het eerst dit seizoen op de rol, in Zoeterwoude-Rijndijk. Voorschoten bleek aan het Hans Eckplein een flink maatje te groot voor de thuisploeg: 4-1. Bij een 4-0 voorsprong – tegen een tot een tiental gereduceerd Meerburg – gunde Bougrine nog wat speeltijd aan Walid Mokhtafa. Een aantal weken later kreeg Voorschoten echter van de KNVB te horen dat de aanvaller geschorst was vanwege een rode kaart die hij tijdens een potje zaalvoetbal met een elftal van Lugdunum had opgelopen.
Ondanks dat Voorschoten van die straf niet was verwittigd, toonde de voetbalbond zich onverbiddelijk: de wedstrijd diende overgespeeld te worden. En in die replay, half maart, trok Meerburg aan het langste eind.
Zuur voor de Voorschotenaren, een onverwachte meevaller voor de Zoeterwoudenaren, die zo drie punten konden bijschrijven waar niet meer op gerekend was. Daardoor dacht Ron de Roode zich met zijn elftal bovendien een goede uitgangspositie te hebben gecreëerd voor een hoge eindnotering, met de daarbij behorende kans op een vervangende periode. Waar Meerburg in de weken erna alleen nog van Van Nispen won (tegenover nederlagen tegen Alkmania, MMO en Hillegom), pakte Voorschoten de draad juist weer op.
Los van ‘het geval Meerburg’ verloren de groengelen sinds 9 november alleen nog van kampioen SV Hillegom. En doordat de laatste drie wedstrijden in winst werden omgezet, deed Voorschoten bovendien goede zaken in de derde periode, waarin het – samen met Alkmania, waar Bougrine volgend seizoen aan de slag gaat – momenteel de beste papieren heeft.
,,De voorgeschiedenis speelde zeker mee bij de boys’’, verklaarde de Voorhouter. ,,We waren echt getergd om iets recht te zetten en deze wedstrijd te winnen. Het gevoel dat ons onrecht is aangedaan, was een extra motivatie. Ik vind het sowieso erg knap hoe mijn spelers zich over die klap heen hebben gezet en de draad daarna weer hebben opgepakt. Mentaal zijn we blijkbaar sterk.’’
In het derde onderlinge treffen tussen beide clubs kwam de overwinning Voorschoten toe. Verdedigend stond het bij de thuisploeg als een huis en Meerburg wist geen bres in de hechte vijandelijke defensie te slaan. Het enige kansje was voor aanvoerder Duuk van der Meer. Zijn inzet belandde echter over de ballenvanger en moest door materiaalman Rinus van den Burg van het dak van de kleedkamers geplukt worden. Andersom wisten ook de Voorschotense aanvallers weinig af te dwingen, al ontstond de dreiging toch vooral voor het doel van Patrick Bom.
Diezelfde Bom zag Mike Nikic na een half uur spelen aanleggen voor een vrije trap. Buiten zijn bereik spatte die tegen de lat uiteen, waarna A-junior Jesper Kloeke – de laatste weken, samen met teamgenoot Mo Maatoug, regelmatig speelminuten makend in het vlaggenschip – alert reageerde en van dichtbij de rebound binnen kopte. De Roode: ,,En anders waren er nog wel twee of drie andere Voorschotenaren die ‘m over de lijn konden lopen. Terwijl er in geen velden of wegen een speler van mij te bekennen was. Typerend. Als je weet dat je misschien wel voor je laatste kans knokt, moet je veel scherper zijn en de goals niet zo makkelijk cadeau geven.’’
Na de thee trok Meerburg wel ten aanval, maar oogde het in aanvallend opzicht toch vooral onmachtig. Alleen Joep van Vuuren was met een venijnige uithaal uit de tweede lijn dichtbij succes, maar zijn inzet verdween naast het doel van de sterk keepende Abdel Lambarette. Vlak hierna beslisten de gastheren de wedstrijd: invaller Frank van den Heuvel was het eindstation van een vloeiende Voorschotense aanval over meerdere schijven en gleed de bal bij de tweede paal heerlijk binnen. Het zorgde voor een flinke ontlading op Adegeest en het feestje werd bij de dug-out van Bougrine en zijn assistent Nikivor van Rijn goed gevierd. Al bleek dat bijna nog te voorbarig. Nadat Mats van der Poel in de negentigste minuut uit het niets de aansluitingstreffer maakte, braken nog een aantal spannende minuten aan, waarin Meerburg nog twee corners te nemen kreeg. Het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Den Boer voelde dan ook als een bevrijding in het Voorschotense kamp.
,,Heerlijk dit’’, genoot doelpuntenmaker Van den Heuvel na. ,,Het was misschien niet altijd even mooi, maar man, wat hebben we er met z’n allen voor geknokt. In deze fase van het seizoen telt alleen het resultaat. Het is gewoon twee keer 45 minuten het snot voor je ogen lopen, de belangrijke fases in een wedstrijd zien te overleven en voor de rest niks. En als je het even niet meer weet, gaat ‘ie gewoon naar de maan, die knikker.’’
De linkspoot was blij met de speeltijd die hij kreeg. ,,Ik kwakkel al een paar weken met een enkelblessure. Tegen ASC kon ik vorige week wel invallen, maar daarna kreeg ik weer een terugslag en ik heb eigenlijk niet kunnen trainen deze week. Dan is het fijn dat de trainer je toch die minuten geeft en je dat vertrouwen terug kunt betalen door belangrijk voor de ploeg te zijn. Ik kreeg die bal perfect van Niels van den Berg en kon ‘m met een uiterste inspanning binnenglijden.’’
Van den Heuvel zit na de winterstop weer regelmatig bij de wedstrijdselectie. ,,Ik heb aan het begin van het seizoen wat wedstrijdjes gespeeld en ben daarna uit beeld geraakt. Er zijn wat dingetjes voorgevallen waardoor ik in het tweede ben gaan spelen. Ik ben een jongen met het hart op de tong en dat is niet altijd goed. Ik heb uiteindelijk de schuld bij mezelf gezocht en ben weer in genade aangenomen. Het is lekker om nu weer bij het eerste te zitten, in deze beslissende fase.’’
De nabije toekomst ziet Van den Heuvel met veel vertrouwen tegemoet. ,,We krijgen met Kickers ’69 en GOL Sport nu twee ‘kleintjes’, al zijn dat juist vaak lastige wedstrijden. Zij strijden vol tegen degradatie en zullen ons het spel laten maken. Maar goed, als we tegen die twee clubs zes punten pakken, zijn we een heel eind. Dan kunnen we het op de slotdag, thuis tegen MMO, afmaken. Het vertrouwen is groot. We hebben een goede groep, die steeds fitter en breder wordt. Zeker nu de drie A-junioren (ook Jurgen Oerlemans viel nog in, red.) ook zijn aangesloten. Heel leuk om te zien hoe die jongens het oppakken. Een goede ontwikkeling, zowel voor de club als voor de zondagselectie. Het zijn ook gewoon prima gasten, die perfect bij ons passen.’’
Met die laatste uitspraak doelt Van den Heuvel (foto) op het stukje gezelligheid, dat volgens hem een grote factor in het succes is. ,,We zijn allemaal vrienden van elkaar. Na de wedstrijd hadden we nog een feestje in de kantine, met dj Ronald B, en daarna zijn we nog met z’n allen doorgegaan naar Fratelli, het Italiaanse restaurant in het dorp, waar we iedere zondagavond tot in de late uurtjes zitten. Dat is het verlengstuk van de kantine, want ook de supporters gaan gewoon gezellig mee. Het succes komt dus uit Italiaanse keuken, zou je kunnen zeggen. We spelen ook een soort catenaccio, dus dat klopt wel. Die verdedigende speelstijl ligt ons wel. We geven gewoon heel weinig weg en voorin hebben we zoveel kwaliteit dat we altijd wel scoren. En de goede sfeer maakt dat we bereid zijn voor elkaar door het vuur te gaan. We knokken samen voor iedere meter.’’
De euforie bij Van den Heuvel staat in schril contrast met de downstemming aan Meerburg-zijde. De Roode: ,,We moesten winnen om de aansluiting te behouden. Het enige dat we nu nog kunnen doen, is zelf drie keer winnen en hopen op misstappen van de concurrenten. Als we de nacompetitie niet halen, hebben we met z’n allen gefaald. En ik ben daar eindverantwoordelijk voor. Ik ben een trainer die zijn ambities niet onder stoelen of banken steekt. De doelstelling was promoveren. Het kampioenschap zat er niet in, dat was al snel duidelijk. Maar dan wil je toch op z’n minst een periode pakken. Ook dat wordt nu een heel lastig verhaal. We zijn te wisselvallig. Goede wedstrijden wisselen we moeiteloos af met hele matige. En op de momenten dat we er moeten staan, zoals vandaag, lukt het telkens niet. We hebben denk ik ook nooit een serietje van meer dan twee overwinningen op rij neergezet. Dat zegt al genoeg. Het is een teleurstellend seizoen. We hadden er allemaal meer van verwacht.’’
