Nacompetitie- Woubrugge was al een paar keer dichtbij een terugkeer naar de derde klasse in de voorbije jaren, maar strandde tweemaal tijdens het zogeheten toetje. De ploeg van Arie van Duijn lijkt niet op te gaan voor drie keer is scheepsrecht. Bij de eerste confrontatie in de nacompetitie ging het weer fout. Maense zegevierde met 3-2 en won daarna de strafschoppenserie.
Beide ploegen kwamen gehavend aan de start. De nummer elf uit 3C speelde kort geleden de finale van de districtsbeker en naast een nederlaag leverde die wedstrijd drie rode kaarten op en een aanslag op de personele bezetting. Woubrugge moest het stellen zonder Chris Verhoef en Dennis Boer. Spelers die Woubrugge in dit stadium eigenlijk niet kan missen.
In Rotterdam, op steenworp afstand van Het Kasteel, leverde de aangepaste opstellingen een meer dan vermakelijke eerste helft op. Geen minuut was saai en met wat meer precisie hadden de beide ploegen zomaar vijf, zes of zeven goals kunnen maken. Aan weerszijden was het een schiettent. De verdedigingen kreunden voortdurend en de aanvallers konden naar hartenlust hun kansen creëren. Afmaken was evenwel een ander verhaal.
Al na twee minuten werd Joris van der Hoorn gevaarlijk namens de bezoekers. Een minuut later kon Elisandro Carvalho Duarte Almeida net niet zijn grote teen tegen de bal plaatsen om de 1-0 binnen te werken. Daarna duurde het ‘maar liefst’ zeven minuten alvorens de volgende kans kon worden genoteerd. Stevie Soares kopte naast namens de uit louter Kaapverdianen bestaande ploeg uit Rotterdam. Vervolgens was het aantal kansen nauwelijks meer bij te houden. De eerste in rij was van Duarte Almeida en prompt was het 1-0. De verdediging van Woubrugge oogde daarbij niet solide en Sven Tourné kon ook geen heldendaad meer verrichten, zoals hij dikwijls wel deed in het reguliere seizoen.
Woubrugge was dus vroeg in last na de ‘lelijke goal’, maar liet zich niet onbetuigd met vier hoekschoppen in korte tijd. Bij een uitval was Van der Hoorn opnieuw gevaarlijk, maar de buitenspeler werd zwaar gehinderd en zijn inzet verdween net naast het doel van Mauro Santos Lopes Da Silva, de meest belegen speler (39) van het veld. Kort daarop zorgde Duarte Almeida bijna voor de 2-0. Een lange trap van achteruit werd door de linksbuiten prima aangenomen, waarna een versnelling hem in kansrijke positie bracht. Zijn vlammende schot toucheerde de lat. Een paar tellen later werd het echter alsnog 2-0. Bob van der Geijn en Joris van der Hoorn lieten zich aftroeven bij de hoekvlag en de voorzet van Soares was daarop om in te lijsten. Dalin Gomes Dos Santon Moreno knikte even zo fraai in.
Woubrugge leek een aangeslagen bokser, maar niets was minder waar. De aanval werd vol gezocht en Maense wankelde zichtbaar. Kort na de 2-0 zorgde Ruud van der Sar voor de aansluitingstreffer, dit uit een hoekschop van Menno van der Ley. Even daarvoor had Van der Sar een vrije trap al niet te ver naast geschoten. Van der Sar moest er kort na zijn treffer af met een hamstringblessure. Wederom een aderlating voor de toch al geplaagde formatie van Van Duijn. Toch hield Woubrugge in die fase het beste van het spel en elke aanval werd zo ongeveer gevaarlijk. De verdediging van Maense zag er uit als een Emmentaler en de gelijkmaker kon simpelweg niet uitblijven.
Weer van der Hoorn kwam al dichtbij een score in evenwicht, maar zijn vizier stond op dat moment niet op scherp. Even later was dat juist weer wel het geval. De ondertussen naar rechts uitgeweken topscorer van Woubrugge had een puike voorzet in huis, die werd voorzien van een passend vervolg via de kruin van Ties Meijer. De 2-2 was zeker niet onverdiend te noemen. De slotfase van de eerste helft leverde aan beide kanten nog volop grote kansen op om met een andere ruststand richting de kleedkamers te gaan. Soares was nog twee keer dichtbij, terwijl Elton Romario Delgado Evora de binnenkant van de paal raakte. Daar stond tegenover dat Van der Hoorn ook nog tweemaal oog in oog stond met de Rotterdamse sluitpost.
Halverwege was er nog geen ploeg die aan de juiste kant van de score stond, maar iedereen kon zich reeds verheugen op de tweede helft. Met twee schutterende laatste linies zou er immers vast en zeker nog veel meer worden gescoord dan de vier keer na vijfenveertig minuten, zo was de algehele verwachting.
De tweede helft bracht inderdaad nog voldoende scoringskansen, maar die waren wel minder talrijk dan voor rust. Reeds in de eerste minuut legde Van der Hoorn af, maar er was geen teamgenoot in de buurt om af te drukken. De voor Van der Sar ingevallen Jimmy van der Weijden schoot tien minuten later niet ver naast en dat werd kort daarop gekopieerd door Danilson Andrade aan de andere kant. Trainer van Duijn werd er gaandeweg niet vrolijker op. De Katwijker verweet zijn ploeg dat het ‘voetbal eruit was’ en dat ‘de rust ver te zoeken’ was. De naar Quick Boys vertrekkende trainer had daar ook gelijk in. Woubrugge hanteerde nog slechts de lange bal en elke aanval smoorde zo vroegtijdig, omdat Maense daar zo zoetjes aan meer het oog in kreeg.
Toch kon het duel nog steeds twee kanten op. Zo zorgde centrale verdediger Van der Ley nog een keer voor een rush en drie aansluitende hoekschoppen en bovenal snelde de 20-jarige speler een keer richting Lopes Da Silva, maar werd hij net voldoende aangetikt door een Rotterdamse verdediger. De Nolina Boys oordeelden dat de overtreding binnen de zestien was gemaakt en daar had het inderdaad alle schijn van. Scheidsrechter Fokker oordeelde evenwel dat de overtreding buiten de zestien was gemaakt en wilde al helemaal niets weten van een doorgebroken speler. Wellicht achteraf een cruciaal moment in de tweestrijd.
De vrije trap bracht Woubrugge geen voorsprong en Maense rook aan de andere kant bloed, omdat Woubrugge steeds meer uit de organisatie ging spelen en een aantal spelers zichtbaar op het tandvlees liepen. Maense bleef aanzetten en vier minuten voor tijd werd Woubrugge in rouw gedompeld. Nu prikte Soares wel een keer raak en dus werd er alsnog een wijziging aangebracht in de score.
Daarmee was de koek nog niet op, want er werden liefst acht minuten extra speeltijd toegevoegd aan een boeiende voetbalavond. Stan Verwoerd kwam in de additionele tijd nog in de buurt van de 3-3, maar zijn inzet werd van de doellijn afgehaald. Daar bleef het bij en zo verloor Woubrugge het eerste duel en lijkt het wederom te sneuvelen tijdens het nagerecht.
Vanaf de stip werd er vervolgens ook nog verloren (4-3, Woubrugse doelpunten van Meijer, Van der Ley en Verwoerd) en dus is een wonder nodig om te overleven. Of de KNVB moet tot inkeer komen (zie een door vv Woubrugge ingezonden artikel, red.). Gerechtigheid moet immers zegevieren. In Rotterdam had dat er op basis van de eerste helft ook al ingezeten, maar daar had het zeker ook kwetsbare Maense uiteindelijk lak aan.
Maense- Woubrugge 3-2 (2-2). 12. Duarte Almeidsa 1-0, 18. Dos Santon 2-0, 21. Van der Sar 2-1, 39. Meijer 2-2, 86. Soares 3-2. Scheidsrechter: Fokker. Toeschouwers: 250.
Opstellling Woubrugge: Tourné, Van Luling, Van der Ley, B. van der Geijn (81. Burgman), T. van der Geijn, Wolvers, Heuveln, Verwoerd, Van der Sar (28. Van der Weijden), Meijer, Van der Hoorn.
