Eerste klasse B (zaterdag)- Valken’68 was, net als tegenstander Neptunus/Schiebroek overigens, drie punten verwijderd van de veilige haven in 1B. Negentig minuten gaan als de brandweer en dan vakantie vieren. Een scenario waar iedereen op ’t Duyfrak voor tekende vooraf. Het liep anders en wel zo dat Valken’68 diep in de nesten zit. Neptunus won met 2-6, Volendam won en speelde zich net als de ploeg van trainer Rob Jacobs veilig en WV-HEDW kwam op gelijke hoogte met de Valkenburgers door met 5-0 te winnen van zwakste broeder Alexandria’66. Rekenwerk maakte dat WV-HEDW en Valken’68 dus een beslissingswedstrijd zouden moeten spelen, maar er kwam eigenlijk nog slechter nieuws bij. CSW verloor uiteindelijk van Forum Sport (2-1) en dat maakt dat er zelfs een halve competitie moet worden afgewerkt voor een degradatieplaats. Twee extra wedstrijden dus en wanneer dat goed afloopt dan is pas nacompetitievoetbal binnen. Laten we het gerust een horrorscenario noemen voor Arie van Duijn, Jaco van Staalduinen en hun manschappen.
Had het allemaal anders kunnen lopen? Ja, dat zeker. Zegt een uitslag van 2-6 dan niets over de krachtverhoudingen? Vaak wel, maar nu niet. Valken’68 was niet minder dan Neptunus. En toch verloor het met overduidelijke cijfers. Verklaringen dan maar? Valken’68 kreeg in het eerste kwartier prima mogelijkheden met Ronald Kuijt en Rens van Klaveren. De spits, Kuijt dus, was misschien nog wat koud na twintig tellen. Hij had zomaar de 1-0 kunnen maken, maar zijn inzet was een makkelijke prooi voor Dillan Heijnen. Rens van Klaveren kwam drie maal net tekort om zijn voet goed te plaatsen achter een voorzet van rechts. Een voorsprong had gewis een andere draai gegeven aan de wedstrijd.
Een ander bepalende factor was Leroy van Bueren, de nummer negen van de fusieclub. De aanvaller deed bijna alles goed de ganse middag. Uiteindelijk scoorde hij vier keer, waarbij de ene treffer nog fraaier was dan de ander. Doelman Erwin van der Nagel werd vier keer volstrekt kansloos gelaten. En dus speelde Valken’68 eigenlijk vanaf halverwege de eerste helft een verloren wedstrijd. Wanneer je moet, de druk zo hoog is en de tegenstander kan bij een 0-2 stand prikken waar het wil, is de klus eigenlijk ondoenlijk.
Dat bleek ook voor Valken’68. Nadat linksback Daniel van Delft, redelijk ongehinderd, de 0-1 had mogen afdrukken, scoorde Van Bueren niet ver daarna zijn eerste goal. Een voorzet van rechts nam hij met de borst aan om daarna met en halve omhaal fantastisch te scoren. De dekking liet weliswaar te wensen over, maar de artistieke waarde van de 0-2 mocht er bovenal zijn.
Valken’68 gaf zich zeker niet gewonnen en een aansluitingstreffer werd nagestreefd. Sven Boonstoppel had de 1-2 kunnen maken op aangeven van Rens van Klaveren, maar zijn inzet ging ver naast, ook al omdat hij zwaar gehinderd werd bij zijn inzet. Valken’68 had ondertussen ook al vijf hoekschoppen mogen nemen, terwijl de Rotterdammers pas na een uur spelen een hoekschop kregen. Het geeft maar aan dat Valken’68 weldegelijk mee speelde. Toch werd het voor de pauze zelfs 0-3. Van Bueren had dit keer een technisch volmaakte lob in huis.
Valken’68 leek zo al geslagen, maar koesterde nog wel hoop voor een plek in de nacompetitie. Het Amsterdamse WV-HEDW had immers nog niet gescoord tegen de nummer laatst. Even leek het erop dat de thuisploeg zich ook nog niet gewonnen gaf bij de schier onmogelijke achterstand. De net van vakantie teruggekeerde Robbert van Delft verving John van Rijn voor de tweede helft en al na een minuut had hij de 1-3 binnen gewerkt. Met een noodgang trok Valken’68 zich terug op eigen helft voor de aftrap van Neptunus. Op jacht naar meer. Een paar minuten later was het echter al 1-4, door wie anders dan Van Bueren. Met een dit keer schone ‘stift’ zorgde de ongrijpbare uitblinker voor wederom een marge van drie treffers. En daarmee was het Valkenburgse boek eigenlijk wel definitief dicht.
Uiteindelijk kwam Van Delft nog in scoringspositie voor de 2-4, maar was Van Klaveren het eindstation. Ook nu was het evenwel direct weer raak voor de zwartwitten. Nu was het Sjors te Duits die een bres kon slaan in de Valkenburgse afweer. Dat Van Bueren er zelfs nog 2-6 van maakte was even logisch, gezien zijn uitstekende wedstrijd, als niet meer relevant. Valken’68 was al lang en breed gezien en moest dus uiteindelijk vernemen dat de weg om te overleven lang is. Heel lang.
Valken’68- Neptunus/Schiebroek 2-6 (0-3). 17. D. Van Delft 0-1, 22. Van Bueren 0-2, 35. Van Bueren 0-3, 46. R. van Delft 1-3, 48. Van Bueren 1-4, 68. Van Klaveren 2-4, 68. Te Duits 2-5, 85. Van Bueren 2-6. Scheidsrechter: Korsius. Toeschouwers: 300.
Valken’68: Van der Nagel, Van Duijn (75.Schaap), Heemskerk, A.Haasnoot, J.Haasnoot, De Ridder, De Mooij, Van Rijn (46.Van Delft), Boonstoppel, Kuijt (48.Vooys), Van Klaveren.
Foto’s: met dank aan Saam de Mooij
En hierbij nog een interview van mediapartner RTV Katwijk, in de persoon van Ton de Vries, met trainer Arie van Duijn:
