Achterom kijken naar het afgelopen seizoen stemt Woubrugge aanvoerder Stan Verwoerd niet vrolijk. ,,Het verhaal is bekend: het vorige seizoen liepen we promotie mis en we startten dit jaar met het idee om dan die stap omhoog te maken. Die doelstelling is jammerlijk mislukt. Enerzijds kregen we te kampen met bizar veel blessures en rode kaarten. Dat laatste zou je een signaal kunnen noemen dat het met de discipline niet goed zat. Rood krijgen als je in gewonnen positie zit is mild gezegd niet handig. Vaak kon onze trainer, Erwin van der Zee, zodoende niet over een volledige selectie beschikken. Het is echter te simpel om de schuld voor een mislukt seizoen bij blessures en kaarten te leggen. Een nieuwe trainer, wat nieuwe jongens, het zou je een impuls kunnen geven. Dat was in onze selectie niet het geval. In een groep met een nieuwe samenstelling hoop je dat er langzamerhand een chemie ontstaat die de groep als geheel beter maakt. Die chemie is er, op een uitzondering na, niet geweest. Erwin is een uitstekende trainer, maar ook in die functie heb je maar een beperkte invloed. Dat geldt ook voor mij als aanvoerder. Chemie is iets ongrijpbaars en het is niet iets wat je kunt afdwingen.”
Verwoerd meent dat ook het gebrek aan een duidelijke hiërarchie heeft bijgedragen aan het zwakke seizoen. Het is een messcherpe analyse die Verwoerd naar voren brengt. Wellicht gaat het hier wat ver om te verwijzen naar het succes van Leicester City. De club beschikte niet over de beste of de duurste spelers, maar het groepsgevoel, de chemie tussen spelers onderling en trainersstaf zo men wil, was fenomenaal. Tezamen reikte men tot grote hoogte. Verwoerd nog eens: ,,Je kunt het de trainer niet verwijten of individuele spelers, het klikte te weinig. Een keer hebben wij dat echte ‘wij’ gevoel gehad. Dat was uit tegen Siveo’60, de ploeg die als nummer twee eindigde. We wonnen met 0-1 en dat toont gelijk aan dat er werkelijk ook voetbal in onze groep zat. Uitbundige complimenten heeft Verwoerd wel voor Thom Buntsma. ,,Vorig jaar heeft hij een kruisband afgescheurd. Dat is zo’n beetje de ernstigste blessure die je als sporter kunt krijgen. Aan het begin van het seizoen maakte hij zijn comeback en vervolgens stond het er gewoon de rest van het seizoen. Chapeau voor Thom!”
Gevraagd naar zijn visie op het komende seizoen antwoordt Verwoerd: ,,De groep heeft van een mislukt seizoen geleerd mag ik hopen. De nieuwe trainer, Jur Geus, kent de hele selectie door en door. Ze hebben alle vertrouwen in hem.” Pardon? , Ze’ hebben alle vertrouwen? ,,Ja, ze. Ik ben gestopt als selectiespeler en heb mijn laatste wedstrijd gespeeld. Na vijftien jaar vond ik het genoeg. Ik werk als financial controller, studeer erbij en ik ken geen kantooruren. Regelmatig trainen is lastig, zo niet onmogelijk. Als ik me niet voor honderd procent kan inzetten dan haak ik af. Dan maar (minimaal) een jaar zonder voetbal.”
Een fikse aderlating voor de dorpsclub die toch al weinig aanwas kent. Toch zijn er zeer optimistische geluiden te horen, het woord kampioenschap is zelfs gevallen. ,,Ambities zijn prima, maar ik stel een wat realistischer doelstelling voor: als team opereren en het plezier in het spelletje terug krijgen.”
Woubrugge in cijfers:
Totaal: 6e 24-39- 53-51
Thuis: 8e 12-16-25-27
Uit: 4e 12-23- 28-24
Thuis niet gescoord: 2 keer
Uit niet gescoord: 2 keer
Thuis de nul gehouden: 0 keer
Uit de nul gehouden: 5 keer
Grootste overwinning thuis: 5-2 tegen WVC
Grootste overwinning uit: 0-3 tegen Oudewater en WVC
Grootste nederlaag thuis: 0-5 tegen Nieuwkoop
Grootste nederlaag uit: 5-0 tegen Gouda
Topscorer: Dennis Boer 13 goals, Thom Buntsma 9 goals
Beste speler in spelersklassement: Chris Verhoef
