Koetshuis Cup- Uiteraard is de competitie voor Kagia en Valken’68 van het grootste belang. Voor beide ploegen valt er nog het nodige te halen. Kagia aast op een plek in de nacompetitie, hoewel de titel eveneens nog niet uit het hoofd gezet is in 3B (West I). De Valkenburgers hebben al een periodetitel op zak en mogen op zeker op gaan voor promotie. Kansloos voor het kampioenschap is evenwel de ploeg van Arie van Duijn ook nog niet. Dat weerhield de ploegen er niet van om er in de knock-out fase van de Koetshuis Cup een waar spektakel van te maken en alle energie in de ontmoeting te steken. Na negentig razende minuten was er met 3-3 nog geen beslissing gevallen. Die kwam er pas na de tiende noodzakelijk geworden pingel. Kagia verliet meer dan eervol het toernooi en Valken’68 kwam met de schrik vrij en gaat het in de kartfinale thuis opnemen tegen eersteklasser FC Boshuizen.
Beide teams waren niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen in het voorbije competitieweekend. Om die reden waren er aan beide kanten wat afvallers in de hoofdmacht, maar in dit toernooi is er genoeg ruimte om te improviseren. En wie er ook speelde, de gretigheid droop er vanaf. Nu het toernooi richting het einde loopt bestaat de wens om er toch vooral bij te zijn wanneer de besten overblijven.
Er waren behoorlijk wat belangstellenden richting de Kikkerbeetstraat gekomen om te zien of de derdeklasser enigszins opgewassen zou zijn tegen de formatie uit 2C op zaterdag. Nog voordat de stellingen waren ingenomen, verdween de openingsscore al van het scorebord. De snelste treffer in dit toernooi kwam op naam van spits Robbert van Delft, die profiteerde van een slippertje van Ajay Mahli. Was dit de voorbode van een veredelde trainingspartij voor de geel-roden? Het antwoord op die vraag kwam er al snel. Geenszins. Vanaf de pakweg twintigste seconde tot in de blessuretijd werd het een boeiend tweegevecht, waarin de ploegen absoluut aan elkaar gewaagd waren. Sterker nog, Kagia kreeg over de gehele wedstrijd de betere kansen en had uitschakeling zomaar kunnen voorkomen in de reguliere speeltijd.
In de zevende minuut liet Kagia voor het eerst de tanden zien. Tijs van der Schinkel, die zou uitgroeien tot de absolute uitblinker van de avond, snelde er vandoor op links en kreeg de bal bij Mark Zonneveld. De aanvaller hoefde eigenlijk alleen maar tegen de bal aan te lopen en Kevin Sip zo kansloos te laten. Van dichtbij redde de doelman echter of misschien kan beter worden gesteld dat de vervanger van de licht geblesseerde Erwin van der Nagel toevallig in de weg lag om de gelijkmaker te voorkomen. Vier minuten later leek de 1-1 wel te worden aangetekend, maar de kopbal van Timo Sluijmer verdween op het dak van het doel.
Kans nummer twee werd vlot opgevolgd door de derde gelegenheid voor de thuisploeg om op gelijke hoogte te komen. Nu stelde Van der Schinkel Alain van Kesteren in staat om te scoren, maar het speeltuig werd nu over gelepeld. Het gaf wel aan dat de ploeg van Anton Wijsman van geen kant in zak en as zat na de bijster vroege openingsgoal. Valken’68 stelde daar qua kansen nog niets tegenover.
Nadat de storm even was gaan liggen, waarbij het kijkspel wel meer dan de moeite waard bleef, werd het even na halverwege de eerste helft 0-2. Een inzet van Gerald ten Hove belandde op de arm van een Kagiaan en scheidsrechter Rekers oordeelde dat er sprake was van opzet. Zoals altijd ontstond ook nu de discussie of de bal in dit soort situaties de bal op de stip moet. Voor Kagia was de beslissing hoe dan ook zuur, maar daar had John van Rijn geen boodschap aan. De dit keer op de flank geposteerde speler leek de gastheer op een veilige afstand te zetten. Even later kon Van Delft er zelfs 0-3 van maken, maar Roy Hogewoning herstelde zijn eigen foutje. Een voorzet van Sven Boonstoppel werd vervolgens nipt weggewerkt door Pascal Timmermans voordat een Valkenburgse aanvaller de wedstrijd op slot kon gooien.
Kagia bleef onverminderd in een hoog tempo de speelhelft van Valken’68 bezoeken en tien minuten voor rust kwam eindelijk de verdiende tegentreffer toe aan de derdeklasser. Bij de tweede paal kon Van der Schinkel een vlotte aanval afronden: 1-2. De maker van de aansluitingstreffer bleef een ware plaag voor Valken’68. Kort voor rust liet hij Danny Boere staan alsof hij er niet stond en Sip kon nog net een hand tegen de uithaal krijgen om erger te voorkomen. De 2-2 had ook pardoes kunnen vallen via Van Kesteren, maar ook deze kans werd om zeep geholpen. Valken’68 dacht in de slotminuut de marge nog wel naar twee te tillen, maar het vlagsignaal vanwege buitenspel werd uiteindelijk overgenomen door de arbiter. Zo bleef het bij 1-2, maar was er bovenal nog niets beslist na vijfenveertig enerverende minuten.
Wie dacht dat het na rust een tandje minder zou worden, kwam bedrogen uit. De snelheid bleef in de wedstrijd en beide teams bleven er vol voor gaan. Een trainingspartij is leuk op dinsdagavond, maar spelers spelen toch uiteindelijk liever een oefenpot die er toe doet. Dat Kagia er nog in geloofde bleek ook uit het feit dat het in korte tijd vier hoekschoppen mocht nemen en Valken’68 zo terugdrong. Bij de vierde corner was het raak. Rens Lamboo dacht de bal zelf in een keer het doel in te hebben geslingerd, maar Sluijmer had er volgens de aanhang van de thuisploeg nog aan gezeten voordat de bal achter Sip verdween: 2-2.
Op dat moment was die score zeker in lijn met het gebodene. Misschien had Kagia luttele tellen later ook eigenlijk de 3-2 verdiend. Zonneveld had de treffer ook op zijn schoen, maar de Valkenburgse goalie redde zijn poging van dichtbij. Ook nu resteerde de vraag of dit bewust was of dat hij geen kant meer op kon. Na deze kans kwam er voor Valken’68 wat meer ruimte en dat resulteerde al snel in de 2-3. De ingevallen Stefan de Mooij werd weggestuurd en liet de bal bekwaam in de verre hoek neer dalen achter de kansloze Daimen Augustinus.
Ook de vijfde treffer van de avond bleek voor Valken’68 geen garantie om zich te plaatsen voor de volgende ronde. De volgende kans kwam namelijk op naam van Tom van Dijk, maar ook nu bleef Sip overeind. Deze kans kon nog niet genoteerd worden of aan de andere kant had Boonstoppel de 2-4 op zijn pantoffel na een subtiel passje van Ten Hove. Een slecht uitgespeelde counter had de beslissing ook kunnen brengen, maar Van Delft werd, geheel vrijstaand, niet gevonden.
Het bleef dus spannend en de volgers leefden meer en meer mee. Dit was namelijk niet zomaar een potje voetbal op een van de eerst lenteavonden, nou ja lente, maar een schouwspel met twee ploegen die reclame maakten voor de Koetshuis Cup. Uiteraard hoopte het thuispubliek op de gelijkmaker om zo wellicht te kunnen stunten. En het evenwicht kwam er nog ook. Even voor tijd brak Van Dijk door op links en met enig fortuin kon Zonneveld worden gevonden. De verdiende gelijkmaker werd zo een feit, maar ook nu had er alsnog een vroegtijdige beslissing kunnen vallen. In de extra tijd kreeg Boere dé kans op de 3-4, maar Augustinus hield zijn ploeg dit keer in leven. Het laatste fluitsignaal klonk als een abrupt einde van een gepassioneerde vrijpartij, waarbij de voorbel roet in het eten gooide voor de final touch.
De koek was op en zo moesten strafschoppen de winnaar gaan aanwijzen. Alleszeggend was het feit dat tal van aanwezigen voorstelden om eerst te gaan verlengen. Zoveel voetbalplezier op een avond mocht best langer duren, zo werd de mening gedeeld. De spelregels bepaalden echter dat er duidelijkheid moest komen vanaf de stip. Tot en met 4-5 maakte geen speler een fout. Timmermans was de eerste en daarmee bleef een stunt uit en mocht Valken’68 zichzelf de gelukkigste prijzen.
In de Koetshuis Cup zijn er al bergen leuke wedstrijden gespeeld, zowel in de eerste als in de tweede editie. De echte liefhebber zal de wedstrijd Kagia tegen Valken’68 zeker in die categorie scharen. Er werd prima gecombineerd, er was wederzijds respect, de inzet was tomeloos en lange halen naar voren leken uit den boze. Het leverde een meer dan vermakelijke avond op, die eigenlijk geen verliezer verdiende.
Basisopstelling Kagia: Augustinus, Imanse, Hogewoning, Timmermans, Van der Veek, Van Schinkel, Lamboo, Mahli, Sluijmer, Van Kesteren, Zonneveld.
Basisopstelling Valken’68: Sip, Boere, A.Haasnoot, J.Haasnoot, De Best, Ten Hove, Redel, De Ridder, Boonstoppel, Van Delft, Van Rijn.
Beluister hier de vraaggesprekjes na afloop van Ruud Fraij met Kevin Sip en Tijs van der Schinkel.
[soundcloud id=’313663995′ height=’false’]
[soundcloud id=’313664781′ height=’false’]
