Sinds vorig seizoen is er een samenwerkingsverband tussen onze redactie en het Leidsch Dagblad. Elke woensdag wordt het Leidse voetbal in de krant extra uitgelicht met uiteenlopende berichtgevingen. Deze week stond het volgende interview op papier. Nu nog even via deze website (en nog iets uitgebreider zelfs), voor belangstellenden die het artikel (nog) niet lazen. In de schijnwerpers trainer Nouri Essaoui van de zondagtak van Roodenburg.
Roodenburg speelt ook dit seizoen geen voorname rol in de laagste klasse bij de zondagamateurs. De ploeg van Nouri Essaoui en rechterhand Mo Rahou won eenmaal, speelde twee keer gelijk en de andere zes wedstrijden werden verloren. De bevlogen en al 27 jaar aan de Leidse club verbonden eigenaar van een taxibedrijf ligt niet wakker van die statistieken.
,,Natuurlijk ben ik in eerste instantie voetbalcoach en wil ik wedstrijden winnen en spelers beter maken. Dat laatste lukt zonder meer, maar al met al ben ik meer aan het opleiden en begeleiden en daar zie ik veel meer het belang van in. Ik werk met een groep jongens van Marokkaanse ouders, voornamelijk uit deze wijk. Dat is intensief, maar tevens dankbaar werk. Wat ik de spelers tracht bij te brengen, nemen ze ook mee in het maatschappelijk leven.”
Enige tijd terug waren er wel eens excessen op het veld, maar Essaoui heeft de touwtjes nu strak in handen en hij leert de groep om te gaan met nederlagen. ,,Voetbal is voor tachtig procent een denksport. Er zijn tegenstanders bij die mijn jongens proberen uit hun tent te lokken. Als ze in gaan op dat jennen, wordt het hoofd verloren en dan kan het fout gaan. Daarin zijn er grote stappen gemaakt om dat te voorkomen en het is niet voor niets dat we regelmatig complimenten krijgen van de scheidsrechter of tegenstander. Wij willen wegblijven van randzaken en respect afdwingen. Die winst is voor mij veel belangrijker en zo wordt het enkel maar leuker op deze club. Op technisch gebied hoef ik ze weinig bij te brengen. Tactisch kan het nog wel beter, maar ook dat aspect is sterk verbeterd.”
Essaoui heeft een duidelijke visie en dat slaat aan bij zijn spelersgroep. ,,Een mekkerende speler wordt er afgehaald, ook al is het de beste van het veld. Tegenstanders schieten wel eens in de slachtofferrol en dan zeg ik ‘jullie lijken wel Marokkanen’. Dan draai je het dus om. Je moet het heft in eigen hand houden. Dat werkt ook zo in de maatschappij. Als je bij een sollicitatie wordt afgewezen, is dat niet jouw verlies maar dat van de werkgever. Je moet boven situaties staan en dat wil ik de groep leren. En vergis je niet, een aanzienlijk deel van de spelers volgt een universitaire studie. Van de buitenkant zijn er nogal eens vooroordelen en die zijn ronduit misplaatst.”
De trainer die zelf ook nog balt bij de club uit Noord en ook betrokken is bij de jeugd heeft al heel lang een hart voor Roodenburg en hij ziet het goedkomen met de club. ,,Natuurlijk moet er organisatorisch nog het nodige gebeuren, maar ik zie vooral positieve ontwikkelingen. Er komt jeugd bij, er worden tal van activiteiten georganiseerd voor die jeugd maar ook voor ouders en het kader doet er alles aan om te vermengen. Dat is immers ook een afspiegeling van de maatschappij. Van buitenaf wordt er nogal eens geschopt tegen deze club, maar ik zou die criticasters willen uitnodigen eens hier te komen kijken. Roodenburg is springlevend, geloof me. Het is niet enkel een Leidse club met historie, maar het heeft een grote meerwaarde voor de wijk. Dat mag nooit verdwijnen en binnen de club wordt keihard gewerkt om een toekomst te waarborgen. Daarbij is het spelen op een hoger niveau van ondergeschikt belang. Als het op de club leuk en gezellig is, maakt mij dat blij en weet ik waarvoor ik het doe.”
Afsluitend: Essaoui is vriendelijk en is graag gezien bij de club en in zijn werkzaamheden bij de taxi. Bovenal is de trainer bescheiden. Wat zou Roodenburg zonder hem moeten? ,,Ach, ik doe mijn stinkende best. En zo zijn er meer bij deze club. Natuurlijk zouden we meer handen willen hebben, maar we zijn op de goede weg. De club zou er nog beter voor staan als er vijf Nouri’s zouden rondlopen? Haha, dat zou misschien wel schelen. Ik ben echter niet iemand die op zijn borst slaat. We hebben elkaar allemaal nodig. En zoals gezegd; voor deze club en de wijk heb ik heel veel over. Ik roep mensen bij de club wel op om ook bepaalde taken uit te voeren. Op de club heeft iedereen daar profijt van. En handen van buitenaf zijn ook welkom. Samen komen we ergens en deze club mag gewoon niet omvallen. Je wilt niet weten wat er zou worden weggenomen.”
