Zondag na de hoogmis en een kop soep achter de kiezen ging ik in de jaren zestig en zeventig naar K.R.S.V. (Katholieke Rijswijkse Sport Vereniging) Vredenburch. Met vriendjes kijken naar het eerste dat in de vierde- en later derde klasse speelde. Als jeugdspeler soms ook het geluk om bij mijn leider in zijn zondagse team mee te mogen spelen. Maar kijken naar het eerste op dat oergezellige sportcomplex was mijn tweede hoogmis op zondag. In september 1931 werd deze vereniging door de Diocesane Haarlemse VoetbalBond erkend en in april 1932 werden statuten en reglement bisschoppelijk goedgekeurd. Maar wel opgericht onder het genot van een biertje in café ‘Geestbrug’ in oud-Rijswijk. Ondanks alle zegen van boven verbleef het standaardteam de meeste jaren in de vierde en derde klasse.
Zondag na de hoogmis met mijn vrienden de spelers van het eerste het veld op zien komen om zich warm te lopen en in te schieten. Menig bal ging daarbij de Vredenburchweg over die wij mochten halen. Onderwijl kletsend met elkaar over die fantastische televisieshows op zaterdagavond waar je naar keek met natte haartjes en een bakje chips en glaasje cola in de nabijheid. Er werd bij een quiz zelfs op enig moment een kleurentelevisie als hoofdprijs geschonken. Voor de wedstrijd een flesje Exota gekocht, niet wetende wat Frits Bom er later van zou zeggen, bij ‘tante Cor’ achter de bar in een bomvolle gezellige kantine.
Zondag na de hoogmis mijn blauwroden het zompige veld op zien komen lopen. De vaste thuissupporters op hun eigen plek als voorlopers van die twee oudere heren van de latere Muppetshow. Hele families kon je hier traceren met bekende achternamen als Van Steijn, Verroen, Bosman, Duijvesteijn, Van der Voort, Oudshoorn, Peters… noem maar op. Deze zondagse spionkop was hun uitlaatklep van een week hard werken. Maar ook houten bordjes op het scorebord die te vaak ook voor de uitspelende ploeg werden verhangen.
Zondag na de hoogmis na 45 minuten in een dampende kantine luisteren naar Johnny Hoes die toch maar liever bij moeder was thuisgebleven of de tussenstand N.E.C. – N.A.C. die via een transistorradiootje aan mijn oorschelp hoorbaar werd gemaakt. Een spannende tweede helft waar ook toen de man in het zwart, en dat was zeker nooit een andere kleur in die jaren, bij een teleurstellende tussenstand werd vergeleken met een ledemaat van de Duitse herder van onze benedenburen in de Rijswijkse portiekwoning van drie hoog. Oudere supporters naast ons op de gezellige tribune die ieder een eigen tijdsbesef hadden wat de extra speeltijd betrof, kijkende op hun polshorloges.
Zondag na de hoogmis na de nipte 2-3 nederlaag, ondanks het inbrengen van de 37-jarige stormram Cees van Benschop kort voor tijd, met de vrienden op ons stalen ros op weg naar huis. Maar niet nadat de in de broekzak ‘brandende’ gulden bij cafetaria ‘De Halve Maan’ werd omgezet in een stenen bordje ‘patat met’. Pratende over weer het gemis van drie punten door ons K.R.S.V. Vredenburch fietsten we later op huis aan met de blik links op de velden van R.K.V.V. Valkeniers aan de Lange Kleiweg. Daar werd Aad de Mos, onderwijzer in ‘het Haagse’, in 1975 – 1978 twee keer kampioen met zijn jongens in de eerste- en hoofdklasse Haagse Voetbal Bond. Deze zondagvereniging was in 1926 opgericht als onderdeel van het Sint Jeroens-patronaat in de Haagse parochie van de H. Gerardus Majella aan de Wenckebachstraat met de pastoor als voorzitter.
Zondag 6 mei 2018, nu zonder hoogmis in de ochtend, ga ik als verslaggever naar Warmond om verslag te doen voor deze website van de inhaalwedstrijd s.v. Warmunda – s.v. DIOS in de derde klasse. Geen flesje Exota, houten scorebordjes, transistorradiootjes aan verlangende oorschelpen en louter fietsend supporters meer, maar nog steeds dezelfde gastvrijheid als toen op het sportcomplex, in de kantine en door ontvangende clubleden, nog steeds verbaal bevlogen supporters van de thuisploeg in hun eigen spionkop langs de lijn, nog steeds vette gezelligheid in de rust in de kantine maar nu met een groot beeldscherm dat sportieve beelden projecteert van Ziggo of Fox Sports en ook een moderne uitgave van ‘tante Cor’ die het frituurvet nog steeds laat spetteren.
Zondag, waar het voetbal in de derde- en vierde klasse nog echt voetbal is en een voetbalverslaggever langs de lijn al luisterend driekwart van zijn verslag verbaal gratis krijgt aangeboden van alle aanwezige toeschouwers en teambegeleiders. Daarom ben ik blij dat Warmunda komend seizoen 2018 – 2019 op zondag blijft ballen. Dat zondagse gevoel, met een navelstreng vol emoties aan mijn eigen Rijswijkse voetbaljeugd verbonden, wil ik nooit meer kwijtraken. Daarom draag ik voetbal op zondag voor als nieuw item op de lijst ‘Nederlands cultureel erfgoed’. En mijn hoogmis op zondagochtend dan? Die vind ik wel langs de lijn en ik steek dan ook in een goede katholieke traditie in gedachten wel een kaarsje op voor Warmunda voor een goede afloop.
