Dick van Goozen (MMO): ,,Tegenstanders vonden dat wij boerenkoolvoetbal speelden” (oude clubhelden)

Oude clubhelden: ,,DOSR, Alkmania, VVOA, TAVV,  Bernardus, Meerburg, Weteringse Boys, Unitas, Kickers, VNA, noem alle voetbalclubs in de regio maar op waartegen wij van MMO speelden, ze vonden ons maar  boerenkoolvoetbal op een knollenveld spelen. Dat zeiden ze ook. Een keer ging het zo ver, dat er  een boerenkool op de middenstip was gelegd.” Dick van Goozen heeft tot zijn 40ste  gevoetbald, altijd voor MMO ( Met Moeite Opgericht). Hoewel er geen statistieken beschikbaar zijn die dat kunnen bevestigen, leidt Dick met voorsprong de MMO-topscorerslijst aller tijden.  Aan doelpunten, anekdotes en verhalen geen gebrek. De geboren en getogen Hoogmadenaar strooit ermee als pepernoten , of rijgt ze speels als kleurige parels aan een ketting.  Corry, zijn vrouw, hoort het allemaal aan, knikt bevestigend en speelt met verve de rol alsof zij de teksten voor de allereerste keer hoort. Liefde? Zeker weten.

,,Opa, wat heb je dunne benen”, riep een van zijn kleindochters laatst met enige verbazing. Toen ging opa er even voor zitten en legde uit dat je met ‘dunne benen’ best goed kan werken op de tuin, sporten en wandelen. ,,De kracht zit ‘em in de spieren.” Met ‘ooh, zit dat zo’, huppelde  ze naar  buiten om te spelen.

Krachttraining

Op maandag en donderdag is het moeilijk een afspraak te maken met Dick, dan is hij met zijn Corry naar de sportschool, krachttraining. ,,Dat is werken aan de spieren”, vertelt hij, ,,mijn zoon, die fysiotherapeut is, heeft ons dit aangeraden. ‘Pa, zei hij, naarmate je ouder wordt is het belangrijk je spieren sterk te houden. Krachttraining vergroot je spierkracht, beschermt de botten, zorgt voor een goede stofwisseling en geeft een fitgevoel’. ,,Wat doe je dan? Je  volgt die raad op. Nu zit krachttraining in ons systeem, we slaan nooit over.”

Dick van Goozen is een sportman pur sang, zijn hele leven al.  Hij begon te voetballen op zijn 11de, coachte schaatsers, reed 3x de Elfstedentocht en fietste ontelbare kilometers.  Daar is inmiddels nog een sport bijgekomen, de volkstuin. De 72 jaar zie je hem niet aan. Dick is niet echt groot (om en nabij de 1.70), en op een goede manier afgetraind. Van Goozen was als voetballer kwikzilver, beweeglijk, snel en altijd doelgericht. Toen trainers  automatismen nog niet tot een ‘must’ hadden verklaard, hadden Van Goozen en Kees en Dorus Borst het al uitgevonden. De Borsten waren vleugelspelers, die de bal panklaar op de rechter- of linkerschoen van de midvoor deponeerden. Dick hoefde alleen maar verwoestend uit te halen. Raak! Weer raak in feite, de wedstrijden waarin hij niet scoorde, zijn op de vingers van een hand te tellen.

Liefhebber

Karel Caron, die ook voor MMO speelde, en als trainer bij verschillende clubs werkte, inclusief MMO, analyseert: ,,Het voetbal in onze dorpen stond bekend om de fysieke inzet, de beuk erin. Maar altijd blonken kleinere spelers tussen die stevige, geblokte kerels uit, mannen als Van Goozen. Dat kwam door een gemiddeld betere coördinatie tussen oog,  voet en bal. Het is heel simpel, de ogen zijn dichter bij de bal.” De techniekgoeroe Wiel Coerver (1924-2011): ,,De kleine voetballer is sneller en beweeglijker, heeft vaak meer souplesse en is speels. Heerlijk om te zien.”

Strafschoppen nam Dick steevast voor zijn rekening, hij heeft er nooit een gemist, vertelt hij. In dat opzicht is Dick te vergelijken met Rik Coppens, de befaamde Belgische schutter (1930-2015). De Vlaming schoot altijd raak, en ging soms enigszins arrogant zo ver, dat hij de doelman liet weten in welke hoek hij de bal zou schieten. Het was ook Coppens die als eerste een strafschop in tweeën nam, wat Cruijff 25 jaar later met Jesper Olsen herhaalde.

,,Nee, dat heb ik nooit gedaan, past ook niet bij mij”, om over te stappen op het fenomeen Elftalcommissie. Clubs hadden die vroeger. Heren die doorgaans op donderdagavond beslisten wie in het weekend wel of niet speelde. ,,Het gebeurde dat nieuwe leden zich aanmeldden, ze kwamen van clubs als Noordwijk, VVSB, een ander niveau dan MMO. Ze werden meteen in het 1ste opgesteld, stond ik er naast of moest naar het 2e of 3e.”

Dan mengt Corry zich in het gesprek: ,,Zoiets klopt natuurlijk niet, maar Dick ging daarover nooit in discussie. Het deed hem weinig. Dan maar lager spelen. Hij was een echte liefhebber, zet het hek maar open, hij wilde de wei in.”

Kampioenschappen

Wie vanaf de aspiranten tot en met de hoofdmacht de club trouw is geweest, heeft de nodige kampioenschappen meegemaakt. Bij de jeugd werd dat gevierd met een patatje en een flesje chocomel. Later werden dat bloemen, etentjes met de partners erbij. Dick heeft het allemaal meegemaakt. Van Goozen bewaart warme herinneringen aan het kampioenschap in het seizoen 1967/1968. ,,MMO promoveerde naar de 1ste klasse van de Leidse Voetbalbond (LVB). Na 8 jaar ging het mis, wij degradeerden, om het seizoen daarop triomfantelijk terug te keren naar de hoogste LVB-klasse. Dat gebeurde toen wij een beslissingswedstrijd moesten spelen tegen Meerburg, die gelijk met ons was geëindigd.  Wij wonnen met 0-1 bij RCL aan de Hoogmadeseweg,  op neutraal terrein. In Café-Restaurant Van der Ploeg werd het kampioenschap met een receptie gevierd.”

De club duikelde weer,  werd in 1971/1972 ongeslagen kampioen en promoveerde naar de 1ste klasse van de LVB.  Dick schoot dat seizoen 26 keer raak! Het mooiste wat er toen vanuit het publiek werd geroepen – ‘Laat hem niet schieten, verdomme’ –  zal hij nooit vergeten.

‘Het feest kan beginnen, het kampioenschap is binnen’, zongen de supporters in mei 1975. Voor het eerst in de geschiedenis stapte MMO parmantig en trots de 4e klasse van de KNVB binnen. Een zwaar bevochten promotie, weet Dick: ,,We hadden met  veel blessures te kampen. Daar komt bij dat wij Gerard Elstgeest moesten missen, hij had hartproblemen, Jan Ballie moest wegens een operatie weken verstek laten gaan, en ik kon het seizoen niet afmaken door een ernstig ongeluk.”

Alle spelers, ook Van Goozen, ontvingen bij die gelegenheid een herinneringsplaquette en een vleesbon voor 250 gram biefstuk van Slagerij Aad en Joke van de Berg. In de daaropvolgende nacompetitie in de strijd om het Nederlands Kampioenschap voor afdelingskampioenen sneuvelde MMO al in de 1ste ronde.

Zuiptent

Er kwam een abrupt einde aan Dicks voetballoopbaan, toen zijn knie door een verkeerde beweging ‘op slot’ ging. Opereren? Vergeet het maar, Dick ging fietsen bij Ren & Toer Vereniging Swift. Met maten reed hij 13 klassiekers, Luik-Bastenaken-Luik, Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix, de hel van het Noorden, met zijn puntige stenen (lekke banden) en kasseistroken (glibberen en glijden). Hij liep 2x de 4-Daagse van Nijmegen, samen met Corry, en noemt die prestatie ‘het mooiste wat wij samen sportief hebben meegemaakt’.

In de 3e helft stond Dick ook zijn mannetje. Corry, geruststellend: ,,Daar was ik ook altijd bij. Stonden we mannetje-aan-mannetje in het café van Pons van de Berg. Vroegen wij iets te eten, een balletje, eitje of zoiets, zei Pons ‘het is hier een zuiptent, geen vreettent’. Prachtig, toch.”

De heerlijkste broodjes tartaar aten Dick en zijn vrienden bij Henk Goddijn aan de Leidse Pieterskerkgracht. Henk, stoïcijns, een van de oprichters van Rugbyclub DIOK, smeerde die broodjes zo pittig, dat er meteen met bier geblust moest worden, dat gebeurde in ’t Aggie. Soms werd de dag afgesloten met een Cowboyfilm in de Rex.

Kampioenenmaker

Dan verhaalt Van Goozen over zijn opleiding Timmerman aan de Ambachtschool Haagweg, met jongens als de gebroeders Jan en Henk Versteegen en Wim van Huis, die samen met zanger Theo Vaness furore maakten als The Shoes. ,,Weet je dat Johan Derksen van Voetbal Inside laatst op de TV nog zei dat Theo in Amerika een wereldster zou zijn geworden?”

Dick kijkt naar buiten, je ziet hem denken, terug in de tijd: ,,Ik debuteerde heel vroeg in het 1ste van MMO. Ik was met alles vroeg. Ook met buiten spelen, ik speelde altijd met jongens die ouder en groter waren dan ik.” Hij grinnikt: ,,We voetbalden op een veldje van boer Cor van Rijn, onze jacks waren de doelpalen. Kwam Van Rijn weer ‘weg, weg, jullie’ roepend aangelopen, pakten wij onze plunje en maakten ons uit de voeten. Zoiets las je vroeger in boekjes, zo ging het ook in het echt.”

De man die eerst uitvoerder werd in de bouw en carrière maakte als veiligheidscoördinator op mega-bouwwerken, is ook de vader van schaatskampioene Helen van Goozen, die met langebaanschaatser Mark Tuitert is getrouwd en met hun 2 prachtkinderen in Hoogmade woont. Het is dezelfde Dick van Goozen, die aan de basis stond van de loopbaan van wereldkampioen Kai Verbij. Corry: ,,Elke keer wanneer Kai weer in de prijzen reed, verknipten wij lakens tot spandoeken-met- felicitaties uit het raam. Helen riep op een gegeven moment: ‘Kai moet niet te vaak winnen, want onze lakens raken op’.” Eerder dit jaar nam de ‘schaatskampioenenmaker’ afscheid. Velen kwamen naar Café De Stal in Hoogmade om hem te eren en te bedanken.

Bij de auto van LeidenAmateurVoetbal wordt – dat is een beetje traditie – nog een foto gemaakt. Dick van Goozen, die ook met klaverjassen wil winnen: ,,Vroeger trapten keepers zelden de bal zelf uit, dat lieten ze door een trapvaste back doen. Dat is nu anders, ze halen met gemak het andere doel.”

Komkommers van verschillend formaat worden meegegeven en courgettes geproefd. ,,Je moet naar mijn tuin komen, kun je volop inladen.” Typisch Dick.

Boerenkoolvoetbal – voetbal gespeeld zonder enig vakmanschap, geknoei.

Lange, wilde trappen, een tomeloze inzet, en maar zien waar het schip strandt.

Boerenkoolvoetbal was het, niet meer en niet minder.

Knollenveld – voetbalveld in slechte staat, hoogstens geschikt voor boerenkoolvoetbal.

(de Volkskrant 20 april 1991)

Foto’s: Archief MMO e.a.

Scans en actuele foto’s: J.P.Kranenburg

Foto bijschriften Dick van Goozen