Ruhrgolder van de Week: Ronald van Delft (Voorschoten ‘97)

Sinds enige tijd publiceert onze redactie de Ruhrgolder van de Week. Dat is iemand van een regionale voetbalclub die in het zonnetje wordt gezet en voorzien wordt van een overheerlijk pilsje, gesponsord door een van onze sponsoren: Ruhrgold. Het kan gaan om een pechvogel, een super vrijwilliger, een prijswinnaar van de toto of anderzijds. Deze week is de keuze gevallen op Ronald van Delft, assistent-trainer van Voorschoten ’97(za).

Voorschoten ’97 maakte recent bekend dat er volgend seizoen een einde komt aan de 19 (!)-jarige samenwerking tussen de club en assistent-trainer Ronald van Delft. Van Delft kwam als speler 10 seizoenen uit voor de Voorschotense hoofdmacht en is inmiddels alweer bezig aan zijn 9e seizoen als assistent-trainer op Sportpark Adegeest. LeidenAmateurVoetbal blikte met Van Delft terug op zijn loopbaan als assistent-trainer bij Voorschoten ‘97, maar ook zijn absolute hoogtepunt als speler kwam aan de orde.

Ronald, je vertrekt aan het eind van dit seizoen na bijna 20 jaar Voorschoten ’97 bij de club. Wat is de reden van jouw vertrek?

Van Delft:,, Het is eigenlijk vrij simpel. De club heeft de keuze gemaakt om volgend seizoen een andere koers te gaan varen en te kiezen voor een nieuwe hoofdtrainer en een nieuwe assistent-trainer. Het is dus niet mijn keuze geweest, maar de club heeft natuurlijk het volste recht om dat besluit te nemen. Het bestuur heeft aan mij wel gevraagd of ik in een andere rol voor de club behouden wil blijven, maar daar ben ik nog niet uit. Vooralsnog ben ik volgend seizoen alleen actief op het trainingsveld bij de jeugd van Meerburg, waar ik de trainingen coördineer van de teams van mijn zoons Quinten (10 jaar) en Ruben (9 jaar). Mogelijk dat ik volgend seizoen de trainersopleiding TC-3 weer ga oppakken. Als ik voor een club kies, dan moet dat een club zijn die bij mij past en waar ik het gevoel heb dat ik daar langere tijd werkzaam wil blijven. Ik zal dan ook niet voor de eerste de beste club kiezen die voorbij komt. We zien wel wat de toekomst brengt. Ik heb als speler en assistent-trainer veel mooie periodes meegemaakt bij Voorschoten ’97 meegemaakt, daar kijk ik in ieder geval met een goed gevoel op terug. De beste trainer die ik bij Voorschoten ’97 heb meegemaakt? Met afstand is dat Paul van der Zwaan. Niet alleen als trainer en coach, maar ook als mens vind ik hem een topper.”

Voordat Van Delft begon aan zijn periode bij Voorschoten’97 had de van origine Oegstgeestenaar al een mooie voetballoopbaan achter de rug, die hem via vv Oegstgeest leidde naar clubs als UVS, DEVJO, Katwijk en Rijnsburgse Boys. Een absoluut hoogtepunt als speler voor de medewerker van administratiekantoor Slingerland & Slingerland in Leiderdorp, was de wedstrijd met Rijnsburgse Boys tegen het Nederlands Elftal in 1990. Van Delft viel in die wedstrijd  een half uur voor tijd in en scoorde de gelijkmaker (1-1) tegen het team van Leo Beenhakker.

Rijnsburg uit, altijd lastig’

Van Delft: ,, Tsja ,scoren tegen het Nederlands Elftal is toch bijzonder. En dan te bedenken dat ik aanvankelijk niet eens zou meedoen. Er waren die dag 18 spelers van Rijnsburgse Boys uitgenodigd voor de wedstrijdselectie maar omdat er slechts 16 tenues beschikbaar waren, zat ik in mijn gewone kleren op de reservebank. Omdat in het laatste half uur van de wedstrijd bij ons de ene na de andere speler geblesseerd uitviel, moest ik mij plots omkleden en ging ik met een bezweet wedstrijdshirt van een medespeler het veld in. We stonden op dat moment met 0-1 achter door een doelpunt van Wim Kieft. Vlak voor tijd kreeg ik de bal in de zestienmeter voor mijn voeten en schiet de bal langs Stanley Menzo in het doel. Niet veel later kreeg ik zelfs de kans op de 2-1, maar toen kon Menzo wel redding brengen. Het bleef dus 1-1 en het was voor mij natuurlijk een prachtige dag. De uitspraak van Leo Beenhakker na afloop van die wedstrijd: ‘Rijnsburg uit, altijd lastig’, is later nog vaak aangehaald’, aldus Van Delft tot besluit.

 

Premier League tickets