Oude clubhelden: Ron Sinteur

Ron Sinteur zorgde op maandagmorgen voor vette koppen in de krant.

Ron Sinteur: ,,Vier jaar als tweede keeper op de bank, dat houdt geen mens vol”

Tijdens de Gouden Jaren van ADO Den Haag (’80-jaren vorige eeuw) maakte Ron Sinteur als tweede keeper deel uit van de selectie. Met spelers als Alfons Groenendijk, Ron de Roode, Marco van Alphen, Martin Jol, Remco Broere en Heini Otto. Geen misselijke namen. Ron prijkt op de elftalfoto’s temidden van deze coryfeeën, zelfverzekerd ogend, helemaal klaar om zijn kans te pakken en niet meer los te laten, wanneer hij René Stam door blessures zou moeten vervangen. Het zou niet zo zijn.

Selectie ADO Den Haag, seizoen 1985/1986. Voorste rij vlnr: Edwin Purvis, Ron Sinteur, René Stam, Ron de Roode, Joop Lankhaar, Bram Rontberg. Middelste rij vlnr: Lex Schoenmaker (assistent-trainer), Loek van  Driel (elftalleider), Ronald Willemse, Marco van Alphen, Alphons Groenendijk, Martin Jol, Remco Broere, Heini Otto, Rob Baan (trainer), Ton van der Tuyn (verzorger).

Stam miste geen wedstrijd. Toen ADO Den Haag de in Leiden geboren en in Leiderdorp getogen Sinteur uitleende aan Excelsior herhaalde zich dit rampscenario. 1ste keeper Carlo L’Ami verzuimde geen wedstrijd en Sinteur kreeg weer een houten kont van het op de bank zitten.

,,En weet je”, vertelt hij, ik was nog niet weg bij ADO en later bij Excelsior en Stam en L’Amie raakten met enige regelmaat geblesseerd.” Verder – zo blijkt – heeft de accountmanager van Rutgers Printing & Packaging Solutions één frustratie nog niet verwerkt: ,,Ik ben bij ADO genaaid’… hij pauzeert, voert de spanning op, en zegt dan: Voor een bedrag met 4 nullen.’ Geen kattendrek!”

Hij komt met een lenige tred, waar een danser van het Nationaal Ballet uit bewondering zijn mutsje voor zou afzetten, de trap afgeroetst. Fotograaf Johann Kranenburg en ik hebben ons gemeld bij Rutgers in Leiderdorp, waar hij zijn zegenrijke werkzaamheden verricht, en onze namen in het gewichtige receptieboek geschreven. We komen nu foto’s maken. Vanavond ontmoeten wij hem in de huiselijke kring. De shoot gaat gesmeerd, Ron is een professional, hij weet uit ervaring van fotografische hoeden en randen.

Welke voetballer uit Leiden en omstreken kan zeggen dat zijn voetbalplaatje van Panini door 1000-den kinderen werd gespaard en in een voetbalalbum werd geplakt?

Eenzaam

Vanaf het balkon van Sinteurs appartement is bij volle maan en een strak blauw universum Sportpark De Bloemerd te zien. Daar heeft onze Held veel lief (‘Ron? Een dijk van een keeper’) beleefd en nauwelijks leed (‘Ron? Zijn reflexen worden minder’) meegemaakt. Ron Sinteur is 53 (niet meer “piep”, ook niet “stok”, om met Toon Hermans te spreken), ziet er  tien jaar jonger uit, geen grammetje te veel. Hij zou zo bij een club in China nog de nodige dollars bij elkaar kunnen keepen, lijkt het. Het geheim van zijn conditie? Ron sport bij Fit For Free, loopt enkele keren per week zo’n zeven kilometer, traint op donderdagavond met de veteranen van RCL, rookt niet, en Marja met wie hij al 36 jaar het leven deelt, let op zijn voeding. De doelman (“nee, ik ben keeper”) heeft met enige fantasie de uitstraling van Jan van Beveren, ooit de gracieuze PSV-keeper, de beste van Nederland ooit,weggepest door Johan Cruijff , en die in Amerika fortuin maakte met de handel in postzegels. ,,Dat is mij meer gezegd. Van Beveren, Van der Sar, de lange jongens. Toch was ik een andere keeper dan die twee. In tegenstelling tot hen, beheerde ik het doelgebied. Van Beveren en Van der Sar hadden heel andere kwaliteiten, waar ik bij lange na niet aan kon tippen.”

De toon is gezet: keepers, de eenzamen in een team. Zoon Tommy: ,,Een keeper is altijd eenzaam maar nooit alleen”, en weg is de vaste waarde van FC Boshuizen om een maaltijd voor zichzelf te wokken.

Ron Sinteur zorgde op maandagmorgen voor vette koppen in de krant

Keepers

In het twee-en-een-half-uur-durende, levendige interview klinkt het geen enkele maal: ,,Even onder ons, niet om op te schrijven.” Ook als de inktridder van LeidenAmateurVoetbal uit een soort bescherming van de geïnterviewde – die niet kort van stof is vraagt: ,,Kan ik dat zo meenemen?” , is hij luid en duidelijk: ‘ Natuurlijk, je bent niet hier voor de kat z’n viool.”

Keepers dus! Neem Kostas Lamprou, 2e keeper van Ajax, die moest invallen in de wedstrijd tegen Heerenveen; hij kreeg er vier om zijn oren. Lamprou, dat kleine mannetje, is toch kanonnenvlees voor elke schutter? ,,Je hebt gelijk, Lamprou is niet  groot, maar wel een uitstekende doelman. Wat zeg je dan van André Onana, die tegen Feyenoord zes keer moest vissen? Is hij opeens te lang, te groot, een zwakke keeper? Kom nou. Zulke uitslagen kunnen voorkomen, maar zijn uitzonderingen. De keepers treft geen blaam.”

Wat vindt de voormalige keeper  dan van Timon Wellenreuther van Willem II, die in de halve finale voor de beker tegen AZ strafschoppen weet te stoppen. ,,Geluk, man, zuiver  geluk. De spelers van AZ, met Ricardo van Rhijn, staan onder hoogspanning, de belangen zijn gigantisch en die Wellenreuther duikt in de goede hoek, wordt de held van de avond, zijn contract wordt een dag later opengebroken en verlengd. Fijn voor die jongen.”

Is Hans van Breukelen dan  de enige keeper die het nemen van strafschoppen wetenschappelijk heeft bestudeerd en vastgelegd in een boekje? ,,Hoeveel strafschoppen heeft Hans helemaal weten te keren? Is dat weleens bekeken? Ik denk dat de aantallen zullen tegenvallen. Nu zien we al jaren hetzelfde filmpje: hij geeft  een knipoogje aan de strafschoppennemer, psychologische oorlogsvoering en verdraaid, hij stopt de bal. Een prachtig moment, maar niet meer dan dat.”

Nog eentje dan:de keeper van Chelsea, die bij het nemen van strafschoppen zijn plaats moet afstaan aan de tweede man, hij weigert te vertrekken. ,,Dat zou bij mij niet gebeurd zijn. Ik had het veld ingelopen en hem aan zijn oren naar de kant gesleurd.” Hij kwam er van af met een boete. ,,Dat klopt, hij moet een weeksalaris overmaken naar een goed doel, 200.000 pond.”

Heeft Sinteur zelf weleens met grote cijfers verloren? ,,Met RCL tegen Ter Leede, om de beker, een zevenklapper, niks leuk.

RCL wint in juni 2018, op het eigen complex, de Rabobank LAV Cup. Het was het ‘laatste kunstje’ van Henk Buyn en Ron Sinteur

Carrière

Zeg je Ter Leede, zeg je Are Lagendijk, de succestrainer  die de automatismen er in stampte en de creativiteit, eigenzinnigheid van zijn pupillen aan banden legde, terwijl het publiek juist voor die verrassende momenten, de hoogstandje langs de lijn staat. Voor de onverwachte dubbele schaar van RCL-er Sieto Schalkers bij voorbeeld. Ron: ,,Als team moet je uitgaan van vaste afspraken, van basisprincipes. Dat er af en toe met een bal gegoocheld wordt, frivool gespeeld, met een zeker Amsterdams gogme, is leuk meegenomen. Voetbal is ook amusement.”

Dat Ron al op jeugdige leeftijd met een bal naar bed zou gaan en ermee zou opstaan, had niemand in Huize Sinteur verwacht. De Sinteurtjes waren verslingerd aan korfbal. In de geschiedenis van De Algemene (nu Trigon) hebben zij een niet meer weg te poetsen rol gespeeld. Maar na de verhuizing naar Leiderdorp – Ron is dan 14 jaar – sloeg het virus toe.

RCL werd zijn 1ste vereniging, omdat vader RCL “een nette club” vond. Dat Ron keeper werd is louter toeval. De C5 had er een nodig. Sindsdien staat hij tussen de palen, als een rots, die zijn achterspelers dirigeert, souffleert en regisseert. Zijn naam gaat rond: ‘In Leiderdorp staat er iemand te keepen…’

Een Gouden Toekomst lonkt. ADO Den Haag, Excelsior. ,,Ik wil altijd het hoogste bereiken, in mijn gezin, in mijn werk, in het voetbal. Ik kan niet tegen mijn verlies.”

Hoe het komt dat de voormalige meesterdrukker ‘het niet gered heeft’ (het zijn Rons eigen woorden), is niet een-twee-drie te verklaren. Keek hij op tegen de Haagse toppers? Was hij timide?

Dat laatste kan het niet geweest zijn, Sinteur kwam altijd voor zichzelf op, was assertief genoeg om  bij beslissingen uitleg te vragen. Maar voor de Hagenezen bleef hij toch ‘dat jongetje uit het dorp’.

Heeft hij-ooit ook nog spelend voor UDWS trouwens- in zijn proftijd goed verdiend? Hij lacht van oor tot oor: ,,Ik verdiende 6500 gulden per jaar, b-r-u-t-o.  Daar steken de huidige eredivisiespelers hun sigaar mee aan.”  Sinteur deelde – omdat hij bankzitter was – ook niet mee in de premies.

Een carrière als profvoetballer zat er niet in: ‘Misschien was ik die jongen uit het dorp.’

RCL

ADO Den Haag heeft jou en de andere spelers een oor aangenaaid, hoe zit dat precies? ,,We hadden in ons contract een bonusregeling. Daarin stond dat wanneer er Europees voetbal werd gehaald, een flink bedrag – ja, met 4 nullen – zou worden uitgekeerd.” Ron gaat verder: ,,Doordat Ajax de bekerfinale van ons in een memorabele wedstrijd won en ook kampioen werd, gingen wij Europa in.” Dat betekende dus kassa? ,,Nee, er werd niets uitgekeerd omdat wij Europa niet via de reguliere competitie hadden bereikt.”

,,Dat is zo met de spelersraad afgesproken” vertelde de voorzitter. Er zat een luchtje aan deze uitleg.

Bij RCL waren de financiën beter geregeld. Daar ontving de boomlange doelman (“keeper”) 25 gulden per punt. Z-w-a-r-t.

Bij de rood-witten heeft Ron zijn stempel kunnen drukken op menige prestatie. Medeverantwoordelijk voor promotie, het behalen van de Zilveren Molen Cup, kunnen spelen met geweldige mannen als Dick van der Bijl en Koos Haneveld onder een trainer als Theo de Waard die hij bij Excelsior voor het eerst ontmoette. ,,Theo  trainde het 2e elftal, deed ook de keeperstraining en kwam onder contract bij RCL.” De Waard heeft een nog betere keeper van Sinteur gemaakt. ,,Zijn keeperstrainingen waren bijzonder. Theo kon de bal sturen naar waar hij wilde. Volgens een vast patroon: viermaal waarbij ik alle zeilen moest bijzetten en als vijfde en kers op de taart dat ik weer even net iets  meer moest geven, liggend, springend, duikend. Theo wist als geen ander dat een keeper groeide bij die aanpak.

Op zijn zestiende behaalde Ron zijn scheidsrechtersdiploma, bij KNVB-docent – en wie kent hier niet? – Ruud de Groot wist hij het certificaat Jeugdvoetballeider te bemachtigen. Het leiding geven, trainingen verzorgen, op het veld staan, dat wilde Ron. Bij RCL assisteerde hij onder meer Bob van Boheemen, Bert van Meurs, Ben Kottenhagen en verving samen met Henk Buyn de tijdelijk uitgevallen Stefan Luykx. ,,Met Henk Buyn, die nu de jeugd van UVS traint, kan ik lezen en schrijven, wij zijn vrienden voor het leven.”

De trainers Henk Buyn (links) en Ron Sinteur (rechts) wonnen met RCL het zaalvoetbaltoernooi in 2018 (met Leidse clubs in de Zijl).

Geen relikwieën aan de muur in de gang, zoals ingelijste clubshirts. Ook geen plakboeken. Ja, wel een verhuisdoos stampvol foto’s en knipsels, verzameld door de 11 jaar geleden overleden vader van Ron. De inhoud – die vanuit  Leiden meeverhuisde naar Leiderdorp wordt vanavond voor het eerst sinds jaren weer eens bekeken. ,,Ik heb er niks mee,” klinkt het nuchter. ,,Dat is allemaal geweest.”

Tommy Sinteur, toen nog “Kind van RCL”, nu FC Boshuizen, onderschept al ‘flipperend’ de bal.

Op zaterdag volgt Ron de verrichtingen van zoon Bart, die bij vv Katwijk zijn contract tot medio 2021 verlengde. Op De Krom wordt de speler alom gewaardeerd. Op zondag is hij langs de lijn te vinden bij FC Boshuizen, waar zoon Tommy een vaste waarde is. ,,Uit en thuis volg ik de wedstrijden en wanneer er niet gespeeld wordt, wip ik naar ADO Den Haag of Excelsior, waar ze me nog kennen.”

En wat is het meest besproken onderwerp in de Leiderdorpse Kievitstraat? Driemaal raden!

Bart Sinteur (voorste rij, 3e van links) staat tot medio 2021 onder contract bij vv Katwijk.

Foto’s: Collectie Ron Sinteur.

Scans en actuele foto’s: J.P. Kranenburg.

Premier League tickets