Ons oog viel deze week op een boeiend artikel van Henk Kasius, onder meer werkzaam voor Voetbal247. Henk is in deze regio bekend vanwege onder meer zijn werkzaamheden voor VV Katwijk en RTV Katwijk (zijn stemgeluid is herkenbaar en spreekt boekdelen). Tevens schuift Henk altijd aan bij de LAV-quiz. Een voetbaldier pur sang. LAV kreeg toestemming om het geplaatste artikel over RCL ook op deze website te plaatsen. De moeite van het lezen meer dan waard. RCL in de spotlights.
Weggezakte amateurclubs. Ooit heersten ze in de top van het amateurvoetbal, tegenwoordig komen ze uit op klasse-niveau in hun regio. In deze zomerserie belicht voetbal247.nl vier verenigingen die ooit een geduchte tegenstander waren van de clubs uit de Tweede Divisie, maar tegenwoordig hun kunsten vertonen op een veel kleiner podium. Hebben zij nog ergens het vuur van de ambitie branden om terug te keren naar de absolute top, of hebben ze zich neergelegd bij hun lot en dromen zij alleen nog over vroegere tijden. In dit deel: RCL.
Met een beetje fantasie zou je de stad Leiden en omliggende gemeenten kunnen omschrijven als de grauwe wildernis, waar je doorheen moet voordat je het paradijs van het Nederlands amateurvoetbal, de Bollenstreek, hebt bereikt. De hoogst spelende club in dit grootstedelijke gebied komt uit in de eerste klasse zondag (FC Boshuizen), de andere clubs bevinden zich nog lager op de voetballadder. Met UVS, DoCoS, Voorschoten ’97 en RCL zijn een aantal clubs samengeklonterd in de Tweede Klasse zaterdag. Drie van de vier hebben wel ooit op het hoogste niveau gespeeld. UVS heeft zelfs nog even profvoetbal gespeeld en haalde het hoogste niveau op zondag en Voorschoten ’97 speelde begin deze eeuw kortstondig op het hoogste niveau op zaterdag. De mooiste historie op topniveau kan echter overlegd worden door RCL, dat elf seizoenen actief was op het hoogste niveau en zelfs even virtueel kampioen was.
Het is 10 april 1976 als RCL concurrent RKAV Volendam definitief van zich afschudt en promotie veiligstelt. Een week later zetten de Leiderdorpers, die getraind werden door John Huguenin, de kroon op het seizoen door in en tegen Katwijk kampioen te worden van de Tweede Klasse. Niemand die op dat moment verwachtte dat RCL een jaar later weer tot de laatste speeldag om de titel zouden strijden.
Een wedstrijd te lang
Tijdens de een na laatste speelronde troffen DOVO en RCL elkaar in Veenendaal. De thuisploeg was koploper, RCL volgde op twee punten. Bij rust leidde DOVO met 2-0 en leek er niets meer mis te kunnen gaan voor de thuisploeg. In de tweede helft draaide het spelbeeld echter volledig en RCL hield de titeldroom in leven na een 2-3 overwinning. Een week later moest de thuiswedstrijd tegen Zwart Wit ’28 in ieder geval gewonnen worden om minimaal een beslissingswedstrijd uit het vuur te slepen. Enkele duizenden toeschouwers zagen echter dat het seizoen een wedstrijd te lang duurde voor de ploeg van Huguenin. Lang bleef het 0-0 op De Bloemerd en RCL was zelfs even virtueel kampioen, omdat DOVO op achterstand kwam. De Veenendalers stelden echter snel orde op zaken en RCL verloor uiteindelijk nog met 0-1 van Zwart Wit ’28.
In de jaren erna kwam RCL nooit meer zo dicht bij de hoogste trede van het amateurvoetbal. Wel werd er, met de NCRV-bokaal (een door de gelijknamige omroep georganiseerd bekertoernooi voor de topamateurs in het zaterdagvoetbal. NCRV maakte in die tijd elke zaterdagmiddag een sportprogramma op de radio, daarin stond de hoogste amateurklasse centraal) in 1979, een tastbare prijs gepakt. In de finale werd met 2-1 gewonnen van DOVO. Het seizoen erna zou het laatste onder leiding van John Huguenin zijn. Hij had RCL stevig in de middenmoot van de Eerste Klasse geparkeerd en vertrok naar Katwijk, dat op dat moment net gedegradeerd was naar de derde klasse.
Concurrentie
Gedurende de jaren ’80 werd de concurrentie uit de Bollenstreek groter en RCL kreeg het steeds moeilijker. Rijnsburgse Boys had zich inmiddels ook al gemeld op het hoogste niveau en halverwege de jaren ’80 ontstonden ook bij Katwijk grootse plannen om de hemel te gaan bestormen. Ver voordat Katwijk zijn debuut op het hoogste niveau zou maken, was het avontuur voor RCL echter voorbij. Na een twaalfde plaats in de reguliere competitie (saillant detail: de Bollenstreek-clubs Quick Boys, Noordwijk en Rijnsburgse Boys eindigden op de tweede, derde en vierde plaats) moest de ploeg uit Leiderdorp het vege lijf zien te redden via promotie/degradatie-wedstrijden. Daarin bleek RKAVIC (0-0, 1-2) te sterk. Het avontuur op het hoogste niveau was ten einde.
De laatste jaren heeft RCL zich stevig genesteld in de Tweede Klasse. Op de website van de vereniging wordt de ambitie uitgesproken om door te groeien tot een stabiele eersteklasser. Verder richt de enige club uit Leiderdorp zich vooral op de jeugd, damesvoetbal en de breedtesport. De jeugdopleiding van RCL heeft een samenwerkingsverband met Feyenoord.
e voorzitter van RCL, Dick van der Bijl, speelde tussen 1975 en 1985 in de hoofdmacht van de Leiderdorpers en maakte de gloriejaren van heel dichtbij mee. ,,Vooral de thuiswedstrijd tegen Volendam staat me nog bij. De Leiderdorper loopt niet echt warm voor dingen binnen het dorp, maar die middag was het enorm druk op De Bloemerd,” zegt van der Bijl. Het toeschouwersaantal werd, mede dankzij het feit dat er slechts twee hoogste zaterdagklassen waren en er nog niet regionaal werd ingedeeld, op het hoogste niveau nooit meer gehaald. Desondanks waren de prestaties in de eerste jaren op het hoogste niveau goed. ,,Met een combinatie van eigen jongens, zoals de gebroeders Ederveen en mannen als Leo Hol, die over was gekomen van UVS, hadden we in die tijd een prachtig elftal. Vanaf begin jaren ’80 werd het echter stukje bij beetje steeds minder, met als gevolg de onvermijdelijke degradatie,” aldus van der Bijl.
Breekpunt
Een geruchtmakende transfer, even verderop in de Bollenstreek (Huug Aandewiel vertrok van Quick Boys naar Rijnsburgse Boys. De Uien hadden Aandewiel echter “zaken” in het vooruitzicht gesteld als hij de overstap zou maken, waardoor de verhoudingen tussen beide clubs flink onder druk kwam te staan en het akkefietje de publiciteit trok. Het verhaal kan in de historie gezien worden als een van de momenten waar het geld zijn intrede deed en het amateurvoetbal zijn onschuld verloor, bleek het uiteindelijk breekpunt voor RCL. ,,RCL deed, en doet nog steeds, niet aan betalingen aan spelers, met als gevolg dat we langzaam afgleden. Op een gegeven moment acteerden we zelfs in de Vierde Klasse,” zegt van der Bijl. Inmiddels is RCL een vaste bewoner van de Tweede Klasse en reiken de ambitie en mogelijkheden niet verder dan een stapje hoger.
,,Hoewel Leiderdorp inmiddels 25.000 inwoners telt en wij geen concurrentie hebben van andere clubs, kunnen wij geen sponsorbudget bij elkaar krijgen om het allerhoogste nog eens na te streven zonder onverantwoorde risico’s te nemen,” stelt voorzitter van der Bijl. ,,Leiderdorp is wat dat betreft meer een slaapstadje, de mensen werken in de grote steden, op een half uurtje rijden, of op Schiphol, waar je in een minuut of 20 bent. Het betekent dat Leiderdorp ook geen heel groot bedrijfsleven kent waar wij sponsorgeld uit kunnen halen,” concludeert van der Bijl. Hij wordt door de oudere generaties nog wel herkend als speler van het grote RCL uit die tijd en de verhalen uit die tijd komen van tijd tot wel naar boven. Bij Van der Bijl staat de winst van de NCRV-bokaal in 1979 nog in het geheugen gegrift.
NCRV-bokaal
,,Het toernooi zelf werd gedurende de voorbereiding op het seizoen 1979-1980 gespeeld en uiteindelijk haalden wij de finale tegen DOVO.” Die finale werd in Nunspeet gespeeld en het mocht wel een verrassing genoemd worden dat RCL de regerend zaterdagkampioen versloeg. ,,Het was ook wel een beetje revanche voor die verloren titel twee jaar eerder,” glimlacht van der Bijl. De NCRV-bokaal werd niet alleen op landelijk radio uitgezonden, later op de avond zou er ook een ruime samenvatting te zien zijn op tv. ,,Omdat we allemaal op tijd thuis wilden zijn om die samenvatting te zien, spoorden we de buschauffeur aan om lekker door te rijden. De chauffeur luisterde netjes, maar veroorzaakte daardoor wel een botsing. Er waren geen gewonden, maar door de tijd die we verloren met het opnemen van de schade zorgde ervoor dat we niet op tijd zouden komen om de samenvatting te zien. We zijn toen gestopt in Amstelveen en hebben daar, met de beker bij ons, in een kroeg de wedstrijd zitten kijken,” herinnert van der Bijl zich.
Diezelfde beker, die tijdens de verbouwing van sportpark De Bloemerd even kwijt was, maar uiteindelijk bij iemand thuis bleek te staan, heeft nu een zeer prominente plaats in de kantine van RCL. Daarmee vormt de trofee het tastbare bewijs dat de verhalen van de oudere generaties echt waar zijn en RCL vroeger echt bij de amateurtop van Nederland hoorde.
Henk Kasius, Voetbal247
