Eerste klasse B (zondag)- Vorige week werd er ruimschoots nagebabbeld over het treffen tussen Chelsea en Ajax. Terecht ook; het werd een meer dan gedenkwaardige avond. De 4-4 uitslag was al ongewoon en alle gebeurtenissen in die pot moesten worden nabesproken. Het gaat te ver om het treffen tussen TAC’90 en FC Boshuizen te vergelijken maar voor wie de wedstrijd live zag, was er ook meer dan voldoende om over na te praten. Er was sprake geweest van pure reclame voor het amateurvoetbal en de wedstrijd verdiende dan ook geen verliezer. Net als in Londen rolde er een uitslag in balans uit: 4-4.
Na het laatste fluitsignaal beenden de trainers het veld op om elkaar de hand te schudden. Mario Koswal, eerder onder meer werkzaam bij FC Boshuizen, toverde een glimlach van oor tot oor tevoorschijn. Te horen was: ,,Mooi he, prachtig dit, wat een middag”. Collega Marcel IJzendoorn toonde een geheel ander gelaat. Natuurlijk had de voetballiefhebber pur sang ook genoten van zoveel moois, maar op dat moment was het uiteindelijke resultaat voor hem teleurstellend. De Leidse ploeg verspeelde een 2-4 voorsprong en de ingetogenheid van de trainer aan Leidse kant was dan ook volkomen te begrijpen.
Later op de avond en misschien zelfs eerder moest hij ongetwijfeld voor zichzelf toegeven dat een gelijkspel de verhoudingen op zich prima had weergegeven, maar het puntenverlies zal zich ook nog steeds laten voelen bij de Leiderdorper.
Veel wedstrijden beginnen tegenwoordig in de wachtstand. Kat uit de boom kijken, finetunen, balletje rondschuiven en even wennen aan de tegenstander. Daar was op sportpark De Verlichting geen sprake van. De beide ploegen klapten er direct op en vervolgens bleef het duel boeien tot de allerlaatste seconde. Enkel in de rust kon iedereen even op adem geven, maar voor het overige was het rennen, vliegen en spektakel bieden. Daar heb je twee ploegen voor nodig en in dat opzicht verdienden de beide ploegen een groot compliment. Het was ook gezellig druk op het complex en iedereen leefde hartstochtelijk mee. Wanneer je dan ook een arbiter erbij hebt die het begrijpt dan leidt dat tot een meer dan beklijvende middag voetbal. Natuurlijk, de spelers en leidsman maakten ook foutjes. Dat mocht hen echter ruimschoots vergeven worden.
In het eerste kwartier werd al duidelijk dat alleen de winst telde. Hamza Boukhari testte doelman Dennis Hendriks en Rahim Abdul deed aan de andere kant hetzelfde bij de sluitpost van de Hindoestaanse club. Ook Giovanni Spaan hield zijn doel nog schoon. Dat doelpunten echter niet uit konden blijven, was ook een zekerheid. Wanneer je de aanval kiest, moet dat worden beloond. De thuisploeg vond als eerste het net via Samuel Matheus. Drie minuten later was er echter al balans. Tommy Sinteur ‘crosste’ heerlijk op Gerson Pisas, die er op links vandoor ging. Zijn voorzet werd bij de tweede paal koelbloedig afgerond door Younesh Seghrouchni.
Er werden talloze duels op het scherpst van de snede uitgevochten en daarmee werden de aanwezigen dikwijls verwend. Een adempauze zat er niet in en het tempo bleef onveranderd hoog liggen. Sohrab Safi kwam met een vrije trap in de buurt van de 1-2, maar Hendriks moest op zijn beurt handelend optreden bij een inzet van de voortreffelijk spelende Randall Labordus.
Even nadat er een half uur gespeeld was, viel het derde doelpunt te noteren. Jesper Neuteboom kwam sterk voor zijn tegenstander en daardoor kon Safi de bal meteen steken naar Pisas. De aanvaller wurmde zich door de defensie en rondde koeltjes af. Een tweede Leidse treffer die er mocht zijn!
Ook daarna bleven beide ploegen de aanval zoeken en mogelijkheden creëren. Af en toe werd het wel wat slordig, maar dat kon ook niet anders gezien de vaart in de wedstrijd. Het was dan ook niet geheel onlogisch dat IJzendoorn zijn manschappen nog maar eens een tip gaf: ,,Niet alles hoeft in het hoogste tempo. Bewaar de rust aan de bal.”
Zes minuten voor de pauze kwamen de ploegen weer in balans. Labordus haalde uit vanuit de tweede lijn en de bal plofte achter Hendriks in het doel. Misschien had de nummer elf te veel ruimte gekregen, maar de credits mochten ook best naar de speler die simpelweg een heerlijke trap in huis had. Toch bleef het niet bij vier doelpunten in de eerste helft. Na een prima pass achter de verdediging van de Hagenezen van Sinteur ging Pisas er nu op rechts van tussen. Hij bereikte kompaan Abdul. De spits kwam tot een zwakke inzet, maar dat alles had te maken met een duwfout op hem. De bal ging op de stip, maar een rode kaart, waarom de Leidenaren vroegen, bleef uit. Safi was trefzeker vanaf elfmeter en zo konden de bezoekers gaan rusten met een voorsprong.
Na de onderbreking was er geen sprake van verval. De duimschroeven werden over en weer andermaal aangedraaid en daardoor werd de tweede helft net zo boeiend als het eerste bedrijf. Boukhari leek de 3-3 binnen te schieten, kort na de pauze, maar Hendriks en de zijnen mochten de paal dankbaar zijn. Na ruim tien minuten was het bijna 2-4. Een inzet van Pisas werd van de doellijn afgehaald. Vervolgens moest Hendriks zijn vaardigheden laten zien op een viertal gevaarlijke inzetten. De doelman bleef rustig en zo was de Leidse ploeg nog steeds op weg naar drie punten.
Iedereen bleef de longen uit het lijf lopen en de toeschouwers kregen geen enkele gelegenheid om even op adem te komen of om even een versnapering te halen uit de geurende keuken van de gastheren. Voor FC Boshuizen werd het plaatje halverwege de tweede helft nog mooier. Pisas hielp Abdul op weg en de ex-speler van AGB prikte de 2-4 binnen. Of het genoeg zou zijn, bleef de vraag want de thuisploeg startte direct daarna een offensief om de nederlaag te voorkomen.
Vier minuten nadat de marge naar twee treffers was getild, was de spanning, voor zover die al weg was, weer terug. Boukhari draaide kort om zijn as en haalde gedecideerd uit. Daarna werd het overleden voor de geel-blauwen, hoewel ook de uitbraak van importantie bleef. Het fel meelevende thuispubliek schreeuwde de ploeg nog maar eens naar voren en de FC ging wankelen. Uit een hoekschop kopte Neuteboom, hevig in de nek gezeten, de bal kiezelhard achter zijn eigen doelman.
De gelijkmaker zorgde ervoor dat Koswal zich nu de baas op het veld voelde met zijn ploeg en hij schreeuwde zijn manschappen toe. ,,Ik neem hier geen genoegen mee. Vol voor de winst, boys.”
Die kwam er uiteindelijk niet. Sterker nog, in de extra tijd kopte Sjoerd Winkelman een bal uit een hoekschop rakelings naast. Een negende doelpunt had de middag voor de Leidenaren nog gedenkwaardiger kunnen maken, maar zover kwam het dus niet. Overigens was even daarvoor Mo Zenzen eraf gestuurd met zijn tweede gele kaart en dat had er ook nog voor kunnen zorgen dat alsnog TAC’90 de winst had gegrepen.
Beide teams verdienden drie punten voor de kostelijke middag, maar daar houden ze bij de KNVB nimmer rekening mee. En dus moesten TAC’90 en FC Boshuizen genoegen nemen met een punt, maar keerde de neutrale toeschouwer met genotgevoelens naar huis. En die mochten er overigens ook best zijn voor de volgers van beide teams. Dit soort wedstrijden kleuren het voetbal.
Basisopstelling TAC’90: Spaan, Stokkel, Trenidad, Rojer, Couvreur, Bektas, Boukhari, Labordus, Rojer, Matheus, Rigters.
Opstelling FC Boshuizen: Hendriks, Zenzen, Winkelman, Neuteboom, Owel, Safi, Sinteur (74. Van Gils), Seghrouchni, Pisas, Abdul, Bekooij (79.Goodett).
Foto’s: met dank aan Alex Pronk/Haaglandenvoetbal.nl
Beluister hier trainer Marcel IJzendoorn:
