Net zoals in de voorbije jaren levert de redactie van Leidenamateurvoetbal.nl eenmaal per week een bijdrage aan het Leidsch Dagblad waarbij het Leidse voetbal centraal staat. De bijdrage wordt doorgaans op woensdag geplaatst. Deze week kwam DoCoS aan de beurt, meer in het bijzonder middenvelder Qendrim Gashi. Voor de volgelingen van het Leidse regiovoetbal die geen LD lezen hierbij alsnog het interview en zelfs uitgebreider.
Ruim twintig jaar geleden vluchtte Qendrim Gashi met ouders, broer en zus uit Kosovo om een nieuw leven op te bouwen in een veilig land. Daar in Zuidoost-Europa voetbalde het ‘voetbaldier’ veelal op straat. Eenmaal in Nederland bond hij zich aan een club. Eerst bij het ondertussen niet meer bestaande GOL Sport en daarna kwam Roodenburg. Vanaf dat moment ging het snel met het talent. Bij UVS kwam hij door in de B-en A-junioren en speelde hij onder meer in de tweede divisie. Vervolgens volgde een grote stap naar Ajax. ,,Ik kwam daar in de A2 onder Gery Vink uit. Dat viel niet mee. Omdat ik zo laat daar terecht kwam, had ik een achterstand ten opzichte van de spelers die al langer op dat niveau acteerden. Ik brak dan ook niet echt door.”
Daarna ging het een tijd beter met de speler die werkzaam is bij een telecommunicatiewinkel in Alphen aan den Rijn. ,,Ik kwam terecht in de toenmalige A1 bij Vitesse en werd met de Arnhemmers kampioen, uitgerekend op het complex van Ajax. Dat was een soort revanche en ik weet nog dat me dat enorm werd gegund door Vink. Vervolgens kwam ik te spelen in Jong Vitesse en met die ploeg werd ik op het Kasteel bekerwinnaar tegen Feyenoord. Dat zijn uiteraard leuke successen geweest. Vervolgens stootte ik door naar Helmond Sport, waar ik debuteerde (2012) in het betaalde voetbal. Helaas bleek de keuze achteraf niet goed te zijn geweest. Er werd mij veel beloofd, maar daar kwam weinig van terecht. Hans de Koning zag het als trainer niet echt in mij zitten. Op zich was het wel een goede trainer. Ik speelde mijn wedstrijden vooral in Onder21. De technisch directeur en vele anderen vonden mij wel een goede speler, maar de trainer is nu eenmaal bepalend in deze. Ik ben in die tijd te goedgelovig geweest, maar dat zit nog wel in mij. Ik ga uit van het beste van de mens. Soms blijkt dat een misvatting te zijn.”
Na de club uit Brabant en het niet doorgaan van een stage bij Fortuna Sittard viel Gashi terug naar het amateurvoetbal, mede door een periode met blessureleed. ,, Ik heb een halfjaar met pijn gelopen vanwege een onwelwillige aanhechting van de lies naar de buikspeiren. Ik heb in die tijd zeker niet opgegeven, want dat zit niet in mijn aard. IK heb veel voor mezelf getraind om sterk te blijven of sterker te worden. Bij Voorschoten’97, GHC en weer sportpark Adegeest heb ik ups en downs gekend. Na goede gesprekken ben ik nu een aantal maanden onderweg bij Docos. Medespeler Sandjai Gajadien is een goede vriend van mij en met Simon Joubij speelde ik eerder bij Voorschoten’97. Deze zomer ben ik getrouwd met een Kosovaarse en mede ook door haar inbreng was de keuze voor een andere club de juiste.”
Docos startte vals met drie nederlagen. Daarna werd gewonnen bij Te Werve en afgelopen zaterdag werd door een rake kopbal van doelman Joris van Harmelen een punt veilig gesteld tegen Kagia. ,,Het verloopt nog niet naar wens. We speelden tot nu toe vaak in een wisselende samenstelling door een veelvoud aan blessures. Er wordt nog gezocht naar de juiste balans. Tegen Te Werve en deels in de wedstrijd van zaterdag kon je zien dat we best kunnen ballen. Het zal echter beter moeten. Ik moet wel wennen aan ons spel. Ik speel in mijn kracht als ik veel aan de bal ben. Ik ben technisch en heb inzicht. Een loper ben ik zeker niet. Het belangrijkste is op dit moment dat ik me in dienst stel van het elftal. Dat zal tegen UVS zaterdag ook zeker moeten. Het wordt zonder twijfel een moeilijke middag. Zij wonnen van Wateringse Veld en daar verloren wij kansloos van. Ik vind echter dat je altijd in jezelf moet geloven. Na mijn periode bij betaalde clubs ben ik aan het twijfelen geslagen en dat is niet goed geweest. Daarom vind ik dat Docos ook nu moet gaan voor het maximaal haalbare dus dat is de winst. We moeten veel strijd leveren en bij elkaar blijven. Dan kunnen we best een resultaat boeken tegen UVS, ook al zullen de spelers daar veel vertrouwen hebben gezien de eerste reeks uitslagen.”
Tenslotte over trainer Dennis Olman. ,,Ik kende hem van de wedstrijden die ik met Voorschoten’97 speelde tegen GHC. We kunnen best wel botsen of het niet met elkaar eens zijn. We zijn allebei temperamentvol. We hebben echter een weg gevonden om met elkaar door één deur te kunnen. Met hem had ik voordat ik kwam ook een goede gesprekken, zoals ik dat ook eerder had met zijn voorganger Ron de Roode en met André Lourens bij Voorschoten’97. Bij die club speelde ik uiteindelijk in het tweede. Al met al snap ik dat niemand mij of wie dan ook een basisplaats kan beloven. Dat is logisch. Het gaat er om dat je wel kansen krijgt, wanneer dat je wordt beloofd. Daardoor heb ik her en der wel wat teleurstellingen opgelopen. Nu speel ik en ik tracht belangrijk te zijn voor DoCoS.”
Foto’s: Jan van der Lubbe (DoCoS-Kagia, 19 oktober, 1-1)
