donderdag, maart 28, 2024
HomeUVSInterviews UVSKrakerrr van de week: Voorschoten’97-UVS

Krakerrr van de week: Voorschoten’97-UVS

-

Krakerrr van de Week- Ook dit seizoen wordt er wekelijks een Krakerrr van de Week gepubliceerd. Soms zelfs twee. Dat kan gaan om een stadsderby, streekderby, burentwist, topper, een kelderwedstrijd of er wordt om een andere reden gekozen voor schijnwerpers op 1 of 2 (of dus meerdere) regionale clubs. Onze redactie begrijpt dat er elk weekend meer wedstrijden van formaat op de rol staan, maar er moet nu eenmaal een keuze worden gemaakt. In elk geval wordt er door onze redactie rekening gehouden met het door de club gekozen pakket en daaraan gekoppelde mogelijkheden. De nieuwe keuze is gevallen op een onvervalste topper in Voorschoten.

In de tweede klasse C staat de topper tussen koploper Voorschoten’97 en naaste belager UVS op het programma. Eerder dit seizoen namen de groengelen de punten mee uit de Kikkerpolder (0-1). Of het op sportpark Adegeest tot een revanche komt voor de Leidenaren is de vraag. Ronnie Verplancke (V’97) en UVS-goalie Jesse Haak blikken vooruit.

De 31-jarige Verplancke is bezig aan zijn eerste jaargang bij de formatie van coach André Lourens. Als jochie begon hij te voetballen bij UVS, waarna hij in zijn jeugdjaren uitkwam voor ADO en Feyenoord. Na dat avontuur keerde hij terug naar UVS. Niet voor lang, want de jaren erna acteerde de middenvelder op een hoger niveau, bij Ter Leede en tussendoor even bij Quick Boys. Aan het einde van de voorbije competitie kwam er een einde aan het verblijf van de Leidenaar bij de Sassenheimse hoofdklasser: ,,De laatste twee seizoenen heb ik te maken gehad met langdurige blessures. Eerst heb ik zo’n acht maanden getobd met mijn knie – een kraakbeenprobleem –  waardoor ik nauwelijks aan spelen toekwam. Het seizoen erna begon goed, maar toen kreeg ik een behoorlijke enkelblessure en kon ik ruim drie maanden niet spelen. Al met al ben ik me gaan afvragen of ik nog wel op hetzelfde niveau door wilde gaan. Ter Leede is een prachtige club en ik heb het er altijd onwijs naar mijn zin gehad, maar ik wist niet of ik het nog zou kunnen opbrengen om driemaal in de week te trainen en wel of niet te spelen. Daarom dacht ik aan stoppen of lager gaan voetballen. Shemiel Constancia, een goede vriend van me, heeft toen een rol gespeeld bij mijn overgang naar Voorschoten, zijn club.”

,,In het begin was het voor mij even wennen en de resultaten waren toen ook wat minder”, vervolgt de als verkoper in een kledingzaak werkzame Verplancke. ,,Maar langzamerhand ging het steeds beter lopen en de laatste wedstrijden spelen we gewoon heel goed. Meestal sta ik op tien, maar we wisselen ook wel eens. In de praktijk ben ik zo’n beetje overal op het middenveld te vinden. We hebben in de middenlinie en in de voorhoede goede voetballers. Daar loopt veel kwaliteit. De laatste tijd komt dat er ook uit en die lijn moeten we zien door te trekken. Volgens mij is er aan het begin van de competitie niet echt een doelstelling uitgesproken. Ja, je wilt allemaal natuurlijk zo hoog mogelijk eindigen. En met zo’n grote vereniging als Voorschoten zou je ook minimaal in de eerste klasse moeten uitkomen. Maar ja, dat is best lastig. Wij staan dan wel drie puntjes los, maar het staat in deze afdeling allemaal dicht bij elkaar. Als je één of twee keer verliest, sta je vierde of vijfde.”

 

 

,,Ik weet ook niet of wij het met dit team in de eerste klasse kunnen redden. Waarschijnlijk is er dan wel enige versterking nodig. En of ik doorga weet ik ook nog niet. Ik ben nu fit en wil eigenlijk zo lang mogelijk voetballen, maar ja… Ik houd toch nog een slag om de arm. En verder: we staan nu bovenaan en het zou raar zijn om niet te zeggen dat wij voor het kampioenschap gaan. Mocht dat niet lukken, dan kunnen we altijd nog om een periodetitel strijden. De komende wedstrijd tegen mijn oude club is absoluut belangrijk. Ik ken nog maar weinig jongens tegen wie we spelen, maar het wordt zeker een mooi potje tegen een voetballende ploeg. Benieuwd hoe het uitpakt.”

De 19-jarige Haak kan zich de vorige ontmoeting, medio november, nog goed herinneren: ,,We waren toen al sinds december 2017 ongeslagen en natuurlijk beseften we wel dat er een keer een einde zou komen aan die status. En dat gebeurde op een voor ons ongelukkig moment. Voorschoten’97 beschikt over een goed team en een gelijkspel zou een juiste uitslag zijn geweest. Maar wij stonden bovenaan in de strijd om de eerste periodetitel en bij een overwinning hadden we die binnen. Daarom zetten we vlak voor tijd bij een 0-0 stand alles op de aanval. En toen scoorden zij via een counter 0-1. De twee erop volgende wedstrijden verloren we ook meteen. Daarna pakten we de draad weer op en wonnen we in december voor de winterstop onze laatste twee potjes.”

 

Na de onderbreking volgde een remise bij het door Edwin Vurens getrainde VELO. Dat team profiteerde een paar maanden daarvoor van de nederlaag van UVS tegen Voorschoten’97 en veroverde de eerste prijs van de jaargang. ,,Wij speelden ze eigenlijk helemaal weg, maar ons probleem is dat wij moeite hebben om een doelpunt te maken. We horen bij de minst scorende ploegen van de afdeling, dus dat is wel een dingetje bij ons. En dat geldt ook voor onze eindpass. Verdedigend staat het bij ons wel goed en dat begint natuurlijk al voorin. Hoe dan ook, VELO maakte net voor de rust een goal en wij hadden daarna weinig geluk bij onze kansen. Steeds net niet. Door een penalty – en daar moeten wij het nog wel eens van hebben – werd het uiteindelijk 1-1”, vertelt de sluitpost.

Tegenover de magere Leidse doelpuntenproductie – slechts vijftien in dertien duels – staat het gegeven dat de twee meter lange Haak slechts elf keer hoefde te vissen. Een mooi visitekaartje voor een doelman. Tot concrete belangstelling van andere clubs leidde het (nog) niet. ,,Ach, natuurlijk wil ik best hogerop, maar ik heb tot nu toe geen belletje gehad. Ik moet als keeper ook nog groeien. Hoge ballen zijn geen probleem voor me en met mijn lange benen kan ik ook over de grond veel tegenhouden. Maar mijn concentratieniveau moet nog omhoog en ook het coachen is voor verbetering vatbaar. Ik weet sowieso nog niet wat ik volgend seizoen ga doen. Binnenkort hoop ik te slagen voor mijn vwo-diploma en dan is er de kans dat ik voor een jaar naar de Verenigde Staten ga (eerder ging die verplaatsing op de valreep niet door, NV) om daar naast het voetballen een studie internationale politiek te volgen. Daarna zou ik dan weer terugkeren. Maar het is allemaal nog onzeker of het doorgaat. Mocht het niet lukken dan blijf ik hier gewoon keepen. Het is fifty-fifty. Eerst dit seizoen maar eens goed afsluiten. Vorig jaar waren we in de nacompetitie al dichtbij promotie en dus moet het nu maar gebeuren. Of dat nu via een kampioenschap gebeurt of niet. Het is voor ons in elk geval zaak om tegen Voorschoten’97 een resultaat te behalen. En dat zal best lastig worden. Als we verliezen raken we verder achterop en gaan er ploegen over ons heen”, besluit de Leidenaar.

Nick Verwoerd
Nick Verwoerd
Alphense trots, ex-docent, ervaren rot ook van Leidsch Dagblad, voorbeschouwingen en interviews, nickv@leidenamateurvoetbal.nl

Must Read