Oude clubhelden: Bert Glas (70): ‘Ik heb u lief, mijn Kagia’

De familie Glas is al generaties nauw betrokken bij Kagia, 2 zonen en een kleinzoon van Bert zetten de sportieve traditie voort.

Bij het binnenrijden van de Kikkerbeetstraat is het al te horen: ‘ Ik heb u lief, mijn Kagia’. Naarmate het sportpark van vv Kagia naderbij komt, klinkt het steeds luider: ‘Ik heb u lief, mijn Kagia’. Bassen en baritons en de attente muziekkenner meent ook een eenzame sopraan te beluisteren.

Verantwoordelijk voor een glimmende keuken en een uitnodigende spic ’n span kantine. Vlnr: Trudi Trompert, Ineke Geerlings en Jenny Kortekaas.

Het klopt allemaal. In de commissiekamer zitten mannen, een vrouw koestert het groepje als een kloek en voorziet hen van koffie. Het is maandagmorgen, voor de kerels van het onderhoud is de wekelijkse klus wederom geklaard. De velden liggen er weer fraai bij en de kleedkamers zijn ontdaan van klei, tape, smeersels en ander ongerief. Drie dames, Jenny Kortekaas, Trudi Trompert en Ineke Geerlings, hebben de kantine en de keuken onder handen genomen, niet te onderschatten werk na een druk en sportief weekend, ze gaan op huis aan. Het “zangkoor” heeft nog iets te vieren, Hans is jarig. Dat betekent: taart! Met een snelheid, die bij de Olympische Spelen voor een plak zorgen, nestelt fotograaf Johann Kranenburg zich aan het hoofd van de tafel. ‘Taart?,  vraagt gastvrouw Jenny. Wat een vraag. In KNVB West I én II is bekend dat de sportfotograaf maar wat dol is op alles wat zoet is. ‘Koffie?’ Ja, cappuccino wil Johann, nee, niet met suiker, een zoetje graag. ‘Ik moet mijn lijn een beetje in de gaten houden,’ grapt de vlezige Leiderdorper.

Elke maandag en vrijdag bij elkaar, de mannen, verantwoordelijk voor het onderhoud. Uiterst rechts zit de jarige Hans

Temidden van het gestaalde kader – Cees, Hans, Willem, Piet, Dirk en Maarten – zetelt Bert Glas, de 70-jarige voorzitter van de Commissie Onderhoud, ‘Mister Kagia’. Voor hem is het duo Cees Mentink en Johann Kranenburg namens LeidenAmateurVoetbal naar Lisserbroek afgereisd.  Er moet een kampioenschap besproken worden, het eerste na 1995, toen trainer Jan van Bemmelen de oranje-witte formatie naar een tree hoger loodste. Terwijl elders nogmaals het clublied ‘Ik heb u lief, mijn Kagia, in plaats van het traditionele ”Lang zal hij leven wordt aangeheven, spoeden Bert, Johan en Cees zich naar de bestuurskamer. Daar ligt de geschiedenis van Kagia chronologisch in foto’s uitgestald.

Korte voetballoopbaan

Bert Glas, zo staat te lezen in het Jubileumboek ‘Kagia 75 jaar’,  begon zijn sportieve carrière in 1967, toen hij als 19-jarige ging voetballen bij Kagia. De vereniging speelde toen 1ste klasse Leidse Voetbal Bond (LVB). Als linksbenige middenvelder maakte Bert enkele jaren deel uit van de selectie. Een hardnekkige knieblessure dwong hem om op zijn 27ste al te stoppen met zijn actieve voetballoopbaan. Bert besloot toen om zijn voetbaltechniek en spelinzicht over te gaan brengen op de jeugd. Het toeval wilde dat zijn twee zoons, Patrick en Mark, ook gingen voetballen en zo werd één en één 2.

Kagia 2 kampioen in 1974. Staand vlnr: A. Glas, H. den Butter, J. v/d Luyk, T. Hoogkamer, Bert Glas, H. Reygersberg, G. Reygersberg, B. van Eeuwijk, M. Zwetsloot. Gehurkt: J. Esman, J. Harteveld, H. Kattenberg, D. Kalshoven, H. Wolvers , H. Witte.

Bert vond een goede opleiding belangrijk en meldde zich aan voor de trainerscursus van de KNVB. Destijds, in 1978, behaalde hij na een half jaar cursus het trainersdiploma Oefenmeester 3. Hij kreeg direct de A-junioren onder zijn hoede.

,,Klopt helemaal”, zegt de goed geconserveerde 70-er, die een verrassende gelijkenis vertoont met Jan Slagter, oprichter van omroep Max. Dat heeft de Kagia-voorman meer gehoord. ,,In 1967 kwam ik bij Kagia en kwam prompt in het 2e elftal. ” Van de trainers Rob Strijbos (‘Hij was een verbinder’) en Ferry Boelee (‘Hij ging voor resultaat’) heeft Bert veel geleerd.  Hij ontwikkelde zich tot een technische en creatieve linkspoot. ,,In feite moet ik zeggen dat je jezelf als jonge gast écht ontwikkeld op straat, in partijtjes met je vrienden. Dus niet op velden zo glad als een biljartlaken, juist niet. Ook niet met leren ballen op maat, maar die van rubber. Op straat heb je met de meest vreemde ballen te maken, ze stuiteren op, gaan vaak andere kanten op dan de bedoeling is.  Daar moet je op anticiperen. Hoe meer je dat doet, hoe beter je wordt.”

Kagianen

‘Jan van der Broek, een icoon in de geschiedenis van de club, stond op doel. Er vliegt een bal over hem heen en zou in het doel belanden. Niet dus. Naast het doel staat Nic van der Voorn, die razendsnel de bal onderschept, het veld ingooit en zich uit de voeten maakt.Op de vraag van de scheidsrechter wie die man is, haalt iedereen de schouders op.  Mooi verhaal, hè!

Het is zoeken naar foto’s van Bert Glas met ‘zijn’ Kagia-selectie. Hier staat hij 2e van rechts, middelste rij.

In het boekje ‘vv Kagia 1932 – 1982’ meldt de redactie dat de club “weinig of geen schrijvers” heeft. Misschien klopt dat, misschien ook niet. Wat wel  waar is dat ze bij Kagia wel kunnen praten. Zo ook Bert Glas, die graag vertelt over Rens Lamboo (‘Hij is een held hier, Rens strooit met ragfijne passjes alsof het pepernoten zijn’), over Ben van der Lans (‘Een Kagiaan, die nu bij Ter Leede speelt’), over Tijs van der Schinkel, die na zijn periode bij AZ terugkwam naar Lisserbroek en menig tegenstander het bos in stuurde om vervolgens veelvuldig af te ronden. Of over en vooral de frustratie van het afgelopen seizoen: zeer tegen de zin ingedeeld te worden in West 1, te moeten voetballen tegen clubs als VEW, HYS, SCW, DEM en fusieclub  ZSGOWMS (Zonder Samenspel Geen Overwinning en Wilskracht Maakt Sterk). ,,We hebben niets tegen die clubs, de afstanden zijn ook geen probleem, maar er is geen publiek, geen sfeer, soms is er zelfs geen bestuurslid aanwezig. Meestal zijn er bij uitwedstrijden meer Kagianen aanwezig dan supporters van de thuisclub.  Dat is niet leuk. We hebben er als alles aangedaan in West II te spelen, maar dat is niet gelukt.”

DoCoS, UVS, RCL

,,De gekste en ook de beste”, kopte verslaggever Hennie Kanbier in het Leidsch Dagblad van 15 april.  De aanleiding voor deze niet-alledaagse maar o zo aansprekende aanhef,  heeft alles te maken met het Credo van de club: ‘Niets hoeft hier en alles kan en mag.’

De gekste (en de beste). Bij Kagia kan en mag alles.

Dat alles mogelijk is, bewees Kagia dit seizoen door met voorsprong en nog een reeks wedstrijden te gaan kampioen te worden, met nul verloren wedstrijden. Bert Glas geeft alle “credits” aan coach René Ras en diens voorganger Anton Wijsman (‘Hij heeft het fundament van het huidige succes gelegd’), aan de spelers die het moeten waarmaken en…. het hondstrouwe publiek dat het veld met zo’n 500 man omzoomt. Glas noemt ze ‘de 12e speler’, gelijk heeft hij.

Bij een gemiddelde wedstrijd in 2de klasse West II steekt een penningmeester genietend een sigaartje op, wanneer er 150 kaartjes zijn verkocht.

Bij Kagia wordt in het seizoen 2019/2020 uitgekeken naar de mogelijke ontmoetingen met DoCoS, UVS, RCL en Valken ’68

Bij Kagia kijken ze uit naar het nieuwe seizoen. Bert glimt al van de voorpret: ,,Wij komen in West II, dat betekent ontmoetingen met mogelijk DoCoS, UVS, Voorschoten’97 en Valken’68 en zeker RCL. Dat worden heerlijke wedstrijden, reken maar. Stevig, maar sportief.’ Trouwens, ook interessant voor deze clubs, Kagia neemt een eigen aanhang mee.

Waar sloot Kanbier zijn wedstrijdverslag mee af? ‘De ploeg hoeft niet met angst en beven uit te kijken naar de 2e klasse. Dit vriendenteam is rijp (en klaar) voor een nieuwe uitdaging.’  ,,Klopt, de hele brede selectie gaat mee naar de 2e klasse, op één na, Stefan Tibboel, hij stopt.”

Het terechte kampioenschap is uitbundig gevierd; de Zilveren Schaal krijgt een ereplaats in de prijzenkast

Het kampioenschap is op zijn Kagia’s gevierd: met de platte kar dansend, zingend  door het dorp, met de Zilveren Schaal blinkend in de zon.

De laatste wedstrijden na het veroveren van de schaal werden ook winnend (‘Geen zwabberbenen of houten koppen’) afgesloten. Dat had trainer Ras nadrukkelijk geproclameerd: ‘De hoofdprijs is binnen, wij moeten ons tot en met de laatste speeldag als een waardige kampioen opstellen. Dat zijn jullie verplicht. Wees gretig, zet druk, zoek het doel… van de tegenstanders.’

En zo geschiedde, ondanks drie afwezigen wegens blessures: Glenn Lobbezoo (kuit), Pascal Timmermans (knie) en Joeyi van Beelen (gebroken hand).

Voorzitter Richard Trompert treedt in november tijdens de Algemene Ledenvergadering terug. Hij blijft wel verbonden aan Kagia, daar is Richard niet meer weg te denken.

Koeienvlaaien

Bert Glas mag dan nog graag in de geschiedenis duiken, praten over de ‘zandplaat’ bij De Kaag, die een voetbalveld moest voorstellen en over het weiland waar de koeienvlaaien (‘Zo groot en plat als langspeelplaten’) die voor de wedstrijd eerst moesten worden opgeschept en afgevoerd en het huidige complex, met het kunstgras van de beste kwaliteit, dus ingestrooid met kurk, een natuurproduct,  en voorzien van een ondergrond van schuimrubber.

‘Over de donderdagavonden,’ zegt Bert: ,,Dan komen wij van de Technische Commissie bij elkaar, wij zijn de waakhonden van Kagia, met de trainers, die in feite passanten zijn. We evalueren de afgelopen week en bespreken het aanstaande weekend. Dat gaat er altijd open en eerlijk aan toe. Bijna altijd zitten we op een lijn. Zo niet, polderen we door tot alle neuzen dezelfde kant opstaan.”

Zijn eigen abrupte einde als actief voetballer betreurt hij nog steeds: ,,Ik was pas 27 jaar, had nog een heel voetballeven voor me. Tegen Woubrugge scheurde ik mijn kruisbanden. Einde oefening.”

‘Mijn actieve voetballoopbaan was maar van korte duur, een gevolg van gescheurde kniebanden, opgelopen tegen Woubrugge.’

Hij bracht structuur aan in de club, haalde zijn diploma Oefenmeester III onder Ruud de Groot, zat op de cursus Technisch Coördinator met Gert Aandewiel, ging de A-junioren  van Kagia trainen en gaf leiding aan de andere trainers van de club.

Voor al die activiteiten eerde de KNVB hem met de Waarderingsspeld in Zilver, behaagde het de Koningin hem tot Lid te maken in de Orde van Oranje Nassau, hetgeen gebeurde tijdens de viering van 75 jaar Kagia, op de middenstip (‘Een totale verrassing’).

Bij Ruud de Groot slaagde Bert voor het diploma Oefenmeester III

Het woord vrijwilliger komt maar moeilijk over zijn lippen, Glas beleeft zoveel plezier bij Kagia, hij is blij met de waardering die hij voor zijn werk (‘Het is geen werk’) terugkrijgt.

,,Ik geloof in de kracht van teambuilding”, verklaart de doorgewinterde voetballiefhebber. ,,Dat betekent af en toe een uitje organiseren, iets totaal anders doen, de mannen uit hun comfortzone halen. Zo zijn we met z’n allen naar Stadskanaal geweest in de winterstop en vorig jaar naar Salou in Spanje.”

De in 1932 opgerichte en 600 leden tellende club wordt gekenmerkt door families die al generaties aan Kagia zijn verbonden. Dat geldt ook voor de familie Glas, dat zal niemand verbazen. Berts zoon Patrick is al weer 11 jaar bij Kagia en Mark 5 jaar. Roan, zoon van Patrick, speelt natuurlijk ook al in het oranje shirt. ,,Hij is lid van de Kids Club van Ajax en mocht laatst meedoen aan de shoot-outs bij de wedstrijd Ajax-Excelsior. Wat denk je? Ze gingen er alle 3 in.”

Ja en dan dat clublied van Kagia (‘Ik heb u lief, mijn Kagia’) is een tekst van oud-voorzitter Piet Daalman op het bekende ‘Waar de blanke top der duinen’ en is op youtube te beluisteren.  ,,Dat moet men eens doen, het geeft een goed gevoel. Hetzelfde goede gevoel dan mensen hier bij Kagia ervaren”,  weet Bert Glas.

Het laatste kampioenschap van Kagia dateert van 1995. Toen bracht trainer Jan van Bemmelen de club naar de 4e klasse KNVB. Jan is de club altijd blijven volgen, ook het afgelopen seizoen.

,,’t Was een geweldige tijd, met veel door mij gewonnen weddenschappen, doordat die mannen niet geloofden dat wij kampioen zouden worden.”

 

,,Kagia is een typische familieclub. Prestatie en gezelligheid gaan hand in hand. In mijn periode als trainer had ik veel te maken met Bert Glas. Bert was jeugdtrainer en, samen met Jan Dorrestijn en Piet Scholten,  lid van de Technische Commissie. Wekelijks hadden we overleg waarbij een lekker biertje werd gedronken. Het 2e jaar speelde Berts zoon Patrick in de selectie, af en toe in het 1ste, meestal in het 2e. Patrick was net over uit de junioren, is nog steeds actief als jeugdtrainer van zijn zoon, dus de kleinzoon van Bert.”

,,In mijn tijd als trainer van Kagia bestond er een vijfde colonne, die bestond uit de vaders van selectiespelers. Na vooral de thuiswedstrijden diende ik verantwoording aan de mannen af te leggen. Hahaha. ’t Was een geweldige tijd, met veel door mij gewonnen weddenschappen, doordat die mannen niet geloofden dat wij kampioen zouden worden. Ik herinner mij namen als Henk den Butter, Driek Wullems, Jan Mesman en John van Dijk, allemaal ex-1ste elftalspelers. Piet Daalman, oud-voorzitter, nu 75 jaar. Door zijn handicaps was hem door de doctoren gezegd dat hij geen 20 jaar zou worden. Een geweldige vent die veel voor Kagia betekent. Anekdote: Piet reed in een scootmobiel en ik was geblesseerd (zweepslag), de training werd door mijn assistent Arjan Scholten gedaan. Piet zegt: ‘Jan, pak mijn scootmobiel en ga het veld op.’ Zo gezegd, zo gedaan. Ik reed zo het veld op, tussen de trainende spelers gaf ik mijn aanwijzingen. Grote hilariteit natuurlijk.

Afsluitend: ,,Bij Kagia heb ik nooit ordeproblemen meegemaakt. Bijna iedereen was altijd stipt aanwezig op de training. En dan ging het er fors aan toe. Op zaterdag haalde ik altijd Ome Hannes (van Duivenvoorden) op. Hij woonde op de dijk en was het oudste lid en mede oprichting van Kagia. Ik had een speciale band met hem. Ik heb een mooie tijd gehad, bij een mooie club, die het goed gaat doen in de 2e klasse.”

De familie Glas is al generaties nauw betrokken bij Kagia, 2 zonen en een kleinzoon van Bert zetten de sportieve traditie voort.

Scans en actuele foto’s:  J.P. Kranenburg

Premier League tickets