donderdag, maart 28, 2024
HomeZaterdagDerde klasseTerug op het veld na confronterende periode

Terug op het veld na confronterende periode

-

Leidenamateurvoetbal en het Leidsch Dagblad werken al enige tijd samen. Elke donderdag (soms vrijdag) wordt het Leidse voetbal in de krant extra uitgelicht met uiteenlopende berichtgevingen. Deze week stonden de schijnwerpers op Giovanni Koelink van Sporting Leiden (zo) en dat was niet voor niets. Nu de iets uitgebreidere versie van het in de krant geplaatste interview.

Giovanni Koelink werd afgelopen zondag de matchwinnaar voor Sporting Leiden in het duel tegen MSV’19. De middenvelder benutte in de tweede helft een strafschop en daarmee hield hij de hoop levend voor de fusieclub om de nacompetitie te bereiken om promotie naar de tweede klasse. Of dat laatste gaat lukken, is voor de speler in kwestie en de club even bijzaak. Koelink maakte namelijk sinds lange tijd zijn eerste minuten na een periode van kommer en kwel op lichamelijk gebied. ,,Gio nemen die pingel, het is jou gegund”, dichtte zijn ploegmakkers hem toe. De in Den Haag wonende speler stelde zijn ploeg niet teleur en zijn treffer bracht bij hem flinke emoties teweeg.

,,Eind november van het vorige jaar onderging ik mijn vierde en laatste kuur en daar ben ik doodziek van geweest. De weg om terug te kunnen keren was een lange en als je dan weer eens kunt ballen en je mag een doelpunt maken dan doet dit wel wat met je.”

De vader van twee jonge kids (Gianni 1 jaar en de driejarige Giovanni jr)  kreeg te horen dat hij teelbalkanker had met uitzaaiing naar de lymfeklieren en buikholte waarna voetbal een tijd van de radar verdween. ,,Er was een kans van 92 procent op genezing en daar ben ik strijdvaardig voor gegaan. De kuren zijn me echter heel slecht bevallen. Elk mens kan daar anders op reageren. Ik verloor negen kilo aan spiermassa en kon mijn eigen kinderen niet meer tillen. Met traplopen werd ik duizelig in mijn hoofd en mentaal en geestelijk heb ik er wel een opdoffer van gehad. Mijn longinhoud daalde met vijfendertig procent.”

Het was februari van dit jaar toen Koelink weer kon starten met zijn werk als elektromonteur bij Leander. Geleidelijk aan ging het beter, maar op woensdag was hij vrij. Even bijtanken, zoals dat heet. En als hij wel hard had gewerkt dan was een poosje slapen wat hij nodig had. Hij sterkte weer aan door het eten van onder meer kip en kwark. Via het tweede elftal keerde hij weer terug op het veld.

,,In maart van dit jaar heb ik twee scans gehad. Voor die afspraken was ik wel zenuwachtig, maar gelukkig hebben ze niets meer kunnen vinden en mijn bloedwaarden waren weer okay. De komende vijf jaar blijf ik wel onder controle, maar ik ben overduidelijk op de weg terug. De hele gang van zaken heeft me sterk het besef meegegeven dat je het leven moet nemen zoals het komt en dat je als je iets wilt dat ook moet doen. Je weet anders nooit of het er nog van komt.”

Voor het jonge gezin vielen de voorbije maanden ook niet mee. ,,Mijn partner moest zo ongeveer alles doen. Natuurlijk zijn die kleintjes erg jong, maar die van drie jaar heeft er toch wel wat van meegekregen. Hij hield het erop dat ik een ‘chippie in mijn buik’ had en dat hebben we maar zo gelaten. Ik moet zeggen dat ik wel eens huilend op de bank heb gezeten. Zo’n ziekte maakt je wel wakker.”

Na maanden van conditie en krachten opbouwen droeg Koelink dus zondag weer het shirt van Sporting. ,,Dat was heerlijk. Uiteindelijk heb ik het bijna vijfenzeventig minuten volgehouden. Daarna kreeg ik hugs en bemoedigende woorden van de aanwezigen. Dat voelde als een warm bad. Ook in de zware maanden was er genoeg interesse. Dat is de warmte van deze club. Zonder iemand tekort te willen doen heb ik geweldige steun gehad van mijn ouders, schoonouders, Piet en Wim de Bolster, Mike Filippo en Randy Wolters. We gaan nu proberen het seizoen positief af te maken. Diverse spelers hebben recent aangegeven weg te gaan en de club is nu aan het inventariseren hoe het verder gaat op de zondag. Ik wacht dat af. Persoonlijk vind ik het jammer dat Kevin Wassenaar het seizoen niet heeft kunnen afmaken. Ik stond er ver vanaf, maar ik weet dat hij zijn ziel en zaligheid erin heeft gepompt. Nu heeft Henk Brandt de handschoen opgepakt. Hij steekt zijn nek uit voor de club en dat is ook prachtig om te zien. ’n Echt mensenmens.”

Afsluitend: ,,Mijn intentie is om te blijven, want ik ben hier op mijn plek. En van origine ben ik een pure Leidenaar. Als het verder uit elkaar valt dan ga ik bij ODB in Den Haag spelen, want aan stoppen wil ik niet denken. Ik ben en blijf een strever en ik zoek mijn grenzen op. Dat is zeker niet veranderd sinds mijn ziekte. Het was in elk geval een zeer confronterende periode, maar ik kan nu weer verder. Prachtig dat ik een goal heb mogen maken. Een mooi gebaar.”

Hennie Kanbier
Hennie Kanbier
Alle activiteiten, hoofdredacteur en eigenaar van Leidenamateurvoetbal.nl sinds 2011. Voetbalgek, dol op voetbalstatistieken. Tevens journalist bij Leidsch Dagblad, Hennie@leidenamateurvoetbal.nl

Must Read