In de jaren 80 van de vorige eeuw was dit de bekendste uitspraak van de politieserie ‘ Hill Street Blues’. Alle afleveringen begonnen met de dagelijkse briefing, die door de wachtcommandant werd afgesloten met deze woorden. Een duidelijke reminder voor zijn mensen om te allen tijde voorzichtig te zijn tijdens hun werk. De afgelopen weken heb ik meerdere malen aan deze woorden gedacht.
Net als ander voetballiefhebbers ben ik blij dat de bal weer rolt. Vorige week heb ik mijn eerste wedstrijd sinds maanden gefloten en was ik opgetogen weer ‘de wei’ in te mogen (ook al was die dan van plastic). Daarnaast heb ik als toeschouwer twee oefenduels van amateurverenigingen bekeken, al was het maar om af te kicken van de wedstrijden zonder publiek die op televisie uitgezonden worden.
Wat mij echter hooglijk verbaasde was de manier waarop werd omgegaan met de maatregelen die zijn opgesteld voor het spelen van wedstrijden.
Zowel bij het uitspelen van de competities in Italië, Duitsland en Engeland, als bij het uitspelen van de wedstrijden voor Europa League en Champions League, dienden wisselspelers een mondkapje te dragen en moesten zij, op afstand een plekje zoeken op de tribune. In de dug-out mocht slechts een beperkt aantal spelers plaatsnemen en slechts de trainer was ontheven van de mondkapjesplicht.Teams mochten met een beperkt aantal spelers een kleedkamer delen en transport van en naar het stadion gebeurde in kleine groepen, waarbij de spelers allen. Mondkapje dienden te dragen.
Ook het toestaan van supporters word mondjesmaat weer toegestaan, mits voorzien van een mondkapje en plaatsnemend op een aangewezen plaats mag een beperkt aantal mensen de wedstrijd in het stadion bijwonen.Kortom er wordt van alles aan gedaan om voetbal veilig te maken en te houden en men neemt daarvoor de ongemakken voor lief.
Hoe anders ging het er aan toe bij de wedstrijden waar ik getuige van was. De bezoekende clubs kwamen met gemiddeld 24 personen (spelers en staf) in hooguit vijf auto’s aan op de locatie. Geen van de inzittenden droeg de voorgeschreven mondkap. Spelersgroepen van 17 – 18 man leverden overvolle kleedkamers op, in de dug-outs zaten wisselspelers pal naast elkaar, waarbij niemand van hen een mondkapje droeg.
Langs de lijn zag ik diverse groepjes toeschouwers bij elkaar staan zonder de anderhalve meter afstand in ogenschouw te nemen. Uit de samenstelling van diverse groepjes concludeerde ik dat deze niet uit een gezamenlijk huishouden kwamen. Of de zes mannen van rond de 50 jaar die bij elkaar stonden moeten broers zijn die allemaal nog bij moeders wonen, maar daar geloof ik niet zo in.
Ook de kantines waren geopend. Het was te zien dat de clubbesturen er alles aan hadden gedaan om deze corona proof te maken, looproutes waren aangegeven, anderhalve meter markeringen bij de bar waren aangebracht en op het terras waren tafeltjes met maximaal vier stoelen op ruime afstand van elkaar geplaatst. Helaas constateerde ik tijdens de rust en na afloop van de wedstrijd dat veel toeschouwers zich daar niets van aantrokken, maar drie rijen dik, schouder aan schouder bij de bar stonden, dat tafels en stoelen verschoven werden en men met grote groep kort bij elkaar gingen zitten. Opvallend daarbij was dat de oudere toeschouwers zich langs de lijn, in de kantine en op het terras wel aan de voorschriften hielden.
Waarom deze column? Bij hetgeen ik gezien heb werden de voorgeschreven maatregelen (wat je er ook van vinden mag) meerdere malen met handen en voeten getreden. Het leek het wel of er van een levensbedreigend virus, een virus waar sommigen van ons direct of heel nauw mee te maken hebben gehad, geen sprake meer was.
De realiteit is echter dat de besmettingscijfers oplopen. Ook de voetballerij ontkomt er niet aan, getuige besmettingen bij verschillende BVO’s en diverse amateurclubs. Het verloop van deze cijfers en de wijze waarop wij ons tijdens wedstrijden gedragen zullen voor het kabinet een belangrijke overweging zijn in de besluitvorming of er een verbod op sportwedstrijden komt of niet.
Ik ben van mening dat wij allen, spelers, staf, bestuurders, officials en toeschouwers dit voor een groot deel zelf in de hand hebben, mits we opletten dat we ons aan de voorzorgsmaatregelen houden. Anders gezegd: ‘ let’s be carefull out there.
