Racing Club Leiderdorp lijkt de regioclub te zijn die die met betrekking tot het komende seizoen tot nu toe het meest ambitieus te werk is gegaan. Begonnen van “bovenaf” met het aantrekken van een trainer – Hein van Heek – welke geen nadere toelichting behoeft, het terughalen van spelers met een RCL verleden en het aantrekken van een aantal nieuwe spelers wil de club een serieuze rol van betekenis gaan spelen in de tweede klasse. Een van de nieuwe spelers is Abel Bormans, in de regio vooral bekend uit zijn VV en FC Oegstgeest periode, die in zijn laatste seizoen op de Voscuyl via de nacompetitie naar de derde klasse promoveerde. Zowel in de competitie maar ook in het toetje daarna was Bormans een van de sterktehouders, de beloning voor hem kwam er uiteindelijk in de vorm van een overstap naar tweede divisionist Katwijk. Bormans geeft onderstaand antwoord op een aantal gestelde vragen.
Hoe is het met Abel en de rest van het gezin in deze coronatijd en hoe kom je deze tijd door?
,,Het gaat goed met me. Ik heb het geluk dat mijn familie en ik allemaal gezond zijn. Eigenlijk zou ik nu in Oxford zitten voor mijn studie, maar dat is door huidige omstandigheden helaas niet doorgegaan. Ik ben druk bezig met het schrijven van een scriptie vanuit het huis van mijn ouders aangezien een goede maat van me nu in mijn studentenkamer zit en die kan ik er moeilijk uitschoppen. Voor de rest spendeer ik mijn tijd een beetje met wat boekjes lezen in de tuin. Ik verveel me nooit zo snel en het is goed weer, dus ik kom de situatie wel door. Wel mis ik het voetballen ontzettend, vooral persoonlijk, maar ook de voetballerij in het algemeen. Ik volg normaal alles; op tv, maar ook het amateurvoetbal. Maar goed, ik denk niet dat ik de enige ben met dit probleem, noch dat dit het allerbelangrijkste is op dit moment.”
Hoe was het voetballend gezien dit seizoen? Je bent vertrokken naar Katwijk en eerlijk gezegd zijn wij je een beetje uit het oog verloren.
,,Teleurstellend. Ik ben eind vorig seizoen met grote verwachtingen naar Katwijk vertrokken en had er zelfs mijn vakantie voor afgezegd. Dan train je ineens met gasten als Robbert Susan, Marciano Mengerink en Joey Jongman. Dat was fantastisch, maar in het begin had ik het zwaar. Op één van de trainingen was het die dag 38 graden geweest en in plaats van een potje voetvolley of iets dergelijks werd er twee uur zeer intensief getraind, met conditietraining en al. Ik had niets in te brengen en werd aan alle kanten voorbijgevlogen. Ik ben een levensgenieter, rook weleens een sigaretje, dus werd met de neus op de feiten gedrukt.”
Vervolgend: ,,Langzamerhand ging het steeds beter, kreeg ik meer vertrouwen en kon ik opeens aanhaken en maakte een paar prima goals op de training en in een oefenwedstrijd. Toen raakte ik helaas geblesseerd en kon ik tot de winterstop niet in actie komen. Na de winterstop ben ik vertrokken naar het buitenland voor mijn studie. Zeer frustrerend dat ik niet eens een officieel duel heb kunnen spelen voor Katwijk. Mijn idee was om me langzamerhand in de kijker te spelen via wedstrijden in het tweede en trainingen bij het eerste. Zonde dat dat niet zo heeft mogen zijn. Toch kijk ik met trots op mijn transfer terug. Mijn niveau in de laatste periode bij Oegstgeest was goed, het lukte ons eindelijk om te promoveren, werd speler van het jaar, die transfer … en dan dit. Maar goed, elke carrière, ook in het amateurvoetbal, gaat met vallen en opstaan.”
Je gaat naar RCL, waarom niet bij Katwijk gebleven, nog interesse van andere clubs en waarom juist RCL?
,,Mijn kansen bij Katwijk 1 zijn verkeken en Katwijk 2 wordt een O-23 elftal. Sowieso wilde ik graag weer in een eerste elftal spelen. Dat is uiteindelijk toch het leukste dat er is. Ik kon naar een aantal clubs, waaronder mijn oude club FC Oegstgeest, waar ik lang over getwijfeld heb omdat ik daar met ongelofelijk veel plezier heb gespeeld en er vrienden heb. Maar uiteindelijk wil ik op een hoger niveau spelen. Daarnaast was er nog interesse van een aantal clubs, echter RCL toonde voor het tweede achtereenvolgende jaar interesse en kwam met een goed verhaal. De club zelf, de ambities, een gerenommeerde trainer en goede spelers die ze hebben (terug)gehaald, kortom het totaalplaatje past perfect bij mij.”
Hoe is het nu met je fysieke gestel en fitheid?
,,Mijn lies is gelukkig hersteld, maar ik heb wel nog knieklachten. Ik hoop op tijd fit te zijn voor het begin van het nieuwe seizoen. Dat zou normaal gesproken makkelijk moeten lukken, maar het zorgsysteem heeft natuurlijk nu andere prioriteiten dan amateurvoetballertjes … Ik wacht het af.”
Wat zijn je verwachtingen voor komend seizoen?
,,Ik hoop dat we bovenin mee kunnen draaien in de tweede klasse. Ik denk dat de as goed is, maar nieuwe aanvallers inpassen in een nieuwe spelwijze van een nieuwe trainer kan wellicht wat tijd kosten. Toch heb ik hoopvolle verwachtingen. Van mijzelf verwacht ik veel doelpunten.”
Wat zijn jouw toekomstplannen?
,,Op termijn hoop ik nog een stap naar de hoofdklasse te kunnen maken. Als die blessures achter me liggen, denk ik dat dat mogelijk is. Maar goed, ik mag het eerst de komende periode gaan laten zien. Ik kan niet wachten om weer op het veld te staan.”
Als laatste hebben wij contact gezocht met zijn oud trainer Huig-Jan Heeringa, nu trainer van Meerburg, met het verzoek of hij nog iets tegen zijn oud pupil wil zeggen en of hij nog een vraag voor hem heeft.
,,Op de eerste plaats doe hem de hartelijke groeten van mij, een top gozer echt waar. Wat ik zou willen weten hoe hij het heeft ervaren in de top van de amateurvoetbal, is zijn liesblessure te wijten aan het niveau waarbij hij moest aanhaken en met alle respect – waarom een tweedeklasser?”
Bormans lachend met zijn reactie: ,,Doe hem ten eerste de hartelijke groeten van me, en zeg hem dat ik met trotse gevoelens terugkijk op de manier waarop we samen de promotie bij Oegstgeest hebben afgedwongen, dit na de nodige tegenslagen. De vraag of de liesblessure met het hogere niveau te maken heeft is kan ik beamen. De intensiteit van trainingen en wedstrijden, dat is simpelweg niet te vergelijken met een club als Oegstgeest. Alhoewel ik aan krachttraining doe, ook al bij Oegstgeest, werd ik bij Katwijk met de neus op de feiten gedrukt hoe belangrijk het is ook is om buik en core te trainen. Ik had voorheen nooit eerder een liesblessure gehad, maar nu dus wel. Mijn keuze voor RCL heb ik eerder al uitgelegd, op dit moment voelt dat voor mij als het perfecte plaatje.”
