Tweede klasse C (zaterdag)-,,Weer zo dichtbij en weer net niet. Vorige week stonden we niet ver voor tijd met 1-2 voor en trokken uiteindelijk aan het kortste eind. Nu lijken we de zege binnen te slepen en maakt UVS toch die gelijkmaker in de slotminuten. Balen en dat is logisch.” Iljas Amini verwoordt het gevoel van teleurstelling in enkele zinnen bij DoCoS. Zo dichtbij waren de roodwitten bij een daverende verrassing.
UVS moest winnen om in het spoor te blijven van koploper DSO en runner up Valken’68, DoCoS moest zegevieren om niet nog vaster op de laatste plaats gedrukt te worden. Wie gezien de belangen een spetterende derby had verwacht waar de vonken vanaf spatten, kwam, zeker in de eerste helft, bedrogen uit. Gezapig en flets, zo kabbelde de wedstrijd lange tijd voort. De beide doellieden hoefden hun kunnen niet of nauwelijks aan te spreken, omdat de defensies oppermachtig waren.
De thuisploeg begon pas in de tweede helft te wankelen toen de bezoekers meer en meer aandrongen. Het kon haast niet anders of underdog DoCoS zou bezwijken, zo leek het. Bij een van de zeer spaarzame aanvallen spotte DoCoS met de logica: met nog geen tien minuten op de klok raakte Chris van Empel de roos nadat het leer eerst nog de paal had getroffen. Extase bij de spelers en de roodwitte aanhang. De 1-0 voorsprong moest alleen nog ‘even’ vastgehouden worden.
Wat menigeen onder hen al vreesde geschiedde in de slotminuut van de reguliere speeltijd inderdaad: UVS kwam op gelijke hoogte. Sven Verlaan verschalkte doelman Joris van Harmelen. In de extra tijd gingen beide ploegen nog voor de volle winst, maar het bleef bij de 1-1.
Amine nog eens: ,,Als je wint sta je nog steeds laatste, maar je vindt toch iets van aansluiting. Puur naar het resultaat gekeken is die 1-1 goed tegen een kampioenskandidaat, als je naar de hele wedstrijd kijkt niet.” De ijzersterke jonge centrale verdediger kon zelf terugkijken op een prima pot. Knap, nadat hij een jaar uit de roulatie was vanwege een kruisbandblessure. ,,Natuurlijk ben ik blij dat ik weer in het veld sta, maar voor nu overheerst de teleurstelling. Als we uiteindelijk het vege lijf redden via de nacompetitie teken ik daar op dit moment voor.”
UVS middenvelder Thijs de Roy van Zuydewijn was evenmin een tevreden man: ,,De laatste tien minuten gaan we wat opportunistischer spelen en dan lopen we maar zo tegen een achterstand aan. Een paar foutjes in de verdediging en dan blijkt Chris van Empel weer een geweldige spits te zijn. We hebben ze lange tijd met de rug tegen de muur gezet, al speelden we onze beste wedstrijd niet. Ook waren we niet fel genoeg en verloren te vaak de strijd om de tweede bal. Uiteindelijk maken we gelijk en ik denk dat het verdiend was.”
In de strijd om de koppositie raakten de blauwwitten twee punten kwijt. Het is geen reden voor de Roy van Zuidewijn het geloof in het kampioenschap op te geven. ,,Nee, we gaan nu niet voor een periodekampioenschap of zo, we gaan wat mij betreft nog steeds voor het hoogste.”
Op 14 maart treft UVS Valken’68 en op 9 mei ontvangt de ploeg DSO. Als de Leidenaren daar twee keer de volle buit halen en ook tegen de ‘kleintjes’ de punten pakken hoeft het niet bij een droom te blijven. Voor DoCoS blijft het billenknijpen en hopen dat een voorsprong eens tot het einde vastgehouden kan worden.
DoCoS – UVS 1-1 (0-0). 82. Van Empel 1-0, 90. S. Verlaan 1-1. Scheidsrechter Vermaat.
DoCoS: Van Harmelen, Van Voorthuizen, Danny Maaskant, Gashi (72. Elkerbout), Van Empel, Filippo, Guijt, Brasker, Amine, Maat (84 Justin Maaskant) , Quellhorst.
UVS: Van den Burg, Lars Verlaan, Sven Verlaan, Van Kempen, Pison, Van der Weijden, De Rooy van Zuidewijn, De Vries (81. Müller), Van Vliet, Tavilla (46. Leugering), Van der Zwaan (46. Adima).
