Ondertussen zag ik alweer vier potjes van diverse regioclubs. Normaliter loopt ons seizoen eind juni af en wordt de maand juli benut om tot rust te komen en om achter de schermen te werken aan het komende seizoen. In augustus kan er weer worden geroken aan vers gemaaid gras en begint het geleidelijk aan weer te jeuken. Het amateurvoetbal volgen en oppakken vanaf augustus heb ik van jongst af aan al gedaan. Eerst als speler en later als schrijver over het amateurvoetbal. Nu ligt het allemaal net wat anders.
Na de rampzalige periode waarin vrij weinig kon en mocht, was het afzien. De contacten waren schaars en de ballen bleven in het ballenhok liggen. Sinds enkele weken is er weer veel vrijheid terug en mensenlief wat merk ik dat ik het amateurvoetbal heb gemist. De energie klotst tegen de plinten op zoals ze tegenwoordig zeggen. Het spel is weer op de wagen en het plezier is weer volledig terug.
De competitiestart laat nog wel even op zich wachten, maar de aanloop er naar toe mag er ook zijn. Het weer vertoeven op de voor ons bekende voetbalcomplexen, het is een verademing. Eindelijk weer dat babbeltje met bekenden en het weerzien met spelers, trainers, bestuurders en volgers van de clubs. Nu ben ik vrij braaf en zat nooit achter de tralies, maar het voelt allemaal als een ware bevrijding en LAV mag vanaf nu weer doen waar het hart sneller van gaat kloppen. Wat een genot!
Toch nog even terugkijken naar het voorbije seizoen en de sportzomer. Vanaf oktober 2020 viel de competitie stil en doken we met zijn allen een zwart gat in. Veel bleef lange tijd onzeker en zoals bekend zijn we er ook nog niet helemaal. Maar laten we kijken naar het halfvolle glas in deze. Ons team besloot het seizoen wel af te maken en dat is gelukt. We wilden ons niet vervreemden van de buitenwereld, clubs en volgers en al helemaal niet van onze sponsoren, ofwel onze levensader. Het was af en toe graven en zoeken, maar we bleven in de lucht en dat is gewaardeerd. Althans, die geluiden hebben ons in de voorbije tijden bereikt.
De sportzomer stond vervolgens bol van de activiteiten. Laten we ons voor nu even beperken tot het EK voetbal, de Tour de France en de Spelen. Het EK werd geen succes voor Oranje. In de groepsfase heerste er nog wel optimisme, maar tegen Tsjechië bleek dat ‘we’ er toch niet zo geweldig voor stonden. Over de bondscoach op dat moment is voldoende gezegd en geschreven en we mogen slechts uitermate content zijn dat de uitstekende voetballer van weleer tegenwoordig een andere dagbesteding heeft, al is mij niet bekend wat hij doet of juist laat.
De Tour de France leverde weer geweldige beelden op en op en top sportprestaties. Mathieu van der Poel piekte een week lang en zette het Nederlandse fietsen in de spotlights. Wout van Aert was eveneens van ongekend niveau en daar heb ik persoonlijk ook ernstig van genoten. Tadej Pogacar was in algemene zin de beste en dat zou hij zomaar kunnen blijven de komende jaren.
Vervolgens was het de beurt aan Tokio. Na een aarzelend begin voor wat betreft Team NL werd het een danig succes met ongekende successen. Soms naar verwachting, maar dan nog, en soms met daverende verrassingen. Ik volgde veel sporten, soms tot mijn eigen verbazing. Ik betrapte mij erop op een dag anderhalf uur te kijken naar handboogschieten. Niet dat het bij mij opgekomen is om leidenhandboogschieten.nl in het leven te roepen, maar wanneer je eenmaal de regels een beetje kent, wordt alle sport leuk wanneer er een oranje kledij wordt gedragen.
Wat een verrassing was het dat Lamont Marcell Jacobs namens Italië goud won op de 100 meter bij de mannen, nog voor Fred Kerley (USA) en Andre De Grasse uit Canada. En dan die gedeeltelijke winst bij het hoogspringen voor mannen. Mutza Barshim (Quatar) en Gianmarco Tamberi vonden dat ze allebei recht hadden op de zege en nu zijn het vrienden voor het leven. Daarover gesproken: de tweede plaats van ‘onze’ Abdi Nageeye, die zijn vriend en Belg Bashir Abdi het brons gunde. Wat een beeld. Okay, voor Keniaan Lawrence Cherono was het minder prettig, maar een vierde plaats op de marathon blijft een puike prestatie.
Het zal u vast ook niet zijn ontgaan dat Dawid Tomala uit Polen het snelst wandelde over een afstand van 50 kilometer. Die race heb ik overigens wel aan mij voorbij laten gaan. Er zijn wel grenzen immers. En dan de ‘Queen of the Games’: Sifan Hassan. Wat een heldin om drie afstanden te lopen en dan ook nog eens een zware vlag te dragen bij het slotstuk. En zo kan ik nog uren doorgaan met succesverhalen over heerlijke topsport en Nederlandse winst. Het leverde al met 36 medailles op. Slechts zes landen gingen ‘ons’ voor. ‘We’ uh nee We, niet te bescheiden, zijn de beste van de Europese Unie.
Eenmaal bijgekomen van deze krankzinnige sportzomer ging het vizier op het amateurvoetbal. Tussendoor kwamen er berichten naar buiten van een andere orde. Of moet ik zeggen planeet? Vanaf de zomer van 2019 heeft Manchester United in totaal zo’n 443 miljoen euro aan transfers uitgegeven. Daartegenover staat 100 miljoen euro aan transferinkomsten. Met een saldo van ruim -343 miljoen euro is United de Big Spender van Engeland. Manchester City staat tweede (-233 miljoen) en Arsenal zit daar kort achter (-227 miljoen).
In Spanje is de schuldenlast van FC Barcelona nog groter dan werd aangenomen. De Spaanse topclub van trainer Ronald Koeman stond op 21 maart van dit jaar 1,35 miljard euro in het rood. Iedereen weet inmiddels dat Messi de stad heeft verlaten en is neergestreken bij PSG. Zijn jaarlijkse salaris daar zal uitkomen rond de 41 miljoen. Zo, en nu neem ik geen bedrag meer in de mond. Ik word iedere keer weer strontmisselijk en ik wil juist fit aan het seizoen beginnen. Dat verwachten wij namelijk ook van de spelers.
O ja, Messi, over zijn kwaliteiten hoeft uiteraard niemand te twijfelen, gaf dit weekend wel aan dat het aanschaffen van een woning in de Franse hoofdstad ‘niet te doen’ is voor wat betreft de prijzen. Ik weet niet of er al een crowd funding is gestart, maar anders is het wellicht een idee om met LAV zulks op te zetten. Je moet er toch niet aan denken dat de beste man straks onder een brug ligt bij de Seine.
Terwijl de voetbalwereld met de dag gekker wordt, staat de wereld, hier en daar letterlijk, in brand. Er is ongekende narigheid en niet enkel in een paar landen of streken. Wanneer je het nieuws volgt, komt de waarheid per dag harder binnen. Geen zin om alle leed hier nog eens op te sommen. Niet dat ik de ogen er voor wil sluiten. Integendeel. Maar LAV heeft nu eenmaal een positieve insteek en neerslachtigheid is ons vreemd.
Afijn, veel voetbal in het buitenland zal ik uit principe niet meer volgen. Al een tijdje is dat overigens al zo. Ik wil er niet meer mee worden geconfronteerd. De focus gaat volledig op het regionale amateurvoetbal. Persoonlijk ben ik geen liefhebber van chocolade en al helemaal niet van puur. Maar in dit geval; dat woord van vier letters link ik gelukkig nog wel aan het amateurvoetbal. We gaan er weer voor dit seizoen…
