Onze redactie levert bijna wekelijks op woensdag een bijdrage aan het Leidsch Dagblad met daarin onder meer aandacht voor een speler uit onze regio onder het divisievoetbal. Zo ook deze week. Voor wie het nog niet las of interesse heeft hierbij het vraaggesprek met de stoppende Enrico Geus van UVS.
Na 25 jaar te hebben gevoetbald is het mooi geweest voor Enrico Geus. Hij heeft UVS recent laten weten dat de club geen gebruik meer zal kunnen maken van zijn diensten. Bij de Leidse vereniging is er begrip voor de zienswijze van de afzwaaiende speler, maar het rijtje met vertrekkende of stoppende spelers is al wel aanzienlijk in de Kikkerpolder. Zo zullen Jeffrey van Kempen, Thijs de Roy van Zuydewijn en de gebroeders Sven en Lars Verlaan uitwaaien. Daar staan inmiddels Hasan Erdogan (Valken’68) en Bart van der Weijden (Ter Leede) tegenover die juist gaan spelen bij UVS. ,,Iedereen maakt zijn eigen keuzes. Wat ik slechts hoop is dat er straks weer een prima groep staat met nog enkele aanvullingen. Uiteraard hoop ik dat UVS in de eerste zal blijven, maar mocht dat niet lukken dan kan er wellicht weer een rol worden gespeeld bovenin de tweede klasse. Ik had graag nog met Bartje gespeeld, want hij was belangrijk bij mijn overstap destijds van Stompwijk’92. Mijn beslissing zat er echter al geruime tijd aan te komen.”
In het kampioensjaar kreeg de tegenwoordig met zijn vriendin in Katwijk woonachtige Geus al twijfels. ,,Ik verloor het plezier in het spelletje en dat is toch echt het belangrijkste. In oktober van het vorige seizoen brak ik mijn enkel en heb ik de nodige wedstrijden moeten missen. Ik merkte evenwel dat ik niet meer de drang had om er zo snel mogelijk weer te staan. Er was nog een opleving toen ik in de finale van de competitie scoorde tegen Vitesse Delft en DSO, maar daarna kwam het gevoel weer terug ondanks het kampioenschap. Natuurlijk vond ik het prachtig om die doelstelling met elkaar te hebben bewerkstelligd en toen en nu vind ik nog steeds dat ik deel uitmaak van een hele fijne spelersgroep en een fantastische club.”
Over zes wedstrijden is het alsnog klaar. ,,In september worden we ouders van een dochtertje en daar willen we volop van gaan genieten en er voor haar zijn. Voetbal is altijd een belangrijk onderdeel geweest in mijn leven en ik heb er veel energie in gestoken. Een trainingsbeest ben ik op zich nooit geweest, maar het voetbal vind ik simpelweg minder van belang geworden. Het is jammer dat het er dit seizoen niet beter op geworden is door de bestuurlijke perikelen bij de club. De spelersgroep is daar te veel bij betrokken geraakt. Dat neemt niet weg dat de spelersgroep bij elkaar gebleven is en we zullen er alles aan doen om te trachten het tij nog te doen laten keren. Het is ook niet zo dat we wekelijks worden weggespeeld. Sterker, het petje gaat vaak af van de tegenstander voor ons spel en dan krijgen we ook de vraag waarom we zo laag staan. Liever zou ik zien dat het petje op blijft en dat we meer gaan winnen.”
Van de stap naar UVS heeft de bij Oomen Verhuizers in Katwijk werkende Geus nooit spijt gehad. ,,Zeker niet. De club heb ik altijd gezien als Stompwijk’92 in het groot. Wel bewaar ik mijn mooiste herinneringen aan die tijd. Dat fenomenale seizoen zal ik nooit meer vergeten. Bij de winterstop stonden we op degradatie en daarna ging het draaien als een tierelier. We pakten een periodetitel en via de nacompetitie speelden we ons de tweede klasse in. Met mijn maatje Nick Ammerlaan samen kwamen we tot 67 goals in alle wedstrijden. Dat vergeet je natuurlijk nooit meer. Het was de eerste keer als senior dat ik een prijs pakte. Bij UVS is dat gelukkig eveneens gelukt en nu is het te hopen dat ik kan afsluiten met lijfsbehoud. Lukt dat niet dan gaat het leven ook gewoon door. Ons wacht thuis iets wat veel belangrijker is.”
