In de vorige Actueel is aandacht besteed aan de jubilarissen, die op de algemene ledenvergadering gehuldigd zijn. Op diezelfde avond waren nog 4 leden 25 jaar lid.
Wat zij betekend hebben voor Roodenburg leest u hieronder.
EELKE HILLEBRAND
Als senior kwam Eelke destijds van Lugdunum over naar Roodenburg. Eelke was een verdediger, waar je drie keer langs moest. Een bijter eerste klasse en een speler, die het van zij inzet moest hebben. Samen met de Gebroeders Pret stonden ze hun mannetje en als aanvaller ging je destijds een slechte middag tegemoet.
Een blessure was er de oorzaak van dat de schoenen aan de wilgen werden gehangen. Voor voetbal was Eelke niet verloren, want hij volgde een cursus sportverzorger en bleef nog jarenlang actief bij de selectie. Verder was hij samen met Bram, Marcel, Rob en Yvonne vele jaren op zaterdagmiddag in het clubhuis te vinden. Vrienden zochten elkaar daar wekelijks op. Eelke heeft een financiële achtergrond en dat is bij de club niet onopgemerkt gebleven. Als lid van de kascommissie is hij nog steeds actief bij de club.
MARCEL VAN DER BURG
Heeft het Blauw Zwarte bloed in de aderen. Zijn moeder was een van Weerlee. Marcel begon in de jeugd en kwam daar uit in de diverse selectieteams. Eén van zijn maten was Gé Tegelaar , met wie hij wel een balletje kon hoog houden. Bij de onder 14, C junioren, kopten ze de bal 110 x heen en weer, zonder dat de bal de grond raakte . Dat werd destijds bijgehouden. In de A-jeugd was Marcel een schuchtere middenvelder. Medespelers als Remco v/d Maat en Duncan Alberga hadden meer praatjes. Zijn echte doorbraak kwam bij de senioren en met name in de tijd dat Wim Rijsbergen trainer was van het eerste elftal. Hij werd omgevormd van middenvelder tot spits. Jarenlang kwam hij uit in het eerste elftal. Marcel maakte een uitstapje naar de Sleutels, maar het blauw zwart bleef in de aderen zitten. Nog jaren kwam hij uit voor het eerste elftal en werd na zijn carrière trainer van zijn stiefzoon Jordy en van het eerste elftal. Met dit eerste elftal wist hij tweemaal te promoveren. De band met Roodenburg is niet helemaal verloren gegaan. Hij blijft de club steunen door zijn lidmaatschap en is er de koppelklaverjas marathon wordt dan is hij nog altijd van de partij.
WILS VAN OOSTEN
Wils kwam 25 jaar geleden over van RCL om bij Roodenburg in de B regionalen te spelen. Bob van Bohemen was destijds trainer en Roodenburg B regionalen was wat anders dan RCL B1. Wils doorliep de jeugdafdeling en kwam bij de senioren terecht. Eerst in het tweede, naderhand werd hij een vaste kracht in het eerste elftal. Omdat hij klein van stuk was, verkeken veel tegenstanders zich op Wils. Hij was van de duivel niet bang en niet verlegen om zijn tegenstander stevig aan te pakken.
Veel van de spelers, waarmee hij in de jeugd had gespeeld, trof hij wederom aan bij de senioren. Zijn boezemvriend is Dennis Ooijendijk en samen begonnen zij als ZZP er te timmeren. Hun vakmanschap bleef niet onopgemerkt en veel werk werd hen toebedeeld. Wie kwaliteit levert, behoeft zich geen zorgen te maken voor de toekomst. Samen met Dennis werkt hij goed aan zijn pensioen van later door de aankoop van een aantal “huisjes”. Momenteel is Wils nog steeds actief. Bij de 35 plus ontmoet hij nog regelmatig zijn voetbalmaten. We kunnen rustig stellen zijn overstap naar Roodenburg een grote invloed heeft gehad op zijn persoonlijk leven.
KOOS DE VOS
Koos kwam bij de club, toen zijn zoon Vincent ging voetballen. Wie wil er leider worden? Dat was vaak de oproep, wanneer een kind ging voetballen en dit gebeurde ook bij Koos. Daarbij dient te worden opgemerkt, dat Koos niet kon bogen op voetbalervaring. Koos was van de korfbal. Het leiderschap , trainen begon bij de kleintjes en het leiderschap liep lang door tot de A junioren. Soms op de voorgrond, soms op de achtergrond. En daar bleef het niet bij. Koos zat in de keukenmontage en hij steunde de club via het plaatsen van een reclamebord langs het hoofdveld.
Nog steeds is Koos op de club te vinden. Op dinsdagmiddag is hij van de partij voor de wekelijkse klaverjasmiddag en als de gezondheid het toelaat, loopt hij weer mee met de wandelgroep.
PS: Koos de Vos heeft afgelopen dinsdag na het klaverjassen / sjoelen de eremedaille in ontvangst genomen van de voorzitter
