‘Hans gaat diep’: ‘Teylingen is meer dan alleen een voetbalclub’

Wie je ook spreekt, allemaal zeggen ze hetzelfde: ‘Teylingen is niet alleen een voetbalvereniging, maar ook een hechte familie.’ De RKVV Teylingen van 6 juni 1924 heeft haar wortels diep in de Sassenheimse samenleving geslagen. Het is een vereniging waar de leden elkaar kennen en naar elkaar omkijken. Het fundament wordt gevormd door meer dan 200 vrijwilligers, die vaak meerdere functies tegelijk vervullen. Een rondgang door de club levert het beeld op van een club waar prestatie en ontspanning hand in hand gaan. Bovenal is Teylingen een vereniging die haar identiteit goed kent en bewaakt.

Er was al eerder een voetbalvereniging met de naam Teylingen, maar deze kon het niet bolwerken. Bij de oprichting van het ‘huidige’ Teylingen in 1924, bestond de club uit 13 leden. Vanaf het allereerste begin speelde Teylingen met een rood-zwart shirt en een zwarte broek. Inmiddels zijn wij een eeuw verder en zijn 28 teams in uiteenlopende categorieën actief.

Theo van der Vlugt mag met recht een clubicoon worden genoemd. De 74-jarige oud-doelman werd aan het begin van de jaren ’60 lid van Teylingen. Na tientallen jaren vrijwilliger te zijn geweest, werd hij in 2021 benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Vol enthousiasme vertelt hij over zijn club.

‘Wij waren van Katholieke huize en Teylingen was gelieerd aan de Sint Pancratius parochie. Om die reden was het logisch dat ik bij die club terecht kwam. Het Katholieke karakter speelde die periode een belangrijke rol. Als wij op zondag voor 12.00 uur al wilden voetballen, dat was er toestemming van de pastoor nodig. Wij speelden wel toernooien bij SVLV in Voorschoten. Vooraf werd dan in de kantine een dienst gehouden. Later is het Katholieke karakter nog weleens reden geweest voor een crisis binnen de club, maar dat is al lang geleden. Wij hebben vorig jaar ons 100-jarig jubileum gevierd als de Rooms Katholieke Voetbalvereniging Teylingen.

‘Ik werd op mijn 12^e  lid, omdat het in die tijd niet was toegestaan om eerder op de voetbal te gaan. Ik zat ook bij het muziekkorps, dus ik moest kiezen. Mensen hadden in die tijd niet de financiële middelen om meerdere dingen tegelijk te doen. Ik doorliep de jeugdelftallen bij Teylingen en werd op een gegeven moment keeper. Hoogtepunt was het kampioenschap in 1974 met het eerste elftal in de 3^e klasse. Ik was toen reservekeeper, maar de kampioenswedstrijd bij Sportclub Lisse was echt onvergetelijk. Op mijn 29^e kreeg ik een hernia. In die tijd betekende dat einde carrière. Ik deed inmiddels al veel vrijwilligerswerk. Daar ben ik toen uiteraard mee doorgegaan. Ik heb heel veel functies gehad binnen de club. Ik was 25 jaar keeperstrainer, ben lang leider geweest van het tweede elftal en ik ben betrokken geweest bij talloze jeugdkampen. Tot op hoge leeftijd heb ik wedstrijden gefloten. Samen met mijn vrouw sta ik al decennia lang achter de bar. Daarnaast maak ik op dinsdag als schilder deel uit van de onderhoudsploeg. Ons gezin staat in het teken van Teylingen. Mijn zonen voetballen allebei nog steeds bij de senioren. Inmiddels heb ik ook voetballende kleinkinderen, die ik op zaterdag graag ga bekijken.’

Teylingen is een warme vereniging waar alle leden gelijk zijn. Balsponsors worden rond de wedstrijden van het eerste netjes in de bestuurskamer ontvangen. Er wordt heel veel tijd gestopt in de jeugdelftallen. Onlangs hadden wij het Pietenvoetbal, waarbij een grote groep kleintjes een wedstrijd speelden tegen 25 pieten. Vorig jaar was de hele club betrokken bij het 100-jarig jubileum. Wij hebben toen een week lang activiteiten gehad. Sommige oud-leden hadden elkaar al 50 jaar niet gezien, dat was heel bijzonder om mee te maken. Komend weekend is de zogenaamde Kerst-Inn, waarbij de vrijwilligers in het zonnetje worden gezet. Teylingen is altijd een zondagclub geweest, maar het hele voetbal is naar de zaterdag verplaatst. Op zaterdag is het een drukte van belang in de kantine. Onze club is nauw verbonden met het dorp Sassenheim. Ook in het eerste spelen vrijwel allemaal dorpsgenoten. Ze spelen nu in de derde klasse, nadat ze afgelopen seizoen in het jubileumjaar kampioen zijn geworden. Ik ga vaak met mijn broers naar het eerste kijken. Wij worden weleens de vier musketiers genoemd!’

Trainer van het eerste elftal van Teylingen is Alan Campfens. De 46-jarige oefenmeester is bezig aan zijn eerste seizoen bij de rood-zwarten. Campfens speelde zelf in de jeugd bij onder andere Ajax en Feyenoord. Als spits kwam hij meerdere malen uit voor Nederlandse jeugdelftallen. Bij Rijnsburgse Boys, SJC en Ter Leede speelde hij in de top van het amateurvoetbal. Na zijn actieve loopbaan bleef hij binnen het voetbal actief als trainer.

‘Ik ben bij een mooie club terecht gekomen. Bij mijn aantreden ben ik eerst de selectie gaan analyseren. In het begin hebben wij hard gewerkt aan de verdediging, omdat wij teveel tegengoals kregen. Ik zie het team nu groeien. Na de titel van vorig jaar, willen wij dit seizoen in het linker rijtje belanden. In de selectie hebben wij een mooie mix van jonge jongens en spelers die elders op hoger niveau hebben gespeeld, maar die nu weer bij Teylingen spelen. De derde klasse is sterk. Olympia uit Gouda maakte op mij de beste indruk, terwijl Meerburg een sterkte en brede selectie heeft. Wij hebben nog niet tegen koploper ESTO en tegen Haastrecht gespeeld, dus die ploegen ken ik nog niet. In principe wil ik graag aanvallend spelen, maar de speelwijze wordt vooral gebaseerd op de kwaliteiten van de aanwezige spelersgroep. Bij Warmunda beschikte ik over een elftal dat heel hard kon knokken, terwijl bij Valken’68 het technische niveau heel hoog was. Ik zie dat Teylingen daar tussenin zit.’

‘Ik teken altijd contracten voor één jaar. Ik vind het belangrijk dat beide partijen een goed gevoel bij de samenwerking hebben, ieder jaar weer. Als voetballer heb ik mooie dingen meegemaakt. Toen ik stage liep bij Ajax, speelde ik in de lichting met Kluivert, Wooter en Musampa. Dat was een mooie tijd. Ik ben nu vooral blij met deze club. Er zijn hier heel veel vrijwilligers die ontzettend veel doen. In de selectie heb ik vrijwel allemaal jongens die uit het dorp komen. Wat grappig is, is dat ik als trainer en speler in totaal 20 jaar dezelfde afslag van de A44 heb genomen. Ik was 17 jaar speler en trainer bij Ter Leede, dat hier ook op Sportpark de Roodemolen zit. Daarnaast ben ik drie jaar trainer van Warmunda  geweest, dat hier tegenover aan de andere kant van de snelweg ligt. Ik voel mij goed thuis in deze omgeving!’

Trotse voorzitter van RKVV Teylingen is Rogier Landwer Johan (1975). De geboren Sassemmer werd in 2017 roerganger van de club, waar hij op 8 -jarige leeftijd zelf als voetballer begon. Zijn credo luidt: ‘we doen het met elkaar’. Als Rogier over Teylingen praat, spat de bevlogenheid er vanaf.

‘Wij woonden vroeger twee straten van het oude complex aan de Menneweg. Ik was geen groot talent en heb Ik tot de B-junioren in de jeugd gespeeld. Daarna ben ik er een aantal jaren uit geweest. Via mijn kinderen ben ik weer als vrijwilliger betrokken geraakt. Zo was ik leider en trainer. Een aantal jaren geleden werd ik gevraagd als voorzitter. Ik heb toen eerst een jaar meegelopen. Daarna ben ik aangetreden. Wat heel bijzonder is bij Teylingen, is het grote en trouwe vrijwilligerscorps. Vaak hebben mensen diverse functies, die ze vol passie uitvoeren. Dat is onbetaalbaar. Het maakt dat wij binnen de vereniging eigenlijk als één groot team functioneren. Wij willen iedereen evenveel aandacht geven. Alle elftallen krijgen de gelegenheid om twee keer per week te trainen, of het nu om het eerste of de jongste pupillen gaat. Bij de jongste jeugd zien wij een enorme groei. Dat zegt iets over de club en geeft hoop voor de toekomst.’

‘Als ik het Teylingen DNA zou moeten omschrijven, dan zeg ik dat het bij ons om meer dan alleen het voetbal gaat. Wij zijn een hechte familie van mensen die dicht bij elkaar staan. Er worden heel veel activiteiten georganiseerd, zoals biljarten, klaverjassen en spelletjesmiddagen voor de jeugd. Soms verlaten spelers de club omdat ze de ambitie hebben om hoger te spelen, maar vaak keren ze uiteindelijk toch weer terug bij Teylingen. Wij hebben een goede relatie met onze buurman Ter Leede. Wij delen het sportpark en hebben goede afspraken gemaakt over het gebruik van de accommodatie. Dat loopt heel goed. Ook de tennisclub participeert in die samenwerking. In 2021 is ons eerste elftal overgestapt van de zondag naar de zaterdag. Dat was logisch, gelet op de regionale ontwikkelingen. Inmiddels zijn wij daar nu aan gewend. De zaterdagen zijn heel druk en gezellig. Wij hebben twee selectieteams, die voor het grootste deel uit eigen jeugdspelers bestaan. Onze club is echt springlevend. Wij hebben een sterke binding en identiteit. En wij gaan met onze tijd mee. Wij zijn actief op alle sociale media en hebben een actuele website. Wij kunnen nog jaren vooruit.’