Toen ik als trainer van Quick uit Den Haag, vorig seizoen, na de gewonnen nacompetitiewedstrijden promoveerde naar de 3e Divisie gonsde al heel snel de naam HBS door de kleedkamer en door de hele vereniging. Ikzelf, als relatief nieuweling, was veel meer bezig met het totale plaatje van de 3e Divisie en het hebben bereikt van de gestelde doelstelling. Ik stond er dan ook niet zo bij stil. Ok, er zou een derby aankomen komend seizoen.
Waarschijnlijk een paar toeschouwers meer, maar het zal toch geen IJsselmeer vogels-Spakenburg of Quick Boys-Katwijk worden? Op dat moment wist ik nog niet hoe zeer ik mij daar in vergiste. Achteraf had ik overigens wel al wat voortekens moeten herkennen. In dat seizoen speelden we voor de HC-cup met -23 een wedstrijd tegen HBS -23. Gewoon op een doordeweeks avondje een wedstrijdje spelen was mijn idee. Maar voor meerdere spelers was het duidelijk ietsje meer dan dat. De eerste helft liepen met name de rasechte Quickers erbij als teveel speed geslikte hebbende junkies. Met bijbehorende verwijde pupillen en opgezette aderen in de keel. Voor mij het eerste teken dat HBS toch een andere uitwerking heeft op de spelers dan pak weg Dongen, hetgeen later overigens nog eens pijnlijk duidelijk werd.
Ik moest in de rust diverse spelers er van overtuigen dat als emotie het over gaat nemen van ratio, dat niet ten goede gaat komen van de prestatie in de wedstrijd. Dat het beter zou zijn uit te gaan van je kwaliteiten en handelen om de wedstrijd te winnen. Ze keken me in die rust aan alsof ik bij de “vijand” hoorde en er helemaal niets van snapte. Vroegen zich af of ik wel van deze planeet was. Uiteindelijk speelden we die tweede helft georganiseerder, beter en wonnen terecht, hetgeen mijn stelling gelukkig onderstreepte. Maar toch, ik werd voor de eerste keer geconfronteerd met de daadwerkelijke betekenis van de Derby Quick-HBS.
Onze start in de 3e Divisie was boven verwachting, niet alleen qua punten, maar ook wat betreft de speelwijze en met name ontwikkeling als team. We konden het niveau makkelijker dan verwacht aan, konden zelfs vaak domineren. Wat voor mij als trainer minimaal zo belangrijk is, we werden met de week volwassener, groeiden zowel tactisch als mentaal. Raakten niet meer in paniek bij een achterstand of zelfs na dik verloren wedstrijden als thuis tegen UNA en uit tegen Jong-Vitesse. Nee, we bleven redelijk onszelf en hadden vertrouwen in onze manier van spelen en ieders rol daarin. We haalden onze punten en dat gaf rust.
Enkele weken voor de eerste wedstrijd tegen HBS merkte ik dat het erg ging leven in de club. Ikzelf had nog steeds het idee een wedstrijdje te moeten spelen met wat meer publiek. Leuk, maar uiteindelijk gaat het gewoon om drie punten. Toch voelde je met de dag meer spanning in de club ontstaan. Ik heb geprobeerd om die spanning en druk uit de kleedkamer weg te houden. Er werd tot de week van de wedstrijd niet (openlijk) over HBS gesproken, maar ik heb niet de illusie dat dit onderling ook niet het geval was. Wij voelden ons beter dan HBS, hadden meer vertrouwen en meer punten. In die laatste paar dagen bleek mij pas hoe groot het daadwerkelijk was. De organisatie vooraf, de aandacht van pers en de druk die iedere Quicker op deze wedstrijd legde, was massaler dan ik dacht. De dag van de wedstrijd bleek pas daadwerkelijk wat dit inhield. In één woord onvoorstelbaar, de entourage, de onderlinge sfeer en uiteraard de uitslag maakte het tot een onvergetelijk evenement. Ik was verbaasd en zeer onder de indruk. Gelijktijdig realiseerde ik me dat de thuiswedstrijd nog moest komen en dat het voor mij ook moeilijk zou worden om dan ook zo nuchter en afstandelijk in de aanloop te zijn. Ik was namelijk onderdeel van dit gebeuren geworden, zat er nu middenin. Zou dus meer moeite hebben om de ratio het te laten winnen van de emotie.
Feit is wel dat ook ik na die dag al uitkeek naar de return. In de tussenfase zijn we doorgegaan met het behalen van voldoende punten. Kwalitatief was het niet altijd meer zo heel goed, maar nog steeds voldoende om bij de bovensten mee te blijven draaien. De ploeg bleef mentaal sterk en volwassen in wedstrijden. We werkten hard en hadden een fantastisch trainingskamp, ook culinair gezien, in Sevilla.
De competitie ging weer van start en de return naderde met rasse schreden. Niets veranderen wat werkt dacht ik en mijn strategie was wederom om de wedstrijd tegen HBS zolang mogelijk uit de kleedkamer te houden. Alleen bezig te zijn met de komende wedstrijd, de focus van week naar week te verplaatsen. Ikzelf merkte dat ik er meer moeite mee had dan in mijn ‘naïeve’ periode voor de eerste wedstrijd tegen HBS. Iedereen voelde dat het ging komen. In de kleedkamer werd er nog steeds niet openlijk over gepraat, maar gelukkig hoor en zie ik niet alles. Twee weken voor de derby verloren we thuis tegen toen hekkensluiter Be Quick en de week daarna werden we afgelast tegen Hercules. Niet een echt ideale voorbereiding dus.
Wel een mooie gelegenheid HBS zelf, thuis, te zien spelen tegen EVV. Ook bij HBS voelde je de spanning in de aanloop naar de wedstrijd. Zij wonnen die wedstrijd en daardoor werd hun vertrouwen gesterkt. Wij hadden niet gespeeld en daarvoor verloren. Toch voelde ik dat het vertrouwen in de groep niet aangetast was. Wel zag ik heel veel strijd, passie en wilskracht in de laatste trainingen. Om je heen zag je de vele vrijwilligers werken aan de voorbereiding. De organisatie werd zeer professioneel aangepakt en de digitale kaartverkoop liep als een trein. Dat en in het achterhoofd de impact van deze wedstrijd zorgt ongevraagd voor extra druk, hoezeer we dat ook in pers en naar derde wilden ontkennen. Tuurlijk was de druk er en nu ook veel meer bij mij dan voor de eerste keer. De organisatie was perfect maar wij hadden de verantwoordelijkheid er iets van te maken. De entourage en sfeer deed niet onder voor de eerste editie, met name het onderlinge respect tussen beide clubs is indrukwekkend. Niks geen politie, ME en vechtende massa’s. Nee dik 4000 mensen die met elkaar genoten van een geweldig feest.
De week erna bleek tijdens Rijnsburgse Boys- Katwijk dat dat tegenwoordig helaas niet meer vanzelfsprekend is. Maar wel tijdens HBS-Quick en Quick-HBS en dat is een geweldig compliment aan beide verenigingen. Hulde en iets om waarlijk trots op te zijn. De wedstrijd zelf begon eigenlijk pas echt tijdens de voorbespreking bij Pex, een restaurant tussen beide, tegen elkaar aanliggende, complexen in. We waren bewust hierheen gegaan, net als de vorige keer, om niet al de hele middag al in de heksenketel te zitten. Proberen nog wat momentjes van rust te vinden. Met elkaar te zijn. In deze bespreking hebben we ook veel aandacht besteed aan onze corner, met videobeelden en al. Details doornemen in de uitvoering en het belang daarvan.
Het maakte de tweede goal, die zo ontstond, alleen nog maar lekkerder. De wedstrijd zelf was vergelijkbaar met de eerste; spanning, onrustig spel, een achterstand maar uiteindelijk winst. Wederom was het gevoel wat je na afloop voelt ultiem. De blije mensen, Quickers in hart en nieren, die je ziet genieten en trots ziet zijn. Het was schitterend. Mijn familie en vele vrienden en kennissen die er waren, heerlijk. Het feest na afloop was groots maar op mijn leeftijd is een biertje met sigaretje buiten die dansende massa meer mijn ding. Deze wedstrijden moeten namelijk voor de clubs zijn. Ikzelf was al onder de indruk van de club geraakt en dit gevoel is door het onderlinge saamhorigheid , de clubliefde van alle Quickers, het organisatievermogen en het respect naar anderen alleen nog maar vergroot. Maar wat vooral is bijgebleven dat tot diep in de nacht honderden mensen danste en feest vierden tijdens een georganiseerde “after party” in het clubhuis. Niet alleen Quickers, maar HBS-ers en Quickers door elkaar heen. Zoals sport is bedoeld en zoals een derby is bedoeld.
Maar zoals het helaas niet vaak gaat. Respect en gezond verstand zijn niet altijd in voldoende mate aanwezig bij zich supporter noemende mensen. In de streek is Rijnsburg-Katwijk daar recent weer een voorbeeld van geweest en landelijk hebben de “supporters” van ADO tegen Utrecht en Ajax tegen PSV ook weer laten zien er weinig van te begrijpen.
P.S. Overigens verloren we de wedstrijd na de Derby uit bij Dongen. Er is dus nog zat werk te doen.
 (1).jpg)
