Herman Mulder (87): ,,Verdorie, kent niemand mij meer bij UVS?”

Herman Mulder voetbalde van vlak na de 2e Wereldoorlog tot 1960 bij UVS, speelde als spits in de hoofdmacht en kwam eenmaal als blauw-witte prof in het veld.  Dat is een lange periode en een loopbaan waar je best trots op mag zijn. Zijn naam kom je echter nergens  tegen in de door archivaris Fred Beerenfenger met een chirurgische precisie bijgehouden geschiedenis van de club. In de rijk met foto’s geïllustreerde boeken, uitgegeven ter gelegenheid van het 50-, 70- en 100-jarig bestaan van UVS (Uit  Vriendschap Saâm) komt zijn naam niet voor. Rara! Er is één foto in clubtenue van de inmiddels 87-jarige Leidenaar boven water gekomen, opgevist door hemzelf.

De indertijd boomlange (1.87) Herman Mulder, geboren in de steeg naast Sociëteit Minerva in de  Leidse Breestraat (“Boven het café, dat nog steeds bestaat”) heeft zich goed voorbereid op het interview met LeidenAmateurVoetbal. Hij stond in misschien wel het sterkste elftal uit de meer dan 100-jarige clubgeschiedenis. ,,Noteer maar”, zijn vinger priemend bij Bas Wallaart, Koos Fasel, Cor Verhoog, Koos van Putten, Joop de Wolf, Jan Blom, Ton Kantebeen. ,,Geen misselijke namen, hè.” Om er meteen een anekdote aan toe te voegen: ,,In de spits liep ook Aad Harmsen, een echte showbink. Na elk schot dat hij loste, haalde Aad een zakkammetje uit zijn kontzak tevoorschijn, fatsoeneerde zijn haar en zocht weer een aanspeelbare positie.”

Inge, al bijna 60 jaar Hermans charmante wederhelft, wil zich mengen in het gesprek. Zij wordt door de voormalige spits afgestopt op eredivisie niveau,  met de woorden: ,,Lieverd, de beide heren zijn voor mij gekomen, dank je wel.”

Erwtensoep

De bewoner uit de wijk Koppelstein opent zijn boek vol herinneringen bij het hoofdstuk ‘Dingen die je nooit vergeet’ en vertelt: ,,Weet je wie ik in de boeken van UVS niet ben tegengekomen. Nee? Dat kun je ook niet weten. Eef Binsbergen.”

Wat is het geval? Eef Binsbergen was jeugdtrainer en leider van UVS Aspiranten A1, Herman droeg de aanvoerdersband. ,,Wij moesten voetballen bij Alphense Boys. Zij stonden 1ste  en wij 2e. Wij gingen met de bus naar Alphen. Ja, wij betaalden zelf de bus. Alphense Boys, altijd een zware tegenstander. Voor de wedstrijd legt Binsbergen de tactiek uit en was zo gefocust op de drie punten, dat hij ons bij winst zou trakteren op erwtensoep. In een zinderend duel keerden wij met de volle buit in de tas terug naar Leiden. Aan de Stationsweg stapten we voor de deur van Ruteck’s uit en lieten ons de erwtensoep goed smaken. ‘Nog een bordje, winnaars?’ vroeg Binsbergen. Het antwoord kun je wel raden.”

Tijdens een Voetbalzomerkamp in Nunspeet pakte de jeugd van UVS de medailles. Deze moesten later worden teruggegeven omdat bij UVS een niet-geregistreerde speler meedeed.

Dwars door Leiden

Namen van penningmeester Koos Ouwerkerk (,,Hij was faliekant tegen de megalomane plannen om betaald voetbal te gaan spelen”) en Henk Laman (,,Ontelbare jaren was hij secretaris, een ongeëvenaarde clubman, van wie men zei dat hij alleen kon slapen in pyjamapakken met de vertrouwde UVS-kleuren. Haha”) passeren de revue. Ook die van Sam Meersburg: ,,Sam was bruggenwachter en trainer bij de atletiektak van UVS. Hij regelde de deelname van UVS-teams voor de estafetteloop Dwars door Leiden.  Een geweldig evenement. In een van de geschiedenisboeken van UVS staat een foto van hardlopers, maar dat waren jongens van het 2e team. Mulder liep bij de echt snelle jongens en werd ingezet voor het laatste stuk aan de Witte Singel, van Thee- en Speeltuin Oud Hortuszicht naar de finish bij het Leidsch Dagblad. ,,Ja, ik kon aardig hardlopen in die tijd, de prijsuitreiking vond plaats bij Royal op de Doezastraat, hoek Boisotkade.”

Estafette Dwars door Leiden. Als laatste loper pakte de snelle Herman Mulder tweemaal
dit kleinood voor het team van UVS.

In totaal heeft Herman vier keer met UVS Dwars door Leiden gerend, de club won de estafettestok tweemaal. ,,Ik combineerde atletiek met voetballen en lag in feite bij voorbaat achter op atleten van AV Holland en De Bataven, die zich concentreerden op de loopnummers.”

De Bataven hadden ook een klasbak als sprinter, Wim van Dorp, die later overstapte naar Roodenburg en daar nog bijdroeg aan menig kampioenschap. ,,Ja, Wim heb ik goed gekend, we gingen met hem en Leo Schalks vaak naar voetbalwedstrijden van het Nederlands elftal. Wim heeft later fortuin gemaakt in nummerplaten. Een geweldige kerel.”

Wim van Dorp (gebogen, 3e van rechts), hardloper, verspringer en voetballer (Roodenburg), met wie Herman Mulder menige voetbalwedstrijd in het buitenland bezocht.

Lege flesjes

Wanneer Herman even weg mijmert en in gedachten verwijlt in die ‘goeie ouwe tijd’, springt Inge in het gat: ,,Ja, ik heb ook aan sport gedaan, turnen bij Nieuw Brunhilde. Elk jaar hadden we een uitvoering in de Stadsgehoorzaal. Ik blonk uit met de knotsen.” Herman: ,,Dat is je reinste ballet, joh, we zaten langs de kant te genieten van de opwaaiende korte rokjes.”

In de tijd dat Herman furore maakte bij UVS woonde het gezin Mulder in de Johan Willem Frisostraat. Tegenover huisde doelman Koos van Putten. ,,Op zondagmorgen werd er geklaverjast en de verwachtingen van de wedstrijd later die dag besproken”, vertelt onze Held. ,,Bij goed weer fietsten we naar de Wassenaarseweg, wanneer het regende pakten we de Gele Tram, die ons vlak bij het stadion van UVS afzette. Wanneer we in de buurt van Leiden uitspeelden, gingen we ook vaak met de Gele Tram, waarin ook supporters hadden plaats genomen.”

Peter, de oudste zoon van Inge en Herman, ging steeds regelmatiger mee naar UVS, vooral natuurlijk wanneer papa moest spelen. Hij was niet zo zeer gek op het spelletje, nee voor hem betekende een wedstrijd ‘kruip door, sluip door’. Het ventje verzamelde lege flesjes en bracht die armenvol naar de kantine, waar hij tien cent per flesje voor ving.  ,,Dat was ook de tijd dat wanneer je de letters van de Mekka-verpakking spaarde, opplakte en bij Jamin inleverde, je een gratis Mekka kreeg.”

Herman Mulder heeft het interview met LeidenAmateurVoetbal nauwkeurig voorbereid. ,,Kijk ‘ns met wie ik allemaal bij UVS heb gespeeld.”

Kassa

Hoe langer geleden, hoe groter de verhalen. Het aantal toeschouwers bij voetbalwedstrijden is daar een goed voorbeeld van. ,,Wanneer wij met UVS tegen Roodenburg moesten aantreden, stonden er zo’n 10.000 mensen langs de lijn. Zoiets geloof je niet als je dat niet hebt meegemaakt. Menig penningmeester uit de Keuken Kampioen Divisie zou daar vandaag de dag de vingers bij aflikken.”

De supportersclub van UVS – gaat Mulder verder – organiseerde busreizen naar uitwedstrijden, er reden soms twaalf bussen in colonne richting Zwartemeer in Klazienaveen bij voorbeeld. Dik 200 kilometer heen, 200 kilometer terug.  De hele dag onderweg. Een doorgewinterde UVS-er als Herman reisde mee.

Van een profavontuur is geen sprake geweest voor de man die bij de Luchtmacht in Volkel zijn militaire dienstplicht vervulde. Slechts in een wedstrijd werd hij opgesteld. Tegen welke opponent heeft hij even niet paraat. Het leverde hem de somma van 25 harde guldens op. Er moet dus gewonnen zijn. Er werd 4 avonden getraind. De kassa rinkelde, de spelers vingen 10 gulden. Miste je een training? Geen stuiver ging jouw kant op.

Vier UVS-spelers maakten deel uit van een kwartetspel, getekend door Dik Bruynesteyn. Herman Mulder zou niet misstaan hebben tussen deze iconen, met wie hij samenspeelde.

Piet Kantebeen

Aan het einde van zijn voetballoopbaan bewaart Herman Mulder minder prettige herinneringen. Het kost – dik 60 jaren na dato – nog enige moeite over deze zwanenzang te vertellen. Na enig aandringen, doet hij het toch, wel met zichtbare tegenzin: ,,Wij speelden tegen DHC in Delft. Ik stond op mijn vertrouwde stopperspilpositie. De jongens en ik hadden er zin in. Geen vuiltje aan de lucht. Hoewel DHC aanvallend sterk was, wisten wij de 0 te houden. Trainer Kantebeen leek daar bij voorbaat voor te tekenen. Dan gebeurt er het volgende: ik neem de bal aan, wil die razendsnel doorspelen naar Cor Verhoog die dan als kwikzilver zo snel kan gaan counteren. Het gebeurt me nooit, ik trap mis. De attent reagerende spits van DHC aarzelt niet en passeert Koos van Putten. We gaan puntloos naar huis. Aan alle  kanten word ik getroost, behalve door Piet Kantebeen. Hij heeft de dampen in en zet mij terug naar het 2e elftal. Dat heb ik niet gepikt, leverde mijn spelerskaart in en zegde mijn lidmaatschap op. Kort lontje van mij? Of een niet zo slimme reactie van de coach? Laten we het maar op het midden houden, beiden schuldig.”

De uitdrukking hoor je tegenwoordig meer: Wanneer er een deur dicht gaat, gaat er elders een open. Dat klopte in het geval Herman Mulder: hij ging zijn vrije tijd wijden aan het ivoor, biljarten. Hij ontpopte zich als een libre-speler (gemiddelde 4+), als driebander haalde hij 0,42. Hij werd voorzitter van een biljartvereniging met 30 leden en de grondlegger van Biljartcentrum De Voskuyl in Oegstgeest , waar de nodige verenigingen en liefhebbers  het spelletje spelen.

Na zijn periode bij UVS wierp Herman Mulder zich op het biljarten. Hier rechts op de foto met matador Raymond Ceulemans.

Eenmaal gepensioneerd werd Mulder binnengehaald bij een grote sportwinkel waar hij de afdeling Biljart (met  biljarts van Cees van Oosterhout) tot bloei bracht. Weer later zorgde hij voor de nodige biljartontspanning in verzorgingshuizen als Rijn & Vliet en Parelvissers.

Minder mobiel dan vroeger volgt Mulder het voetbal vooral op zondagavond. Om 19.00 uur posteert hij zich voor de buis. Inge weet dat de liefde-van-haar-leven dan het bord op schoot wil hebben en niet gestoord wil worden, zeker niet wanneer de flitsen van Feyenoord in de huiskamer worden uitgestrooid. ,,Feyenoord was, is en blijft mijn club.” Herman kijkt er hemels bij. Voor hem moeten de Rotterdammers Louis van Gaal aantrekken als opvolger van Giovanni van Bronckhorst. Louis’  laatste kunstje: Feyenoord kampioen maken. ,,Wanneer hij dat voor elkaar brengt, en dat lukt hem, verdient hij een eigen museum in Rotterdam, zo niet, dan een standbeeld.”

Eenmaal heeft Herman Mulder in de Kuip mogen acteren. Hij viel in een wedstrijd tegen Emma uit Dordrecht , met Wim, Cor, Janus en Freek van der Gijp, in voor Joop Devilee die tijdens de warming-up geblesseerd raakte: ,,Dan kom je de tunnel uit, loop je tien treden de trap op en dan die immense ruimte. Daar kan ik nog weleens van dromen.”

Zoals Herman ook met een glimlach terugdenkt aan een wedstrijd tijdens welke hij in de heupzwaai werd genomen  door een tegenstander en in de modder belandde. ,,Aad Harmsen heeft toen revanche genomen en die speler een oplawaai gegeven, hij zag er niet uit, helemaal onder de bagger.  Dat was pas Uit Vriendschap Saâm in optima forma.”

In de Jubileumboeken van UVS komt de naam van Herman Mulder nergens voor. Rara.

Toch blijft de vraag hangen: Hoe komt het dat de naam van Herman Mulder niet rondzingt in de Kikkerpolder? Simon van Meijgaarden, een van de drie broers die hun footprints bij UVS hebben, is op verzoek van LeidenAmateurVoetbal als een Sherlock Holmes op onderzoek uitgegaan. Broer Aad (73) kent Herman niet en gelet op het leeftijdsverschil is dat wel verklaarbaar. Broer Bob (80) zegt aanvankelijk Mulder niet te kennen. Na enig peinzen begint er iets te gloren, en zegt: ,,Als wij het over dezelfde persoon hebben heeft Mulder in de Dahliastraat gewoond. Hij speelde in het 2e elftal van UVS, was rechtsbenig, enig kind van aardige ouders. Ik heb weleens bij hem thuis spelletjes gespeeld.” Nee, Bob, dit klopt helaas niet. Simon van Meijgaarden die columns schrijft voor de website van UVS (Ga ze lezen, vrienden!) zet zijn speurtocht voort. Na de wedstrijd UVS-De Valken ’68 (1-0) ontmoet hij Dik van der Leek en Pim van Kampen, beiden flinke 80-ers en die-hard UVS-ers. Alle 2 reageren ze spontaan. Zeker kennen ze Herman nog: ,,Is die niet van 1931? Grote stevige kerel, zwart haar, goeie verdediger, kon verschrikkelijk hard lopen, heeft vele keren meegedaan aan de estafetteloop Dwars door Leiden.” Simon: ,,Zo zie je, Herman Mulder is nog niet vergeten bij UVS.”

En Fred Berenfenger? LeidenAmateurVoetbal zal hem de enige foto van Herman Mulder in UVS-tenue toesturen. Voor het archief.

Foto’s: Collectie Herman Mulder

Scans en actuele foto: J.C. Kranenburg

Nog steeds verliefd. Herman Mulder met zijn Inge, met wie hij bijna 60 jaar getrouwd is.

Laatste nieuws

Mede mogelijk gemaakt door

Voor de laatste updates!

Volg ons op social media!