Rabobank LAV Cup- Tweeënhalve week terug leverde de Leidse derby tussen DoCoS en UVS geen winnaar op in competitieverband (1-1). De hekkensluiter mocht daar feitelijk bezien de minst gelukkige mee zijn, omdat de blauwwitten heel laat pas op gelijke hoogte kwamen. In de achtste finale van dit toernooi troffen de teams elkaar weer en nu zegevierde de nummer vier van 2C met nipt verschil (0-1).
Beide ploegen namen deze ontmoeting serieus gezien de opstellingen. Weliswaar hadden zowel Dennis Olman als Patrick van Dullemen te maken met afwezigen vanwege blessures, maar voor het overige kon de intentie worden waargenomen graag de volgende ronde te willen bereiken. Bij de brigade uit de Morsch was Simon Joubij weer eens van de partij en de hoop is nu dat de middenvelder wel elke week beschikbaar zal blijven. Zijn inbreng is en blijft belangrijk, hoewel de sterkhouder dit keer nog geen helft op het veld verscheen. Bij UVS was er dit keer onder meer een basisplaats weggelegd voor Enrico Geus, Emanuel Brown en Wesley Kerkvliet.
Joubij was de eerste met een schotpoging. Zijn inzet ging voor hem net langs de verkeerde kant van de paal. Ruben Leugering testte aan de overzijde Mitchel van Abswoude, maar de doelman doorzag zijn poging. Er werd aan weerszijden hard gewerkt en de ruimtes waren klein. Een uitstekende opening van de sterk acterende Robin Brasker, net als collega Ilias Amine in het hart van de defensie overigens, werd niet op waarde geschat door een van de aanvallers en zo bleef de mogelijke 1-0 uit. Geus mikte naast op een assist van Brown namens UVS. Grote kansen bleven verder uit en dat had vooral te maken met onophoudelijke slordigheden van de beide ploegen.
Kort na de pauze kwam het hoogtepunt eruit rollen. Aanvoerder Bart van der Weijden spelde zich vrij en krulde de bal met links, zelf benoemd als ‘chocoladebeen’, met gevoel en precisie in de bovenhoek. De middenvelder bleek maar weer eens van onschatbare waarde voor zijn ploeg. Het maakte dat UVS meer kon gaan leunen en DoCoS mocht komen. Dat deed de gastheer echter zelden met een passend idee en geruime tijd bleven serieuze kansen uit.
Olman mopperde over de veldbezetting en dat er geen rust aan de bal was. Daarmee sprak de trainer bepaald geen wartaal en dat mochten de meeste spelers zichzelf aanrekenen. Op deze wijze kon UVS geen pijn worden aangedaan en zo kabbelde de fletse derby zich voort. Vlak voor tijd, nadat er over en weer enkele wissels hadden plaats gevonden, leek de 1-1 in de maak. Mike Flippo ging er op rechts van tussen en kwam schuin voor het doel uit. Zijn poging hield het midden tussen een schot en een voorzet en zo verdween de bal voorlangs het UVS-doel, waarbij Danny Maaskant er bij de tweede paal ook niet meer bij kon. In de slotminuut was Marvin Sloos nog dichtbij de 0-2, maar de zege van UVS kwam niet meer in gevaar.
Al met al werd het, net als enkele weken terug, geen beklijvende derby. Sportief ging het er zeker wel aan toe, maar beide ploegen verkeren bepaald niet in hun beste vorm. De vraag is of die bij UVS er weer snel zal komen gezien de al opgelopen achterstand op koploper Valken’68 in de competitie en de kwartfinale tegen Kagia in Lisserbroek. De oranjehemden wonnen een paar kilometer verderop in een krankzinnig duel van FC Rijnvogels 2 (verslag volgt spoedig). Ook DoCoS zal zich fors moeten verbeteren om degradatie te kunnen ontlopen. Werk aan de winkel dus voor deze twee Leidse ploegen die ,voor aardig wat publiek, gezien de omstandigheden niet konden imponeren.
Basisopstelling DoCoS: Van Abswoude, Maat, Amine, Brasker, Van Voorthuijzen, Joubij, Van der Leek, Gashi, Guijt, Van Empel, Quellhorst.
Basisopstelling UVS: Kerkvliet, Sloos, Pison, L.Verlaan, De Roy van Zuydewijn, Leugering, Van der Weijden, Geus, De Vries, Van der Zwaan, Brown.
