‘De onderhandelingen met FC Boshuizen liepen spaak’
De op 17 november 1986 in Damascus geboren Tarek Kharboutli ontvluchtte het door de burgeroorlog geteisterde Syrië. Via via – het aangrijpende verhaal over zijn reis naar de vrijheid zullen wij u, bezoekers aan deze website, besparen, bereikte hij Nederland. Vrouw Thouraya en dochter Jena en zoon Joud belandden eerder in Denemarken. Tarek was een heel grote meneer in Syrië, profvoetballer en doelman van het nationaal elftal. Een man met status, veelgevraagd als model in advertenties en televisiecommercials.
‘Captain’ werd Tarek genoemd. Toen hij opgeroepen werd voor de militaire dienst en zijn paspoort moest inleveren, verkocht hij zijn bezittingen en van de opbrengst betaalde hij mensensmokkelaars, die hem met valse papieren naar Nederland brachten. Tarek werd de lieveling van de media. Hij verscheen in het Studio Sport (NOS), werd geïnterviewd door landelijke dagbladen als het Parool en het AD, en speelde een hoofdrol in ‘Keeper’, een documentaire uitgezonden door NPO2, bekroond met de prijs voor de Nederlandse Filmkritiek op het Nederlandse Filmfestival 2019. Tarek Kharboutli, die door zijn lengte (1 meter 90), zijn afgetrainde body én uiterlijk, een frappante gelijkenis vertoont met wereldvoetballer Ronaldo, legt zijn hand op zijn hart en zegt: ,,Ik ben Nederlander en ben vast van plan mijn leven lang hier te blijven.”
LeidenAmateurVoetbal heeft een uitstapje gemaakt; in het pittoreske plaatsje Vijfhuizen is afgesproken met Tarek. Om precies te zijn bij zijn huidige voetbalclub Sport Vereniging Door Sport Ontspanning Vijfhuizen (sv DSOV). Door de corona vindt de ontmoeting weken later plaats dan gepland. Stipt 15.00 uur rijden het LAV-duo Mentink/Kranenburg en de DSOV-doelman het parkeerterrein van DSVO op. ‘Afspraak is afspraak’, zal de met zorg gecoiffeerde (messcherpe scheiding) Tarek later zeggen. Het lijkt alsof het drietal elkaar al jaren kent. Het klikt direct. Kharboutli spreekt voortreffelijk Nederlands.
,,Ik heb maar twee maanden Nederlandse les gehad. Ik wilde dat iedereen meteen Nederlands tegen mij sprak. Ook vroeg ik ze mij op fouten te wijzen, volgens mij de beste manier om een taal te leren.” Klopt. Toen de LAV-interviewer de uitgeweken Syriër opbelde en in zijn beste Engels vroeg wanneer en waar we elkaar zouden treffen, antwoordde hij: ,,Praat Nederlands met mij.”
Over integreren gesproken! De hele week is Kharboutli bij DSVO aanwezig. Hij traint er zelf, geeft keeperstraining en is er ook wanneer zijn 7-jarige zoon Joud er zijn wedstrijdjes speelt. Pas aangekomen in Nederland verlangde hij hartstochtelijk naar vrouw en kinderen. ,,Hoever is het fietsen naar Denemarken?” vroeg hij, ervan uitgaande dat de afstand Zaandam (hij woonde op een asielboot) en de woonplaats van vrouw, kinderen en schoonouders eenvoudig te overbruggen zou zijn.
Toen de landkaart er aan te pas kwam, wist hij meteen beter. Het werden dagelijkse telefoontjes naar het thuisfront in het vreemde land en een offensief om het gezin in Nederland compleet te maken. Tarek is een Schorpioen. Hij is charmant, spraakzaam, formuleert beter dan menige Nederlander en weet wat zijn doel is. Het gezin is herenigd, woont in Amsterdam. De kinderen gaan op school, spreken vloeiend Nederlands en mama gaat kijken wanneer Jena hockeyt en Joud voetbalt. Ogenschijnlijk hebben zij de trauma’s van de oorlog en de angstige reis naar Europa zonder al te veel psychische schade verwerkt. Ten overvloede zegt Tarek: ,,Nederland is mijn land, hier ligt de toekomst van mijn vrouw en mij en onze kinderen.” Tareks vader, die ook gevoetbald heeft, is in de oorlog gestorven; wekelijks belt hij zijn moeder die in Damascus is gebleven. Ouders sturen hun dierbaarste bezit, hun kinderen, het land uit, is algemeen bekend. ,,Om elders een toekomst op te bouwen. Dat is het toppunt van liefde”, vindt Kharboutli. Hij kijkt naar het helblauwe zwerk met een enkele wolk die lijkt op een suikerspin. Tranen?
Profvoetballer
Hij vermant zich en vertelt: ,,Voetbal is waanzinnig populair in Syrië, basketbal komt op afstand op de 2e plaats. Onze eredivisie heet Premier League, ook kennen we het toernooi om de Syria Cup. Verder strijden wij met het nationale elftal om de Asia Cup tegen landen als Kuwait, Maleisië en Singapore.” Tot zijn zeventiende jaar maakte Tarek deel uit van Al Wahda in Damascus. Hij werd gescout en sloot zich als prof aan bij Al Shorta. Jij werd dus betaald? Substantieel? ,,De bedragen zijn niet te vergelijken met wat er in Europa financieel omgaat”, vertelt hij. ,,Ik ontving zo’n 6000 dollar per maand. Dat is voor Syrië veel geld. Daarnaast was ik fotomodel en verdiende daar goed mee.” Hoe goed? ,,Zo goed, dat wij een prachtig huis hadden, 2 auto’s voor de deur en verder alles wat ons hartje begeerde.” En het nationale elftal, hoe werd je geselecteerd? ,,De bondscoach was Nabil Maâloul, een Tunesiër, een prima vent, maar ook beïnvloedbaar.” Hoe bedoel je? ,,Wanneer een hoge ome hem belde en zei dat hij de zoon van een vriend of kennis moest opstellen, gebeurde dat ook.” Een vorm van corruptie? ,,Ja, dat kan je wel zeggen.”
Rebellenleider
Voordat Tarek zijn entree in het Syrisch nationaal elftal kon maken, moest hij plaatsnemen op de bank. Op doel stond de immens populaire Abdelbaset Saroet, een rebellenleider die het opnam tegen president Assad. Een bij voorbaat verloren zaak. Abdelbaset werd tijdens een demonstratie gedood. Het klinkt cru, maar de dood van Saroet betekende voor Tarek het begin van een kortstondige carrière in het team van Syrië. Maar eerst Al Shorta. ,,Wij voetbalden overal, ondanks de oorlog. Een dag voor de wedstrijd kwamen wij met de bus aan in Homs, Aleppo, Lattakia, Hama, noem maar op. In een hotel bereidden wij ons voor op de wedstrijd. Besprekingen, videobeelden. De andere dag speelden wij de wedstrijd en reisden terug naar Damascus. Het ging allemaal even vlot, en dat tijdens een oorlog. Vreemd, raar, ondenkbaar en toch gebeurde het.”
Met het nationaal elftal – De Rode Adelaars genoemd – ging Tarek voor cruciale ontmoetingen in trainingskamp, nooit in Syrië. De voorbereiding vond plaats in Kuwait, of Abu Dhabi, in de mooiste hotels. Kon de boomlange doelman niet naar Saoedi Arabië om het grote geld te pakken? ,,Nee, nooit, daar wil ik niet voetballen, de cultuur voor buitenlanders is daar zo anders. Niet te vergelijken met Nederland. Hier word je welkom geheten, hier zijn de mensen open en hartelijk.” Ben je hier niets tegen gekomen waarvan je zegt ‘bah’? ,,Oh jawel, er zijn mensen die tegen vluchtelingen zijn. Tegen hen zeg ik: het beste, dag en ga hen uit de weg. Verder weet ik niets negatiefs te zeggen. En wanneer ik dat wel zou hebben, zeg ik jou dat niet. Uit respect.”
Kibbeling
De slanke doelman vindt zichzelf geen lijnkeeper, wel een goalie die heerst in de zestien meter en vooral sterk is wanneer hoge ballen in de doelmond worden geprikt. ,,Die zijn geen probleem voor mij”, klinkt het vrij zelfverzekerd. Wie filmpjes van Tarek op you tube bekijkt, kan zelf constateren, dat de loeiharde passes, laag ingesloten, ook een prooi voor hem zijn. Hoe dirigeert hij zijn achterhoede? ,,Ik laat van mij horen. Dat doet elke keeper. Ik roep, schreeuw en geef aanwijzingen, maar met mate. Het mag niet ten koste van mijn concentratie gaan. Ik moet goed bij de les blijven.”
Een mooie uitspraak, grappend: ,,Wanneer wij winnen, heeft de trainer dat gedaan. Wanneer wij verliezen krijgt de keeper de schuld.” Hij zegt bij verlies behoorlijk de pest in te hebben. Na afloop een biertje? ,,Nee, je zult mij niet aan het bier zien. Ik ben moslim, geen fanatieke, maar alcohol drink ik niet. Wanneer de anderen een biertje drinken, drink ik ijsthee, dat is ook heerlijk.” Wanneer Tarek, die Soenniet is, het veld betreedt, zegt hij een schietgebed en kijkt omhoog, naar Allah. Daarna gaat hij los. Hoe verschilt hij verder van zijn Nederlandse collega’s? ,,Nauwelijks, ik ben Nederlander, ik pas mij aan en behoud ook mijn Syrische cultuur. Ik heb de balans gezocht en gevonden.”
Woensdag is een speciale dag voor hem. Tarek glimlacht: ,,Dan staat de visboer voor het sportpark. Bij hem haal ik een bakje kibbeling met saus, dat is verrukkelijk.” Hij heeft een voorkeur voor vis, dat is gezond. Graag praat hij over humus, taboulé, geitenkaas met kruiden en mezze (hapjes) en andere gerechten uit het Midden-Oosten. Baklava als toetje? ,,Oh nee, veel te veel suiker, een dikmaker. Over wat hij niet lekker uit de Hollandse keuken vindt, praat hij niet. ,,Waarom zou ik? Dat heeft weer met respect te maken.” Nederlanders hebben hun hart op de tong, Tarek niet, hij denkt eerst na voor hij iets zegt. Met zijn club Al Shorta was hij ooit in Nederland, in Eindhoven. Met het nationale elftal reisde hij naar Kuwait, Jordanië, Dubai en Abu Dhabi. Voor een verloren play-off voor de WK vond de ontmoeting tegen Australië in Maleisië plaats.
Verwarring bij Teylingen
DSOV is de derde club waarvoor Tarek uitkomt. Hij droeg de kleuren van AFC Amsterdam. Daar werd Tarek hartelijk ontvangen, pakte speelminuten mee, maar wist niet te overtuigen.
De overgang naar Teylingen werd een feit en een succes. Kharboutli verdedigde het doel met verve en alles wees erop dat hij in Sassenheim op zijn plaats was. Mondeling kwam Tarek een meerjarige contract overeen. Mondeling. Tot het zetten van een handtekening kwam het niet. DSOV meldde zich voor de Syriër. De club uit Vijfhuizen zat dringend verlegen om een keeper. De mannen van DSOV-trainer Bart Jansen kregen te veel doelpunten om hun oren. Hij had van Tarek en diens ervaring gehoord en wist hem over te halen naar DSVO te komen. Verwarring bij Teylingen. Er was toch een overeenkomst gesloten, mondeling weliswaar, maar die is even ‘hard’ als een contract op papier. Voor Tarek is pas sprake van een contract wanneer er is getekend. Teylingen en DSOV overlegden en kwamen tot de slotsom dat Tarek kon overstappen.
De Teylingen-trainer van toen Marc van Wonderen: ,,Teylingen-DSVO scheelt al gauw een paar 100 euro per maand. Tarek kon dat geld goed gebruiken, wij hebben ons dus mild opgesteld.” Dan bekent Tarek dat in zijn Teylingen-tijd er ook gesprekken hebben plaatsgevonden met Noordwijk en FC Boshuizen. Waarschijnlijk zou Noordwijk te hoog gegrepen zijn, maar een naam en persoonlijkheid als Tarek Kharboutli zou interessant kunnen zijn. FC Boshuizen is een serieuze optie geweest. Het niveau zou geen probleem zijn. Bovendien zou hij bij de Boshuizerkade-vereniging passen. Toch leidden de gesprekken niet tot concrete afspraken, laat staan een contract.
Keeperstrainer
Bij DSOV staat Tarek op doel, is hij volgens de club de ideale man om keeperstrainingen te geven. Daarnaast biedt DSOV hem de gelegenheid om cursussen te volgen en wordt hij begeleid naar een baan die bij hem past. ,,Bij DSOV voel ik mij prettig en veilig”, verklaart hij. ,,Ik kan heel goed overweg met hoofdtrainer Bart Jansen, wij vertrouwen elkaar. Dat vind ik zo belangrijk.” Hoe ziet Tarek zijn toekomst? Hij wil taxichauffeur worden en de KNVB-cursus ‘keeperstrainer’bvolgen. Frans Hoek – wie kent hem niet? – verzorgt die cursus.
,,Ik ga voor de cursussen C, B en A”, vertelt hij. ,,Wanneer ik slaag ben ik volleerd keeperstrainer en dat is mijn uiteindelijke doel.” Wil je geen clubtrainer worden? ,,Oh nee, alsjeblieft niet. Dat geeft mij veel en veel te veel stress.” Tarek legt uit hoe hij keepers zal begeleiden: ,,Vertrouwen geven, daar leg ik de nadruk op. Neem ze apart, praat veel en benadruk hun sterke kanten. Dat doe ik tot ze het veld opgaan. Ze zijn dan gemotiveerd tot het uiterste, klaar om gas te geven. Vertrouwen is voor mij de sleutel van succes.” Een keeper neemt een geheel eigen plaats in het elftal in, hij is een eenling, een gek, een dwaas, een eenzame hoeder in het doelgebied, hij heeft een ondankbaar vak. Dat alles is terug te zien in de documentaire ‘Keeper’, op YouTube.
Voor Tarek Kharboutli, die bij DSOV concurrentie krijgt van de tien jaar jongere Davy de Bak, is vol vertrouwen het seizoen 2020-2021 ingegaan. Hij gaat de strijd met De Bak gemotiveerd aan en is ervan overtuigd dat hij de eerste keuze zal blijven van trainer Bart Jansen. Wat zijn de doelstellingen? ,,Bart en ik hebben afgesproken voor het kampioenschap te gaan, met minder nemen wij geen genoegen.”
Foto’s: J.P. Kranenburg e.a.
