Ton de Wit & Har Luiten: ,,Waarom mocht Leidsche Boys niet 100 jaar worden?”

Oude clubhelden

Voor die 1, 2 of 3 mensen in het Leidse voetbalwereldje die het nog niet weten: de kogel is door de kerk, voetbalclub Leidsche Boys houdt aan het eind van dit seizoen op te bestaan. Op maandag 20 januari werd de handdoek gegooid en onze redactie berichtte daar direct over. Met 27 stemmen voor en 3 blanco besloot de bijna 100-jarige vereniging zich op te heffen. Na de eerdere slachtoffers GHC (Groene Hart Combinatie) en GOL Sport verdwijnt nu ook Leidsche Boys. De op 11 maart 1922 opgerichte vereniging is financieel zo gezond als een vis, maar voldoet niet aan alle criteria die de gemeente in het concept ‘Voetbal Vitaal’ stelt. Leidsche Boys telt 85 en niet de vereiste 450 spelende leden en kan derhalve niet, zoals verordonneerd wordt,  jeugdteams in alle leeftijdsgroepen binnen de lijnen brengen en daardoor toekomstbestendig zijn.

Noodkreet

Het verdriet aan de Vliet, waar Leidsche Boys na een goudgerande periode aan de Boshuizerkade neerstreek, is groot. ,,Er zijn veel tranen gevloeid, met liters,”zeggen Ton de Wit (op zijn 48ste stopte hij door ‘een rotte knie’) en Har Luiten (‘op mijn 20ste kreeg ik te maken met een Marco van Basten-enkel, waar ik nog steeds ernstige hinder van ondervind’, hij legt een been op tafel en toont als bewijs  het met zorg ingepakte gekwetste gewricht).

,,Trouwens nog steeds kunnen wij niet geloven dat wij de Vliet uit moeten. Terwijl andere clubs regelingen hebben getroffen om huurschulden weg te werken, moeten wij aan onze kuierlatten trekken. De gemeente heeft met Leidsche Boys nooit problemen gehad, wij hebben nooit onze hand opgehouden voor geld en zijn altijd stipte betalers geweest.”  Voor de microfoon van Sleutelstad FM bij het radioprogramma Sport071 haalden de vitale 30’ers Jordy Boutier (webmaster) en Mike Doesburg (barman) fel uit. De brief waarin de huur werd opgezegd toonde geen enkele empathie: ,,De inhoud kon alleen worden uitgelegd als ‘opgerot, zoek het zelf verder maar uit’. Dat is hard,  hoor.” De beschuldigende vinger priemt richting Paul Dirkse (D66), de sportwethouder én de gemeenteraadsleden, van links tot rechts.

,,Wij hadden enige compassie van de gemeente verwacht. Had ons tot 2022 hier laten spelen om ons unieke jubileum te kunnen vieren. Daarna hadden wij de vlag gestreken en met opgeheven hoofd het complex verlaten. Dat had gekund en kan nog steeds.” De Wit en Luiten bedoelen te zeggen dat er voor medio 2022 geen paal de grond ingaat voor het nieuw te bouwen zwembad en de ijshal. Hoe weten de mannen dat zo zeker?

,,De gemeente heeft nog geen aannemers kunnen vinden die dit karwei willen uitvoeren. Er wordt bekeken om het werk los te koppelen en in twee fases aan te besteden. Eerst het zwembad, dan de ijshal, of omgekeerd.” Het rood-witte tweetal wil een wedje met wethouder Dirkse maken. ,,Voor augustus 2022 zullen er geen bouwactiviteiten voor zwembad en ijshal aan de Vliet plaatsvinden. ‘Wanneer dat wel het geval is, zullen wij zo sportief zijn en een kratje bier bij Dirkse brengen. Wanneer wij gelijk hebben, betaalt de gemeente ter gelegenheid van 100 jaar Leidsche Boys een grootse feestavond in de Stadsgehoorzaal, met gratis drinken en bal na.”

FC Rijnland

Natuurlijk heeft Leidsche Boys de mogelijkheid van een fusie onderzocht, zoals FC Rijnland en VV Leiden dat hebben gedaan en als Sporting Leiden met succes hun voetbalweg vervolgen. ,,Er is gepraat met DoCoS, een geweldige club, onze kleuren zijn dezelfde maar onze DNA’s zijn te verschillend. Ook hebben we laten uitzoeken of wij elders als Leidsche Boys onderdak konden vinden, ging niet.” Namens het bestuur kon Ed Sanders niets anders doen dan op die inktzwarte januari-avond de stekker uit ‘het voetbalmonument’ trekken. Hij deed dat op z’n Italiaans, met de woorden ‘Tutta la famiglia è finito’.

Het einde van een tijdperk. Pathetischer: ,,De familie is uit elkaar gevallen.” Is het zo dramatisch? ,,Niks hoor”, klinkt het uni sono. ,,We blijven bij elkaar. Leidsche Boys heeft een elftal op zaterdag en vier op zondag. De kans was reëel dat elftallen alle richtingen uit zouden vliegen, dat zou pas dramatisch zijn. Er is gepraat met de aanvoerders; zij koppelden terug naar de spelers en het resultaat: de voetballers stappen over naar Sporting Leiden.” Daar zijn ze meer dan welkom. Sporting Leiden-voorzitter Wim Pikaar heeft onlangs nog een wervelende presentatie gegeven, die werd afgesloten met: ‘We komen er aan’ en op z’n Leidsche Boys beklonken: met bier. Bij Sporting Leiden zullen jaarlijks drie toernooien worden georganiseerd: Oliebollen (vv Leiden), Henk de Faber (Leidsche Boys) en de Katercup (FC Rijnland).

Feestweekend

Wanneer de politiek de wethouder niet weet over te halen Leidsche Boys alsnog respijt te geven tot medio augustus 2022, zal de club op waardige wijze de bel voor de laatste ronde luiden. ,,Een commissie van een man of 20 is al voorbereidingen aan het treffen. Het wordt een weekend met sport en spel en veel bier”, lichten Ton en Har een tipje van de sluier op. Er zijn leden die met matrassen, veld- en luchtbedden of een tentje naar het afscheid komen, ze blijven twee nachten slapen in de kantine of op het veld.

Percy Klavert zal waarschijnlijk met een reünieband optreden en de huisdiskjockey DJ Koot draait de plaatjes. Ook zal het clublied nog eenmaal hard en vals worden gezongen. De melodie Mexico, van tekst voorzien door Ton de Wit en Peter Koolen, opgenomen (‘Na een paar biertjes’) in Het Haagsche Schouw, werd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan in een bescheiden oplage op CD gezet. Die CD is nu goud waard. Er komt ook hoog bezoek. Sinds jaar en dag arriveert een buslading studenten van de Trinity High School uit Manchester (Engeland) bij Leidsche Boys.

,,Er is een innige vriendschap gegroeid met de leiding van de school. Brian McGuire en zijn vrouw Ann zullen de eregasten zijn. Dick Jongbloed gaat ze van Schiphol afhalen. Met hen gaan Dick en Har eerst een Vietnamese loempia bij de Koornbeurs verschalken, daarna rauwe vis (haring-met-uitjes) bij Atlantic op de Nieuwe Rijn (‘Dat kennen ze niet in Engeland’) en  aansluitend een roomsoes bij ‘t Stoepje. Meestal gingen de gasten dan over de nek, ook dat is traditie. Het eerste toertje door Leiden wordt besloten met een ‘small beer’. Brian heeft altijd aanmerkingen op het vele schuim van Heineken, waarop Har reageert met: ,,Ja, die troep van jullie, da’s lekker!”

Polonaise

De anekdotes komen er aan, en Ton en Har raken op stoom. ,,Weet je nog, dat Jan Schlagwein na een gemene overtreding het veld werd uitgestuurd met de woorden: ‘Ga jij maar een stropdas omdoen.’ Waarop Jan even later weer het veld in kwam. ‘Ik had je toch weggestuurd,’ zei de scheids. ‘Klopt,’ zei Jan. ‘Ik moest  een stropdas omdoen, dat heb ik gedaan, kijk maar.’ In twee jaar had Leidsche Boys nog geen wedstrijd gewonnen. Daar kwam verandering in bij Warmunda, winst 1-2. ,,Dat is me toch een feest geworden. Zingend ‘We gaan Europa in’ gingen we in polonaise door de kantine.”

Dan valt de naam van Henk de Faber, een bijzondere man, die 32 jaar de kantine beheerde. Naar hem is ook het toernooi vernoemd dat jaarlijks wordt gespeeld en in de toekomst verder gaat bij Sporting Leiden. ,,Eens had Henk de 20 aangeboden tappies met smaak opgedronken, ging hij aan de bar zitten. Vroeg je om een broodje frikandel, zei hij: ‘Kan je dat niet zelf maken?” Bij Leidsche Boys en Henk was alles mogelijk: een sneeuwballengevecht in de kantine, prachtig, ook al sneuvelden er een paar ruiten.

Een andere traditie mag er ook zijn: wanneer een van de spelers vader is geworden, wordt de kleine eerst lid gemaakt van de club (10 euro per jaar); daarna geeft het bestuur toestemming om de nieuwe wereldburger aan te geven bij de burgerlijke stand. De wedstrijd uit tegen Alkmania (1-1) vergeten Ton en Har ook nooit meer: ,,Door voedselvergiftiging, opgelopen door het na de wedstrijd eten van bedorven haring bij SJZ, konden we geen elftal op de been brengen, het 2e werd gestuurd. Terwijl de supporters van Alkmania uitgerekend met een broodje haring langs de kant stonden, werd het toch 1-1 door een prachtig doelpunt van onze keeper Ed Sanders, die deze wedstrijd tot gelegenheidsspits was gebombardeerd.”

Voor een apart verhaal zorgde Paul Schlagwein: ,,We speelden tegen Oranje Groen. Paul maakte een overtreding binnen het strafschopgebied. Hij was het daar niet mee eens, reageerde nogal fel en werd bestraft met een gele kaart. Toen de rust wat was teruggekeerd nam de speler van Oranje Groen een aanloop om de penalty te nemen. Op het moment dat hij naar achter liep, kwam er één keihard langs hem rennen en schoot verschrikkelijk hard de bal in het doel… dat bleek Paul Schlagwein te zijn. Paul sprak de legendarische woorden: ,,Ik heb hem veroorzaakt, en nu maak ik het af ook.” Dat betekende een 2e gele kaart. Paul kon vertrekken, terwijl wij met tranen van het lachen lagen te rollen in het gras.”

Andere tijden

Ton en Har herinneren zich de hoogtijdagen van de club, met 18 jeugdelftallen en 44 leiders. De ‘Heren’ Maas en Ravensbergen, trainers, leiders en onderwijzers. Zij gingen voor discipline, waarden en normen. Har: ,,Voor de wedstrijd werd in de kleedkamer inspectie gehouden. De Heer Maas riep dan ‘schoenen’, wij haalden de schoenen uit de tas en lieten ze zien. Alleen wanneer ze glimmend gepoetst waren, zei hij ‘akkoord’. Zo ging dat ook met de handdoek, onderbroek, shirt. Op lijsten werd bijgehouden hoe vlijtig we waren en hoe ons gedrag was. Ja, daar moet je nu mee komen. Wij hebben daar wel van geleerd.”

Har zit te glimmen: ,,We gingen een keer met een man en vrouw of 50 naar Carré, naar de revue van André van Duin. Omdat we te vroeg waren, doken we een café in en gingen ruim voor het begin een beetje rozig de zaal Carré in. Op de terugweg stopten wij bij De Woelige Baren in Roelofarendsveen. Iemand riep: ‘We hebben vandaag nog niet gevoetbald.’ Dus bestelden we 100 bitterballen en zijn daar gaan penalty schieten.”

Familieclub

Daar staan ze voor het raam, vanuit de kantine kijken Ton en Har op het veld. ,,Voor de KNVB zijn wij ook met 85 leden een volwaardige club”, mompelt Ton voor zich uit. Leidsche Boys is ook voor hem zuurstof, het rood en wit kolkt van binnen. Har Luiten denkt dat hij straks ‘De VI Tafel’ het meest zal missen. De VI Tafel? ,,Dat is de ronde tafel in de kantine. Daaraan zitten Kees Tegelaar, Maarten Brandt, Theo Overdijk en mijn persoontje. Met elkaar hebben we veel thuiswedstrijden gezien en die bespreken wij dan. Kees is dé Johan Derksen. We zitten elkaar dan godsgruwelijk te jennen. Da’s echt lachen.”

Nog een koffie? Vooruit. ‘Weet je, dat ‘ome’ Daan Gijzenij wel 40 bakkies koffie op een dag dronk? Hij hield niet van bier.’ Daan Gijzenij, ook een legende, zonder wie Leidsche Boys de 98 jaar niet zou hebben gehaald. Er blijft nog een vraag hangen: wie doet aan het eind van het seizoen het licht uit, de deur dicht en brengt de sleutel bij sportwethouder Paul Dirkse?  ,,Dat bespreken we wel op 30 maart, dan wordt de begrafenis van Leidsche Boys geregeld. Die avond moet er ook beslist worden wat er gaat gebeuren met al die sjaals, bekers en foto’s, en het interieur van de kantine.”

Foto’s: Collectie Ton de Wit en Har Luiten

Actuele foto’s: J.P. Kranenburg

Leidsch Dagblad 28 januari 2020

Het zat er al een tijdje aan te komen. Leidsche Boys houdt aan het einde van het seizoen op te bestaan. Het handjevol overgebleven leden zag een nieuwe verhuizing niet zitten en trok met pijn in het hart de stekker uit de meest sympathieke voetbalvereniging van Leiden en omstreken. En dat doet pijn. Niet alleen bij de leden en de oud-leden maar bij iedereen in Leiden  die ook maar iets met voetbal had. Er zal niemand te vinden zijn  die een hekel had aan de clubje van vrijgevochten vrijbuiters. Leidsche Boys is nooit de beste club geweest. Maar wel altijd de gezelligste. Daar was geen onderzoek voor nodig. Iedereen wist: bij Leidsche Boys is het altijd feest. De kantine aan de Boshuizerkade deed niet onder voor de populairste kroegen. Met dank aan uitbater Ome Henk die wel wist hoe je een feestje moest bouwen. Zelfs na de gedwongen verhuizing naar de Vliet lukte het de club daar opnieuw een warm nest te bouwen. Prestaties bleven echter steeds verder achter en het sportieve verval zette door. Maar Leidsche Boys blijft voor mij de club waarbij na afloop de aanvoerder met een krat bier onze kleedkamer binnenstapte om ons te feliciteren met de overwinning. Het was de opmaat voor een lange avond waaraan pas een einde kwam toen het licht begon te worden. Gelukkig blijven de herinneringen en die zullen we met z’n allen tot in de lengte van dagen blijven koesteren.

Reactie op het verhaal over Leidsche Boys

Prachtig verwoord plus begeleid met mooie herinneringen/foto’s op de website van Leiden Amateur Voetbal [ LAV] over de langdurige voetbalgeschiedenis van deze vereniging. Jammer dat het voor deze roemrijke club na bijna 100 jaar[!] zo moet eindigen.Bij mij dient zich de vraag  op, had dit niet anders opgelost kunnen worden van uit het stadhuis? (lees vanuit de politiek)

Net wat er in o.a. in het interview staat, over twee jaar is er nog geen heipaal de grond in geslagen voor de nieuwbouw van het zwembad en de ijsbaan. Had dan met elkaar een keiharde [zwart op wit] afspraak gemaakt met het bestuur van Leidsche Boys, dat als zich toch nog voor het honderdjarig bestaan van de vereniging de nieuwbouw aanstaande is, dat men het complex binnen veertien dagen dient te verlaten. En kom niet met die flauwekul aandragen van je moet minimaal 450 leden hebben, er zijn nog wel meer voetbalverenigingen die hier niet aan voldoen in Leiden op dit moment! Of zijn die straks het volgende slachtoffer vanuit de politiek?

Net zoals de v.v. GHC, die ook was gehuisvest op het zelfde sportpark aan de Vliet als Leidsche Boys. Deze club moest in Juni 2016[!] met spoed verdwijnen onder het mom van schuld aan de verhuurder [gemeente Leiden]. Ja er was toentertijd een huurachterstand, maar daarin was GHC bij lange na niet de enige Leidse sportvereniging. Vele kampten toen [en nu nog..] met een huurachterstand. GHC, heeft eerst onder de namen van VCL en De Sleutels ruim 45 jaar keurig aan haar [huur] verplichtingen voldaan.

Maar het kwam de gemeente Leiden niet verkeerd uit als GHC, de huur van de velden met directe ingang werd opgezegd. Dan waren ze als gemeente in elk geval af van deze vereniging [bestond toen nog altijd uit meer dan 300 leden], was men ervan verlost om deze vereniging elders in de stad onder te brengen. Dit zou immers never gaan lukken! Vandaar dat er ook geen enkele poging is geweest van wethouder Dirkse om met het laatst zittende bestuur van GHC om de tafel te gaan en te kijken naar een andere [humanitaire] oplossing te zoeken in plaats van de huur op zeggen. Het is in ons land nog altijd zo college van b&w in Leiden; WETTEN EN REGELS MOETEN IN REDELIJKHEID EN BILLIJKHEID WORDEN UITGEVOERD…

We zijn straks in juni 2020 ruim 4 jaar verder, het onkruid staat inmiddels een meter hoog. En de ramen zijn met schotten dichtgetimmerd! In een goed overleg had de gemeente als verhuurder nog jaren de huur van de velden aan De Vliet via GHC kunnen innen! Over beleid en visie gesproken; dit was in die tijd een uitgangspunt van het plan; Voetbal Vitaal in Leiden. Is uiteindelijk geworden; Voetbal Fataal in Leiden.

Er zijn nog wel enkele politieke partijen binnen Leiden die inzien dat er in het dossier van GHC fouten zijn gemaakt, alleen jammer genoeg vormen die [op dit moment..] een minderheid. Maar let op! Eerlijkheid duurt het langst.

En dan hebben we het over alle opstallen en eigendommen die nog zijn gehuisvest op het Sportpark De Vliet, deze zijn van de leden van v.v. GHC. Waar nog een financiële regeling voor moet worden getroffen met de gemeente Leiden. Alhoewel de wethouder er nog steeds van uit gaat: ‘jammer dan GHC, jullie bestaan niet meer, en de opstallen zijn nu van ons…..lees gemeente Leiden.’

Ik begon over het verdwijnen van onze gewezen buurtjes Leidsche Boys. Ben blij om te lezen dat alle leden straks overgaan naar Sporting Leiden. Is een prima oplossing ik kom er zelf met regelmaat en ik moet zeggen met heel veel plezier. Ik wens alle leden van Leidsche Boys een geweldig slotfeest toe en voor straks heel veel plezier en lol [want dit zit in jullie DNA] bij Sporting Leiden.

PS; Vanuit v.v. GHC hebben ook tientallen leden zich een weg weten te vinden richting Sporting Leiden, en hebben het er prima naar hun zin.

Met sportieve groet,

Dick Barnhoorn,

Erevoorzitter van l.v.v. De Sleutels en van v.v. GHC.