vrijdag, maart 29, 2024
HomeUit de oude doosOude clubhelden‘Doodzonde dat alles van Leidsche Boys in een vuilcontainer is geflikkerd, doodziek...

‘Doodzonde dat alles van Leidsche Boys in een vuilcontainer is geflikkerd, doodziek was ik er van.’

-

Oude clubhelden

Erwin Nieboer: ‘Doodzonde dat alles van Leidsche Boys in een vuilcontainer is geflikkerd, doodziek was ik er van’

Het grote verdriet heeft inmiddels wel een plaats gekregen, het einde van Leidsche Boys. Toch er is maar weinig nodig of de pijn is af te lezen van het doorgaans glimlachende gezicht van Erwin Nieboer (52), wanneer de roemrijke geschiedenis van de bijna 100-jarige club wordt doorgelopen. De ogen gaan schitteren als hij vertelt over zijn “gelukkige voetbaljaren” bij de Boshuizerkade- en latere Vlietvereniging.

Leidsche Boys nam met twee teams deel aan het 1ste Leidsch Historie Voetbal Toernooi. Dit is het A-elftal. Staand v.l.n.r.: Ton de Wit, Patrick Vijlbrief, John Streur, Alex Neuteboom, Cees Benning, Ron Zadelaar, Michel van der Mee; gehurkt v.l.n.r.: Hans Korree, Percy Klavert, Erwin Nieboer, Herwin Plezier, Alphons Heruer, Richard Riethoven, Joost Siere.

Het is een fraaie herfstdag, zo’n zalige indian summer-middag. De pennenlikker van LeidenAmateurVoetbal heeft zich een weg gebaand door de talrijke naar bessen vernoemde straatjes, paadjes en laantjes die de Merenwijk zo rijk is en van een rijke schakering aan kleuren voorziet. Hier is het goed wonen.

Voor het seizoen 1988-1989 werden alle selectiespelers apart gefotografeerd. Erwin met weelderige haardos.

De komende uren is het een en al voetbal wat de klok slaat. De deur zwaait open en het juichende geluid van een tot nok gevuld stadion komt het bezoek tegemoet. De 11-jarige zoon en voetballer Lex (eerst actief bij UVS, nu bij ASC) is aan het FIFA gamen (Liverpool-Ajax). Hij maakt zelf deel uit van zijn favoriete club Ajax. Pa overziet in een split second de situatie op het veld. ‘Breed leggen,’ klinkt het kort en krachtig. Inderdaad: goal!

Seizoen 1985-1986. Het 2e elftal van Leidsche Boys werd kampioen. Staand v.l.n.r.: Mat Keereweer (trainer), Koos Schreuder (coach), John Klavert, Jack Filemon, Nico Dop, Roy Rudolph, Frits de Jager, Erwin Nieboer, Peter Ramaker, Patrick Koolen, sponsor (Drukkerij Brero); gehurkt v.l.n.r.: Marcel van Zijp, Cor Mantel, John Streur, Paul Neuteboom, Ed Ouwerkerk, Sjaak Koolen, ?. Als eerstejaars A1-spelers stonden Erwin, Jack en Patrick regelmatig in het 2e elftal opgesteld.

Op de tafel heeft senior de nodige memorabilia uitgestald, een verzameling van shirts, sjaals, voetbalschoenen, speldjes, boekjes en een klok. Een collectie om van te smullen, zeker voor iemand die meer dan tevreden kan terugkijken op een sportief leven bij Leidsche Boys en nu met maten van toen wekelijks zijn partijtjes speelt bij de veteranen van Sporting Leiden. Nadat de club van de Voorschoterweg was verjaagd, vonden veel leden van Leidsche Boys de weg naar Sporting Leiden, omdat die (fusie-)club de cultuur van de bijna-eeuweling het dichtst benadert.

100 jaar Leidsche Boys (1922-2022)

‘Opmerkelijk,’ Erwin laat er geen gras over groeien en trapt het interview, met een voortvarendheid zo passend bij hem, af. ‘Opmerkelijk, dat er nog steeds gezegd en gedacht wordt dat Leidsche Boys is opgeheven. Daar is geen sprake van. Leidsche Boys bestaat nog steeds. Er is een bestuur en van tijd tot tijd verschijnt er een Nieuwsbrief.’

De kantine en kleedkamers zijn leeg geruimd. Vaarwel Leidsche Boys. Vlnr: Herwin Plezier, Michel van der Mee, Ed Sanders (bestuurslid), Peter Koolen, Coen Hundersmarck (bestuurslid), Erwin Nieboer, René Koot.

De in maart 1922 door drie UVS’ ers opgerichte vereniging wordt als de plannen niet veranderen in maart 2022 ten grave gedragen. De viering van het eeuwfeest belooft een spektakel te worden. Er zingen twee scenario’s rond. Erwin: ‘Er werd gedacht aan een driedaags gebeuren. Dat zou dan moeten plaats vinden in de kantine en op het veld. Een toernooi, een feestavond, toeters en bellen, overnachten in tenten en kleedkamers. Toen dit idee geopperd werd gingen we ervan uit dat wij de honderd jaar vol konden maken op ons eigen complex. Dat werd ons niet gegund. Waar wij voetbalden wordt nu een ijshal gebouwd.’

Erwin Nieboer tussen een deel van de memorabilia van Leidsche Boys: ‘Men denkt het wel, maar Leidsche Boys is officieel niet opgeheven. Volgend jaar vieren wij grootse wijze ons 100-jarig bestaan.’

Het is niet uitgesloten dat zo’n lang weekend nog aan de Vliet kan worden georganiseerd. Voor de andere optie is “ouderwets of nostalgie” meer van toepassing: een knetterend slotfeest in alle zalen van de Stadsgehoorzaal, met een receptie, een reünie, eten en drinken, een artiestenprogramma met dansen na afloop. Een spektakel van ’s middags twee tot ’s nachts twee. Volgens Nieboer staat er nog niets vast. Wat wel vast staat is dat sportwethouder Paul Dirkse (D66) gemeentelijke medewerking – financieel en facilitair – heeft toegezegd, die een spraakmakende finale van de dan 100-jarige mogelijk moet maken. Tegen die tijd zijn er verkiezingen voor de gemeenteraad. Dirkse komt niet terug, zijn opvolger zal – hopelijk –  de toezeggingen gestand doen. Is Erwin Nieboer bereid zitting te nemen in deze Einde Verhaal Commissie? De vraag is nog niet helemaal gesteld en het – “altijd” –  heeft al geklonken. Hoe dan ook, 100 jaar Leidsche Boys verdient een einde dat bij deze mooie club past. Erwin is het daar 100 procent mee eens.

Seizoen 2013-2014. Het 6e van Leidsche Boys. Staand vlnr: John Pelmela, Rob Kulsen, Joost Siere, ?, Ferry van der Laan, Patrick Vijlbrief, Petra (vaste supporter), John Delfos (verzorger), Herwin Plezier, Michel van der Laan, Ton de Wit (leider); gehurkt vlnr: Ronald Boekkooi, Percy Klavert, Erwin en René Nieboer, Wilco Lek, Alphons Heruer, René Koot, Ron Boekkooi (vast scheidsrechter).

Het Leidse hart en de Taptoe

Met de olympische gedachte van “meedoen is belangrijker dan winnen”, heeft Erwin Nieboer niets. Hij gaat tot de dag van vandaag het veld op of de zaal in om te winnen. Hij is daar heel straight in. Wanneer Nieboer tot het gaatje is gegaan en de tegenstander is beter en gaat met de punten aan de haal, heeft hij daar vrede mee. Geen centje pijn: douchen, biertje in de kantine en hup naar huis. Eén keer in zijn hele voetballoopbaan heeft Erwin de punten weggegeven.

A1 1987-1988. Hoewel opgenomen in de selectie heeft Erwin Nieboer een aantal wedstrijden in A1 gekeept; de arm van de vaste keeper zat in het gips. Staand v.l.n.r.: Har Luiten (leider), Peter Stakenburg, Piet Lens, Ed Kersbulck, Michel van Laarhoven, John Lens, Raymond Zirkzee, Arjan Bavelaar, Coen Hundersmarck (leider/grensrechter).

‘Leidsche Boys had zich veilig gevoetbald, buurman VNA kon kampioen worden. Een van de laatste wedstrijden moest VNA tegen ons. Normaal gesproken een bij voorbaat verloren zaak voor VNA. Maar, zei ik in de kleedkamer, ik heb liever dat VNA kampioen wordt dan een andere club. Jongens, we laten VNA winnen. Iedereen was het er mee eens.

‘VNA, ook van de Boshuizerkade mocht niet degraderen, vonden wij. Dus lieten wij ze winnen. Trainer Erwin Pinas was des duivels en zette mij op de tribune.’

Dat vertelde ik onze trainer Erwin Pinas, die in woede uitbarstte en mij buiten de ploeg zette. De jongens waren solidair en lieten VNA winnen. Pinas, een goede trainer hoor,  begreep op dat punt de Leidse cultuur niet.’ Erwin Pinas heeft ooit bij Feyenoord onder contract gestaan, hij runt nu een voetbalschool. VNA heeft het uiteindelijk niet geholpen, ze werden helaas toch geen kampioen.

1ste elftal seizoen 1989-1990. Staand v.l.n.r.: Patrick Koolen, Michel van Laarhoven, (Wim Koolen (verzorger), Pim Hoeven, Ton de Wit, Ed Neuteboom, Sem Nazloomian, Peter Houthuizen, Hans van Rhijn (trainer); zittend v.l.n.r: Richard Koolen, Roy Rudolph, Jack Filemon, Peter Siera, Erwin en Peter Koolen, Erwin Nieboer.

Erwin Nieboer is een vat vol anekdotes. ‘Wist jij, dat Peter Siera altijd twee paar scheenbeschermers aan had.’ Nee, waarom? ‘Uit zelfbescherming, Peter kon zo hard lopen  dat zijn tegenstanders hem vaak met opzet ook op de kuiten trapten, vandaar.’ Nog eentje: ‘We staan om half drie klaar voor de aftrap, zegt de scheidsrechter dat wij met z’n tienen zijn. Klopt dat? Verdraaid, dat klopt. Nico Dop (een bekende en nog steeds actieve scheidsrechter) ontbreekt. Waar is Nico gebleven? Op een verkeerd veld? Op de plee? Ik ren naar de kleedkamer. Staat ‘ie zich te scheren. Haha.’

Bij Leidsche Boys leek de  hele familie Koolen te voetballen, er speelde een heel nest met die naam. Erwin: ‘Dat klopt, je raakte bijna de tel kwijt. Peter Koolen, Patrick Koolen, Sjaak Koolen, Wim Koolen, Richard Koolen en Erwin Koolen. In Leiden had je trouwens hele families die nauw verbonden waren met een club. De Roo bij Lugdunum, Van Marwijk bij DoCoS.’ Erwin loopt op 2 oktober met de UVS’ ertjes mee in de Taptoe. Wordt er vanuit het publiek geroepen “hé juh, wat doe jij in een UVS- jas, jij bent toch een echte Leidsche Boyer”.

1989-1990. Leidsche Boys eindigt als 2e achter Randstad Sport en promoveert. Staand v.l.n.r.: Thijs Polane, Patrick Koolen Sjoerd van der Leek (penningmeester), Peter Koolen, Thijs Neuteboom (voorzitter), Sem Nazloomian, Richard Riethoven, Ed Neuteboom, Daaf Zirkzee (bestuurslid), Peter Houthuizen, Wim Koolen (verzorger), Leo Engel, Har Luiten (leider), Pim Hoeven, Hans van Rhijn (trainer); zittend v.l.n.r: Richard Koolen, Roy Rudolph, Jack Filemon, Erwin Nieboer, ?, Erwin Koolen, Ron Zadelaar, Peter Siera.

Voetbaldier

Waarom koos Erwin voor Leidsche Boys aan de Boshuizerkade? ‘Daar heb ik niet voor gekozen, dat ging vanzelf. Ik woonde in Leiden Zuid-West vlakbij de Boshuizerkade. Daar had je toen nog allemaal veldjes waar we elke dag speelden. Vlakbij had je ZLC, VNA, Oranje Groen, LFC.  Ik was als vanzelf opgenomen in de groep en die jongens gingen naar Leidsche Boys en ik ging mee. Thuis vonden ze het prima.  Zo is het gekomen, dat ik mijn hele leven bij Leidsche Boys heb gevoetbald. Op drie jaar na. Ik ging naar VCL. Waarom? Daar ging mijn jongere broer René spelen die een tijdje niet had gevoetbald in verband met zijn studie en ik wilde ook weleens samen met hem voetballen.’

Van de onderbond naar de 4e. Leidsch Dagblad, mei 1990. Erwin Nieboer (2e van links) juicht mee in de polonaise.

Bij Leidsche Boys heeft Nieboer in alle jeugdselecties gespeeld, E, D, C, B en A. Geen enkele training liet hij verstek gaan. Zo gek van het spelletje was hij en is hij nog steeds. Erwin vindt zichzelf “een voetbaldier”. Dat is ook prettig voor zoon Lex, die de genen van zijn vader heeft geërfd. ‘Lex werd al jong lid van UVS, een goede club. Daar is zijn liefde voor het voetballen alleen maar toegenomen. Ik bracht hem naar de training en bleef er ook. Op een gegeven moment zei ik “mannen, ik sta maar langs de lijn te niksen, ik wil met plezier helpen, kan dat?” Nou, dat kon.

Seizoen 1985-1986. A1. Staand vlnr: John Streur (assistent-coach), Hendrik-Jan Buis, Herke van Duuren, Robert Hermsen, Patrick Koolen, Erwin Nieboer, Raymond Zirkzee, Peter Koolen (assistent coach); gehurkt vlnr: Ton de Wit (trainer/coach), Raymond Heruer, Mustafa Chibiki, Robin Amerika, Paul de Haas, Jaap Filippo, Jack Filemon.

Toen bleek dat ik affiniteit had met de jeugd, dat ik die gassies goed aanvoelde en ik ze wat kon bijbrengen.’ Dan vertelt Nieboer: ‘Zet mij voor een groep en die jonge jongens komen naar mij toe, af en toe ben ik zelf ook gewoon nog een klein kind. Hahahahaha. Wanneer je dat contact hebt, wordt er geluisterd en kun je ze wat leren. Kennelijk heb ik iets dat die kinderen aanspreekt. Scheelt ook natuurlijk dat ik zelf nog steeds speel en nog een aardig balletje kan raken. Even met je “verkeerde” linkerbeen een bal de kruising injagen maakt ook wel indruk bij die kids.’

15 mei 1999. Reünie Leidsche Boys A1 – 1985-1986. Erwin Nieboer speelt niet mee. Tijdens de wedstrijd Leidsche Boys-VCL scheurde hij voorste én achterste kruisband van zijn linkerknie. In die tijd maakte Erwin een uitstapje van drie jaar naar VCL. Het seizoen daarna keert bij terug bij zijn vertrouwde liefde. Staand v.l.n.r.: Patrick Koolen, Erwin Nieboer, Robin Amerika, Jack Filemon, Jaap Filippo, Raymond Zirkzee, Chris de Wit, Paul de Haas, Ton de Wit (coach); gehurkt v.l.n.r.: Ed Neuteboom, Hendrik Jan Buis, Hans van As, Dick Kramp, Henk Paardekooper, Robert Hermsen, Cor Beij.

Nieboer vindt het goed en “leerzaam” dat zoon Lex zit te Fifa gamen en zo wedstrijdjes meepakt. ‘Daar leert hij van, Lex kan bepaalde situaties toepassen in de echte wedstrijden van hem. Dat zie ik hem trouwens ook doen.’ Zoals Erwin eerder “breed leggen” riep, zo doet hij tijdens het interview meer. Kreten als: De diepte in, volop ruimte op links en neem zelf de strafschop, schallen door de kamer. Om dan weer moeiteloos terug te schakelen naar het onderwerp. Zoon en vader verlieten UVS en zijn nu actief bij ASC, waar Erwin ook trainingen verzorgt. Het zelf in “conditie” blijven vindt hij een prettige bijkomstigheid van het geven van training.

1984-1985 – B1. Staand v.l.n.r.: Pim Hoeven, Erwin Nieboer, Peter de Ligny, Francis Hoogervorst, Nico ?, Orhan ?, John Streur; gehurkt: Arjan Groenewegen, Jack Filemon, Paul de Haas, Hendrik-Jan Buis, Mustafa Chibiki; liggend Patrick Koolen.

Benen als bankkluizen en frozen shoulders

Zo af en toe komen de poezen Enzo (zwart) – vernoemd naar YouTuber Enzo Knol –  en Lizzie (rood) een kijkje nemen. Als ze zien dat alles naar wens verloopt zoeken ze de buitenlucht weer op. ‘In de A-jeugd stond ik het 1e jaar af en toe opgesteld bij de senioren in het 1ste of 2e. Goed gezien door de trainer. In het 2e jaar hadden we niet genoeg spelers voor een A-elftal, met dispensatie bij de B-jeugd gaan ballen zag ik niet zitten. Op mijn 17e maakte ik daarom de overstap naar de selectie en ging in het 2e spelen. Daardoor kon ik rustig wennen aan het snellere spel, de stevige duels, de sfeer in de kleedkamer en de aanpak van de trainer.’

Juni 1986. Na een jeugdvoetbalkamp van Leidsche Boys in West-Duitsland hadden de voetballers op de terugweg naar huis de bus versierd. West-Duitsland had net met 3-2 de WK-finale verloren van Argentinië. Staand v.l.n.r.: Michel van Laarhoven, Ed Kersbuick, Ed Sanders, Roy Nazloomian, Erwin Nieboer; gehurkt vlnr: Coen Hundersmarck, Jack Filemon, Patrick Koolen, Richard Filemon.

Dat Erwin zo ver is gekomen in de voetballerij zou een wonder genoemd kunnen worden. Discipline en doorzettingsvermogen zijn meer realistische kwalificaties. Nieboer heeft namelijk last van frozen shoulders. Wat zijn in hemelsnaam frozen shoulders? Erwin Nieboer doceert: ‘Bij frozen shoulders heb je pijn in de schouders, die vaak uitstraalt naar de bovenarm. De pijn wordt steeds erger en je schouders verstijven. Het doet eerst alleen pijn tijdens het bewegen, maar later ook in de ruststand.’

Het blijkt een ontsteking van de binnenkant van het gewrichtskapel te zijn. Normaal herstellen je schouders na enige tijd vanzelf, bij Erwin niet. Dat heeft waarschijnlijk te maken met zijn bouw, hij heeft de bouw van een bodybuilder. Dat geldt ook voor zijn bovenbenen: ‘Ik heb bovenbenen á la Ronaldo, het zijn net bankkluizen.’

         Erwin Nieboer, trouw supporter van ZZ Leiden, met de eind september 2021 door ZZ Leiden gewonnen Supercup.

Er is meer malheur op het levenspad van de Merenwijker. Hij heeft suikerziekte. Hij ontdekte dat op een heel vervelend moment. ‘Op 22 oktober 1989 spelen wij tegen Alkmania. Ik sta back, heb geen fut, geen lucht, geen energie, maar speel de wedstrijd wel uit en heb daarna dorst, dorst, dorst. Ik ren naar de kantine en neem de ene cola na de andere. In cola zit erg veel suiker, dat zich maar ophoopt. ’s Avonds belt Hans van Rhijn, onze trainer, hij zegt “ik heb het nagekeken, uitgeplozen, jij hebt diabetes”.

Mijn trainer bleek gelijk te hebben. Sindsdien spuit ik 4x per dag insuline en tot 3 jaar geleden moest ik mezelf voortdurend in mijn vinger prikken om mijn bloedsuiker te meten. Tegenwoordig heb ik een sensor op mijn bovenarm. Zo kan ik mijn bloedsuikerspiegel heel eenvoudig in de gaten houden.’ Cola heeft Erwin niet afgezworen, hij drinkt sinds hij suikerziekte heeft uitsluitend cola light. Ook AA, maar geen koffie, niemand trouwens in Huize Nieboer. Hoewel de veteraan nuchter, maar oplettend met de diabetes omgaat, werd hij tweemaal door een dusdanige hypo getroffen dat hij tegen de vlakte ging en pas weer bijkwam in het ziekenhuis. Wie mocht denken dat Erwin verder zonder blessures door het voetballeven is gegaan, moet teleurgesteld worden. Het lijstje is nogal lang. Laten we het in het kader wat de misères betreft alleen nog gescheurde kruisbanden noemen die hij 25 jaar geleden opliep toen hij, na een uitstapje als lid bij VCL speelde. Uitgerekend in de wedstrijd tegen en bij Leidsche Boys liep hij die ernstige blessure op. Toen hij na 7 maanden, zónder operatie, weer kon spelen is hij bij de lagere senioren gaan voetballen en teruggekeerd naar zijn grote liefde Leidsche Boys, waar hij die vreemdgaande jaren overigens gewoon niet-spelend lid was gebleven.

‘Conditie? Dat wil je niet weten’

De week van de 50-er was vroeger sportief ingevuld. De maandag was een rustdag maar de overige dagen was hij bezig. Dinsdag/donderdag: trainen voetbal, woensdag: trainen basketbal en/of wedstrijd zaalvoetbal, vrijdag: regelmatig ook zaalvoetbal, zaterdag: wedstrijd basketbal en zondag: wedstrijd voetbal. Tegenwoordig staat Erwin alleen op de dinsdag- en donderdagmiddag op het trainingsveld bij ASC en speelt hij op zondagochtend zijn wedstrijdjes met de (Leidsche Boys) veteranen bij en in het shirt van Sporting Leiden.

In het verleden heeft Erwin op de zaterdagen ook menige KNVB-wedstrijd gefloten en stond dan vaak ’s-avonds ook nog op het basketbalveld. Over zijn wedstrijden in het zaalvoetbal zegt Erwin: ‘Ik speelde op de woensdag een aantal jaren in Noordwijk in een zogenaamde wilde competitie in een tot “sporthal” omgebouwde bollenschuur compleet met bar en kleedkamers. Er speelde alleen maar teams uit de Bollensteek en ik zat in een team met allemaal Katwijkers genaamd ‘Oranje Boys’.

Op verzoek van een Katwijkse collega die niet van zaalvoetbal hield, heb ik een keertje meegedaan met zijn vrienden en ben toen gebleven. Ik heb met die gasten een mooie tijd gehad, een aantal van hen zie en spreek ik nog steeds.’

De breedgeschouderde Nieboer had toen een conditie “dat wil je niet weten”, hoe anders is het nu. Een en al positief is Erwin over de trainers, coaches en leiders die hij in die tientallen jaren heeft meegemaakt. De pas overleden Theo Kramp (“Een ouwe rot, van de gestampte pot”), Maarten Ammerlaan, Pim Hoeve, John Streur, Albert van der Berg (“Hij heeft onder meer de dames van UVS training gegeven”), Ton de Wit, Peter Koolen, Daaf Brandt (“Een goede voetballer”), Erwin Pinas (“Bloedfanatiek”) en Mat Keereweer (“Hij had handen als kolenschoppen, kon de bal met een hand pakken”).

‘Moet ik je ook nog vertellen. Maurits Lasander had een hond, Chantal, die altijd met ons meeging en bij de warming up ook op het veld liep. Tijdens de wedstrijd lag ze dan altijd naast het veld vlakbij de dug-out. Nooit geen problemen totdat we een keer uit bij AVV Alphen moesten spelen. Ze lag toen waarschijnlijk iets te dicht bij de zijlijn waarna een speler van Alphen zijn beklag ging doen bij de scheidsrechter en een schoppende beweging maakte toen hij een inworp wilde nemen. Kreeg hij een gele kaart. ‘Hond naait voetballer gele kaart aan,’ stond er toen in het clubblad, haha.’

John, de verzorger

Erwin kan er niet omheen, de naam JOHN DELFOS moet met hoofdletters in het interview. ‘John kwam aanwaaien bij de veteranen van Leidsche Boys, was altijd aanwezig, werd een van de groep en zelfs ook “verzorger”. Hij zat in de dug-out met een waterzak. Wanneer er iets met een speler was, rende hij het veld in.’

Voor John Delfos, G-voetballer, waren de wedstrijden van de Veteranen een uitje. Hij nam plaats in de dug-out, werd verzorger en vriend van de spelers.

Erwin kan het niet droog houden, wordt emotioneel: ‘John had een verstandelijke beperking, niet ernstig, maar toch. Hij hield net als wij van een biertje en een geintje. Hij vulde soms een flesje met water, dop erop en terug in  de krat. En maar zien wat er zou gebeuren. Lol natuurlijk. Bij Leidsche Boys hadden we stoelen met een opstaand randje. Wanneer iemand naar de plee ging, kieperde hij water op de zitting. Dan ging je weer zitten en was je zeiknat. Dat vond John geweldig. John was G-voetballer, de wedstrijden van de Veteranen zijn uitje.’

‘Dat Leidsche Boys niet is opgeheven, lijkt niemand te weten. We gaan de club in 2022 bij het 100-jarig bestaan ten grave dragen. Met spetterend feest.’

Natuurlijk werd Delfos ook teruggepakt: ‘Zo ver mogelijk van de dug-out gingen wij liggen en gebaarden dat John moest komen. Dat duurde vaak een tijdje. Wanneer hij eindelijk met de waterzak ter plaatse was, stonden wij op en zeiden: “Het is goed John, er zit al een korstje op”.

Dat verhaal moet ik ook vertellen. We waren bij de Chinees, met John erbij. Vraagt hij “wat kan je hier eten dan”? Chinees, zeggen wij. Dat lustte hij niet en nam driemaal een bord patat met mayonaise en een frikandel.’ Vlak voor corona uitbrak overleed John. De Veteranen hebben hem uitgeleide gedaan en geëerd met een zeer persoonlijk boekje, vol met hilarische anekdotes en volop emoties. John, de verzorger is de titel van het boekje, een pareltje, een liefdesverklaring.

Henk de Faber, een kleurrijk persoon, was zo’n 35 jaar pachter van de kantine van Leidsche Boys, tegelijkertijd ook een echte Leidsche Boyer. Hij is ook nog jeugdvoorzitter geweest, trainer en coach. Henk wás Leidsche Boys, met zijn overlijden stierf er ook een stukje van de club. Erwin Nieboer: ‘Zijn dood betekende ook het begin van het einde van Leidsche Boys.’

Het gezicht van Erwin betrekt: ‘Toen Leidsche Boys moest vertrekken van de Voorschoterweg werden natuurlijk de kantine, kleedkamers en de bestuurskamer leeggeruimd. Tassen, jassen, shirts, broekjes, foto’s, bekers en nog veel meer kwam tevoorschijn. Leden konden komen kijken en meenemen wat ze wilden hebben. Er was nauwelijks belangstelling voor. Voor mezelf heb ik nog wat kunnen redden. De rest is afgevoerd, dat was een vlikobak vol. Doodziek was ik ervan.’

                        Vader Erwin en zoon Lex Nieboer brengen een ode aan een geweldige club, Leidsche Boys

Game over! Gefluit, applaus, een kakofonie aan geluiden. Lex is uitgevoetbald, het scherm gaat op zwart. Moeder Bianca is gearriveerd; ze kijkt liefdevol naar haar twee mannen, ziet in één blik dat de uurtjes aangenaam zijn verstreken. GAME OVER! Ook voor de mannen van LAV. Een prachtmiddag, genoeg verhalen en fotomateriaal om een boek over te schrijven. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan? Zou best kunnen. Dus, wie weet.

    Wanneer Leidsche Boys nog zou hebben bestaan, zou Lex de kleuren van deze vereniging vol trots hebben gedragen.

Foto’s en knipsels: Collectie Erwin Nieboer

Actuele foto’s: Lex Nieboer

En nog wat extra foto’s

1993-1994 – 1ste elftal Leidsche Boys. Staand v.l.n.r: Richard Schonewille, Nagy Koznan (sponsor), Joop de Roo, Albert van den Berg (trainer), Richard Koolen, Rob Valk, Peter Smit, René de Jong, Ed Neuteboom, Ronald Boot, Har Luiten (leider), Peter van Rossum, Mark Keizer, Marco Dongelmans, John Tuinhof de Moed, Peter ?, Recep (verzorger); zittend v.l.n.r.: Roy Rudolph, Peter Koolen, Richard Riethoven, Roy Nazloomian, Erwin Nieboer, Richard Filemon.
1979 – D-team bij een VTL-toernooi. Staand v.l.n.r.: Nico Dop, Yusuf Seyhan, John Lens, Wim Koolen, Leo Engel, Arjan Bavelaar, Erwin Koolen, Murat Colak, Piet van Rossum; gehurkt v.l.n.r: Ozcan Evren, Abdelaziz el Fakih, Erwin Nieboer, Henk Koome, Eric de Mooij, Peter van Rossum, Edwin Lepelaar; liggend Roy Nazloomian.
1977 – E1. Staand v.l.n.r: Jan Vermond (coach), ?, Abdelaziz el Fakih, ?, Michel van der Zee, Arjan Groenewegen, Patrick de la Rie; gehurkt v.l.n.r.: Murat Colak, Henk Vermond, Erwin Nieboer, Hendrik-Jan Buis, Edwin Lopelaar, Eric de Mooij; liggend Raymond Heruer.
Vanaf zijn 20ste heeft Erwin Nieboer ook ruim 20 jaar op zaterdag bij BS Leiden gebasketbald. ‘Tot de geboorte van onze zoon Lex,’ zegt hij. ‘Mijn leven veranderde radicaal.’ Staand v.l.n.r.: Lennert Dorrepaal, Martin Hoekstra, Dave Büchner, Jaap Prins, Richard van Egmond (voetbalde ook enkele seizoenen op zaterdag bij LFC), Jasper van Paridon, Vincent Hoogeveen; gehurkt v.l.n.r.: Cock en Peter Ernst, Erwin Nieboer.
Leidsche Boys C1. Staand v.l.n.r.: Maarten Ammerlaan (trainer), ome Daan Gijzenij, Ozcan Evren, Arjan Groenwegen, Hendrik-Jan Buis, Peter de Ligny, Raymond Zirkzee, Theo Kramp (trainer); gehurkt v.l.n.r.: Raymond Heruer, Erik de Mooij, Erwin Nieboer, Abdelaziz el Fakih, Edwin Lepelaar; liggend Murat Colak.
1996-1997 – Het laatste seizoen van Erwin Nieboer in het 1ste van Leidsche Boys. Hij stapt over naar VCL en gaat daar samen voetballen met zijn broer René. Na 2 seizoenen nam ook trainer Erwin Pinas afscheid van Leidsche Boys. Staande v.l.n.r.: Clyde Pinas, Roy Nazloomian, Michel Schlagwein, Peter Gijsman, Jos van Tilburg, Marcel van Zijp, Erwin Pinas (trainer); gehurkt: ?, hond Chantal voor haar baasje Maus Lasander, Jack Filemon, Herwin Plezier, Erwin Nieboer, Wilco Gijsman. Chantal naaide tegenstander een gele kaart aan.
Seizoen 1996-1997. Staand v.l.n.r.: Ton Hulsegge (leider), Roy Nazloomian, Clyde Pinas, Ed Kersbuick (grensrechter), Peter Gijsman, Maus Lasander, Jos van Tilburg, Michel Schlagwein, Herwin Plezier, Wilco Gijsman, Marcel van Zijp, Recep (verzorger); zittend v.l.n.r: Peter Koolen, Erwin Nieboer, Mitchel Felter, Rocky Pinas, ?, Jack Filemon. Niet op de foto: Erwin Pinas (trainer).

1 REACTIE

  1. First visited Leidsche Boys in the late 80s ..with about 40 children and staff from England.. ..and continued to do so for the next 30 years…what a club ..so friendly ..many of our students still have the scarves and other souvenirs they were presented with…made many good friends over the years… due to Covid havent been over for 18 months but hopefully will be there sometime later in the year and take a beer with our friends …Come on you Leidsche Boys

Reacties zijn gesloten.

Must Read