Bij zijn aanstelling voor de selectie van de vrouwentak van RCL vorig seizoen sprak onze redactie al eens met John van der Meer. Een bevlogen man die ook nu nog verbonden is aan de Leiderdorpers, maar uiteraard ook geduld zal moeten hebben om verder te kunnen met ‘zijn’ meiden. De in Hoofddorp woonachtige Van der Meer had de voorbije weken en nu nog wel wat anders aan zijn hoofd. Over waar hij door heen moest, sprak onze redactie hem recent in Wijk aan Zee.
Zwaar auto-ongeluk
Om precies te zijn in revalidatiecentrum Heliomare, onder andere gespecialiseerd in het behandelen van mensen met een dwarslaesie, beroerte, niet-aangeboren hersenletsel, amputatie, spierziektes en chronische pijn. Want Van der Meer is aan het revalideren na een bijzonder zware nekoperatie. De fysieke ellende begon voor hem op 28 september 1996. Na een wedstrijd van toen nog Sporting Zuid (nu Sporting Martinus in Amstelveen) raakte hij betrokken bij een ernstig auto-ongeluk. Zijn auto werd op hoge snelheid geraakt en het gevolg was een dwarslaesie.
,,Ik moest uit de auto gezaagd worden en kwam in het VU Medisch Centrum terecht. Ik had niet meteen het idee dat het foute boel was, maar dat beeld veranderde toen ik niets meer voelde in armen en benen. Ik was geheel verlamd en hoewel ik best behoorlijk medisch onderlegd was en ben en niet meteen in de stress wilde schieten, veranderde het leven wel drastisch.
Lange weg
Onderzoek na onderzoek volgden en uiteindelijk moest ik gaan revalideren. Dat werd een lange weg met veel hobbels, maar er was geen keus. Dat was destijds ook in Heliomare en al snel had ik in de gaten dat dit was wat ik nodig had. Uit die tijd werken er trouwens nog steeds medewerkers hier. Bij sommigen was er herkenning en dat was ontzettend leuk. Om een lang verhaal kort te maken, het revalideren duurde zestien jaar. Ik herstelde grotendeels, maar er bleven wel lichamelijke klachten. Uiteindelijk heeft dat gemaakt dat ik alsnog een keer geopereerd ben en nu dus andermaal aan het revalideren ben op dezelfde locatie.”
Van der Meer werd op 21 december 2020 geopereerd en een week later kwam hij weer, mede op eigen verzoek en initiatief, terecht in Wijk aan Zee. Deze plaats is bekend onder de schakers onder ons (Tata Steel Chess). ,,In de jaren na de revalidatie bleef ik hevige pijnklachten houden in mijn armen. Op zich kon ik wel functioneren (in het dagelijks leven is Van der Meer docent en bij RCL is hij dus hoofdtrainer van de vrouwen), maar geheel vrij kon ik al die jaren niet bewegen. Gevolg is dat er weer een MRI-scan is gemaakt en toen bleek dat de pijn uit de nek kwam. Je mag best spreken van een medische misser. Er zijn ontzettend veel onderzoeken verricht, maar dit is er eerder niet uitgekomen.
Nekoperatie
Dientengevolge is er besloten om voor een operatie te gaan, omdat men vrees had dat dit in de loop der tijd nog erger zou worden. Het ging om een gecompliceerde nekoperatie en die duurde al met al zeven uur. Men had mij aangegeven dat dit fout zou kunnen gaan, maar ik wist dat niet ingrijpen een groter probleem zou kunnen betekenen. Nerveus ben ik niet geweest. Het lot lag in de handen van specialisten en ik had vertrouwen en geloof in hen. De operatie is geslaagd en dat heeft mij enorm gesterkt om terug te knokken en dat ik straks weer kan lopen en voor de klas en spelersgroep kan staan.
Ik krijg nu nog morfine, maar dat wordt geleidelijk aan afgebouwd. Het is nu zaak dat het lichaam zelf weer gaat werken en ik heb de voorbije weken zeker stappen gemaakt in het herstel. Ik ben nog niet geheel tevreden omdat ik graag weer zo snel mogelijk functioneer, maar ik moet ook wel realistisch blijven. Er is veel gebeurd en ik moet blij zijn dat het herstel is ingezet. Ik stel mezelf wel doelen in de komende weken, maar mocht dat wat langer duren dan moet ik mij daar niet druk over maken. Ik ben ontzettend blij met Heliomare en de steun die ik krijg.”
Enorme bevrijding
Vervolgend: ,,In die zin was het OLVG waar ik geopereerd ben een ander verhaal. Er ging daar heel veel fout mede door de chaos door corona. Soms wisten medewerkers niet wat ik mankeerde en deed men maar wat. Als je net geopereerd bent aan je nek is het natuurlijk niet wenselijk dat ze daar aan gaan lopen rukken. Ik ben dan ook wel eens heel kwaad geworden, maar aan de andere kant kon ik het ze ook niet kwalijk nemen. Ze zien al tijden louter ellende en doen wat ze kunnen. Gelukkig hebben ze het in de slotdagen wel goed kunnen maken en heb ik excuses gekregen, maar de overgang naar Heliomare zorgde al met al wel voor een enorme bevrijding. Daar weten ze wat ik nodig had om aan mijn herstel te werken.”
In de weekenden mag Van der Meer naar huis en over belangstelling in Wijk aan Zee heeft hij niet te klagen. ,,Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend veel steun hebt gehad en krijg van mijn vriendin Gladys en de kinderen. Zij steunen mij door dik en dun. Ik krijg verder veel bezoek en tevens heb ik veel appjes en belletjes gehad. Zeker ook vanuit RCL. Van Serge den Os tot bestuur, van de vrouwengroep tot Bert Siera en ga zo maar door. Geweldig, dat sterkt mij enkel maar. Mijn streven is nu dat ik over vier weken weer kan lopen en terug kan komen op het veld. Ik ben nu zo’n vier weken onderweg. Misschien is mijn doel te optimistisch gesteld, maar ik geloof in mijn herstel.”
Aftellen begonnen
Daags na het bezoek van LAV laat Van der Meer weten dat hij op 10 februari, als alles goed blijft gaan, huiswaarts mag en dat hij van daaruit verder kan werken aan zijn herstel en een nog betere coördinatie vanuit de hersenen naar de benen en armen.
Van der Meer is tijdens het gehele gesprek positief en toont mentaal sterk. ,,Omdat alles stil ligt, mis ik eigenlijk niets. Een voordeel van corona voor mij. En verder is hier een geweldige fysioruimte en een zwembad. Dat is toch weelde? Dat hebben maar weinig mensen nu. Ik klaag niet hoor, heeft ook geen zin. Iedereen krijgt shit op zijn pad en daar heb je mee te dealen. Ik heb een grote drive en de wil om mijn doelen te bereiken. Zo stond ik altijd al in het leven en dat is niet veranderd. Voor mij is het verder ook prettig dat als ik thuis kom dat daar alles al was aangepast is i.v.m. de rolstoel. Dat voordeel had ik dus eigenlijk al. Plus het gegeven dat ik een soort van ervaringsdeskundige ben geworden. Natuurlijk, het ongeluk heeft mijn leven veranderd. Ik heb er echter ook veel door geleerd en ben in contact gekomen met lotgenoten. Sommige verhalen zijn vele malen erger en ik heb te doen met sommige mensen die hier worden behandeld. Het kan altijd erger.”
Mafketels
Over de recente gebeurtenissen op het Museumplein in Amsterdam heeft Van der Meer geen goed woord over. ,,Corona zou niet bestaan. Het is allemaal onzin. Verschrikkelijk dat er zo over wordt gedacht. Er wordt gesloopt en het raaskallen gaat maar door. Ware mafketels. Laten ze een dag hier eens zien hoe het er aan toe gaat of op een IC. We kunnen en mogen hier niet voor weg kijken. Iedereen mag zijn mening hebben, maar de wereld die ik nu mee maak of die geldt op een IC is toch echt werkelijkheid. Maar goed; ik wil me er ook niet te kwaad om maken.”
Van der Meer mist het voetbal, de contacten en ‘zijn’ vrouwen. ,,Vorig seizoen kon niet worden afgemaakt en nu zitten weer in de drek van de corona. Ik wil bij RCL nog het nodige neerzetten als de kans er komt. Binnenkort voer ik een eerste gesprek met Gerard Hoogenboom, bestuurslid TC bij de vrouwentak van de club.”
Vooroordelen
Tenslotte stelt Van der Meer nog het volgende aan de kaak. ,,Ik merk nog steeds dat wanneer je in een rolstoel zit dat je anders wordt benaderd of bekeken. Zie bijvoorbeeld maar eens aan een baan te komen. Bijna een kansloze missie. Ik heb zelf lang in een rolstoel gezeten en nu dus tijdelijk ook weer. Maar in al die jaren ben ik 1 dag niet op mijn werk geweest. Ik ken zat andere verhalen van mensen en hun ziekteverzuim zonder dat ze afhankelijk zijn van een rolstoel. Mensen in een rolstoel zijn gewoon gelijk. Als docent begeleid ik ook jongeren in een rolstoel. Geweldig om hen te laten zien dat er nog steeds heel veel mogelijk is in het leven. Want zo is het als je maar positief blijft en de kracht kan opbrengen om je doelen te bereiken. Zo ben ik nu druk doende om straks weer aan de slag te gaan bij RCL. Ik kom er weer aan en dat voelt heel goed. Mede met dank aan de mensen hier in Heliomare. Toppers zijn het.”
John, bedankt voor de gastvrijheid en de rondleiding. Super dat je een inkijkje wilde geven. Een spoedig herstel toegewenst en tot langs de velden!
John: ,,Jullie enorm bedankt voor de trip die jullie moesten maken en de aandacht. Waardeer ik zeer. Er is meer dan voetbal en het leert je relativeren. Goed te zien dat jullie daar ook zo in staan.”
Foto’s: Remco Mentink
