Het seizoen zit er bijna op. De overschrijvingsperiode is gesloten en het overgrote deel van de clubs is uitgespeeld zodat (bijna) iedereen weet waar men het komend seizoen aan toe is. Bijna alle kaarten zijn geschud, de laatste beslissingswedstrijden moeten voor een klein aantal clubs nog duidelijkheid verschaffen in welke klasse zij volgend seizoen uit gaan komen en daarna wordt het seizoen definitief afgesloten en is het tijd voor de zomerstop; een periode die bij uitstek geschikt is voor bezinning. Dit geldt niet alleen voor verenigingen maar ook in Zeist heeft men genoeg om over na te denken.
VAR
Het afgelopen seizoen stond weer bol van de discussies over arbitrale beslissingen en de rol van de VAR. Dan kan Zeist bij hoog en bij laag beweren dat de VAR er voor zorgt dat het aantal foute beslissingen van onze arbiters drastisch is gedaald en bijdraagt aan een eerlijker verloop van de competitie. Maar elke beslissing, of die nou van de VAR of van de scheidsrechter is blijft mensenwerk, is afhankelijk van de interpretatie van de beoordelaar en dus subjectief en arbitrair. De laatste competitiewedstrijden leverden daar weer eens het overtuigende bewijs van. Scheidsrechters roepen in koor dat ze niet meer zonder de VAR kunnen; iets wat ik overigens ook zou roepen als mijn werkgever er wel bij zweert, want voor iedereen geldt toch dat je de hand die je voedt nooit moet bijten. Maar ik denk dat ze daar in pakweg Eindhoven, Zwolle, Tilburg en Almelo (om maar een paar plaatsen te noemen) heel anders over denken.
Cruciaal
Elke Eindhovenaar heeft het nog over een bal die, thuis tegen Ajax, al dan niet over de zijlijn is geweest en de lastminute penalty die op last van de VAR aan Feyenoord werd toegekend. Beide momenten de inleiding voor een beslissende tegengoal. Of in het laatste geval de reactie van de scheidsrechter die het zelfs maar vertikte om even zelf naar de monitor te lopen en als een dief in de nacht aan zijn stutten trok. En wat te denken van het lijntje wat door de VAR verkeerd werd getrokken zodat op advies van hem een zuivere goal van PEC werd afgekeurd en de ploeg in die cruciale wedstrijd in plaats van op voorsprong op achterstand kwam. Ook de loepzuivere handsbal van een Sparta verdediger in de wedstrijd tegen Heracles, waar de dienstdoende scheidsrechter als enige zag dat de bal van het been van de verdediger opstuitte terwijl iedereen zag deze duidelijk zichtbaar voor iedereen rechtstreeks vanaf de grond op de uitgestoken arm van de verdediger kwam, bleek achteraf een cruciale foute beslissing te zijn.
Interpretatie
Het kwam ook voor dat scheidsrechters en/of VAR een eigen interpretatie aan een spelsituatie gaven. Willem II kreeg tegen PSV een goal tegen waar een buitenspelsituatie aan vooraf ging. De VAR riep de scheidsrechter naar de monitor maar deze interpreteerde dat er sprake was van een ‘nieuwe spelsituatie’ omdat de betreffende speler de bal terug speelde in de richting van de eigen helft. Nou fluit ik nog maar een jaar of vijfendertig en heb heel veel spelregelwijzigingen voorbij zien komen maar een ding is al jaren onveranderd gebleven. Buitenspel is strafbaar op het moment dat de speler die zich op het moment van spelen in buitenspel-positie bevindt ingrijpt in het spel. In de toelichting van de regel staat expliciet genoemd dat daaronder ‘het spelen van de bal’ valt. Waar deze scheidsrechter zijn eigen regeltje vandaan haalde is mij tot op de dag van vandaag onduidelijk. Dus; zou het bijvoorbeeld niet handig zijn dat scheidsrechters en VAR’s voor dit soort zaken een eensluidende instructie krijgen.
Leegloop
De KNVB staat bij de amateurs de afgelopen weken ook stevig onder druk i.v.m. de enorme leegloop in het zondagvoetbal. Al in een eerdere column schreef ik dat de mogelijkheid van ‘horizontaal overstappen’ de doodsteek voor het zondagvoetbal zou betekenen. Als we de balans opmaken is mijn voorspelling helaas uitgekomen. Eerdere voorstellen voor ‘weekendvoetbal in de lagere klassen werden afgewimpeld. Het gevolg; clubs uit West 2 stappen massaal over naar de zaterdag en slechts een handjevol verenigingen uit West 2 blijft het zondagvoetbal trouw. Deze clubs worden mogelijk ingedeeld met clubs uit West 1 en/of Zuid 1 en staan dus voor verre reizen en hoge kosten. Tot verrassing en verbazing van een ieder gaat men in de hogere klassen na het komend seizoen over tot ‘weekendvoetbal’, daar kan het dus kennelijk wel moppert men bij menig zondagclub.
Onder 23 &21
Ook de invoering van de O23 en O21 competities hebben voor veel verenigingen grotere gevolgen dan verwacht. De KNVB heeft hier als standpunt dat er geen dispensatie wordt verleend aan spelers ouder dan 23 respectievelijk 21 jaar. Vooropgesteld dat ik de achterliggende motivatie voor het invoering van deze leeftijdsklassen nog wel kan begrijpen constateer ik helaas ook dat het her en der voor veel (onverwachte) complicaties zorgt waar onvoldoende op is geanticipeerd. Bij meerdere (grotere) clubs was het spelen in het tweede team geen straf omdat dit in de reserve hoofdklasse of reserve eerste klasse uitkwam. Maar veel verenigingen focussen zich op de O23/O21 en investeren (nagenoeg) niet (meer) in het tweede elftal. Een voorbeeld daarvan is een gerenommeerde Goudse vereniging waar het vierde (vrienden)team werd ingeschreven als tweede elftal wat uitkwam in de reserve hoofdklasse. Het elftal moest daar zonder begeleiding, assistent-scheidsrechter en verzorging het hoofd maar boven water houden.
Dispensatieregeling
Een aantal verenigingen heeft zelfs het reserveteam helemaal teruggetrokken en laten indelen in lagere klassen met alle gevolgen van dien. Zo sprak ik meerdere selectiespelers die ouder waren dan 23 jaar maar geen basisplaats in het eerste team wisten te veroveren en/of geblesseerde spelers. Omdat de KNVB geen dispensatiespelers in de O23/O21 toelaat moesten zij hun (herstel) wedstrijden spelen in een team wat op een beduidend lager niveau uitkwam. In alle gevallen liep de animo bij de betrokken spelers ernstig terug, een aantal van hen overwoog dan ook om het stoppen met voetbal en iets anders te gaan doen. Padel bleek bij de meeste van hen razend populair te zijn. Wellicht dat een goede dispensatieregeling hier een oplossing is voor spelers en clubs.
Na-en voorjaar
Ook de opsplitsing in een najaars- en voorjaarscompetitie wordt (voornamelijk bij de jeugd) niet altijd als positief ervaren. Trainers/leiders beklagen zich er over dat een slechte start in een (halve) competitie met zes ploegen tot gevolg heeft dat men dit nauwelijks kan herstellen. Beginnen met een of twee verliespartijen is ‘ dodelijk’; het teams meteen uitgeschakeld voor een hoge klassering. Bij een volledige competitie kan een slechte start nog worden hersteld . ‘Kijk maar naar Emmen, die begonnen met een punt uit vijf wedstrijden maar werden uiteindelijk wel kampioen. Onmogelijk binnen het jeugdvoetbal luidt de klacht. Ook hier zou nog eens goed naar gekeken moeten worden is de mening van velen.
Pilot
Dan werden we kort geleden ook weer verrast met de mededeling van de heer van Zee, directeur amateurvoetbal, dat de KNVB voornemens was om in het seizoen 2023/2024 een pilot met nieuwe spelregels in te voeren. Kan natuurlijk geen kwaad om te kijken of we het voetbal aantrekkelijker kunnen maken, maar de beste man deelde ook mede dat de pilot in de Keuken Kampioen Divisie uitgezet zou worden. Ook logisch, een ingrijpende pilot doe je niet in de recreatieklassen maar meteen maar in het betaald voetbal. Hoe zot kan je het verzinnen. Gelukkig greep de voorzitster van de KNVB in door onmiddellijk te verklaren dat er geen sprake van was.
Zuiver
In de zoektocht naar verbeteringen wordt ook regelmatig gesproken over het fenomeen ‘zuivere speeltijd’, er gaat zoveel tijd verloren met tijdrekken. Zuivere speeltijd lost het niet op. Het spel wordt er niet sneller en dus niet aantrekkelijker door. Voor een oplossing hoef je geen nieuwe regel te verzinnen. De oplossing is eigenlijk heel simpel. Spelhervattingen moeten sneller plaatsvinden. Stel een limiet aan de tijd die men krijgt voor het nemen van spelhervattingen zoals een doeltrap, een corner, een vrije trap en een inworp. Maar handhaaf die dan ook.
Wandelkaart
De regel zegt dat doelverdedigers binnen zes seconden nadat zij in balbezit komen de bal weer in het spel moeten brengen. De laatste jaren treedt geen scheidsrechter daar meer tegen op. Doelverdedigers zijn een meester in het vertragen van het spel, ze gaan heerlijk een seconde of tien (als het niet meer is) op de grond om zich heen liggen kijken om vervolgens, al dan niet in het bezit van een wandelkaart, rustig het hele strafschopgebied door te wandelen waarna ze, op de rand van het strafschopgebied eens gaan kijken naar wie ze bal kunnen trappen/gooien. Dit is heel snel op te lossen; geloof me maar; uit eigen ervaring bleek dat ze na de eerste indirecte vrije trap voor treuzelen niet weten hoe snel ze de bal weer in het spel moeten brengen.
Genoeg om over na te denken naar mijn mening. Ben benieuwd welke instructie er voor ons scheidsrechters in augustus op de mat valt. Ik hoop alleen dat men in Zeist niet weer rücksichtlos kiest voor het aanpassen/invoeren van nieuwe regels.
Vanaf deze plek feliciteer ik alle clubs en collega’s die promotie (of handhaving) hebben weten te realiseren. De degradanten onder ons wens ik een snelle terugkeer toe.
Alle volgers van LAV wens ik een fijne zomerstop en ….blijf gezond.
