Aan het woord in ‘oude clubheld’: Voorzitter van Zorg en Zekerheid Leiden Basketball, tevens 50 + jaar lid van docos
Het is nog geen 48 uur na de zinderende finale om het BNXT kampioenschap, dat miraculeus voor de poorten van de hel werd binnengesleept door Zorg en Zekerheid Leiden Basketball. Marcel Verburg, voorzitter van ZZ Leiden, zit al weer fris en fruitig in de Business Lounge van de club te wachten op de krabbelaar van de LeidenAmateurVoetbal-website. Ja, het is laat geworden, om 4 uur zaterdagnacht ging hij zijn mandje in.
‘Lang geleden dat ik dergelijke met alcoholica besprenkelde uitstapjes maakte,’ vertelt hij. De BNXT Trofee staat te pronken tussen het andere ‘bladgoud’ dat sinds de start in 2006 werd veroverd. Marcel is geen Louis van Gaal, wat ook geldt voor trainer/coach Geert Hammink. Huidig bondscoach Louis zou het uitzinnige publiek in de heksenketel van de meer dan bomvolle Vijf Meihal opzwepend zwaaiend met de ongehoord grote beker, hebben toe geschreeuwd: ‘Wij zijn de grootsten van Nederland, wij zijn de grootsten van de Benelux en straks zijn wij de grootsten van..….’ Nee, zo zit de 1 meter 94 lange, geblokte Verburg niet in elkaar. Hoe dan wel?
Is het waar dat de ondernemer al meer dan 50 jaar lid is van voetbalvereniging DoCoS ? Dat hij 2 seizoenen onder de lat stond bij het eerste en dat hij – samen met zijn vriend Theo Knijnenburg – járen geleden een innovatief plan met betrekking tot pr, marketing, sponsoring voor DoCoS ontwikkelde en uitvoerde, dat als blauwdruk diende bij de oprichting van Zorg en Zekerheid Leiden Basketball? Het antwoord is ‘ja, ja, ja’.
Of het Marcel Verburg (61) gegund is er deze zomer een paar weekjes tussen uit te gaan, mag betwijfeld worden. Er is volop werk aan de winkel. Na het meest succesvolle seizoen in haar 16-jarig bestaan, moet er aan een grotendeels nieuw team gebouwd worden dat ook weer op prijzenjacht zal moeten gaan. Enkele spelers vertrekken, bestaande contracten worden verlengd en nieuwe spelers aangetrokken. Ook moet ZZ Leiden op zoek naar een nieuwe trainer/coach. Pal na het opzienbarende kampioenschap op 11 juni, kondigde de bebaarde Geert Hammink zijn vertrek aan. Voortijdig, zijn contract liep tot medio 2023.
In een mild getoonzet persbericht liet Marcel Verburg weten dat de scheiding in ‘overleg’ heeft plaats gevonden. Tussen de regels door was de teleurstelling te proeven, maar het is Geert gegund. Hammink gaat aan het werk in het Duitse Frankfurt bij Fraport Skyliners uit de Bundesliga, dat middels een wildcard in de hoogste divisie kan blijven acteren. De club zou daar – volgens bronnen – € 700.000 voor hebben neergeteld. Of Fraport Skyliners een afkoopsom aan ZZ heeft betaald, doorgaans gebruikelijk op dit niveau, is niet bekend. Marcel voert de gesprekken met de agenten/makelaars, het is aan de leden van de technische commissie welke spelers moeten worden gehaald. ‘Die verantwoordelijkheid ligt in hun handen.’
1ste Basketballgolf
Na de lagere school, St. Franciscus in Leiden Zuid-West, gaat Marcel op 12-jarige leeftijd naar het Bonaventura College, dat hij leert kennen als de ‘basketball school’. Hij maakt daar kennis met gymleraar Ton Kallenberg, die later verantwoordelijk zal blijken voor de eerste basketballgolf in Leiden en omgeving. De ‘uitvinder’ van het Schooldistrictsbasketball richt de nog steeds bestaande Bona Stars (BS Leiden) op, de eerste en vooralsnog enige basketballvereniging van de stad. (‘Jammer dat bij BS Leiden een ledenstop van kracht is, de club is de kraamkamer voor basketballers met talent, dus ook voor ons’).
Marcel Verburg, die ook voetbalt bij DoCoS, geniet van deze in Amerika immens populaire sport. Hij sluit zich aan bij de Bona Stars en krijgt door zijn lengte en conditie de positie van forward. Bona Stars wordt Leids, Zuid-Hollands en Nederlands Schoolbasketballkampioen. Bij DoCoS loopt het ook gesmeerd. Verburg begint als doelman bij de F’jes en brengt het in de jaren daarna tot de nauwelijks te passeren sluitpost van de hoofdmacht. De dan al door zijn lengte opvallende sportman moet zijn aandacht verdelen tussen twee liefdes, basketball en voetbal. ‘Het voelde alsof ik op tegelijk twee bruiloften moest dansen.’
Op de hitlijsten haalt Mary MacGregor de Top Tien met het toepasselijke Torn between two lovers. De in 1961 in Amsterdam geboren en vanaf zijn 9e jaar in Leiden (om de hoek is de Vijf Mei Hal) woonachtige Marcel doet een bekentenis: ‘Sporten was alles voor mij, school deed ik er een beetje bij.’ Sportief Leiden stond op zijn kop toen Parker- , Elmex-, etc. Leiden in de Eredivisie uitblonken, culminerend in de eerste Leidse landstitel in 1978.
DoCoS
Het is een ongeschreven wet dat na de toppen per definitie de dalen volgen. Het basketbal raakt in een dip. Van 1986 tot 2006 was Leiden afwezig op het hoogste podium. Het jaar 2006 zal de geschiedenisboeken ingaan als ‘de basketball phoenix die uit zijn as zal herrijzen’. Maar eerst DoCoS. Hoe het Verburg lukte in twee totaal verschillende balsporten uit te blinken, zou een leerzaam onderwerp van onderzoek of een symposium kunnen zijn. Uit de stapels kranten vis ik knipsels die vertellen hoe de jeugdige Verburg uit Leiden Zuid-West bij herhaling wordt uitgenodigd voor de trainingen en later de wedstrijden van het Leidse jeugd- en districtselftal, uitmondend in (oefen-) wedstrijden in Zeist (’10 gulden meenemen, als bijdragen in de kosten’).
Flip Massaar (een levenlang LFC) verstuurt de uitnodigingen. Of hij verantwoordelijk is voor de samenstelling van de groepen is niet op te maken uit de brieven. Wat ik wel lees is dat het Leids jeugdteam (13- en 14-jarigen) Nederlands kampioen wordt. Met Marcel, Hans van Leeuwen (toen Feyenoord), Mario Faber (UVS), Peter Siera (LFC), Gerrie Rijsbergen (Roodenburg), aanvoerder Ron Kamerling (Lugdunum). De mannen van trainer Leo Halkes mogen een erewedstrijd spelen tegen Feyenoord B1. De gemeente Leiden biedt de kampioenen een lang weekend aan in zusterstad Krefeld, vlak over de grens.
‘Voor de algemene en sportieve vorming’ speelde DoCoS regelmatig toernooien in het buitenland met haar jeugdteams. Zo werd er onder andere gespeeld in Duitsland, België, Frankrijk en Engeland. Wanneer Verburg als senior in de selectie wordt opgenomen en twee seizoenen het doel verdedigt, moet hij presteren. De keuze valt al snel op werken en studeren en daarmee minder sporten. De ZZ Leiden-voorzitter herinnert zich de ontmoetingen tegen LDWS. ‘Daar stond Frans Stouten op doel. Uit speelden we 1-1, thuis pakten wij de punten, 5-1. Toen werd er ook al uitgebreid gepraat over met welk systeem de tegenstander het best te bestrijden was. We kwamen altijd uit op: 1 – 4 – 3 – 3.’
Hij pakt er een programmaboekje bij en zegt: ‘Kijk eens, Paul Dirkse (ex-sportwethouder, CM) en Ton van Houten (Zorg en Zekerheid) stonden ook in één.’  Bij DoCoS bleef het niet bij een balletje trappen. Vanaf zijn 15de jaar vervult Marcel allerlei vrijwilligerstaken. De organisatie van de sportdag, jeugd- en keeperstrainer, discofeesten, organiseren van diverse jubileumfeesten, pr en sponsoring, het bouwen van een tribune met kleedkamers en natuurlijk het verzorgen van de daarbij benodigde financiële middelen.
‘Het was een leuke en leerzame periode van ongeveer 30 jaar,’ zegt hij. ‘Ik kan iedereen aanbevelen om je als vrijwilliger belangeloos in te zetten. Het verrijkt je leven.’ Maar Marcel en Theo deden meer voor de club. Zo regelden ze dat er vanaf F tot en met het eerste elftal de spelers in dezelfde kleding van het merk Hummel het veld ingingen. ‘Het kledingplan, uit- en thuistenue, inclusief trainingspak, regenjack en voetbaltas, kleding voor begeleiding, enzovoort,  werd uitgevoerd in samenwerking met De Zwarte Wolf. Aan het eind van het seizoen leverden de inmiddels weer gegroeide jeugdleden de kleding in, die dan overging naar een volgende groep.
Visser ’t Hooft School werd aangetrokken als hoofdsponsor. ‘Dat leverde vragen op in de Tweede Kamer,’ lacht Marcel. ‘Sinds wanneer wordt onderwijsbudget ingezet voor de sponsoring van een voetbalclub?’ vroegen geachte kamerleden. Zolang het uit de eigen middelen werd betaald was het toegestaan. Dat DoCoS het logo van Unicef op de mouw van het shirt plaatste, zorgde eveneens voor media-aandacht. Dat gebeurde jaren voordat dat logo op de shirts van Barcelona prijkte. ‘Wij waren de allereerste,’ denkt Marcel, ‘in de hele voetbalwereld.’ De ‘gezonde, welvarende’ jeugd van DoCoS zette zich jaarlijks in om een financiële bijdrage aan Unicef te leveren. Voor al zijn verdiensten voor DoCoS werd Verburg samen met maatje Theo Knijnenburg benoemd tot Lid van Verdienste. Genietend bekijkt hij de medailles, vaantjes, foto’s en nog meer memorabilia, die hij zegt ‘voor het eerst sinds jaren’ weer te zien.
2e Basketballgolf
2022, ZZ Leiden Basketball is de eerste winnaar van de Belgisch-Nederlandse fusiecompetitie BNXT League. Hiermee is historie geschreven. Dit vraagt om een terug-in-de-tijd. Het is 2005. Marcel zit aan de bar bij DoCoS met twee vrienden, Tjeerd Scheffer en Theo Knijnenburg. Het drietal vindt dat er weinig topsport is in Leiden waar publiek op afkomt. Op welke wijze kan hier iets aan gedaan worden en met welke sport? Al meerdere keren had Rob Knijnenburg, de oom van Theo, gezegd dat als we hetzelfde wat we voor DoCoS deden, voor het basketbal zouden doen, er weer eredivisiebasketball in Leiden mogelijk zou zijn.
Bij een goed getapt biertje wordt er gemijmerd over de dagen van toen. Toen Parker, zoals BS in de jaren ’70 heette, topperiodes kende. Dat moet nu toch ook nog kunnen. De drie Musketiers zijn mannen van de daad. ‘We gaan aan de slag,’ roepen ze en de glazen klinken. Op de kop af een jaar later gaat Zorg en Zekerheid Leiden Basketball van start. Een prestatie die het Great Guinness Book of Records vermeld behoort te worden. Er wordt een businessplan gemaakt. Dat kun je wel overlaten aan de mannen, die organisatorisch de weg weten en met Marcel een register accountant in hun midden hebben, die kan rekenen als de beste. Ze zoeken en vinden de media aan hun zijde. Ze vertellen het journaille dat ZZ Leiden Basketball binnen vijf jaar Nederlands kampioen zal zijn. Alom gehoon. Toch lukt het, omdat a-l-l-e-s klopt. Er is aan a-l-l-e-s gedacht. De beste mensen, waaronder BS Leiden bestuurslid Rob van Hooven voor technische zaken en de link naar de vereniging BS Leiden, worden onderdeel van het bestuur, vrijwilligers worden gevraagd en een eredivisieteam op de been gebracht, die meteen in de bovenste regionen meedraait.
Liever praat Verburg over het waarom hij sponsors en partners enthousiast voor basketball weet te maken. ‘Voor DoCoS hadden we ook een businessplan gemaakt,’ vertelt hij, ‘een geheel nieuw plan. Wij introduceerden de businessclub, stelden een pr-plan op, zorgden voor voldoende menskracht om die plannen daadwerkelijk uit te voeren.’ En dan, schrik niet: ‘Wij vroegen de businesspartners 1500 gulden per jaar. Een heel bedrag en lieten weten wat zij daarvoor terugkregen.’
Netwerken staat dan nog in de kinderschoenen. Wat is netwerken? Hoe zit dat? Er worden ontmoetingsavonden met sprekers georganiseerd, wijnproefavonden, bezoeken bij elkaar in het bedrijf en… zaken gedaan. Kortom, een succes. DoCoS ‘werkt’ anno nu nog steeds met de uitgangspunten van toen. En Marcel Verburg: ’Wat toen bij DoCoS een succes bleek, hebben wij als blauwdruk gebruikt voor ZZ Leiden Basketball. Met de mogelijkheid in te haken als businessclubpartner of Outstanding partner, Platinum, Gold of Silver. Met Zorg en Zekerheid als het Vlaggenschip.’ In 2006 begint de tweede basketballgolf van Leiden, die nog voortduurt en waarvan het eind niet in zicht is.
Amusement
Gek genoeg is er niet te veel naar andere clubs gekeken om ideeën op te doen. Veel kwam uit eigen keuken. ‘Een avondje ZZ Leiden Basketball behoort een avondje uit te zijn, een warm bad voor het hele gezin, in een ambiance die zich leent een feestje te vieren’, laat hij weten. ‘Basketball is een heerlijke kijksport, spectaculair, elke 24 seconden gebeurt er iets. In tegenstelling tot basketball is voetbal maar saai. Bij basketball wordt na het scoren niet geknuffeld zoals bij het voetbal. Dat houdt maar op. Bij basketball golft het spel voortdurend op en neer. Het publiek wordt als vanzelf geestdriftig, gaat op de banken staan, joelt en moedigt aan. Er zijn cheerleaders die voor feest zorgen, muziek en de clubmascotte zijn er voor nog meer amusement. Bij basketball zijn wanklanken een zeldzaamheid. Sportiviteit viert hoogtij. Op de grond gaan liggen en om je moeder roepen, zoals bij voetbal? Kun je bij basketball vergeten.’
Marcel Verburg: ‘In vergelijking tot basketball is voetbal maar saai’
Marcel Verburg is niet te remmen. Niet zo vreemd, na een seizoen waarin niets volgens de regeltjes liep en een bekroning vond in een kampioenschap van de Benelux. En nu? Na de triomfen in Nederland, de Benelux en Europa, wat is de volgende halte? Hij neemt de tijd, kijkt rond in de Business Lounge die twee etmalen geleden nog als feestzaal diende met slingers, confetti, muziek en hossende fans, dat alles passend na zo’n historische finale. Het ziet er allemaal spic ’n span uit (‘Bedankt, medewerkers en vrijwilligers’).
Terug naar de realiteit en vooruit kijkend naar het volgende seizoen geeft Marcel aan dat er keihard gewerkt zal moeten worden om het succes van het afgelopen seizoen te evenaren. Maar, verklaart de afgestudeerde econoom en register accountant en de gepokt en gemazelde ondernemer: ‘Wanneer alles loopt zoals wij in gedachten hebben, met een hal waar voldoende mensen in kunnen voor de noodzakelijke recettes, met sponsors en partners die voldoende financieel bijdragen om topbasketballers aan te trekken, durf ik te stellen, dat wij ook Europees nog wat stappen kunnen maken.’
Een dappere uitspraak die gevoed wordt door wat Marcel op zijn telefoon laat zien. Filmpjes van wedstrijden die ZZ Leiden in het buitenland speelde. Turkije, dertienduizend uitzinnige toeschouwers. Verburg raakt er opgewonden van: ‘Hoe mooi zou het zijn als we met ZZ Leiden Basketball ook in een veel grotere hal zouden kunnen spelen. Wanneer wij kapitaalkrachtig genoeg zijn, kunnen wij ook meer realiseren.’ Dan wordt Nederland – nee: Leiden – nog meer op de basketballkaart gezet, zijn mannen als Marcel Verburg en de hele ZZ Leiden basketballentourage, ambassadeurs die de sleutelstad in de vaart der volkeren opstuwen.’
Marcel kijkt mij aan en zegt: ‘Wat roep jij nou, je bent toch een voetbaldier.’ Ik kan dat niet ontkennen en merk op: ‘Basketball en voetbal kunnen toch uitstekend naast elkaar leven?’ Verburg knikt, ja dat kan, heel goed zelfs. Dus samengevat? Marcel Verburg: ‘Geert Hammink heeft het in het Leidsch Dagblad treffend samengevat en uitgelegd. De toppers kun je naar Leiden lokken op basis van zes factoren: stad, club, supporters, coach, medespelers en salaris. Daar heb ik niets aan toe te voegen, ik heb daar alle vertrouwen in.’ Nog een laatste woord voor voetbalbestuurders? ‘Ze zijn van harte welkom bij onze wedstrijden en een praatje achteraf. Ik zou vertellen dat je van gunnen geen tent kan laten draaien. Je bent pas aantrekkelijk voor sponsors en partners wanneer je ‘product’ goed is.’
Het is nu even zomerpauze, achter de schermen bij ZZ Leiden Basketball en voetbalvereniging DoCoS worden de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen getroffen. Geen geringe opgave voor verenigingen die treden hoger willen presteren. Even uitrusten nu en dan gaat het spel weer op de wagen.
Bij ZZ Leiden Basketball:Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Â Bij DoCoS:
Hands, touchin’ hands                                            DoCoS, hup DoCoS
Reaching out                               We worden kampioen          Â
Touching me                                                            Daar is niets meer aan te doen
Touching you                                                           (Kort? Ja, maar wel hard)
Sweet Caroline
Good times never seemed so good
Foto’s: Archief ZZ Leiden Basketball, Collectie Marcel Verburg, Sleutelstad e.a.
